08

วันหยุด

มะไฟตื่นแต่เช้าเพื่อจะออกไปช่วยตาหาปลาที่คูน้ำตามปกติ ได้มากก็ขาย ได้น้อยก็เก็บไว้กิน

"จะไปไหนแต่เช้าเลยอะ" เสียงทุ้มเอ่ยถามขณะที่มะไฟกำลังจูงจักรยาน​ออกจากบ้าน

"อ้าวครู ตื่นเช้าจังเลยค่ะ หนูจะไปหาปลากับตาที่คูน้ำ"

"ขยันจังเลยนะ"

"ค่ะ หากินตามประสาคนจนค่ะ ไปก่อนนะคะครู"

"ไปด้วยสิ" ชายหนุ่มเอ่ย มะไฟหันกลับมามองหน้าชายหนุ่มอย่างงงๆ

"ไปทำไมคะ? "

" เอาเถอะน่า ไปด้วยรอแป๊บ​นึง" ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้าไปในบ้านก่อนจะวิ่งออกมาหน้าตาตื่น

ชายหนุ่มไปเปลี่ยนชุดมาใหม่ ชุดที่ใส่สบายๆเสื้อแขนกุดกับเกงเกงวอมธรรมดาๆ กล้ามแขนเป็นมัดๆ

"จะไปกับหนูจริงๆหรอ มันร้อนนะคะ"

" เธอยังไปได้เลย ทำไมฉันจะไปไม่ได้ล่ะ"

ชายหนุ่มพูดก่อนจะทำท่าจะขึ้นซ้อนท้ายมะไฟ

"ครูปั่นเลยค่ะ หนูปั่นไม่ไหวหรอก ครูตัวหนัก"

" อืมๆ เคยขี่แล้วรึไงถึงรู้ว่าตัวหนัก"

"ดูจากหุ่นก็รู้ค่ะ" มะไฟมองพลางสำรวจรูปร่างกำยำของชายหนุ่ม

" มองทำไมอยากหรอ"

" อยาก? อยากอะไรคะ? "

"..."ชายหนุ่มถึงกับเค้นหัวเราะในลำคอเมื่อได้ยินคำถามของมะไฟ เธอมันใสซื่อซะจริงๆเลย

สุดท้ายชายหนุ่มก็พามะไฟปั่นจักรยาน​มาที่ท้ายคูน้ำที่ตาของมะไฟกำลังหว่านแหหาปลาอยู่

" ขอลงไปจับด้วยคนสิ"

"ก็ลงมาสิคะ"

มะไฟเดินนำชายหนุ่มลงน้ำไปก่อนจะเริ่มดำน้ำงมหาปลาไปเรื่อยๆ

มะไฟดำผุดดำว่ายไปเรื่อยๆจนมาโผล่ที่ตรงหน้าจองายหนุ่มพอดี

"ได้ปลามั้ยครู" มะไฟเอ่ยปากถามหน้าของทั้งสองคนห่างกันแค่คืบ

"หึ ไม่ได้อะ จับไงล่ะ"

"โว๊ะ! จับไม่เป็นก็ไม่บอก ครูงมคลำๆหาแถวใต้ตีนแหเนี่ย ปลานิลมันชอบนอนอยู่"

"หึ้ยยย ปลาไรวะ" มะไฟอุทานออกมาเมื่อรู้สึกว่าปลามันว่ายผ่านตัวเธอไปอย่างอย่างรวดเร็ว

หมับบบ มือน้อยๆของเธอคว้าตัวปลาเอาไว้ได้ทัน

"โอ้ยยย ซี๊ดดด" ชายหนุ่มร้องออกมาเสียงดังลั่น

" ครูร้องทำไม อยู่นิ่งๆก่อนนะอย่าพึ่งขยับ"

" มะไฟ ธะ... เธอจะทำอะไร"

" หนูจะหักคอปลาเดี๋ยวมันหลุด"

"ยะ.. อย่า!!"

"ปลาช่อนแน่ๆเลย ตัวกลมดิ๊กเลย"

"มะไฟ อย่า!!"

ปักก! ชายหนุ่มถึงกับร้องตาโตเมื่อมะไฟใช้มือหักลูกชายของเขาเต็มแรง เค้าสะบัดออกจากมือของมะไฟก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปด้านบน

" หึ้ยย ครูอะ บอกว่าอย่าพึ่งขยับ ปลาหลุดเลย"มะไฟพูดอย่างหัวเสีย

ชายหนุ่มไม่ได้สนใจคำพูดของมะไฟเค้ารีบวิ่งขึ้นไปด้านบนก่อนจะนั่งลงกุมเป้าตัวเองเอาไว้

"ปลาช่อนมึงดิอีเด็กบ้า คว**กูต่างหาก ซี๊ดด" ชายหนุ่มนั่งร้องโอดโอยไปมา

ตกเย็น

มะไฟขึ้นจากน้ำมาพร้อมตาของตัวเองและเก็บของเตรียมจะกลับบ้าน

" เป็นอะไรล่ะไอ้หนุ่ม นั่งหน้าซีดเชียว" ตาของมะไฟเอ่ยถาม

"เปล่าครับ ตาจะกลับแล้วหรอครับ"

"เออจะกลับแล้ว เย็นแล้วเดี๋ยวยายรอ"

" ครับ"

ชายหนุ่มลุกขึ้นก่อนจะค่อยๆเดินไปเอาจักรยาน​มา

"ครูเป็นอะไรอะ ทำไมเดินแบบนั้น" มะไฟขมวดคิ้วถามเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินขาถ่าง

"ก็ปลาช่อนเธอนั่นแหละ "

" หืมม ปลาช่อนมันหลุดไปกระทุ้งเป้าครูหรอ"

"..."ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาก่อนจะขึ้นคร่อมรถจักรยานแล้วปั่นกลับบ้าน

เวลาผ่านไป

"อ้าวนาย ทำไมเดินแบบนั้นครับ" ลูกน้องคนสนิทเอ่ยถามชายหนุ่ม

" มึงหยุดคิดเลยนะไอ้อีธาน มาช่วยกูก่อน"

"ครับๆ" อีธานรีบเข้าไปช่วยพยุงชายหนุ่มก่อนจะพาเดินเข้าห้องไป

" พี่ๆ ครูอยู่มั้ย"มะไฟเดินมาสะกิดด้านหลังอีธานทำเอาเค้าสะดุ้งไม่เป็นท่า

"เอ่ออ ครูอาบน้ำครับ"

" อ๋อ ยายให้เอาห่อหมกมาให้ค่ะ"

"ขอบคุณ​ครับ"

"ว่าแต่ครูหายยังคะ"

" หาย ครูเป็นอะไรหรอครับ"

" ก็ปลาช่อนมันหลุดมือหนูไปกระทุ้งเป้าครู เลยเดินขาถ่างแบบนั้น"

"คิกๆๆ ยังเลยครับ "อีธานปิดปากหัวเราะ

"แล้วพี่เป็นอะไรกับครูหรอคะ"

"เอ่ออ เป็น เอ่ออ"

" เป็นเพื่อนฉันเองล่ะ "ชายหนุ่มเดินลงบันไดมา

" อ๋อ งั้นหนูกลับก่อนนะครู"มะไฟยกมือโบกไปมาแล้วเดินหันหลังออกไป

" อืม"

" เป็นไงบ้างครับนาย น้องเค้าบอกว่านายถูกปลาช่อนกระทุ้งเป้า"

" ปลาช่อนบ้านมันดิ แม่งจับคว**กูหักครึ่งเลยนึกว่าปลาช่อนเลยจับหักคอ ไม่ดูอะไรเล้ย! "

" อุ๊บบ ฮ่าๆๆๆ"อีธานถึงกับหัวเราะลั่นบ้าน

มาเฟียตัวพ่อต้องมาแพ้เด็กกะโปโลอย่างมะไฟ ไม่มีใครเคยทำเค้าเจ็บขนาดนี้มาก่อน ตั้งแต่ที่เค้ารู้จักกับมะไฟมาเค้าก็เจ็บตัวมาตลอด?