ตอนที่ 2 จุดเปลี่ยนของหลินซูหนี่ว์

หลังจากวันนั้นซือลู่ชิงก็ทำหน้าที่ของคู่หมั้นวัยเด็กได้เป็นอย่างดี เขาช่วยสอดส่องดูแลหลินซูหนี่ว์ตอนที่เธออยู่โรงเรียน เป็นที่พึ่งพาให้กับเธอไม่ว่าเด็กหญิงต้องเจอกับสิ่งใด เขามักจะแก้ปัญหาให้เธอเสมอ พอเพื่อนๆ เอ่ยปากถามว่าน้องเขาสำคัญยังไง ซือลู่ชิงก็บอกว่าเขาดูแลเธอในฐานะพี่ชายเพราะน้าซือซือฝากฝังมา เพื่อนๆจึงไม่เซ้าซี้เขาอีก แต่ทุกครั้งที่หลินซูหนี่ว์โดนรังแกเธอก็มักจะได้รับความช่วยเหลือจากซือลู่ชิงเสมอ และนั่นยิ่งทำให้ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขามันเพิ่มมากขึ้นไปทุกวัน ผิดกับเพื่อนๆของเด็กชายที่สงสัยในตัวของคุณชายเย็นชาขึ้นไปทุกวัน

“นายทำไมเป็นคนแบบนี้วะ”

เสียงของลี่หมิงเพื่อนในกลุ่มเอ่ยขึ้นอย่างไม่เข้าใจการกระทำของเพื่อน ไม่มีใครรู้เรื่องที่ซือลู่ชิงกลายเป็นคู่หมั้นของหลินซูหนี่ว์ตามสัญญาที่ผู้ใหญ่ตกลงกันนอกจากต้าเฟยและซือลู่เหลียนน้องสาวฝาแฝดของเขา

“ก็บอกแล้วไงว่าแม่ของน้องซูหนี่ว์ฝากมา” เสียงเย็นชาของเด็กวัยสิบขวบเอ่ยออกมาอย่างรำคาญ

“แล้วทำไมต้องทำเสียงรำคาญด้วยอะ” หวังเหว่ยเอ่ยถามขึ้น เวลานี้ไม่มีใครไม่สงสัยในสิ่งที่คุณชายใหญ่ผู้แสนเย็นชากระทำต่อสาวน้อยผมเปียคนนั้น

“เห้ย!! พวกนายอย่าถามให้มาก”

บอดี้การ์ดวัยสิบขวบทำหน้าที่ตัดความรำคาญใจให้คุณชายซือลู่ชิงทันที เขาและคุณชายซือลู่ชิงเติบโตมาด้วยกันก็ว่าได้และนายท่านซือมู่อันก็ส่งเสียเขาให้เรียนไปพร้อมๆ กับคุณชายใหญ่ ทั้งคู่ได้เรียนวิชาหลากหลายแขนงเกินวัยและได้เรียนวิชาศิลปะป้องกันตัว ทำให้ทั้งคู่นั้นเก่งไปเกือบซะทุกอย่าง

แม้แต่ซือลู่เหลียนเองก็ยังได้ร่ำเรียนเช่นเดียวกัน เพราะซือมู่อันเห็นว่าตระกูลซือถึงแม้จะประกอบอาชีพสุจริตแต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะมีวันไหนที่จะโดนคนไม่ดีลอบกัดอีก อย่างน้อยๆให้ลูกๆ ได้มีวิชาป้องกันตัวอย่างน้อยก็ทำให้เขาได้คลายความกังวลว่าจะมีใครมาทำอะไรลูกๆ ของตนไม่ได้

เพื่อนๆ ต่างเงียบเสียงที่จะเอื้อนเอ่ยออกมาเพื่อไถ่ถามอีก ทันทีที่ต้าเฟยเอ่ยออกมา ต้าเฟยทำตัวโตเกินวัย เขาดูแลทายาทของตระกูลซือทุกคน ถึงแม้ว่าคนที่เขาดูแลใกล้ชิดที่สุดคือคุณชายใหญ่ แต่เขาก็ไม่ละเลยที่จะดูแลคุณชายน้อยด้วย ส่วนคุณหนูกลางนั้นไม่ต้องห่วง เพราะเธอเรียนวิชาศิลปะป้องกันตัวมาเช่นกัน จะมีก็แค่กันไม่ให้พวกหนุ่มๆ มายุ่งวุ่นวายกับเธอ

“น้อง!! ทำไมคุณชายซือมู่ชิงต้องมาสนใจน้องด้วย” เสียงของรุ่นพี่คนหนึ่งเอ่ยถามขึ้นขณะที่รุ่นน้องตัวเล็กทั้งสามคนกำลังจะเดินผ่านหน้าห้องเรียนที่เธอกำลังรอเรียนอยู่

“เพราะพี่มู่ชิงเป็นลูกชายเพื่อนสนิทของแม่ซูหนี่ว์ยังไงล่ะคะ พี่เขาก็ต้องปกป้องดูแลน้องสาวคนนี้เป็นธรรมดาอยู่แล้ว”

เด็กหญิงวัยสิบขวบตอบออกมาราวกับเป็นผู้ใหญ่ เธอรู้ดีหากบอกไปว่าเธอเป็นคู่หมั้นของซือลู่ชิง พวกรุ่นพี่คงจะไม่เชื่อและพากันหัวเราะเธอออกมาแน่ เด็กหญิงจึงเลือกที่จะไม่พูดความจริง

“อ๋อ... เป็นแบบนี้เองหรอ ไปเถอะจ้ะ ไปเรียนเถอะ” น้ำเสียงแข็งๆ ก่อนหน้าแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนลงทันที

เด็กหญิงพร้อมเพื่อนอีกสองคนพากันเดินจากไป นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หลินซูหนี่ว์โดนพวกรุ่นพี่เรียกเอาไว้เพื่อที่จะสอบถาม บ้างก็พูดดี บ้างก็พูดหาเรื่อง แต่พอจะเจอเรื่องร้ายๆ ซือลู่ชิงก็มักจะโผล่มาปกป้องเธอทันเวลาเสมอ แต่มีอยู่ครั้งเดียวที่เธอไม่ชอบ นั่นก็คือวันแห่งความรักในวัยสิบสองปีของเธอ และกลายเป็นวันที่เปลี่ยนแปลงเส้นทางชีวิตของเธอไปโดยสิ้นเชิง

หลินซูหนี่ว์ในวัยสิบสองปี ยืนมองดูคู่หมั้นหนุ่มวัยสิบห้าปีด้วยความไม่ชอบใจ ถึงแม้เขาจะไม่ได้ยิ้มแย้มเวลาที่สาวๆ ส่งดอกกุหลาบ ช็อกโกแลตหรือแม้แต่ของขวัญให้ เธอก็รู้สึกไม่พอใจอยู่ดี จนเธอเห็นรุ่นพี่คนหนึ่งที่เคยเรียกเธอไปถามเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่มีเพื่อนๆ รายล้อมก่อนที่จะยื่นกล่องช็อกโกแลตรูปหัวใจสีหวานให้ เธอก็เห็นอยู่หรอกว่าซือลู่ชิงไม่ได้รับ แต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงรู้สึกหงุดหงิดใจแปลกๆ

ตลอดห้าปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยปริปากบอกใครเลยว่าเธอคือคู่หมั้นของเขา ซึ่งในตอนที่เธอยังเด็กเธอก็พอเข้าใจ เขาคงกลัวว่าจะทำให้เธอเสียหาย แต่ตอนนี้เขาโตพอที่จะมีสาวๆ มารุมล้อมแล้ว เขาก็ยังไม่อยากที่จะปริปากบอกใคร เขาดูแลเธอเป็นอย่างดีจนพวกพี่ๆ ในกลุ่มเพื่อนของเขาแอบมาถามเธอบ่อยๆ แต่เธอก็เลี่ยงที่จะพูดความจริงในเมื่อฝ่ายชายเองยังไม่อยากจะยอมรับว่าเธอไม่ได้เป็นแค่น้องสาวของเขา ตอนนี้เธอคิดว่าเธอโตพอที่จะทวงสิทธิ์ของเธอเองได้แล้วจึงเดินเข้าไปหาเขาทันทีหลังจากที่รุ่นพี่สาววัยสิบสามปีเดินจากไป

“เพี๊ยะ!!” ฝ่ามือบางฟาดลงไปบนไหล่หนา เขายืนหันหลังอยู่จึงไม่ทันเห็นเธอ

“โอ๊ย!! อะไรเนี่ย”

เสียงทุ้มด้วยวัยย่างเข้าสู่วัยหนุ่มดังขึ้นก่อนที่จะมองไปยังเด็กสาวผมเปียวัยเพียงสิบสองปีที่เดินเข้ามาตีแขนเขาอย่างแรง เพื่อนๆ มองไปที่เธออย่างตกใจเช่นกัน ก่อนที่จะพากันผ่อนลมหายใจออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นใคร

“พี่ลู่ชิงนอกใจซูหนี่ว์ ซูหนี่ว์จะไปบอกคุณน้าถิงถิง”

เด็กสาวเอ่ยออกมาอย่างเอาแต่ใจ ซือมู่อันนั้นได้หมั้นหมายหลินซูหนี่ว์เอาไว้ให้ซือลู่ชิงตั้งแต่เขาอายุได้สิบขวบ ในวันที่สองครอบครัวจัดปาร์ตี้ปิ้งย่างกันที่สวนข้างบ้านของเขา และเพราะบุตรชายนั้นมักจะคอยปกป้องน้องน้อยคนนี้เสมอจนเขาเข้าใจว่าลูกๆ มีใจให้กัน ซึ่งภรรยาและเพื่อนของภรรยาก็ไม่ขัดข้องแถมซือลู่ชิงเองก็ไม่ขัดข้องอีกด้วย ถึงแม้จะเป็นการหมั้นปากเปล่า แต่ก็เท่ากับว่าซือลู่ชิงนั้นเมื่อโตขึ้นเขาก็ไม่ใช่ชายหนุ่มที่เป็นโสด เพื่อนๆ ที่ได้ฟังต่างพากันอ้าปากค้างตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ พวกเขาคิดไว้อยู่แล้วว่าความสัมพันธ์ของสองคนนี้ไม่ธรรมดา

“เมื่อกี้พี่ไม่ได้คุยอะไรเลยนะ อีกอย่างพี่จะไปนอกใจเราได้ยังไง ก็พี่ยังไม่เคยมีเราอยู่ในใจเลย”

เด็กหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา หากแต่ทำให้คนฟังรู้สึกเสียใจ เพื่อนๆ ของซือลู่ชิงอดที่จะสงสารสาวน้อยไม่ได้ แต่พอที่จะมีใครเข้าไปปลอบใจเธอ ก็ได้รับสายตาที่น่ากลัวจากซือลู่ชิงทุกครั้งไป มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่าเพื่อนปากแข็งคนนี้ของพวกเขาก็แอบมีใจให้เด็กน้อยน่ารักคนนี้

หลินซูหนี่ว์ไม่อยากจะฟังอีกเธอจึงร้องไห้และวิ่งหนีไปโดยที่สายตาคู่คมมองตามเธอไปด้วยความรู้สึกผิด เขาแค่เห็นว่าเธอยังเด็กและอยากให้เธอได้มีโอกาสได้พบเจอผู้ชายคนอื่นที่อาจจะทำให้เธอรักได้มากกว่าเขา ซือลู่ชิงเดินจากไปพร้อมกับเพื่อน ระหว่างทางสาวๆ ก็มอบดอกไม้และมอบของขวัญให้เขาไม่ขาด

ทางด้านซือลู่เหลียนที่กำลังนั่งคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ ของเธอก็มีหนุ่มๆ แวะเวียนมามอบทั้งดอกกุหลาบ ช็อกโกแลตและของขวัญอยู่ไม่ขาดเช่นกัน จนสายตาคมของเธอไปสะดุดที่เด็กหญิงผมเปียที่เธอนั้นจำได้ดีว่าเป็นใครกำลังวิ่งร้องไห้ผ่านกลุ่มของเธอไป

“ซูหนี่ว์ น้องซูหนี่ว์”

เสียงหวานเรียกชื่อของคนที่กำลังจะผ่านไป ร่างเล็กหยุดชะงักก่อนที่จะหันไปมองก็เห็นว่าเป็นแฝดน้องของผู้ชายที่เธอรักหมดทั้งใจ แต่อีกฝ่ายไม่สนใจไยดีเธอเลยสักนิด มันไม่ใช่ความรักแบบเด็กๆ แต่เขาคือรักครั้งแรกของเธอ

ร่างระหงในช่วงวัยรุ่นเดินเข้าไปหาเด็กสาวท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆ ของเธอและหนุ่มๆ ที่แวะเวียนมาขายขนมจีบให้เธอ ซือลู่เหลียนดึงร่างบางของเด็กสาวเข้ามากอด หลินซูหนี่ว์พอได้ที่พึ่งก็กอดตอบก่อนที่จะร้องไห้และระบายความในใจออกมาให้คนที่เธอนับถือเสมือนเป็นพี่สาวที่รักได้ฟัง

“ฮือๆๆๆ พี่ลู่ชิงไม่เคยมีใจให้ซูหนี่ว์เลย พี่ลู่เหลียน...ฮึก.... ซูหนี่ว์ต้องทำยังไงคะ...ฮึกกก...” เสียงหวานปนสะอื้นเริ่มระบายความในใจออกมา

“น้องน้อย...หนูก็รู้นี่ ว่าพี่ลู่ชิงเขาเย็นชา พี่ว่าจริงๆ แล้วเขามีใจให้เราอยู่นะ ถ้าไม่อย่างนั้นเขาจะปกป้องเรามาตั้งแต่เด็กๆหรอ” เด็กสาววัยสิบห้าปลอบเด็กสาววัยสิบสองด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“จริงๆ หรือคะ” เสียงหวานเอื้อนเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ

'เธอไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆ และเมื่อเขาได้หัวใจเธอไปแล้ว เธอก็จะไม่มีวันเปลี่ยนใจไปจากพี่ลู่ชิงของเธออย่างแน่นอน'

“จริงๆ สิคะ ไม่ร้องนะคนเก่ง อายคนอื่นเค้า เราเป็นลูกสาวซุปตาร์นะ โตมาต้องสวยๆ เริ่ดๆ เชิดๆ ลองหนูไม่ง้อพี่ลู่ชิงดูสิ รับรองว่าพี่เขาจะหันกลับมาสนใจหนูอย่างแน่นอน”

แฝดผู้น้องแนะนำว่าที่พี่สะใภ้ในอนาคตทันที เธอรู้จักพี่ชายฝาแฝดดี อีกฝ่ายทำทีเป็นเย็นชาไปแบบนั้น ทั้งๆ ที่ในใจก็แอบมีสาวน้อยคนนี้อยู่ข้างในเหมือนกัน

หลินซูหนี่ว์ฟังแล้วรู้สึกมีกำลังใจและมีเป้าหมายในชีวิตมากขึ้น ‘ใช่! โตขึ้นเธอจะสวยและกลายเป็นซุปตาร์ที่มีชื่อเสียงเหมือนมารดา และเธอจะไม่ง้อเขา หากเขาไม่สนใจเธออีก เธอก็จะยอมปล่อยเขาไปโดยที่ไม่สนใจเขาอีกเลย’ หญิงสาวหยุดร้องไห้ก่อนที่จะเปลี่ยนมาเป็นส่งยิ้มให้กับพี่สาวแทน

“ขอบคุณนะคะพี่ลู่เหลียน ซูหนี่ว์จะทำแบบที่พี่แนะนำ จะสวยๆ รวยๆ เชิ่ดๆ แล้วสักวันพี่ลู่ชิงจะต้องมาสยบที่ซูหนี่ว์”

เด็กสาวเอ่ยออกมาราวกับสร้างกำลังใจให้กับตนเอง ซือลู่เหลียนตบลงไปที่หลังมือของน้องสาวเบาๆ ก่อนที่จะส่งยิ้มให้

และแน่นอนว่าหลังจากวันนั้นซือมู่ชิงก็ไม่ได้รับความสนใจจากหลินซูหนี่ว์อีกเลย แถมเธอยังย้ายไปเรียนที่โรงเรียนเอกชนอีกต่างหาก หัวใจหนุ่มนั้นรู้สึกเจ็บจี๊ดด้วยคิดว่าเด็กสาวคงจะถอดใจไปจากเขาแล้ว แต่คนที่เป็นคู่หมั้นกัน ไม่ว่าเธอจะไปอยู่ที่ไหน หรือว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่ สุดท้ายเธอก็ต้องกลับมาแต่งงานกับเขาอยู่ดี ซือลู่ชิงคิดในใจโดยไม่รู้เลยว่าคู่หมั้นตัวน้อยได้รับคำแนะนำจากน้องสาวฝาแฝดตัวแสบของตนให้ตีตัวออกห่างเขาไป ด้วยหลักการปล่อยเพื่อจับ