บทที่ 10

บ่ายวันเดียวกัน..

ก่อนที่เขาจะออกไป คนึงหาจำได้แม่นเขาบอกว่าจะกลับมาตอนบ่าย ..แต่นี่เกือบจะบ่ายสามแล้วยังไม่กลับมา เธอรอจะคุยเรื่องสัญญาที่เธอปฏิเสธไปอย่างใจจดใจจ่อ

"คุณผู้ช่วยคะ" หญิงสาวตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่เมื่อเห็นใครบางคนเดินผ่านไป

"ครับ" ต้นสนหยุดพร้อมกับค่อยๆ หันกลับมา

แต่นาทีนี้ไม่ใช่แค่ต้นสนที่หัน ทุกคนที่ได้ยินเสียงเธอเรียกต่างก็หันมองมาพร้อมกัน ไม่เว้นแม้แต่เลขาและผู้ช่วยเลขา

"ท่านประธานบอกว่าจะกลับมาตอนบ่ายยังไม่เห็นกลับมาเลยค่ะ"

เกตุแก้วและดอกอ้อต่างก็มองสบตากันเมื่อได้ยินคำถาม และทั้งสองเริ่มจะไม่พอใจกับสิ่งที่คนึงหาทำ เพราะใครก็ดูออกว่าเธอกำลังจะทำอะไร

ต้นสนมองไปรอบๆ ชั้นนี้ไม่ได้มีแค่ห้องของท่านประธาน เพราะยังมีห้องผู้บริหารท่านอื่นที่อยู่ชั้นนี้ด้วย และเลขาของผู้บริหารท่านอื่นต่างก็มองมาเช่นกัน

"บอสไปธุระต่อครับคงไม่ได้เข้ามาแล้ว คุณมีอะไรหรือเปล่าครับ" หนึ่งในข้อตกลงที่ถูกร่างขึ้นมาก็คือ..ห้ามให้เธอทำตัวให้คนในบริษัทรู้ว่าเธอเป็นใคร แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับว่าเธอปฏิเสธไปแล้วไม่ใช่เหรอ ต้นสนก็เลยสงสัยข้อนี้

พอรู้ว่าวันนี้เขาไม่เข้ามา เธอก็ไม่จำเป็นต้องรอแล้ว หญิงสาวก็เลยหันกลับมาตั้งใจทำงาน เพราะมัวแต่มองดูต้นทาง ว่าเขาจะขึ้นมาบนชั้นนี้ตอนไหน

เย็นวันเดียวกัน..

"ทำไมรีดชุดพวกนั้นอีกล่ะ" อัญญารัตน์ถามเมื่อเห็นเพื่อนเอาชุดที่เก็บเข้ากระเป๋าไว้แล้วออกมารีด

"พรุ่งนี้จะใส่"

"ไหนวันนั้นบอกว่าไม่ใส่แล้วไง" มันคือชุดที่คนึงหาซื้อใหม่

"ไม่มีอะไรหรอกน่าา แค่อยากจะแต่งตัวสวยอีกสักวัน" เธอเพิ่งใช้แค่วันนั้นวันเดียว และคิดว่าคงจะไม่ได้ใช้ก็เลยเก็บใส่กระเป๋า

วันต่อมาที่บริษัท..

วันนี้คนึงหาแต่งตัวแซ่บกว่าวันนั้น และเธอก็ไม่ใส่ชุดคลุม หญิงสาวเดินมาแบบสง่างาม เรื่องคนมองไม่ต้องพูดถึงแทบจะเดินตกบันไดเลยก็ว่าได้

ชั้นผู้บริหาร..

วันนี้มีการประชุม ผู้บริหารทุกคนเข้ามาเร็วกว่าทุกวัน รวมทั้งท่านประธานเจ้าของบริษัท

"วันนี้เธออยู่แต่ในห้องเครื่องดื่มแล้วกัน ถ้าอยากจะได้อะไรฉันจะมายกเอาแค่เตรียมไว้ให้ก็พอแล้ว" ดอกอ้อมองตั้งแต่หัวจรดเท้า เห็นการแต่งตัวของคนึงหาก็รู้สึกขัดใจมาก แต่ก็พูดไม่ได้ เพราะเธอเป็นแค่ผู้ช่วยก็เลยไม่มียูนิฟอร์ม

"ค่ะ" คนพวกนี้ไม่ได้อยู่ในสายตาของคนึงหาเลย เธอก็เลยไม่จำเป็นต้องแคร์สายตานั้น

หญิงสาวทิ้งเวลาไปสักพัก เธอก็หยิบแก้วกาแฟของท่านประธานออกมา แล้วก็ชงรสชาติที่เธอชงให้เขาวันนั้น

พอชงเสร็จเธอก็ยกกาแฟแก้วนั้นเดินมาที่ห้องประชุม

ก๊อก ก๊อก จริงๆ แล้วถ้ามีการประชุมอยู่ใครจะเข้ามาไม่ให้เคาะส่งสัญญาณ ค่อยๆ เปิดเข้ามาได้เลย เพราะจะได้ไม่เป็นการขัดจังหวะในการประชุม ..พอมีเสียงเคาะประตูทุกคนต่างก็หันมองมาพร้อมกัน

"กาแฟของท่านประธานที่ขอไว้ค่ะ" หญิงสาวร่างระหงในชุดสีแดงกำมะหยี่ แต่งแต้มใบหน้าด้วยสีสันอันน่าเย้ายวน มุมปากมีรอยยิ้มออกมาเล็กน้อยเพื่อเป็นการดึงสายตาของทุกคนมาที่เธอ

พอกาแฟแก้วนั้นถูกวางลงที่หน้าของท่านประธาน หญิงสาวก็ค่อยๆ ถอยออกมาแบบช้าๆ

"เมื่อกี้เราคุยถึงไหนกันแล้วนะ" ชายหนุ่มรูปงามค่อยๆ เอนหลังพิงเก้าอี้ประจำตำแหน่ง พร้อมกับยื่นมือมาหยิบแก้วกาแฟนั้นยกขึ้นดื่มแบบลืมตัว

เกตุแก้วและดอกอ้อต่างก็หันมองหน้ากันเมื่อเห็นกาแฟแก้วนั้น แค่มองก็รู้แล้วว่ามีทั้งน้ำตาลและคอฟฟี่เมต ซึ่งท่านประธานไม่ดื่ม ..ต่างก็ยิ้มใส่หน้ากันเล็กน้อย เพราะถ้าชงกาแฟแบบขัดใจอาจจะถูกไล่ออกเลยก็ได้

ไม่ใช่แค่ทั้งสองที่สังเกตกาแฟแก้วนั้น ต้นสนก็สังเกตเหมือนกัน และมันก็ยิ่งทำให้ทุกคนแปลกใจมากขึ้น เมื่อท่านดื่มกาแฟเข้าไปจนหมดแก้วโดยที่ไม่เอ่ยอะไรออกมาสักคำ

"อีกสักแก้วไหมคะท่าน" หญิงสาวเดินเข้าไปจับกาแฟแก้วที่หมดแล้ว และก็โน้มใบหน้าลงมาถามเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่หวานหยดย้อย