บทที่ 2.(ของเคย ๆ nc++100%)

มาเฟีย(กับ)เมียวัยแรกแย้ม

บทที่ 2.(ของเคย ๆ nc++100%)

เรียวปากหยักหนาบดขยี้กับริมฝีอิ่มอย่างเร่าร้อน อ้อมแขนแข็งแรงช้อนอุ้มร่างอวบอัดขึ้น ก่อนจะวางร่างของนางแบบสาวลงบนโซฟาตัวยาวมุมห้องอันเป็นที่ประจำสำหรับการเริงรักของเขา นั่นเพราะสิงหามีกฏเหล็กว่าจะไม่พาผู้หญิงคนไหนขึ้นเตียงโดยเด็ดขาด นอกจากผู้หญิงที่คิดจะจริงจังจนถึงขั้นแต่งงานด้วย

และเพราะเป็นของเคย ๆ กันอยู่ จึงไม่จำเป็นที่จะต้องเล้าโลมใด ๆ ให้มากความ มือหนาจับเรียวขาขาวของนี่น่าแยกออกจากกันช้า ๆ ก่อนจะยกข้างหนึ่งขึ้นพาดกับพนักของโซฟา แล้วสอดใส่นิ้วอุ่นเข้าไปในช่องทางรักของหญิงสาวอย่างช่ำชอง

"อะ ! ... อ๊า !"

ความเสียวกระสันที่หญิงสาวได้รับนั้น ส่งผลให้เธอส่งเสียงครวญครางออกมาอย่างไม่อาย กายสาวอ่อนระทวย หากสะโพกกลับแอ่นขึ้นมาเหนือพื้นเพื่อเสนอสนองให้สิงหาได้ขยับนิ้วจ้วงแทงตามใจชอบ ขณะที่ริมฝีปากก็เผยอร้องครางไม่หยุดหย่อน

กลีบสวาทถูกนิ้วแกร่งกล้ำกลายด้วยความเร่าร้อน จากนั้นสิงหาจึงจับตัวตนผ่าวร้อนที่ตอนนี้พร้อมรบเต็มที่รูดขึ้นลงเบา ๆ ก่อนจัดการเอายัดใส่ปากของนี่น่าทันที พร้อมกับค่อย ๆ ขยับเอวส่งกายแกร่งเข้าออกกับริมฝีปากสีสวยที่โอบรัดรอบลำของเขาด้วยความยากลำบาก

แม้จะผ่านสงครามรักกันมาแทบนับครั้งไม่ถ้วน แต่นี่น่าก็ยังไม่รู้สึกคุ้นชินกับเจ้าสิ่งนี้ที่ใหญ่โตของสิงหาเลยสักครั้ง และนี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เธอติดใจเขานักหนาจนไปไหนไม่รอด ริมฝีปากอิ่มจึงค่อยๆ อ้าอมแก่นกายเข้าไปตั้งแต่ส่วนปลายที่บานออกราวกับดอกเห็ดจนกระทั่งสุดโคนให้เขาด้วยความคิดถึงระคนโหยหา

"อืม ! ... อา !"

สิงหาคำรามเสียงต่ำในลำคอ ขยับเอวส่งความใหญ่ยาวกระทุ้งอยู่ในปากของนี่น่าครั้งแล้วครั้งเล่า จนหญิงสาวเริ่มจะอิ่มเอมระคนหายใจไม่ทัน เพราะถูกเขากระหน่ำเข้ามาอย่างถี่รัว จังหวะเอวที่แสนพลิ้วไหวของเขาก็ไม่เคยทำให้เธอผิดหวังเลยจริง ๆ

เมื่อช่องทางรักของนีน่าฉ่ำเยิ้มพร้อมสำหรับการล่วงล้ำ สิงหาก็พลันถอดถอนนิ้วออก แล้วเดินไปหยิบเครื่องป้องกันในลิ้นชักตรงหัวเตียงขึ้นมาสวมใส่ เรียบร้อยดีแล้วร่างสูงก็เดินกลับมาหาร่างอวบอัดที่นอนรอคอยเขาอย่างใจจดใจจ่ออีกครั้ง

ร่างของนีน่าถูกจับวางลงกับโซฟาในท่านอนหงาย คราวนี้เธอรู้ดีว่าต้องทำยังไง สองขานวลเนียนค่อย ๆ แยกออกห่างอย่างเข้าที่เข้าทาง เอื้อมมือข้างหนึ่งลงมาแหวกกลีบสวาทใหญ่อวบอูมที่ตอนนี้ฉ่ำเยิ้มไปด้วยหยาดน้ำใส เพื่อให้สิงหาได้มองลึกไปถึงข้างในด้วยอาการยั่วยวน

แววตาของสิงหาในยามนี้พร่ามัวไปด้วยเพลิงโลกีย์ ขณะค่อย ๆ แทรกร่างกายเข้าไปภายช่องทางรักของหญิงสาวช้าๆ ส่วนที่นีน่านั้นก็ถึงกับครางลึกในลำคอ รู้สึกเสียวซ่านจนยากที่จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ นอกจากเปล่งเสียงครวญครางแทบฟังไม่ได้ศัพท์เท่านั้น

"อ่ะ ! ... อ๊า ! คุณสิงคะ... อา !"

สิงหาขบกรามเข้าหากันแน่น เมื่อความใหญ่โตของเขาจมหายเข้าไปจนมิดโคน แม้ภายในกายของนีน่าจะไม่ได้ฟิตกระชับเหมือนกับสาวบริสุทธิ์ แต่ถ้าเทียบกับคู่ควงของสิงหาที่ผ่าน นี่น่าถือว่าดีที่สุด และนี่คงเป็นเหตุผลที่ทำให้เขายังไม่เบื่อเธอ

ความร้อนแรงของบทรักค่อย ๆ เพิ่มมากขึ้นตามแรงอารมณ์ เมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง เอวสอบก็โหมกระแทกเข้าใสกายสาวรัวเร็วเป็นจังหวะหนักหน่วงและรุนแรงอย่างต่อเนื่อง ร่างกายของทั้งคู่ร้อนผ่าวราวไฟแห่งกามากำลังสุมทรวงคนทั้งคู่อยู่ ขณะที่เสียงร้องครวญครางของนี่น่าดังระงมไม่หยุด

ภายในกายสาวตอดรัดตัวตนของเขาถี่ยิบในทุก ๆ การเคลื่อนไหว กระทั่งชายหนุ่มแสดงสีหน้าเสียวซ่านออกมาอย่างชัดเจน พร้อมกับการกระแทกที่เริ่มรุนแรงมากขึ้น รวมทั้งเสียงร้องครวญครางที่ดังขึ้นอย่างถึงที่สุด จนชายหนุ่มไม่อาจที่จะหยุดยั้งได้แล้ว เพลิงกามครั้งนี้จึงถูกดับด้วยอารมณ์ที่พุ่งปะทุออกมาอย่างรุนแรงราวกับทำนบแตก ก่อนที่อารมณ์ทุก ๆ อย่างจะค่อย ๆ เบาบางลง และเป็นสิงหาที่เป็นฝ่ายผละออกจากร่างอวบอัดของนีน่า แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

"คืนนี้... ให้นีน่าค้างด้วยนะคะ"

เสียงหวานเอ่ยขึ้นหลังจากที่ทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว และตอนนี้ร่างสูงของสิงหาก็กำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงโซฟา

"พรุ่งนี้ฉันต้องไปสำนักงานใหญ่"

สิงหาเลี่ยงจะพูดว่าต้องไปคุยงานยังเกาะที่นักรบอาศัยอยู่ และเมื่อพูดจบมือหนาก็ดับบุหรี่กับที่เขี่ยบุหรี่แล้วเดินไปหยิบเงินในลิ้นชักจำนวนหนึ่งยื่นให้กับนีน่า

"โธ่... คุณสิง นีน่าเป็นเมียคุณนะคะ ไม่ให้นีน่าสักบาท นีน่าก็ไม่ว่าอะไรคุณหรอกค่ะ"

นางแบบสาวเอ่ยอย่างเอาใจ

หากสิงหากลับนิ่วหน้า พลันเปลี่ยนสีหน้าเป็นเย็นชาทันที

"นีน่าพูดอะไรผิดเหรอคะ"

"ฉันไม่เคยเรียกใช้ใครฟรี ๆ" ชายหนุ่มเน้นที่ประโยคท้าย เพื่อจะสื่อให้นีน่ารู้สึกตัวว่า สิงหาหมายถึงเรื่องอย่างว่าด้วย

"อีกอย่าง... ฉันยังไม่คิดจะมีเมียตอนนี้"

"คุณสิงคะ..." นีน่าร้องเรียก เมื่อสิงหาผุดลุกขึ้นใสเสื้อผ้าด้วยอาการหัวเสีย

"นีน่าขอโทษค่ะที่ทำให้คุณอารมณ์เสีย"

หญิงสาวคว้าแขนสิงหาเข้ามากอด ละล่ำละลักเสียงออดอ้อน หากสิงหากลับดึงแขนกลับอย่างไม่ใยดี

"หมดธุระแล้วเธอเองก็ควรกลับ ฉันเองก็จะออกเดินทางคืนนี้เลย"

สิงหาตัดบทอย่างเย็นชา เป็นจังหวะเดียวกับที่เผ่าก้าวเข้ามาในห้องเพื่อทำหน้าที่ส่งคู่ควงของสิงหากลับไป

"ให้คนไปส่งนีน่าด้วย"

ชายหนุ่มออกคำสั่งเสียงเรียบก่อนหันหลังให้ ในขณะที่นีน่ามองเขาด้วยสายตาตัดพ้อ หากแต่เธอไม่มีทางเลือก เพราะถ้ายังอยากให้สิงหาเรียกใช้เธออยู่ เธอก็ควรอยู่ให้เป็น คิดได้ดังนั้นนีน่าจึงเดินไปคว้ากระเป๋าของตนมาถือไว้แล้วเดินออกจากห้องพักสุดหรูแห่งนี้ไป

"เฮลิคอปเตอร์พร้อมแล้วครับนายสิง"

เผ่าพูดกับคนเป็นนายด้วยอาการนอบน้อม หลังจากที่จัดการเรื่องนีน่าเรียบร้อยแล้ว

"หาบริษัททำความสะอาดมาเก็บกวาดห้องให้ที รกชิบหาย"

พูดจบร่างสูงที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินออกจากหัองไป