9. เลี้ยงดูย้อนหลัง

“มะ มาทำไมคะ” นิลินถามเสียงสั่น เพราะไม่คิดว่าคนที่กำลังพูดถึงจะมายืนอยู่ตรงหน้าได้

“มารับเมียกลับบ้านไงครับ ไปเถอะเฮียจะพาไปทานข้าว แต่ถ้าไม่ชินก็ชวนเพื่อนไปด้วยก็ได้ ว่าไงจะไปไหม”

“ไปคะ ไปเดี๋ยวนี้เลย” ฐิสาและซันนี่รีบลุกเก็บของทันที ก่อนจะดึงเพื่อนสาวที่ยังคงนั่งทำหน้างงให้ลุกตาม แล้วดันตัวให้ไปยืนข้างสามีของเธอ

“นี่พวกแกไหนบอกไม่ว่างไง”

“ใจคนมันเปลี่ยนได้ รีบเลยของฟรีไม่ได้มีมาบ่อยๆ” ซันนี่พูดขึ้น ก่อนจะพยักหน้าให้ฐิสาเดินไปที่รถตัวเอง คิมหันต์ยกยิ้มเมื่อเห็นเพื่อนของเมียเปิดทางให้ เขาเลยคว้าเอามือเล็กมากุม จูงเดินกลับไปที่รถ

“ปล่อยเถอะค่ะนิลเดินเองได้ เดี๋ยวคนอื่นเข้าใจผิด” ขาเรียวชะงักทันทีทำให้ร่างเล็กชนเข้าที่ไหล่อีกฝ่ายเพราะเบรคไม่ทัน ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะหันมาทำตาดุใส่

“กลัวใครจะเข้าใจผิด หรือว่าแอบมีแฟนซ่อนไว้ที่มหาลัย ใช่ไหมนิลิน” เสียงกดต่ำดังขึ้นเพราะหงุดหงิด

“คุณอย่ามาทำเสียงแบบนี้ใส่ฉัน ข้อตกลงทุกอย่างคุณเป็นคนตั้งไว้ ฉันมีสิทธิ์ที่จะทำทุกอย่างเหมือนที่คุณทำ” คำตอบของคนตัวเล็กทำเอามาเฟียหนุ่มถึงกับหน้าชา ก่อนจะเดินตามเธอไปขึ้นรถ ซึ่งอีกฝ่ายไม่หันหน้ามาทางเขาเลย ทำเอาคิมหันต์ถึงกับใจเสีย

“ขอโทษครับที่เฮียใช้คำพูดและเสียงแบบนี้กับนิล”

“ช่างเถอะค่ะ ฉันไม่เก็บมาใส่ใจหรอก เพราะก่อนนี้คุณทำเรื่องแย่ๆ กับฉันเยอะแยะ”

“น่าน โดนไปอีกชุด” เสียงจากกันตะดังขึ้นเบาๆ พอให้ได้ยินกันสองคนกับสินชัย ความเงียบเข้าปกคลุมในรถจนกระทั่งมาถึงร้านอาหารหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา

ซันนี่จอดเทีบยกับรถของสามีเพื่อน ซึ่งมีคนของเขาที่ขับตามมาอีกสองคันจอดต่อกันไป

“ว้าว!ดูยิ่งใหญ่ดีจังเลยแฮะ” ซันนี่พูดขึ้นในขณะที่เดินลงมาจากรถ ส่วนฐิสาก็อดขำเพื่อนตัวเองไม่ได้ ก่อนจะเดินตรงไปหานิลินที่ลงมาจากรถแล้ว แต่สีหน้ากลับดูบึ้งตึงต่างจากตอนแยกกัน

“เป็นอะไรแก ทำไมทำหน้ายังกะโกรธใครมา”

“มีคนบอกว่าฉันซ่อนผู้ชายที่มหาลัย”

“ผัวแกเหรอ แสดงว่าหึงนะเนี่ยะ” ซันนี่พูดขึ้นทันที ก่อนจะเงียบลงเมื่อมาเฟียหนุ่มลงมาจากรถ

“ไปครับ เชิญครับสาวๆ” คิมหันต์เอ่ยบอกตามมารยาท เพราะเห็นว่าสองสาวเป็นเพื่อนรักของนิลิน แต่คนตัวเล็กกลับไม่คิดแบบนั้น เพราะเธอเข้าใจว่าที่เขาทำดีคงเพราะจะเข้าหาเพื่อนตัวเอง ใบหน้าสวยเลยยิ่งงอง้ำไม่รู้ตัว เพราะตอนนี้นิลินกำลังหงุดหงิดออกมาอย่างเห็นได้ชัด

“แกเป็นอะไรนิล ถ้าอึดอัดฉันพากลับได้นะ ขอโทษที่ไม่ได้ถามความรู้สึกแกก่อน ก็แค่อยากให้ใช้เวลาร่วมกันบ้าง เผื่อแกกับเขาจะคลิกกันไง”

“คลิกบ้าอะไรฐิสา ฉันว่าเขาอยากจับแกสองคนกินมากกว่า ปกติเคยคุยกับเราที่ไหนล่ะ จู่ๆ ก็มาทำดี ใครมันจะไปเชื่อคนแบบนี้จะไม่มีแผน”

“ฉันว่าแกเลิกแต่งนิยายแนวสืบสวนเถอะว่ะ นับวันจะเหมือนโคนันเข้าไปทุกที นี่มันชีวิตจริงนะนิลิน” ฐิสาส่งเสียงตำหนิเพื่อนในขณะที่เดินตามร่างสูงของคิมหันต์เข้ามาในร้าน ทำให้นิลินเงียบไป เพราะมันจริงอย่างที่เพื่อนบอก เธอกำลังคิดไปเองทุกอย่าง

“ฉันสับสนไม่รู้ว่าตอนนี้ควรทำยังไง ฉันมองว่าเขาจะทำดีไม่หวังผลไม่ได้เลย ฉันนี่แย่จริงๆ” นิลินเอ่ยโทษตัวเอง ทำให้เพื่อนต้องคอยปลอบเอาไว้ เพราะรู้ว่าเธอต้องเผชิญปัญหาทุกอย่างลำพังจนน่าห่วง

ทั้งหมดเดินมายังโซนติดริมแม่น้ำ สายตาทุกคู่ต่างก็จับจ้องมองหนุ่มสาวสวยหล่อที่เดินเข้ามา และเสียงซุบซิบก็ดังขึ้นเมื่อจำได้ว่าหนึ่งในนั้นคือนักธุรกิจหนุ่มที่รวยเอามากๆ ไม่มีใครไม่รู้จัก และมันเป็นเรื่องปกติที่เขาจะมีสาวสวยเดินเคียงข้างแบบนี้

“นิลจะนั่งตรงไหนข้างนอกหรือข้างใน”

“ตรงไหนก็ได้ค่ะ” เธอตอบเสียงเรียบ มาเฟียหนุ่มเลยขยับเก้าอี้ด้านในให้เธอ ส่วนอีกคนที่นั่งข้างเขาคือสินชัย ส่วนกันตะนั่งข้างฐิสา ซึ่งมีซันนี่นั่งตรงข้ามนิลิน

“สั่งเลยนะครับไม่ต้องเกรงใจ” กันตะพูดขึ้นเพราะกลัวสองสาวจะเกร็ง แต่เปล่าเลยแก็งนี้เรียกว่าแสบคูณสาม อาหารเลยถูกสั่งมาจนเต็มโต๊ะโดยที่ไม่รู้ว่าจะกินหมดหรือเปล่า

“นิลชอบกินปลาเหรอ เฮียเห็นกินอยู่อย่างเดียว”

“ใช่ค่ะ นิลมันชอบปลา ไอศครีม แล้วก็ อ๊ะโอ๊ย!” ซันนี่ร้องครวญทันทีเมื่อถูกปลายร้องเท้าผ้าใบกระแทก

“เป็นอะไรครับคุณซันนี่” สินชัยถามขึ้นอย่างเป็นห่วง

“เปล่าหรอกค่ะ มดกัด” เสียงเล็กตอบกลับคนถาม แต่คำสุดท้ายเธอกดเสียงรอดไรฟันพร้อมกับมองจ้องเพื่อนอย่างนิลิน ที่ยกคิ้วลอยหน้าพร้อมกับยกยิ้ม

“แกล้งเพื่อนไม่น่ารักเลยนะคะ” คิมหันต์ดุเล็กน้อย เพราะเห็นแล้วว่าคนตัวเล็กใช้เท้าเตะเพื่อนเพื่อไม่ให้พูดต่อ

“พอดีไม่ได้อยากน่ารัก เพราะฉันอยากสวยมากกว่า” นิลินตอบหน้าตาย ก่อนจะทำหน้ากวนใส่คนตัวโตเพราะรู้สึกผ่อนคลายลงมาบ้างแล้ว นิสัยเดิมๆ เลยกลับมาเมื่อเธอรู้สึกสบายใจมากขึ้น

“อืม เมียเฮียก็สวยจริงๆ นั่นแหละ” เสียงทุ้มดังขึ้น เอาซะคนรอบโต๊ะถึงกับชะงัก เพราะไม่คิดว่ามาเฟียหนุ่มจะกล้าพูดคำนี้ออกมา ไม่เว้นแม้แต่คนสนิททั้งสอง

“คุณควรกลับไปให้หมอเช็คสมองบ้างนะ”

“พูดเรื่องจริงก็ไล่ให้ไปเช็คสมองซะงั้น” เสียงตัดพ้อดังขึ้นแต่ไม่จริงจังนัก ก่อนที่แขนแกร่งจะพาดไปทางด้านหลังของคนน้อง พร้อมกับโอบเอวเอาไว้ด้วย ทำให้นิลินไม่กล้าขยับเมื่อถูกคนตัวโตฉวยโอกาสอย่างที่เขาไม่เคยทำ

“ขอโทษนะครับ พอดีผมเป็นโมเดลลิ่ง คือน้องสนใจจะไปเป็นนักแสดงไหมครับ คือน้องสวยมากเป็นนางเอกได้สบายเลย นี่ครับนามบัตร”

คิมหันต์เพียงแค่ใช้สายตาเท่านั้น หนุ่มหล่อที่ยื่นแผ่นกระดาษเล็กๆ ให้นิลินก็ถูกหิ้วปีกออกไป

“ทำอะไรของคุณนี่มันโอกาสของฉันนะ”

“จะเป็นทำไมดารามีผัวรวยขนาดนี้แล้ว”

“รวยมันก็เงินของคุณไม่ใช่ของฉัน เอาไว้ถ้าคุณยอมยกมรดกครึ่งหนึ่งให้แล้วค่อยมาว่ากัน เพราะทุกวันนี้ฉันยังหาเงินใช้เอง เราแต่งกันแค่ในนามหวังว่าคุณจะจำได้” พูดจบนิลินก็เดินออกจากโต๊ะทันที

“เดี๋ยวเราช่วยพูดให้นะคะ” ฐิสาพูดก่อนจะรีบตามเพื่อนออกไป แต่ซันนี่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ทำเอาสามหนุ่มอดสงสัยไม่ได้ เพราะดูท่าเธอคงมีเรื่องจะพูดแน่

“นิลมันน่าสงสารนะคะ ช่วงนี้มันเคลียดมาก อะไรนิดหน่อยก็ดูจะส่งผลต่อใจและความคิดมันไปหมด ถ้าคุณไม่ได้รู้สึกหรือแค่นึกสนุก ปล่อยมันไปเถอะค่ะ ในโลกของคุณทุกอย่างมันง่ายอยู่แล้ว ยังไงอย่าทำให้ชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งยุ่งยากเพราะอะไรที่มันไม่ชัดเจนของคุณเลย”

สามหนุ่มนิ่งไปกับคำพูดของสาวสวยที่ดูเหมือนจะแก่นเซี้ยวกว่าเพื่อน แต่พอได้พูดมันกลับมีสาระและน่าฟังจนไม่น่าเชื่อ ทำเอาสินชัยอดปลื้มสาวรุ่นน้องนี้ไม่ได้

“งั้นผมถามคุณซันนี่ตรงๆ นะครับ คุณมีแฟนหรือยัง”

“ถามแบบนี้จะจีบเหรอคะ บอกก่อนนะซันไม่เวอร์จิ้น”

“เรื่องนั้นไม่สำคัญครับ ขอแค่คุณเปิดโอกาสก็พอ”

“ก็ไม่เคยปิดถ้าใครจะเข้ามาค่ะ” คำตอบของสาวรุ่นน้องทำเอาหนุ่มใหญ่อย่างสินชัยถึงกับยิ้มไม่หุบ ก่อนจะหันมาสบเข้ากับนัยน์ตาคมของเจ้านายที่มองเขาอยู่ ยิ้มแหยเลยปรากฏออกมาให้เห็น ก่อนจะเดินตามกันไปยังรถ ซึ่งตอนนี้มีนิลินและฐิสายืนรออยู่ และดูเหมือนคนที่หงุดหงิดเมื่อครู่จะใจเย็นลงแล้ว

“ไปกลับเถอะฐิสา ให้ผัวเมียเขาเคลียร์กันเอง”

“แกควรเปิดอกคุยกับเขา และทำตามที่ฉันบอกนะนิล”

“แต่!” นิลินอยากพูดต่อ แต่คนตัวโตก็เดินเข้ามาหา แล้วเอื้อมมาดึงเธอให้ขึ้นรถซะก่อน นิลินเลยได้แต่ยกมือโบกลาเพื่อน ก่อนจะหันไปมองสินชัยและซันนี่ที่ดูสนิทสนมกันมากกว่าปกติ

“เขาสองคนตกลงจะคบกัน” คิมหันต์พูดขึ้นทำเอานิลินตาโตทันที ก่อนจะทำท่าหันกลับมาถามให้แน่ใจ แต่ก็ถูกแขนแกร่งรั้งให้ขึ้นรถ

“ไอ้สินตกลงจะกลับไหมมึง เวลางานยังไม่หมดนะ” กันตะร้องเรียกเพื่อนที่ไม่ยอมกลับมาทำหน้าที่ของตัวเอง เพราะมัวแต่คุยกับแฟนสาวหมาดๆ ที่จู่ๆ ก็ตกลงคบกันซะงั้น โดยให้เหตุผลว่ารอไปก็เสียเวลาเปล่า

“พี่ไปนะ แล้วจะโทรหานะครับ”

“ค่ะ ขับรถดีดีนะ เจอกันวันเสาร์นะคะ”

“ครับ” สินชัยตอบด้วยเสียงอ่อนโยน ถ้าลูกน้องหรือเพื่อนมาได้ยินคงได้มองบนกันแน่ๆ เพราะบอดี้การ์ดคนนี้ได้ฉายาว่าหน้านิ่งที่สุด และนิสัยเย็นชา แต่ดูแล้วคงเป็นแค่กับเพื่อนร่วมงานเท่านั้น ยกเว้นคนตรงหน้า

รถทั้งหมดเคลื่อนตามกันออกจากร้านอาหาร ซึ่งคิมหันต์ให้ลูกน้องตามไปส่งสองสาวจนถึงบ้าน เพราะการที่เขาพาออกมาแบบนี้ มันอาจเป็นที่จับตาของฝ่ายที่ไม่เป็นมิตรกับเขาก็ได้

“ยังโกรธเฮียอยู่เหรอคะ” เขาถามเสียงทุ้มเมื่อนั่งอยู่ในรถมานานจนคิดว่าคนน้องอาจจะส่งเสียงตอบกลับบ้าง

“ช่างมันเถอะ ให้คนของคุณไปส่งที่บ้านก่อนนะ เพราะฉันมีงานต้องทำต่อ”

“ถ้าเฮียจ้างนิลหยุดเอาไหม วันนี้ไม่ต้องทำงาน เฮียให้แสนหนึ่ง แค่นอนดูทีวีไม่ก็ลงมาเดินเล่น หรือว่าจะไปที่คาสิโนตรวจงานกับเฮียก็ได้”คิมหันต์พูดด้วยเสียงจริงจัง ทำให้นิลินยกยิ้มที่มุมปากมองอีกฝ่ายจนเขาใจหาย

“โอนตอนนี้ได้ไหมล่ะ รวยไม่ใช่เหรอ” เสียงหวานตอบออกไป ใครมันจะโง่ปฎิเสธไม่รับเงินกันล่ะ ถึงบางทีจะดูเหมือนนิลินจะหยิ่งก็เถอะ มีคนจ้างให้พักไม่เอาก็บ้าแล้ว

“เลขบัญชีครับ งั้นเฮียขอจ้างนิลพักสักอาทิตย์เลยได้ไหม เรียกมาจะเอาเท่าไหร่”

“ล้านหนึ่ง ถ้าจ่ายไหวฉันจะนอนตีพุงอยู่บ้านเฉยๆ”

เธอตอบออกไปอย่างนั้นเอง ใครมันจะบ้ามาจ่ายกันล่ะ แต่!คำตอบที่อีกฝ่ายเอ่ยมานี่สิ

“ได้ครับ” คิมหันต์ล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะกดตัวเลขตามที่คนน้องต้องการ แต่มันไม่ใช่แค่หนึ่งล้านที่เขาโอนมา เพราะมันมียอดมากกว่านั้น

“ห้าล้าน คุณกดผิดเหรอ” เธอถามออกไปทันที

“เปล่าครับ เงินเดือนที่นิลควรจะได้ในแต่ละเดือนก่อนนี้ ขอโทษที่เฮียไม่ได้ดูแลนิลเลย ต่อไปนิลจะได้รับมันทุกเดือนนะ แล้วก็ย้อนหลังตั้งแต่เราแต่งงานกันด้วย แต่พอดีเฮียโอนยอดสูงสุดได้แค่นี้ พรุ่งนี้จะโอนให้ใหม่นะครับ”

“ดะ เดี๋ยวนี่มันอะไรกัน คุณถูกผีสิงหรือเปล่าเนี่ยะ”

“ไม่มีอะไรสิงเฮียทั้งนั้นครับ นิลจะใช้อะไรก็ตามใจเลยนะ ต่อไปมีปัญหาอะไรก็บอกเฮียเข้าใจไหมฮึ”

“คุณทำแบบนี้เพราะเรื่องที่ฉันช่วยคุณใช่ไหม”

“ก็มีส่วนครับ แต่ไม่ทั้งหมด อย่าคิดมากเลยนะ ถึงแล้วนิลเข้าบ้านเถอะ เฮียต้องไปตรวจงานต่อ”ร่างเล็กถูกดันให้ลงจากรถเมื่อมาถึงทางขึ้นบ้าน

ก่อนที่รถหรูจะเคลื่อนออกไปอีกครั้ง ดวงตาสวยยืนมองจนลับตาก่อนจะหัน มาหากันตะซึ่งมีหน้าที่คอยดูแลเธอ ยิ้มอบอุ่นถูกส่งมาให้เช่นทุกวันตั้งแต่เธอช่วยคิมหันต์จากความตาย ทำให้นิลินอดคิดไม่ได้ว่าทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะบุญคุณที่เธอมีต่อมาเฟียคนนั้นเอง

“ไม่ต้องคิดมากครับ นายให้ก็เก็บไว้หรือจะใช้อะไรก็แล้วแต่คุณนิลเลยครับ มันเป็นของคุณแล้ว”

“นิลไม่ชินที่เขาเป็นแบบนี้เลย” นิลินตอบออกมาอย่างใจคิด ทำให้กันตะอดที่จะขำไม่ได้ ทำให้นายหญิงของบ้านมุ้ยปากใส่ก่อนจะเดินหนีไป

“ดูท่าจะงานยากอยู่นะครับเจ้านาย” กันตะพูดขึ้นเพราะเท่าที่สังเกตดูนิลินไม่มีทีท่าอะไรกับคิมหันต์เลย ออกจะเฉยชาไร้ความรู้สึกด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่านายของเขาจะเอาชนะใจเธอได้ยังไง