บทที่ 4 รู้จนได้

ผู้อำนวยการโรงพยาบาล “……”

แป้งร่ำได้ยินประโยคนี้แล้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด หล่อนกรี๊ดเสียงแหลมสูงเพื่อเรียกอีกฝ่ายให้หยุด “เธอว่าอะไรนะ？ลองพูดใหม่อีกทีสิ？”

ถ้อยคำของหล่อนเปี่ยมไปด้วยความขู่เข็ญและแจ้งเตือน！

เสียดายที่เส้นหมี่ไม่แยแสหล่อน

ยิ่งไปกว่านั้น คู่กรณีไม่เหลียวหลังหันมามองแม้แต่ปราดเดียว หากแต่เป็นการหมุนกายแล้วสาวเท้ายาวเดินออกไป

หญิงสำส่อน ไม่คู่ควรให้เธอเสวนาด้วย

“ท่าทีแบบนี้หมายความว่ายังไง？เธอเป็นบ้าหรือเปล่า？เธอไม่อยากทำงานนี้แล้วใช่ไหม？”

“ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ครับ ภรรยาคุณแสนรัก ท่านอย่าพึ่งโกรธนะครับ คุณหมอสวยใสอาจจะมีการเข้าใจผิด ผมจะไปอธิบายกับเธอเดี๋ยวนี้เลยครับ จะให้มารักษาคุณสามีแสนรักพรุ่งนี้เลยนะครับ ท่านวางใจได้ครับ”

ผู้อำนวยการอนาทรร้อนใจจนต้องคุยกับญาติผู้ป่วยไปพลาง วิ่งไล่ตามเส้นหมี่ไปพลาง

ภรรยาคุณแสนรัก？

ทั้งยังต้องรักษาสามีคุณแป้งร่ำอีกต่างหาก？

หึ ๆ รักษาบ้าบออะไรกัน？ห้าปีผ่านไปแล้ว ชายโฉดหญิงชั่วคู่นี้ยังไม่ตายหรือ？พวกเขาสมควรลงนรกตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือ？

เส้นหมี่เดินเร็วกว่าเดิม

เพียงแต่กระทั่งตัวเธอเองก็ไม่สังเกตว่า เธอเดินไปด้วยอาการสั่นเทิ้มทั้งตัว สองมือกำหมัดแน่นจนเลือดปูนโปน จวบจนเธอขึ้นรถของตนอย่างเร็วไวแล้วปิดประตูจนสนิท เธอจึงเอาหัวพิงพวงมาลัยรถ ก่อนจะหลับตาคู่อันแดงก่ำ！

ห้าปีแล้ว ห้าปีเต็ม ๆ

เธอคิดว่าตัวเองสามารถลบเลือนอดีตอันขมขื่นได้ ทว่าเมื่อผู้หญิงคนนี้อยู่ตรงหน้าเธอ เธอจึงรู้ว่ารอยแผลเป็นยังคงอยู่ ความเคียดแค้นชิงชังเกือบทำให้เธอเอามีดแทงหญิงสำส่อนตรงนั้นเสียเลย

แสนรัก คุณมีคุณสมบัติอะไรให้ฉันรักษา？คนที่ยินดีเหยียบบนกองกระดูกเลือดเนื้อเชื้อไขของตัว เพียงเพื่อจะได้อยู่กับหญิงอื่น ถึงฉันจะช่วยหมาข้างทาง แต่ก็ไม่ได้ทางช่วยคุณเด็ดขาด

เส้นหมี่ปรับอารมณ์อยู่ในรถนานพอสมควร เมื่อสงบสติอารมณ์ได้เล็กแล้ว เธอก็ขับรถกลับบ้าน

เมื่อกลับมาถึงบ้านลูกรักทั้งสองคนก็นอนหลับตาพริ้มแล้ว

คิวคิวเป็นเด็กดีมาก ไม่เพียงดูแลเรื่องการกินของน้องสาวเท่านั้น ยังอาบน้ำให้น้องสาวอีกด้วย ตอนนี้เขากำลังนอนกอดน้องสาวอยู่ในห้องเด็กน้อย ซึ่งไม่รู้ว่าฝันหวานเพียงใด

“หม่ามี๊กลับมาแล้วเหรอครับ？”

เขาฝันละเมอหรือ?

เส้นหมี่รีบก้มหน้าจูบบนหน้าผากเขา“ใช่แล้วค่ะ หม่ามี๊กลับมาแล้ว ลูกรักของแม่นอนเลยนะคะ”

ลูกชายตัวแสบจึงพลิกกายนอนต่อ

เส้นหมี่เห็นภาพนี้ก็ยกมุมปากขึ้นโดยไม่รู้ตัว เธอดึงผ้าห่มให้ลูก ๆ จากนั้นก็จ้องลูกรักทั้งสองอยู่นาน สุดท้ายก็ลุกขึ้นไปยังห้องหนังสือ

“พิมแสง นอนหรือยัง？”

“ยัง มีอะไรหรือ？”

“ช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม？พรุ่งนี้เช้าช่วยไปที่โรงพยาบาล……”

ระหว่างที่คุยสายกับเพื่อนรัก เส้นหมี่ก็จองตัวเครื่องบินไปญี่ปุ่นสามที่นั่งในอินเทอร์เน็ตด้วย

——

ใจกลางเมือง ชั้นสูงสุดของโรงแรมฮิลตัน

ใบหน้าอันเฉื่อยชาของแสนรักกำลังจ้องผู้หญิงตรงหน้าที่พึ่งกลับจากออกไปด้านนอก ซึ่งตอนนี้กำลังร้องไห้ฟูมฟาย อยู่

ขาอันเรียวยาวของเขานั่งไขว่ห้างบนโซฟา ปกเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านในรีดได้เรียบมาก และใช้เนคไทสีดำลายเข้ม เผยรังสีสูงศักดิ์ สง่าผ่าเผยสู่สายตา

ผู้ชายคนนี้ ห้าปีต่อมา ทั้งหน้าตาและออร่าล้วนโดดเด่นกว่าคนอื่นมากขึ้น！

“คุณแป้งร่ำ ความหมายของคุณก็คือ โรงพยาบาลเคลียร์ไม่ได้จัดหาหมอให้พวกเราอย่างนั้นหรือ？และไม่สอดคล้องกับคำล่ำลือ？ไม่ใช่โรงพยาบาลขึ้นชื่ออย่างนั้นหรือครับ？”

ตอนนี้เค ผู้ช่วยพิเศษของประธาน ก็อยู่ด้วย เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้สะอื้นไห้ไม่หยุด เขาจึงตั้งคำถามขึ้นมา

ทว่าเขาเรียกว่าคุณแป้งร่ำ ไม่ใช่ภรรยาท่านประธาน

“ค่ะ พวกคุณไม่เห็นว่าพวกเขาไร้มารยาทแค่ไหน เป็นหมอธรรมดาคนหนึ่ง ฉันแค่ถามไม่กี่คำ เธอก็เริ่มด่าทอฉัน บอกว่าเธอไม่คิดจะรักษาให้รักค่ะ”

แป้งร่ำใส่สีใส่ไข่อย่างไม่บันยะบันยัง

สิ้นเสียง สายตาของแสนรักพลันมืดครึ้มดังคาด！

“เธอคือใคร？”

“สวยใส！ฉันได้ยินผู้อำนวยการเรียกเธอว่าสวยใส บอกว่าเป็นหมอแผนจีนหนึ่งเดียวในโรงพยาบาลค่ะ”

แป้งร่ำรีบบอกชื่ออย่างอดรนทนไม่ไหว ความอำมหิตในดวงตาของเธอคล้ายกับอยากจะลากตัวเส้นหมี่มาตรงหน้าผู้ชาย จากนั้นก็ให้อีกฝ่ายโดนสั่งสอนให้หลาบจำ

สวยใส？

ใบหน้าแสนรักย่ำแย่

เขามีอุปสรรคด้านการนอนอย่างรุนแรงหลายปีแล้ว ตอนกลางคืนมักจะนอนไม่หลับเป็นประจำ ต้องพึ่งยาถึงจะนอนหลับได้ ทว่าใคร ๆ ก็รู้ว่าไม่ควรกินยามากเกินไป เพราะผลข้างเคียงสูง อาทิจะเป็นคนเจ้าอารมณ์ หงุดหงิดง่ายขึ้น และที่สำคัญทำให้เขารู้สึกปวดหัวปานจะฉีกขาด จึงรู้สึกอยากฆ่าคนตลอดเวลา

ดังนั้นเขาจึงมารักษาตัวที่นี่

ทว่าตอนนี้เป็นเพียงหมอตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง แต่กลับกล้าบอกว่าไม่คิดจะรักษาเขา？

นัยน์ตาผู้ชายที่เต็มไปด้วยเส้นเลือด ตอนนี้เกิดไอเย็นยะเยือกและกลิ่นอายสังหารขึ้น

“เคมีรีบไปสืบคนที่ชื่อสวยใสว่าเป็นใครมาจากไหน？”

“ครับ ท่านประธาน！”

“แล้วก็รีบให้เฟอร์เรโรมาพบผมด่วน”

“……”

เฟอร์เรโรก็คือผู้อำนวยการโรงพยาบาลโรงพยาบาลเคลียร์

เคมีรีบไปทำตามคำสั่งด้วยความหวาดหวั่น ส่วนแป้งร่ำเห็นภาพนี้แล้วก็เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา

เป็นเพียงหมอธรรมดาคนหนึ่ง แต่ริอ่านสามหาวกับเธอ？

……

เพราะคืนนี้เส้นหมี่มีความในใจ จึงนอนหลับไม่สนิท

ถึงเธอจะนอนไม่หลับ แต่ก็ไม่ได้สังเกตหน้าจอมือถือที่เธอตั้งระบบปิดเสียงสว่างขึ้นหลายครั้ง จนถึงเช้าวันถัดไป เธอตื่นด้วยเสียงนาฬิการปลุก เมื่อตื่นขึ้นมาก็เห็นมีสายไม่ได้รับถึงเจ็ดแปดสาย

ความง่วงของเธอหลายไปเป็นปลิดทิ้งทันที！