ทดสอบสินค้า

เขาให้นาชานั่งลงบนโซฟารับแขก นาชาก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดกับสายตาคมสีน้ำตาลของเขาที่มองนาชาคล้ายมองพนักงานใหม่ที่เพิ่งเข้ามาทำงานเป็นครั้งแรก

เขาขอแฟ้มประวัติที่เธอถือมามือเรียวสวยของเขาพลิกดูไปเรื่อย ๆ อ่านข้อความอย่างละเอียดจนบรรทัดสุดท้าย

นาชาไม่เข้าใจว่าการซื้อขายกันแบบนี้ทำไม่ต้องเขียนประวัติเหมือนจะไปสมัครเข้าทำงานบริษัทด้วย เขียนกระทั่งโรงเรียนอนุบาลจนถึงมหาวิทยาลัย ไม่พอยังให้เธอใส่เกรดเฉลี่ยลงไปอีกพร้อมแนบหลักฐานใบวุฒิการศึกษา

ถึงจะดูทั้งบ้าทั้งเพี้ยนแต่เพื่อเงินหนึ่งล้านบาทนาชาก็ยินยอมเตรียมตามที่เขาต้องการ

“คุณเป็นดาวเด่นตั้งแต่เด็กเลยนี่ กิจกรรมของคุณนี่มากจริง ๆ ชอบทำอะไรที่สุดล่ะ”

“คะ”

นาชายิ่งไม่เข้าใจว่ามันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้แต่เมื่อเขาถามจริงจังเธอจึงตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังเช่นกัน

"คงจะเป็นเชียร์ลีดเดอร์มั้งคะ"

"ทำไมล่ะชอบเด่นในฝูงชนเหรอ"

ใบหน้านาชาแดงเล็กน้อยเมื่อถูกกล่าวหาแบบนั้น หญิงสาวเม้มปากแล้วตอบเชิงประชด

"ใช่ค่ะชอบโดดเด่น ยิ่งเด่นยิ่งดีค่ะ"

"ผมเข้าใจแล้ว"

"ดื่มเหล้าหรือเปล่า ในประวัติเขียนว่าดื่มสุราได้บ้างตามงานสังสรรค์"

"ก็มีบ้างค่ะ แต่ดื่มแล้วชอบรั่วถ้าเมาเลยไม่ค่อยอยากดื่ม พอดื่มแล้วมักลืมตัว"

"ดีวันนี้ก็ดื่มให้พอดี ลืมตัวแค่พอดีผมอยากให้เรื่องระหว่างเราซึ่งเป็นครั้งแรกของคุณทำให้คุณจดจำไปจนวันตาย"

นาชากลอกตาพลางคิดในใจ ฉันต้องจำแน่ได้อึ๊บกับผู้ชายหล่อ ๆ ระดับเจ้าชายขนาดนี้ทำไมต้องลืมให้เสียของด้วยล่ะ

“อายุสิบเก้ายังเด็กอยู่เลยนะ”

“ฉันเข้ามหาลัยแล้วค่ะ”

“ผมไม่ได้ถาม แต่อายุเกินสิบแปดแล้วผมโอเค” เขาพูดเรียบ ๆ

นาชารู้สึกหน้าชาเล็กน้อย กระทั่งคนหล่อพูดต่อ

"คุณยืนขึ้นหมุนตัวด้วย"

นาชามองเขาอ้ำอึ้งแต่เมื่อเขาใช้สายตาว่าต้องทำตามคำสั่งเธอจึงยืนขึ้นแล้วหมุนตัวช้า ๆ

“อืมสวยกว่าในรูปเยอะเลย รูปร่างดีใช้ได้นมคุณใหญ่แบบนี้คงไม่ได้ยัดอะไรไว้ข้างในหลอกลวงผู้บริโภคหรอกนะ"

นาชากลั้นใจพร้อมกับส่ายหน้า "ของจริงค่ะ"

เธอหน้าแดงผู้ชายคนนี้ทำไมชอบกล่าวหาเธอนักนะ

“ขอผมจับหน่อย”

“คะ” นาชาตาโตที่เขาพูดตรง ๆ

“ซื้อขายก็ต้องเช็คสินค้าว่าดีหรือเปล่าไม่ใช่เหรอ คุณไม่น่ามีปัญหาอะไรนะ”

นาชากำมือแน่น รู้สึกว่าอีตานี่ทำไม่สามารถพูดเรื่องพวกนี้ได้ด้วยใบหน้าเย็นชาแบบนี้ หญิงสาวหน้าแดงพยายามเข้าใจว่าเขายอมจ่ายเงินล้านเพื่อเธอ คนคนนี้คงต้องเอาให้คุ้ม

นาชากำลังจะถอดชุดออก เขายกมือห้าม

“ขยับมานี่ยังไม่ต้องถอดหรอก เดี๋ยวเราได้เห็นกันทุกสัดส่วนแน่”

“คะ” นาชารู้สึกมึนงง เขาจะเอายังไงกันแน่ เธอขยับตามที่เขาสั่ง

เควิลดึงนาชามาจนชิด เขาล้วงมือหนาเข้าไปใต้ชุดเดรสของเธอ มือร้อนผ่าวสัมผัสเต้าคู่อวบใหญ่ เควิลคลึงหัวนมนาชาช้า ๆ สัมผัสได้ถึงอาการขนลุกของเธอ

เขารู้สึกว่านาชาสะดุ้งเหมือนจะหนีจากการเกาะกุมของเขาแต่เธอกำลังข่มใจเอาไว้จึงยกยิ้มบาง ๆ

“นมใหญ่ล้นมือ ผมเขี่ยหัวนมคุณนิดเดียวตั้งสู้มือดีมาก ฮีทง่ายแบบนี้ผมชอบแต่คุณคงไม่รู้ตัวหรอกเพราะยังไม่เคย”

นาชานั่งฟังเขาพูดแล้วยิ้ม แต่ข้างในของเธอร้อนแทบจะละลายอยากมีเวทย์มนต์เหมือนแฮรี่พอตเตอร์จะได้หายตัวได้เพื่อไปให้พ้น ๆ ความอับอายนี้

“เคยช่วยตัวเองหรือเปล่า” เควิลยังถามต่อ

“ไม่เคยค่ะ”

“คุณโตมาขนาดนี้พลาดของดีหลายอย่างเลยล่ะ ทำไมล่ะใคร ๆ เขาก็ช่วยตัวเองทั้งนั้น”

“ฉันไม่รู้ต้องทำยังไงค่ะ ไม่รู้เลยค่ะ”

นาชาก้มหน้าเลียริมฝีปากที่แห้งผาก เขากำลังถามอะไรเธออยู่และเธอกำลังตอบคำถามประเภทไหนกันแน่

เควิลดึงมือของตัวเองออกอย่างเสียดาย ยังช่วยจัดเสื้อผ้าของเธอให้เรียบร้อย

"นมคุณของจริงไม่ได้หลอกลวงผู้บริโภคจริง ๆ ด้วย”

“คุณไม่ชอบคนทำหน้าอกเหรอคะ”

“ก็ไม่หรอกความจริงผมไม่มีปัญหากับคนที่ทำศัลยกรรม แต่ถ้าเป็นของจริงผมจะได้ไม่ต้องระวังจะบีบแรงเท่าไหร่ก็ได้ บางทีเวลาผมคลั่งรักผมอาจจะเผลอรุนแรงไปบ้าง"

เขาอธิบายด้วยท่าทางสบายไม่กระดากอายเลยแม้แต่น้อย

นาชาคิดว่าคนๆ นี้เป็นลูกครึ่งที่มีความเป็นไทยผสมกับความเป็นฝรั่งได้อย่างลงตัว ดูท่าทางของเขาเปิดเผยอยู่ไม่น้อยอีกทั้งภาษาไทยของเขาก็ยังชัดยิ่งกว่าเธออีก