ตอนที่ 5

ร่างสูงกำยำยืนตรงหน้าเจ้านาย เซ็ทเงยมองแววตาสบกันความกังวลฉายชัดออกมา ดวงตาเรียวคมหม่นลงกรามขบแน่น

“ตอนนี้ฟาวิโอ่ไปเข้ากับมัสสิโม่แล้วครับ”

“อืม เข้าใจแล้ว”

“ผมขอตัวก่อนนะครับ”

บอดี้การ์ดเดินออกจากห้องไปแล้ว เหลือเพียงความว่างเปล่าเท่านั้น จากนี้ควรทำอะไรต่อไปดี เสียงอีเมล์เข้าชายหนุ่มชะงักคลิกดู เหมือนเคย... เธอส่งมันมาอีกแล้ว แต่ทว่าในคราวนี้เขาไม่คิดจะมองผ่านมันไป

ผมอยากให้คุณมาที่อิตาลี ผมอยากพบกับคุณ อย่างน้อยเราควรได้เจอกันนะแพททิเซีย ลองมาเที่ยวอิตาลีดูไหมจะได้พบกับพ่อด้วย ผมจะส่งตั๋วเครื่องบินไปให้

ส่งมันออกไป รออย่างใจจดใจจ่อ ไม่ได้อยากใช้ใครเป็นเครื่องมือในเมื่อมันกล้าขโมยสิ่งสำคัญ เขาจะทำเช่นนั้นเหมือนกัน ยังจำสีหน้าของฟาวิโอ่ได้ดียามเอ่ยถึงบุตรสาวมันเต็มไปด้วยความสุข เสียงตอบกลับดังขึ้นเมล์ใหม่ส่งมาเปิดอ่าน

ฉันยินดีที่จะไปอิตาลีเพื่อพบคุณค่ะ ขอบคุณนะคะที่ชวนฉันไปเที่ยวอิตาลี แล้วก็... ดีใจมากด้วยที่คุณตอบเมล์ฉัน

ตอบมาแล้ว เป็นดั่งคาดผู้หญิงคนนี้ยอมรับ ฟาวิโอ่ไม่มีทางหนีเขาพ้น หากบุตรสาวต้องอยู่เป็นตัวประกัน ยกโทรศัพท์ติดต่อถึงเลขาเพื่อให้ช่วยจองตั๋วเครื่องบิน อีกไม่นานเราคงได้พบกันแพททิเซีย

“เป็นอะไรยัยแพทยิ้มระรื่นเชียว”เสียงเพื่อนสาวเอ่ยทักขณะแต่งหน้าเพื่อขึ้นเวทีแสดง

“เขาชวนฉันไปเที่ยวอิตาลีล่ะ”

มิรันชะงักดวงตาเบิกกว้าง

“เช็ทนะเหรอ ผู้ชายคนนั้นใช่ไหม!”ร้องโวยวายเสียจนต้องกระโจนไปปิดปาก

“เบาๆ หน่อยสิรัน ใช่... เขาล่ะ คุณเซ็ทเจ้านายพ่อ”

“ว้าว! ไม่น่าเชื่อเลย พรหมลิขิตหรือเปล่าเนี่ย”หยอกเย้า พลางตบแป้งลงบนหน้า

“จะใช่ได้ยังไง เรากับเขามันคนล่ะชั้นกันเลย ได้แค่นี้ก็ดีใจแล้วรัน”

“ก็ไม่แน่หรอกแพท เขาว่ากันว่าคู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน”ยิ้มออกมาด้วยความยินดีกับเพื่อน

แพททิเซียนิ่งเงียบ เป็นไปไม่ได้หรอก แค่เพียงเป็นผู้อุปการะก็เพียงพอแล้ว ไม่หวังมากไปกว่านี้ เขาสูงมากเหลือเกินยากจะไขว่คว้าได้

“นี่แพท... เราไปด้วยได้ไหมอิตาลีน่ะ”มิรันยื่นข้อเสนอ

“จะไปจริงเหรอ”

“จริง เราเป็นห่วงไม่อยากให้แพทไปคนเดียว เกิดเขาหลอกแพทไปทำมิดีมิร้ายทำยังไง!”

“จะบ้าเหรอรัน เขาจะทำแบบนั้นทำไม สาวๆในอิตาลีเยอะแยะไป ไม่ต้องลงทุนมาหลอกแพทหรอก!”รีบแย้งเพื่อแก้ตัวให้

“แหม... รีบออกรับแทนเลยนะ”

รีบหันหน้าหนีเพื่อนเพื่อซ่อนความขัดเขินเอาไว้

“รีบแต่งตัวเถอะต้องแสดงแล้วไม่ใช่เหรอ”เปลี่ยนเรื่องคุย

“ตกลง แต่เรายังไม่ล้มเลิกความคิดเรื่องที่จะไปด้วยหรอกนะแพท เพราะเราสองคนเป็นเพื่อนกันยังไงล่ะ”รอยยิ้มระบายออกมา แพททิเซียมองเพื่อนด้วยความซึ้งใจ