บทที่ 6 นางแมวจับเสือ

ด้านครอบครัวแม็กกับครอบครัวซิสเลอร์กำลังรับประทานอาหารค่ำกันอย่างมีความสุขพูดคุยกันถึงเรื่องานแต่งานของลูกๆ ของตน ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายพูดคุยกันอย่างสนุก แต่ผิดจากลิลลี่กับเอเดนตอนนี้กำลังจ้องหน้ากันอย่างจะกินเลือดกินเนื้อกันก็มิปาน

‘แหม! วันนี้ยัยลิลลี่แต่งตัวสวยเปรี้ยวน่าฟัดเป็นบ้าเลย โดยเฉพาะอกอิ่มของหล่อนยิ่งอวบอูมน่าสัมผัส ทำไมฉันเพิ่งมองเห็นความสวยงามของเธอวันนี้วะ! รู้แบบนี้นะ พาไปเล่นจ้ำบ๊ะที่คอนโดหลายรอบแล้ว ไหนๆ ก็จะได้แต่งงานกันอยู่ดี เอาไปกินก่อนแต่งดีไหมเรา หึหึ’ ถึงสายตาจะจ้องหญิงสาวอย่างจะกินเลือดกินเนื้อก็จริง แต่ในใจนั้นกำลังชื่นชมความงามของลิลลี่ พร้อมกับคิดลามกไปด้วย

ลิลลี่ก็จ้องมองเอเดนไม่วางตาเช่นกัน หญิงสาวยิ่งมองก็ยิ่งเกลียดชายหนุ่ม ไม่ยอมตักอาหารเข้าปากแม้แต่คำเดียวตั้งแต่พนักงานเอาอาหารมาเสิร์ฟ หล่อนจิบแต่น้ำแก้กระหายเท่านั้น จะให้ทานลงได้ไง ในเมื่อมีตัวน่ารังเกียจอย่างเอเดนนั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย

“ลิลลี่ทำไมไม่กินอะไรลูก หรือว่าอาหารไม่ถูกปาก บอกป้าได้นะ”

มาเรีย แม่ของเอเดนสังเกตอยู่นานแล้วว่าทำไมว่าที่ลูกสะใภ้ไม่ยอมตักอะไรเข้าปากเลย เอาแต่จิบน้ำ จ้องหน้าลูกชายนาง

นางมาเรียซิสเลอร์ เป็นหญิงแกร่งยุค 2000 นางเลี้ยงลูกชายมาเพียงลำพัง เมื่อตอนเอเดนเกิดสามีหล่อนได้ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตจึงทิ้งธุรกิจพันล้านไว้ให้นางดูแล นางก็ดูแลด้วยดีมาตลอด และจะดูแลไม่ได้ถ้าไม่มีเพื่อนของสามีซึ่งเป็นหุ้นส่วนกับสามีนางมาตั้งแต่ก่อตั้งบริษัท นางมาเรียจำคำสั่งของสามีได้ไม่เคยลืม ว่าถ้าลูกชายเพียงคนเดียวของนางและเขาโตขึ้นต้องแต่งงานกับลูกสาวเพื่อนรักเขาอย่างลัสโต้กับชาร์ลีน

“ปะ...เปล่าค่ะคุณป้า พอดีวันนี้ลิลลี่ยังไม่หิวค่ะ อีกอย่างลิลลี่กำลังไดเอทด้วยค่ะ” หญิงสาวไม่รู้จะตอบยังไงดี จึงตอบออกไปแบบนี้

“อ้อ ป้าก็นึกว่าอาหารไม่ถูกปากเสียอีก” มาเรียรู้ว่าว่าที่ลูกสะใภ้โกหก ดูจากสายตาก็พอจะรู้ว่าหญิงสาวนั้นคิดอะไรอยู่

“ลิลลี่ลูก อาทิตย์หน้าหนูไปเป็นเลขาให้กับพี่เขานะลูก แม่กับป้ามาเรียได้คุยกันเรียบร้อยแล้วเมื่อกี้” ชาร์ลีนบอกลูกสาวทันที ว่าเธอต้องการเช่นไร นางรู้ว่าลูกสาวไม่ชอบหน้าหลานชาย แต่จะให้ทำไงได้ ก็ในเมื่อนางอยากได้หลานชายมาเป็นพ่อของหลาน

ลิลลี่อึ้งใบ้กินไปเลยเมื่อผู้เป็นแม่พูดอะไรออกมาแบบนี้ แม่ของหล่อนไปตกลงกับป้ามาเรียตอนไหน ทำไมไม่รู้เรื่องอะไรเลย ทำไมชีวิตนี้เธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย มาเจอผู้ชายปากหมา ขี้เก๊ก เฮงซวยอย่างเอเดนด้วย พระเจ้า! ช่วยลิลลี่ด้วยเถิด.....

เอเดนยิ้มแป้นด้วยความชอบใจ เมื่อจะได้เลขาสาวสวยอึ๋มน่าฟัดอย่างลิลลี่ไปอยู่ข้างกาย หึหึ แบบนี้สิถึงคุ้มกับการมาทานข้าวในวันนี้ ให้รู้ไปว่ายัยลิลลี่เน่าจะหนีเขาพ้นไม่มีทางเสียหรอก ยิ่งหล่อนเกลียดฉันมากเท่าไหร่ หล่อนก็จะยิ่งเจอแต่ฉัน จะได้ฉันเป็น‘ผัว! ’อีกด้วย ‘เมีย! ’สวยน่าฟัดแบบนี้เป็นใครจะไม่เอา แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะรักหล่อนนะยัยลิลลี่เน่า ฉันแค่อยากสั่งสอนผู้หญิงปากเก่งอย่างเธอเฉยๆ อาทิตย์หน้าก็จะได้เห็นดีกันแล้วว่าใครกันแน่เหนือกว่ากัน หึหึ

“อะไรนะคะคุณแม่ ทำไมลิลลี่ไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย คุณแม่ตกลงอะไรกับคุณป้าเมื่อไหร่ตอนไหน ทำไมลูกไม่รู้เรื่อง อีกอย่างจะให้ลิลลี่ลาออกจากงานที่ชอบมาทำงานกับไอ้! อุ๊ย! พี่เอเดนนี่นะคะ ลิลลี่ไม่ยอม ไม่มีทางมาทำงานกับพี่เอเดนเป็นแน่” ลิลลี่หลุดเรียกชายหนุ่มไม่สุภาพออกไป แต่ยังดีที่ยังเปลี่ยนทันเลยไม่ทำให้แม่กับพ่อโกรธ มีที่ไหนคิดอะไร ทำอะไร ไม่เคยถามตัวเธอเลย เห็นหล่อนเป็นหมารึไงถึงจะจูงไปไหนมาไหนก็ได้ หล่อนมีงานที่รักที่ชอบ อีกอย่างไม่เคยคิดจะไปยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจของครอบครัวเลยด้วยซ้ำ เพราะเห็นว่าเอเดนหุ้นส่วนอีกคนทำหน้าที่บริหารได้ดีมาตลอดเธอจึงไม่สนใจ ลิลลี่ชอบทำงานด้านบริการ หญิงสาวทำงานเป็นผู้จัดการโรงแรมที่โรงแรมของเมก้า หญิงสาวชอบงานแบบนั้น ไม่ได้อยากมาทำธุรกิจของครอบครัวเลย

“ลิลลี่ พ่อกับป้ามาเรียเพิ่งตกลงกันเมื่อกี้ ก็เพราะลูกมัวแต่ใจลอยไงเลยไม่รู้ว่าระหว่างทานข้าวพ่อ แม่ และป้ามาเรียคุยอะไรกันบ้าง ไม่รู้ล่ะพ่อกับแม่ตัดสินใจแล้วอาทิตย์หน้าลูกต้องไปเป็นเลขาให้พี่เขา วันจันทร์จะถึงต้องไปทำงานด้วย ไปลาออกจากงานซะ ไม่มีแต่อะไรด้วย ห้ามดื้อกับพ่อและแม่ด้วยเข้าใจไหมที่พ่อพูดลิลลี่”

ลัสโต้เอ่ยขึ้นบ้างถ้าหากไม่พูดดักทางไว้แบบนี้ จ้างให้ลิลลี่ลูกสาวตัวแสบก็ไม่ยอมไป

“ได้ค่ะ จะทำตามทุกอย่างเลย แค่นี้ใช่ไหมคะที่มาทานข้าววันนี้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วลิลลี่ขอตัวค่ะ ลาแล้วนะคะคุณป้า”

ลิลลี่ไม่สนว่าการทานข้าวจะเสร็จสิ้นหรือไม่เสร็จ และไม่สนด้วยว่าจะเสียมารยาท เมื่อเอ่ยลากับผู้เป็นป้าเสร็จก็เดินออกจากโต๊ะทันที โดยไม่พูดจากับเอเดนแม้แต่คำเดียว

เมื่อเห็นลิลลี่ลุกออกไปแบบนั้น เอเดนก็ขอตัวขึ้นมาบ้าง แล้ววิ่งตามลิลลี่ไป ชายหนุ่มอยากตามไปดูหน้าของผู้หญิงอวดดีอย่างลิลลี่ว่าจะมีสีหน้ายังไงพอวิ่งตามมาทันคนร่างเล็กชายหนุ่มก็รีบคว้าแขนของหล่อนไว้ทันที

ลิลลี่หยุดกึกทันทีเมื่อมีแรงมารั้งไว้ หล่อนหันมามองต้นเหตุด้วยสายตาเอาเรื่อง ไม่รู้ว่าเขาจะตามมาทำไม เธอจะกลับคอนโดแล้ว วันนี้จะไม่กลับไปค้างที่บ้าน ถึงพรุ่งนี้จะเป็นวันหยุดก็เถอะ แต่ในเมื่อพ่อกับแม่หล่อนทำให้เธอไม่พอใจ เธอก็จะไม่กลับไปค้างบ้านเป็นอันขาด

“ปล่อยนะนายเอเดน มาจับฉันไว้ทำไมห๊า! ”

“ก็ไม่ทำไมหรอก แค่อยากจับมีไรไหม” เอเดนตอบกวนของต่ำของลิลลี่ไปแบบหน้าหยิกที่สุด แถมทำหน้าทำตาล้อเรียนอีกต่างหาก

ลิลลี่สุดจะทนกับผู้ชายคนนี้ เกลียดก็เกลียด เกลียดจนไม่สามารถจะทนอยู่ด้วยได้นาน หล่อนจึงพยายามสะบัดแขนออกจากมือหนาของชายหนุ่ม แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อฝ่ายชายนั้นจับเธอไว้แน่นเหลือเกิน

“ปล่อยได้แล้วจะจับทำไม คนจะกลับแล้ว”

“ก็กลับไปด้วยกันสิ รถเธอเอาจอดไว้นี้แหละ เดี๋ยวฉันให้คนมาขับไปให้ที่บ้าน” เอเดนไม่สนว่าหญิงสาวจะดิ้นขัดขืนเพียงไร เขาไม่สนล่ะ ในเมื่อเขาอยากได้เจ้าหล่อนขึ้นมาแล้วสิ ไม่รู้ที่ผ่านมาอะไรบังตาเขาถึงได้ทำให้เขามองข้ามความปรารถนานี้ แต่เวลานี้ทำไมเขาถึงได้มาเกิดพิศวาสอยากกินแม่ดอกลิลลี่เน่าดอกนี้ เขาลากหล่อนไปขึ้นรถ พร้อมกับตัวเขาอ้อมไปทางคนขับแล้วเหยียบคันเร่งออกจากร้านอาหารเพื่อตรงไปยังคอนโดของตน เขาลืมไปเลยว่าได้นัดแอติโร่ไปคอนโดของตน

ลิลลี่ยอมให้เขาลากขึ้นรถมาได้ง่ายๆ วันนี้หล่อนรู้สึกเหนื่อยและเพลียเลยไม่อยากจะต่อปากต่อกับชายหนุ่ม หล่อนจึงนั่งเป็นผู้ร่วมทางอย่างเงียบๆ แต่ด้วยความเพลียของร่างกายหญิงสาวจึงเผลอหลับไปไม่รู้ตัว โดยไม่รู้เลยว่าตัวเองนั้นกำลังโดนเทพบุตรขี้เก๊กจ้องมองตลอดเวลาในการเดินทาง ชายหนุ่มคิดไว้แล้วว่าจะเล่นจ้ำบ๊ะกับแม่ดอกลิลลี่ดอกนี้ให้ได้ในคืนนี้ เขาเลยจะพาหญิงสาวไปคอนโดของตน ไม่คิดจะพาหล่อนไปส่งอย่างที่ว่าเลย