16 เข้าใจผิด nc

ตั้งแต่วันที่ไปซื้อเข็มกลัดและไปขอวีซ่ามิรันดาก็ยังไม่ได้ออกไปไหนอีกเลย ถึงตอนนี้ก็สี่วันแล้ว หญิงสาวใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการอ่านหนังสือและเตรียมข้อมูลสำหรับการไปเป็นนักศึกษาฝึกสอนซึ่งเหลือเวลาอีกแค่เพียงสามสัปดาห์เท่านั้น

ส่วนมาร์คัสก็ยุ่งอยู่กับการทำงาน เขามักหายออกไปกับแพทริคตั้งแต่เช้าและกลับมาอีกทีตอนบ่าย หลังทานอาหารเย็นก็มักจะออกไปข้างนอกกว่าจะกลับมาเธอก็เข้านอนไปแล้ว

วันนี้มิรันดาก็เตรียมชุดให้เขาอย่างเคยเพราะคิดว่าคืนนี้เขาก็คงจะออกไปเหมือนกับหลายคืนที่ผ่านมา

หญิงสาวกลับมาห้องนอนของตนเองอีกครั้ง มองดูชุดนอนที่มาร์คัสเลือกซื้อให้ ผ่านมาหลายวันแล้วเธอก็ยังไม่กล้าใส่ ชุดเนื้อผ้าบางเบาใส่แล้วสบายผิวแต่มันเปิดเผยร่างกายมากกว่าชุดเดิมจนเธอไม่กล้าสวมมันบนเรือนร่าง ทั้งที่ราคาแสนแพงแต่กลับมีเนื้อผ้าเพียงนิด

การเป็นผู้หญิงของใครสักเธอรู้ดีว่าหน้าที่หลักคือการให้ความสุขบนเตียงแต่มาร์คัสไม่ได้ทำแบบนั้น นอกจากคืนแรกที่เธอกับเขามีอะไรกันจนผ่านตอนนี้ก็ห้าคืนแล้วที่เขาออกไปข้างนอกและกลับดึก

มิรันดาควรจะดีใจที่ไม่ต้องเปลืองตัวแต่ในใจกลับรู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูกการได้อยู่กับมาร์คัส ได้พูดคุยกับเขามันทำให้เธอรักชายหนุ่มไปทีละนิดอย่างถอนตัวไม่ขึ้น และคงยอมไม่ได้ถ้ามาร์คัสจะออกไปข้างนอกทุกคืนแล้วไปหาความสุขกับผู้หญิงคนอื่น

การจะไปถามเขาตรงๆ ว่าเพราะอะไรเขาถึงไม่นอนกับเธอก็คงฟังดูน่าอาย แต่จะปล่อยผ่านก็กลัวจะต้องเสียใจทีหลังถ้าหากว่ามีใครสักคนทำให้มาร์คัสเปลี่ยนใจและทิ้งเธอไป

แล้วเธอก็ตัดสินใจสวมชุดนอนวาบหวิว หมุนตัวหน้ากระจกเพื่อเรียกความมั่นใจ ตากลมโตมองปฏิทินในมือถือ เหลือ อีกสามวันรอบเดือนของเธอก็จะมาแล้ว ถ้าคืนนี้จะนอนกับเขาเธอก็ไม่ต้องกังวลเรื่องตัวเองจะท้อง

ในเมื่อไม่อยากต้องเสียใจภายหลังมิรันดาเลยรีบออกมาจากห้องและหวังว่ามาร์คัสจะยังไม่ออกไปข้างนอก

“ไม่ไปทำงานเหรอคะ” มิรันดาเห็นว่าเขายังไม่เปลี่ยนชุดและนั่งดื่มเหล้าอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ในขณะที่ยังสวมชุดคลุมอาบน้ำ

“ผมเป็นเจ้าของนะครับ ไม่ต้องไปทุกคืนก็ได้ ผมทิ้งให้คุณเหงาอยู่ห้องคนเดียวหลายคืนแล้วเลยคิดว่าคืนนี้จะอยู่เป็นเพื่อนคุณ”

“ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะเหงาหรอกค่ะ ถ้าคุณมีงานต้องออกไปทำก็ไปเถอะค่ะ ฉันอยู่คนเดียวได้”

“ไม่น้อยใจเหรอครับที่ผมมีเวลาให้”

“จะน้อยใจทำไม่ในเมื่อคุณออกไปทำงาน นอกเสียจากว่าทุกคืนที่ออกไปคุณไปทำอย่างอื่น”

“อย่างอื่นที่ว่าน่ะ หมายถึงอะไร” มาร์คัสดึงเธอเข้ามายืนใกล้แล้วกระซิบถามที่ข้างหู

"ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ”

“ผมว่าคุณกำลังกลัวว่าผมไปมีคนอื่น ไปนอนกับคนอื่น”

“แล้วมันจริงไหมคะ”

หญิงสาวถามด้วยเสียงสั่น เธอกลัวคำตอบที่เขากำลังจะบอก กลัวว่าตัวเองจะรับไม่ได้ เพราะที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีแฟนเลยสักครั้ง มิรันดาไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไงเขาถึงจะมีเธอแค่คนเดียว

“คุณคิดว่าที่ผมไม่แตะต้องคุณเพราะผมออกไปนอนกับคนอื่นใช่ไหม”

“ฉันว่าฉันไม่อยากรู้คำตอบแล้วค่ะ”

“ถามแล้วก็ต้องรอฟังคำตอบสิ ผู้ชายน่ะ ขาดเรื่องอย่างว่าไม่ได้หรอกนะ แล้วผมก็ยังหนุ่มยังแน่น”

“พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว”

“ถ้าผมไม่พูดคุณจะรู้ได้ยังละ ที่ผมไม่ทำอะไรคุณไม่ใช่เพราะผมออกไปมีอะไรคนอื่นสักหน่อย ผมก็แค่อยากให้เวลาคุณเท่านั้นเอง”

“ให้เวลาเหรอคะ”

“ใช่สิ ผมน่ะอยากจะมีอะไรกับคุณทุกคืน แต่ต้องรอเวลาให้คุณหายเจ็บก่อน รู้ไหมมันทรมานมากเลยนะที่ผมต้องนอนกอดคุณทุกคืนแต่ไม่มีอะไรกับคุณ ผมถึงต้องออกไปข้างนอกรอให้คุณหลับแล้วค่อยกลับมาไงล่ะ บางครั้งผมก็ไม่ได้ไปทำงานหรอก ผมลงไปนั่งดื่มที่ห้องแพทริค”

“คุณพูดจริงใช่ไหมคะ”

“ลองโทรไปถามสิ”

“ฉันเชื่อคุณ”

“แต่ผมว่าคืนนี้ผมคงไม่ต้องออกไปข้างนอก ผมว่าคุณคงพร้อมแล้ว”

“ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าฉันพร้อม”

“แต่คุณสวมชุดที่ผมซื้อให้นะ”

“ก็ชุดอื่นไม่มีจะใส่แล้วนี่ค่ะ”

“ผมว่าชุดนี้มันเซ็กซี่ดีนะ” มาร์คัสไล้มือไปยังไหล่ขาวเนียนก่อนจะจับปลายคางเงยขึ้น ปากหยักก้มลงจูบเบาๆ อย่างอดใจไม่ไหว

“ได้ไหมรัน ผมขอได้ไหม”

เป็นครั้งแรกที่มาเฟียอย่างเขาต้องเอ่ยขอ เพราะถ้าเป็นแต่ก่อนเขาคงจัดการเธอเกือบทุกคืนอย่างไม่รีรอ แต่เพราะมิรันดาไม่เหมือนคนอื่น เขาอยากเริ่มต้นใหม่กับเธอ อยากให้โอกาสตัวเองกับความรักอีกสักครั้ง

“ถ้าคุณไม่มีคนอื่นฉันก็ยินดี”

มิรันดาตั้งตัวเกือบไม่ทันเมื่อเขาจูบเธอราวกับคนหิวกระหาย เนิ่นนานและเร่าร้อนจนหญิงสาวต้องเบี่ยงหน้าออกเพื่อสูดเอาออกซิเจนเข้าปอดหลายครั้ง แต่ปากหยักก็จดจูบตามมาอย่างไม่ลดละ เขาทำให้เธอเข่าแทบทรุด หญิงสาวถูกลำแขนแกร่งยกขึ้นทั้งปากยังกดจูบไม่ยอมปล่อย เขาพาเธอมายังห้องนอนใหญ่แล้ววางเธอลงบนเตียงนอนกว้าง

“รู้ไหม ว่าผมต้องอดทนมากแค่ไหนที่ไม่แตะต้องคุณ”

“ฉันนึกว่าคุณรังเกียจ ฉันคิดว่าคุณไม่อยากนอนกับฉัน”

“มีแค่คนโง่เท่านั้นที่ไม่อยากนอนกับคุณ”

“แต่คุณไม่ใช่คนโง่ใช่ไหมคะ”

“แน่นอน”

มาร์คัสจูบลงมาอีกครั้งมันอ่อนหวานละเร่าร้อนจนเธอแทบหลอมละลาย ไฟพิศวาสในตัวของมิรันดาถูกปลุกขึ้นมาด้วยฝีมือของผู้ชายที่ชื่อมาร์คัส

แล้วคนที่ผ่านประสบการณ์มาเพียงนิดต้องหลอมละลายไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น

ริมฝีปากร้อนผละออกก่อนจะดึงชุดนอนแบบกระโปรงออกทางศีรษะ แล้วสอดมือใต้ร่างปลดตะขอบราสีหวานออกอย่างชำนาญ

“คุณสวยมากนะมิรันดา”

มาร์คัสมองความงามตรงหน้าด้วยตาเป็นประกาย คืนนั้นเขามาทันสังเกตด้วยซ้ำว่ามิรันดามีเรือนร่างที่สวยงามแค่ไหน แต่คืนนี้เขาจะไม่พลาดชื่นชมความงามของหญิงสาวตรงหน้า

ชายหนุ่มไล้ลิ้นไปตามผิวเนียนนุ่ม ทุกสัมผัสของเขาสร้างความเสียวซ่านจนมิรันดาสั่นสะท้านเสียงหวานครางกระเส่า

“อื้อ คุณมาร์ค”

หญิงสาวครางหวานเมื่อสองมือของเขาบีบคลึงเต้าคู่งาม ก่อนที่ลิ้นร้อนจะลากวนส่วนฐานสีชมพูเข้ม แล้วครอบปากลงบนเม็ดทับทิมที่มันแข็งชูชัน มาร์คัสดูดกลืนราวกับทารกที่หิวกระหาย หญิงสาวแอ่นอกและกดศีรษะของเขาให้แนบชิดอย่างลืมตัว

“อ๊ะ!”

มิรันดาสะดุ้งเมื่อเขากดนวดเนินนุ่มด้านล่างผ่านชั้นในตัวบาง มาร์คัสใช้ปลายนิ้วเกี่ยวมันออกจากเรียวขาโดยได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดีจากเจ้าของ

“สวยมาก ผมไม่เคยเห็นของใครสวยแบบนี้มาก่อน”

มาร์คัสถึงกับกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นกุหลาบดอกงามตรงหน้า เขาไม่เคยต้องเสียเวลากับร่างกายของใครมาก่อนแม้กระทั่งกับไลร่า แต่กับมิรันดานั้นทุกอย่างคือข้อยกเว้น เธอสะอาดบริสุทธิ์และมีเขาเพียงคนเดียวที่จะได้เห็นความงามของเธอ

“คุณมาร์คอย่ามอง”

มิรันดาพยายามหุบขาแต่เขาก็แทรกกายลงตรงกลางใช้ไหล่หนาดันเรียวขาให้แยกออกจากกัน

“อ๊ะ! …อื้อ...”

หญิงสาวอุทานก่อนจะครางกระเส่าเมื่อปลายลิ้นร้อนชื้นแตะไล้ลงกลีบกุหลาบอย่างแผ่วเบา

มาร์คัสไม่คิดมาก่อนว่าจะทำแบบนี้ให้กับมิรันดา แต่พอเห็นความงามของเธอ เขาก็ราวกับต้องมนตร์สะกด เรียวลิ้นตลัดปาดไล้ไปยังกลีบบาง ตวัดขึ้นลงกลางกลีบจนเสียงหวานครางไม่เป็นภาษา

ยิ่งเห็นเธอดิ้นพล่านก็ยิงปลุกเร้า สองนิ้วแหวกส่วนกลางกลีบให้ลิ้นของตนได้สัมผัสกับยอดเกสร ตวัดรัวเร็ว จนมิรันดาครางสะท้าน

หญิงสาวเผลอยกสะโพกเข้าหาปลายลิ้นอย่างเผลอไผล สัมผัสแปลกใหม่ที่มาร์คัสมอบให้มันทำให้ลอยเคว้ง รู้สึกเหมือนกำลังถูกเหวี่ยงขึ้นลงท่ามกลางปุยเมฆสีขาว

“คุณมาร์ค”

เสียงเรียกแผ่วเบาเมื่อเขากดนิ้วยาวเข้าไปยังส่วนอ่อนนุ่มที่ฉ่ำเยิ้ม ช่องทางอุ่นตอดรัดสิ่งแปลกปลอมอย่างรุนแรง ปลายนิ้วเรียวใหญ่ขยับเข้าออกช้าๆ ภายในช่องทางอุ่นร้อนก็รัดแรงขึ้นถี่ขึ้นจนเขาแทบอยากจะเปลี่ยนจากนิ้วเป็นอย่างอื่น ในขณะที่ริมฝีปากก็ยังวนเวียนอยู่บนยอดเกสร เขาดูดกลืนสลับกับตวัดปลายลิ้นเลียไล้ ดื่มกินความหวานอย่างไม่รังเกียจ

“คุณมาร์ค รันไม่ไหว คุณมาร์คขา รัน อื้อ....”

มิรันดาครางสะท้าน ร่างกายหยัดเกร็งก่อนจะทรุดฮวบเมื่อพบพานกับความสุขที่ชายหนุ่มบรรจงมอบให้

แค่เพียงนิ้วและปลายลิ้นเธอก็สุขสมจนแทบหมดแรง น้ำหวานไหลทะลักออกจากโพรงถ้ำให้คนตัวโตได้ดูดกินอย่างพอใจ