06

ตัดมาที่วัน​จันทร์

มะไฟตื่นแต่เช้าตามปกติเพราะจะต้องรีบปั่นจักรยาน​ไปโรงเรียนแต่เช้า

"ไฟไปก่อนนะจ๊ะตายาย สวัสดี​ค่ะ" มะไฟรีบคว้าจักรยาน​จูงไปที่ประตูรั้วหน้าบ้าน

ปี๊บๆๆ

เสียงแตรรถบีบดังขณะที่มะไฟกำลังปิดรั้วบ้านอยู่

"ไปด้วยกันสิ" เจ้าของรถขับมาจอดที่หน้าบ้านของมะไฟก่อนจะลดกระจกลงแล้วพูดกับเธอ

"ไม่ไป ไปเองได้" มะไฟตอบกลับก่อนจะหันไปปิดประตูรั้วต่อ

" จะไปทันหรอ วันนี้มีประชุมเช้านะ อีกแค่10นาทีเอง ปั่นถึงหรอ"

"..." มะไฟถึงกับตาโตทันที วันนี้มีประชุมสำหรับเด็กม.ปลายทุกคน ต้องมาให้ตรงเวลาครูที่ปรึกษา​ของเธอได้ย้ำเอาไว้ แต่ตอนนี้มันเกือบจะเจ็ดโมงแล้ว ไปไม่ทันแน่ๆ

" เอาไง ไม่ไปฉันไปก่อนล่ะนะ"

"เออๆ ไปๆรอเดี๋ยว"มะไฟเปิดรั้วใหม่ก่อนจะจึงจักรยาน​ไปเก็บที่เดิมก่อนจะเดินออกมารถขึ้นกับทศกัณฐ์

บนรถ

"ไม่เหนื่อยรึไงปั่นจักรยาน​ไปโรงเรียน​แบบนี้ทุกวัน" ทศกัณฐ์​หันไปถามมะไฟที่นั่งทำหน้านิ่งๆอยู่

"แล้วยุ่งไรด้วย"

"นี่! ฉันเป็นครูเธอนะคุยให้มีหางเสียงหน่อย และวันนี้ฉันเข้าสอนวันแรกถ้าเดาไม่ผิดวันนี้เธอมีเรียนวิชาพละ​ศึกษา​กับฉัน2ชั่วโมง​เต็มๆนะมะไฟ"

".. ค่ะ..." มะไฟข่มเสียงพูด

"เรียนจบม.6แล้วจะไปต่อไปอะเรา"

"ไม่เรียนค่ะจะช่วยตายายทำงานหาเงิน"

"ทำไมล่ะ ตากับยายของเธอก็อยากเห็นเธอเรียนจบสูงๆมีงานทำดีๆนะ"

"แต่หนูไม่อยากเรียน อยากทำงานแบ่งเบาภาระ​ตากับยาย"

"ฉันจะต่อทุนให้เรียนต่อเอามั้ย"

" ไม่เอา"

" เธอนี่มันดื้อจริงๆเลยนะมะไฟ"

"... "มะไฟไม่ได้ตอบโต้อะไรไป เธอได้แต่นั่งเงียบๆ ใจลึกๆเธอก็อยากเรียนต่อสูงๆมีงานทำดีๆแต่อีกใจก็อยากจะช่วยตากับยายทำงานแบ่งเบาภาระ​เพราะท่านทั้งสองก็แก่มากแล้ว จะอยู่กับเธอได้อีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้

ไม่นานรถก็แล่นเข้ามาจอดยังที่จอดรถของครูในโรงเรียน มะไฟยกมือไหว้ขอบคุณ​ก่อนจะรีบเข้าไปประชุม

"เกือบไม่ทันแล้วมั้ยล่ะ" มะไฟบ่นงุบงิบ​เพราะตอนนี้เพื่อนๆของเธอกำลังเช็คชื่อกันอยู่