ตอนที่ 5 อย่ามายุ่งกับคนของกู

โกดังร้างแห่งหนึ่งเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่น เป็นเสียงของมังกรที่กำลังกระทืบกันต์ธี เขาแอบไปดักรอมันออกมาจากคอนโดและลากตัวมันมาที่นี่

“อึก มึงต้องการอะไร” กันต์ธีมองหน้ามังกรด้วยความโกรธแค้น หน้าของเขาเขียวช้ำไปหมด ปากแตกจนเลือดไหลอาบ ข้อมือข้างซ้ายเหมือนจะหักเพราะถูกมังกรกระทืบ

“ต่อจากนี้อย่ายุ่งกับคนของกู”

“หึ เป็นแค่ขี้ข้าอยากจะเด็ดดอกฟ้า”

“...”

มันหาเรื่องอยากตายเสียแล้ว กูจะเป็นขี้ข้าคนใช้หรือหมารับใช้ แต่ยังไงคุณหนูก็เป็นของกูอยู่ดี คนที่ไม่มีสิทธิ์คือมันไม่ใช่เขา

“เลิกกับแอลลี่ซะ! กูเตือนมึงครั้งสุดท้าย”

“ถ้าพ่อของแอลลี่รู้เข้ามึงตายแน่”

“มึงคิดว่าจะได้ออกไปจากที่นี่เหรอ” ยังไงเขาไม่ปล่อยให้มันออกไปจากที่นี่แน่ กล้าทำแบบนั้นกับคนของกูต้องข้ามศพกูไปก่อน

เขาเป็นคนหวงของอะไรที่เป็นของเขาก็เป็นของเขาวันยังค่ำ โชคดีที่คืนนั้นมันสงเคราะห์ให้เขาได้แอลลี่เร็วขึ้น โดยที่ไม่ต้องลงมือลงแรง

“อึก มึงจะทำอะไร!” กันต์ธีมองที่มือของมังกร เขาหยิบปืนขึ้นมา

“อย่า-ยุ่ง-กับ-เมีย-กู” แค่นี้มันชัดพอไหมวะทำไมต้องให้พูดหลายรอบ

“อย่านะโว้ยกูยอมแล้วจะไม่ยุ่งกับแอลลี่แล้ว” กันต์ธียกมือไหว้ขอโทษเขา ใครๆ ก็กลัวตายทั้งนั้นไม่น่าปากเก่งตั้งแต่แรกเลย

“ไปขอโทษที่นรกซะ!”

ปัง! ปัง!

อ้ากกกกกกกกกกกก

มังกรไม่ได้หันไปมองว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นยังไง เขาเดินหันหลังจากไปได้ยินได้เสียงร้องด้วยความเจ็บปวด เขายังเมตตาไม่ฆ่ามันทิ้งก็ดีแค่ไหนแล้ว ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตเขายิงเขาที่หัวเข่าทั้งสองข้างของกันต์ธี

แอลลี่แอบเข้ามาที่ห้องทำงานของพ่อเพื่อจะหาประวัติของบอดี้การ์ด เมื่อเปิดไฟต้องตกใจเพราะเจอกับพี่ชายตัวเอง ที่อยู่ในห้องทำงาน

“ว้ายยย พี่เอสแอลลี่คิดว่าผี”

“แอลลี่เข้ามาทำอะไร!” อคินรีบเก็บเอกสารไว้ที่เดิม

“แอลลี่มาหาเอกสารสำคัญค่ะ”

“เอกสารอะไร”

“เจอพี่เอสก็ดีแล้วช่วยหาประวัติคนหนึ่งให้หน่อยสิคะ”

“ประวัติไอ้หมอนั่นเหรอ?” อยู่กันมาจะครบเดือนเพิ่งมาถามหา เป็นน้องสาวเขาไม่รอบคอบเอาเสียเลย

“ใช่ค่ะ” อคินจึงหยิบประวัติของบอดี้การ์ดให้แอลลี่ เธอเปิดดูแต่ไม่พบข้อมูลอะไรเลย เห็นแค่ประวัติอาชญากรรมว่าเคยโดนคดีอาญามา

“ไม่มีชื่อเหรอคะทำไมมีแค่นี้?” คนบ้าอะไรถึงไม่มีชื่อและมีประวัวติแค่นี้ทำไมพ่อถึงรับเข้ามาทำงาน แถมเอานักโทษมาอีก

“แอลลี่ต้องไปถามคุณพ่อแล้วละ”

“แอลลี่ไม่ดูแล้ว” เธอยื่นแฟ้มให้พี่ชายและเดินออกจากห้องทำงานไป ในหัวนั้นมีแต่คำถามเต็มไปหมด แล้วเขามีชื่อว่าอะไร

“คุณหนูหาอะไรครับ”

“ฉันมาหา เอ๊ย ฉันแค่นอนไม่หลับที่ห้องพักผู้ชายคนใหม่พักห้องไหนเหรอ” ใครจะบอกไปตรงๆ ว่าอยากไปเจอเขาคนนั้น

“ไอ้ยักษ์เหรอครับ มันพักอยู่ห้องสุดท้าย”

“ยักษ์ ชื่อคนหรือชื่อหมา” เมื่อเห็นว่าบริเวณนั้นไม่มีใครแล้วเธอจึงรีบเดินไปที่เป้าหมายทันที ยังไงต้องถามรู้เรื่องเธอไม่ไว้ใจเขา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

มังกรกำลังอาบน้ำเสร็จทั้งตัวของเขามีแค่ผ้าคุณหนูผืนเดียวพันรอบกายไว้ เส้นผมเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ เขาเสยผมลวกๆ และรีบเดินไปเปิดประตู

“คุณหนู!”

“ว้ายยย” แอลลี่ถูกมือหนาคว้าเอวและลากเข้ามาในห้อง เธอเพิ่งสังเกตว่าเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้า

“ปะ ปล่อยฉัน”

“มาทำอะไรครับ” แถมยังใส่ชุดนอนแบบบางเบาด้วยกล้าเดินมาได้ยังไง มังกรมองด้วยแววตาที่โกรธเคือง แม้จะอยู่ในบ้านแต่ก็มีแต่ผู้ชายเต็มไปหมด

“นายมองอะไร อ๊ะ” เธอตกใจที่เขาผลักเธอล้มลงที่เตียงขนาด 3.5 ฟุต และยืนมองเธอ

“ทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้ผมไม่ชอบให้ใครเห็น” น้องมันก็ขยันยั่วเขาเสียเหลือเกิน พยายามจะไม่ลากขึ้นเตียง

“ฉันมาหานายเพื่ออยากรู้?”

“คุณหนูอยากรู้อะไรครับ”

“นายเป็นใครชื่ออะไร”

มีแต่ความเงียบตอบกลับมาเมื่อเขาไม่ยอมคำถามของเธอ แอลลี่หมดความอดทนกลับแค่ชื่อทำไมเขาต้องปิดบังด้วย กลัวจะถูกจับอีกรอบหรือไง

“นายเงียบทำไม”

“ผมไม่รู้จะบอกคุณหนูยังไง” เขาไม่กล้าให้ใครเรียกชื่อของเขา อดีตที่แสนเจ็บปวดเขาอยากให้มันตายไปพร้อมกับชื่อของเขา

“กลัวจะต้องกลับไปติดคุกอีกรอบหรือไง”

“คุณหนู!” ทำไมเด็กมันถึงปากคอเราะรายจังเลยวะ ถ้าไม่ติดว่าเป็นเมียเขาตบปากแตกไปแล้ว

“ฉันไม่ได้อยากรู้อะไรหรอกต่อจากนี้อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก นายไม่คู่ควรกับฉัน” แอลลี่พูดไปด้วยความโมโห และไม่เข้าใจเขา

แอลลี่เดินออกมาจากตึกของหอพักชาย มัวแต่โกรธจึงไม่ได้สังเกตว่ามีคนแอบดูเหตุการณ์ และเขาพร้อมที่จะกำจัดทุกคนออกไปให้พ้นทาง

หลายวันผ่านมาแอลลี่จึงสบายใจเพราะไม่ได้เจอหน้าบอดี้การ์ดของพ่อ วันนี้คนขับรถจึงมาส่งเธอที่มหาวิทยาลัย

“แอลลี่แกรู้เรื่องไหม”

“เรื่อง? อะไร”

“ไอ้พี่กันนะสิมันไปทำอะไรถึงได้พิการ” ดารานีได้ทราบข่าวมาจากรุ่นพี่อีกคน แถมไม่สามารถรักษาได้ด้วยต้องพิการไปตลอดชีวิต

“ใครทำอะไรพี่เขา” แอลลี่อ่านข่าวของกันต์ธีด้วยความสงสาร เขาถูกยิงที่หัวเข่าทั้งสองข้างจนพิการไม่สามารถเดินได้อีก และข้อมือว้ายที่ถูกหัก

“คงไปยุ่งกับเมียชาวบ้านมาแหละสมน้ำหน้า”

“น้องแอลลี่ครับ”

“พี่เพชร” เพชรพิสิฐเป็นหนุ่มรุ่นพี่ต่างคณะร้อยวันพันปีไม่เคยเข้ามาทักทายเธอ

“ฉันขอตัวก่อนนะ” ดารานีอยากให้เพื่อนเจอคนดีๆ เลยทิ้งให้แอลลี่อยู่กับเพชรพิสิฐ

“ไปกินข้าวกับพี่ไหมครับ”

“เอ่อ ก็ได้ค่ะ”

แอลลี่จึงออกมาทานข้าวกับหนุ่มรุ่นพี่ที่ร้านอาหารไม่ไกลจากมหาลัย ระหว่างที่กินอาหารใกล้จะเสร็จจึงขอตัวมาเข้าห้องน้ำ ยังไม่ทันจะเข้าก้าวขาเข้าไปก็มีคนใช้มือปิดปากและลากเธอออกไปจากตรงนั้น

“อื้อออ อ่อย อัน” (ปล่อยฉัน)

“ผมไม่อยู่แค่ไม่กี่วันมากินข้าวกับชู้แล้วเหรอ” กูแค่ไปทำงานต่างจังหวัดกลับมาอีกทีเมียเด็กคิดจะไปมีชู้แล้ว มันน่านักดีนะที่เขาตามมาทัน

“นาย! มาได้ยังไง”

“ไปกับผม!”

“ไอ้บ้าปล่อยฉัน” แอลลี่พยายามที่จะขัดขืนแต่ถูกเขาอุ้มพาดบ่า หัวของเธอห้อยลงมา และต้องร้องออกมาอีกครั้งเมื่อเขาตีก้นของเธอถึงสองครั้ง

“กรี๊ดดด ไอ้เลวฉันจะฟ้องพ่อ”

“รีบไปฟ้องเลยอย่าลืมฟ้องด้วยนะว่าเอากันท่าไหน”

มังกรยัดแอลลี่เข้ามาในรถและออกรถทันที น้องมันก็ไม่ยอมอยู่นิ่งสักที กูเริ่มจะปวดหัวขึ้นมาแล้ว ทำไมเมียเด็กมันดื้อแบบนี้วะอยู่ๆ จะหาเขามาใส่ผัว

“นายจะพาฉันไปไหน”

“จะพาไปย้อนความหลังไงครับ และให้คุณหนูไปฟ้องนายใหญ่เลย” อยากให้ลูกสาวเป็นแม่หม้ายผัวตายตั้งแต่ยังเด็กก็ให้มันรู้ไป

แอลลี่มองป้ายชื่อที่เขาพาเธอขับรถเข้ามา ม่านรูดเขาเป็นอะไรกับม่านรูดนักหนา “นายพาฉันมาที่ม่านรูดทำไม”

“มานั่งจ้องตากันมั้งครับ คันมาผัวคนนี้จะสนองให้ไม่ต้องวิ่งแรดไปหาคนอื่น!”