ตอนที่ 3 เมา

ตอนที่ 3 เมา

"กูไม่ชอบ" ลิลินไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนเลย จนบางครั้งนึกอยากจะหันมาสนใจเพศเดียวกัน แต่มันก็ยังไม่ใช่อยู่ดี

"มึงไม่อยากลองบ้างเหรอ" แตงโมถามเพื่อน แตงโมหมายถึงเรื่องอย่างว่านั่นแหละ

"ลองอะไรวะ" ลิลินถามไปอย่างนั้น แต่ก็รู้ว่าเพื่อนหมายถึงเรื่องอะไร

"ลองมีเซ็กซ์ไง มันดีนะถ้าได้ลองแล้วมึงจะติดใจ" ในกลุ่มเพื่อนของเธอ เหลือแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่ยังไม่เคย นอกนั้นไม่ต้องถาม...

"พวกมึงจะบ้าหรือไง กูจะเก็บเอาไว้ให้กับคนที่กูรักโว้ย" ลิลินพูดเสียงดังใส่หน้าเพื่อน เพราะต้องตะโกนแข่งกับเสียงเพลงในผับ

"แล้วมึงเจอคนๆ นั้นหรือยังล่ะ" น้ำหวานถาม มีหวังถ้าเพื่อนยังไม่สนใจใครอยู่แบบนี้ ตายไปเสียชาติเกิดแย่เลย

"ยังว่ะ" ลิลินผู้ไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตา เธอยังไม่รู้สึกชอบใครเลยจริงๆ นี่น่า แถมพี่สาวของเธอก็ยังขอร้องเรื่องนี้ไว้ด้วย

"มาตรฐานเพื่อนเรามันสูงมึงก็รู้" ธีร์คิดว่าเพื่อนคงมาตรฐานสูงมั้ง ถึงยังไม่เคยชอบใครสักที มีที่ไหนเกิดมาอายุยี่สิบกว่าแล้ว ยังไม่เคยมีแฟน ดูอย่างพวกเขาสินับไม่ไหว!

"มีแต่คนห่วยๆ กูไม่ชอบ" ลิลินเห็นผู้ชายแต่ละคน มีดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่ทุกคนก็ยังมีข้อเสียสำหรับเธอ ก็คนมันไม่ชอบมองยังไงก็ไม่ใช่อยู่ดี เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าสเปคของตัวเองจริงๆ เป็นยังไง

"เอาที่เพื่อนสบายใจเลยคร๊าบ..." ธีร์ประชด ก็คงต้องแล้วแต่มันนั่นแหละ

"เลิกคุยเรื่องนี้เถอะ วันนี้ถ้าไม่เมาไม่เลิกโว้ย" ลิลินพูดจบเธอก็กระดกเหล้าลงคอรวดเดียวจนหมดแก้ว

"เฮ๊ยๆ เบาๆ หน่อยเหล้านะโว้ยไม่ใช่น้ำเปล่า เดี๋ยวก็เมาไม่รู้เรื่องกันหรอก" แตงโมปรามแต่ก็ไม่ได้จริงจังนัก เดี๋ยวเมาเร็วก็หมดสนุกกันพอดี ก็เธอยังอยากสนุกต่อ ไม่เมาไม่กลับ!

"วันนี้เต็มที่" ลิลินบอกแล้วชนแก้วกับเพื่อนอีกครั้ง

"ยัยลินแกน่ะตัวดีเลย ดื่มเอาๆ ระวังจะเมาไม่รู้เรื่อง" น้ำหวานเตือนลิลินด้วยความเป็นห่วง เพราะเธอรู้ว่าลิลินเมาแล้วจะเป็นยังไง อีกอย่างลิลินขับรถมาเองด้วย เดี๋ยวจะเป็นอันตรายได้

"วันนี้ฉันเต็มที่โว้ย...ยัยหวานชนๆ" ตอนนี้เธอกระดกเข้าไปหลายแก้วแล้ว หน้าเริ่มตึง ตาเริ่มแดงคงจะเริ่มเมาแล้วแน่ๆ ทุกคนก็ด้วย แต่ธีร์ยังพอได้อยู่

"เออๆ ชนก็ชน" แล้วเมื่อเวลาผ่านไป ทุกคนก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเริ่มไม่ไหวแล้ว แล้วทั้งหมดก็ชวนกันกลับ

"ฉันกลับก่อนนะ รู้สึกไม่ไหวแล้วว่ะ เดี๋ยวแม่ด่า" น้ำหวานอยู่บ้านกับพ่อและแม่ ถึงเธอจะโตแล้ว พวกท่านก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี อีกอย่างน้ำหวานเป็นผู้หญิง และเธอก็ไม่อยากให้พ่อกับแม่ของเธอต้องเป็นห่วงด้วย เธอจะมีเวลากลับเข้าบ้าน ห้ามเกินเวลาก็ถือว่าใช้ได้

"แต่มึงมากับกูไม่ใช่เหรอ รอกลับพร้อมกันดิวะ" ก็ใช่! แต่น้ำหวานคิดว่าคงถึงเวลาที่เธอจะต้องกลับแล้ว เธอนั่งแท็กซี่ไปเองก็ได้ เพราะดูแล้วเพื่อนๆ ยังอยากสนุกต่ออยู่เลย

"ดูจากสภาพมึงแล้ว ไม่ได้ต่างอะไรกับกูเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆ กูกลับแท็กซี่ดีกว่า" น้ำหวานก็เมา ธีร์ก็เมา แตงโมก็เมา ลิลินก็เมา ทุกคนเมากันหมด กลับแท็กซี่น่าจะปลอดภัยกว่า

"กูกลับด้วยไม่ไหวเหมือนกันว่ะ" แตงโมเองก็รู้สึกไม่ไหวแล้วเหมือนกัน กลับพร้อมกับน้ำหวานเลยดีกว่า

"เอาไงไอ้ลิน เพื่อนจะกลับกันหมดแล้วกูว่ากลับเถอะว่ะ" ธีร์ชวนเพราะถ้าเมามากกว่านี้อาจจะขับรถกลับไม่ไหวแน่ๆ

"แล้วมึงขับรถไหวเหรอวะไอ้ธีร์" ลิลินรู้สึกว่าตัวเองรู้สึกมึนๆ แต่เธอยังคิดว่าตัวเองยังไหวอยู่

"ไม่ไหวว่ะ คงต้องกลับแท็กซี่เหมือนไอ้สองคนมันนั่นแหละ" ธีร์รู้ว่าตัวเองคงขับรถไม่ไหวแน่ คงต้องยอมจอดรถทิ้งไว้ที่นี่เพื่อความปลอดภัยดีที่สุด

"เฮ้ยแต่กูไหว" ลิลินเธอคิดว่าตัวเองยังไหวอยู่ แค่มึนหัวนิดหน่อยทำอะไรเธอไม่ได้หรอก นั่นเป็นความคิดของเธอตอนนี้ เพราะคนเมามักจะบอกว่าตัวเองไม่ได้เมาเสมอ

"มึงไม่ไหวไอ้ลิน" ทั้งสามคนผสานเสียงกัน ยังไงก็ไม่ยอมให้ลิลินขับรถกลับเองแน่ๆ ดูจากสภาพก็ไม่ได้ต่างไปจากกันเลย

"โหพวกมึง กูเพิ่งจะเห็นพวกมึงสามัคคีกันก็วันนี้แหละ" ลิลินชี้นิ้วส่ายไปส่ายมาบ่งบอกว่าเธอเมาแล้ว ไหนจะน้ำเสียงที่ฟังยังไงก็ไม่ปกติแน่ๆ

"ไปเรียกแท็กซี่เถอะคนละคัน" แล้วทั้งสี่คนก็พากันเดินออกจากสถานบันเทิงแห่งนี้ เพื่อที่จะเดินออกไปเรียกแท็กซี่แล้วเดินทางกลับบ้าน

"เฮ้ยเดี๋ยวกูมานะ ขอไปเอาของที่รถก่อน พวกมึงกลับกันไปก่อนได้เลย" ลิลินไปเอากระเป๋าเครื่องสำอาง ที่ในนั้นมีหูฟังไร้สายอยู่ เธอชอบดูละครย้อนหลัง หนังจีนกำลังภายใน แก้เบื่อเวลาว่างๆ เธอก็จะใส่หูฟังนี่แหละ ซึ่งเธอก็ขาดมันไม่ได้ซะด้วยสิ ไหนจะสายชาร์จแบตมือถืออีก ถ้าไม่มีแย่เลย

"ไอ้ลินมึงห้ามขับรถกลับเองนะ พวกกูเป็นห่วง" ธีร์ย้ำกลัวว่าเพื่อนจะดื้อ แต่ตอนนี้พวกเขาก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน จะเดินไปเป็นเพื่อนก็หนักหัวเหลือเกิน เลยปล่อยให้ลิลินเดินไปคนเดียว

"เออๆ กูแค่จะไปเอากระเป๋าเครื่องสำอางเฉยๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ออกจากบ้านไม่ได้" ที่จริงลิลินไม่ได้สนใจเครื่องสำอางพวกนั้นสักเท่าไหร่หรอก ผิวหน้าของเธอดีมากอยู่แล้ว แล้วใบหน้าของเธอก็สวยหมดจดไม่ต้องแต่งหน้าก็ออกจากบ้านได้

"เออๆ งั้นพวกกูกลับก่อนนะ" ทั้งสามก็เมามากพอๆกัน ตัวใครตัวมันแล้วกัน ซึ่งรถแท็กซี่ก็มาจอดพอดี

"บาย...เพื่อน" ลิลินเดินโซเซมาที่รถ โดยที่เธอไม่รู้เลยว่า กำลังมีเรื่องเกิดขึ้นกับตัวเอง แล้วก็ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้ด้วย...