บทที่ 16 วันเสียเงิน

หลังออกจากภัตตาคาร ราดิชก็อุ้มปิกามอนไปเดินเล่นให้สาวๆ เห็น แน่นอนว่าพวกเธอนั้นก็ขอเข้ามาอุ้มกันใหญ่ ราดิชเลยปล่อยให้มันถูกสาวๆ รุมฟัดซะพักใหญ่เพื่อแก้เผ็ดมัน

“เจ้านาย ช่วยข้าด้วย ข้าไม่ไหวแล้ว...” มันร้องโอดครวญออกมา

ราดิชที่เห็นว่าแกล้งมันมาพอสมควรแล้วจึงเข้าไปขอมันคืนจากกลุ่มสาวๆ ซึ่งทุกคนก็ทำหน้าเสียดายกันทั้งนั้น เขาตั้งใจว่าจะไปที่ธนาคารก่อนเป็นอย่างแรก เพื่อจัดการเกี่ยวกับทรัพย์สินต่างๆ ของเขาให้เรียบร้อย เขาเปิดแผนที่ดูและพบว่าธนาคารอยู่ไม่ไกลจากอาคารภารกิจมากนัก หลังจากเดินมาสักพักก็มาถึงตึกธนาคารที่ภายนอกนั้นมันไม่ต่างจากธนาคารทั่วๆ ไปเท่าไรเพียงแต่ว่าทาสีขาวทั้งหลัง ราดิชผลักประตูเข้าไป แล้วไปรับบัตรคิวและนั่งรอ สักพักก็ถึงคิวของราดิช เขาจึงตรงไปที่เคาน์เตอร์บริการทันที

“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้รับใช้คะ” เจ้าหน้าที่สาวถาม

“ผมมาสอบถามเรื่องการอัพเกรดนาฬิกาครับผม” ราดิชแจ้งความประสงค์

“คุณสามารถอัพเกรดนาฬิกาเพื่อเพิ่มช่องเก็บของ ดูข่าวสารพิเศษ ใช้งานระบบประมูล และฝากหรือถอนเงินโดยตรง โดยไม่ต้องมาที่ธนาคารอีก ไม่ทราบต้องการแบบไหนคะ” เจ้าหน้าที่ถาม

“อัตราค่าบริการยังไงบ้างครับ” ราดิชถาม

“ปกติการอัพเกรดช่องเก็บของจะเพิ่มทีละ 500 ช่อง ใช้เงินครั้งละ 300,000 G สูงสุดที่อัพเกรดได้คือ 5,000 ช่องค่ะ ถ้าอัพเกรดพวกกระดานข่าวสาร ระบบประมูล พวกนี้เสียอย่างละ 200,000 G ค่ะ แต่ถ้ายังต้องการฝากหรือถอนเงินได้โดยตรงก็มีหลายระดับ ตั้งแต่เสียค่าธรรมเนียม 20% จะเสียค่าใช้จ่าย 200,000 G 10% เสียค่าใช้จ่าย 400,000 G และแบบ 5% 600,000 G ส่วนแบบไม่เสียค่าธรรมเนียมใช้ 1,000,000 G ในการเปิดการใช้บริการค่ะ ไม่ทราบจะรับแบบไหนคะ” เธอยิ้มพร้อมกับทำหน้าลุ้นให้เขาเปิดใช้บริการเยอะๆ เพื่อจะได้โบนัสนั่นเอง

‘มิน่าบริษัทถึงได้รวย เล่นขูดเลือดขูดเนื้อกันแบบนี้นี่เอง’ ราดิชคิดในใจแต่ก็ยิ้มให้

“งั้นผมเอาเป็นอัพเกรดช่องเก็บของเพิ่ม 500 ช่อง อัพเกรดกระดานข่าวสาร ระบบประมูล แล้วก็ทำการฝากถอนเงินโดยตรงแบบไม่เสียค่าธรรมเนียมละกันครับ” ราดิชกัดฟันพูดพลางนึกถึงเงินที่เสียไป

“ทั้งหมดก็ 1,700,000 G ทางเราลดให้พิเศษเหลือ 1,500,000 G แล้วกันค่ะ” เจ้าหน้าที่บอก

“ดิฉันจัดการหักเงินในบัญชีคุณเพื่อเป็นค่าบริการแล้วนะคะ กรุณาสแกนลายนิ้วมือและเซ็นชื่อเป็นหลักฐานด้วยค่ะ” เจ้าหน้าที่สาวบอกอีกครั้ง

“ครับผม ขอบคุณมากครับ” ราดิชขานรับแล้วเริ่มสแกนลายนิ้วมือ จากนั้นเซ็นเอกสารแบบฟอร์มที่เธอส่งมาให้ แล้วยื่นนาฬิกาไปให้เจ้าหน้าที่ทำการอัพเกรด สักพักก็เสร็จเรียบร้อย

“อัพเกรดเรียบร้อยแล้วค่ะ ต่อไปก็วิธีใช้งาน จะมีหน้าต่างเมนูที่เพิ่งอัพเกรดไปเพิ่มขึ้นมานะคะ กระดานข่าวสารพิเศษไว้ดูข่าวที่เป็นข้อมูลลับได้ ระบบประมูลมีไว้ใช้ในการประมูลสิ่งของของผู้เล่นที่ฝากธนาคารจัดการ ส่วนการฝากถอนเงินนั้นคุณสามารถจัดการได้ทันที ซึ่งทุกครั้งที่ทำการฝากถอนจะต้องทำการสแกนม่านตาทุกครั้งเพื่อความปลอดภัยค่ะ” เธออธิบายจนราดิชงงจนแทบตามไม่ทัน

ราดิชรีบพูดก่อนที่จะมึนมากไปกว่านี้ “ครับผม ขอบคุณมากครับ” จากนั้นก็รีบออกจากเคาน์เตอร์ไป เขาไปหามุมหนึ่งของธนาคารและลองฝากเข้าธนาคารดูก่อนซักล้านจี พอกดตัวเลขปุ๊บก็มีแสงส่องออกมาให้จ้องเพื่อสแกนม่านตาทันที ราดิชทำการสแกนม่านตาและกดตกลงอีกครั้ง ก็เสร็จเรียบร้อย พอออกมาหน้าธนาคารแล้วเขาก็เริ่มใช้ความคิดว่าจะไปที่ไหนต่อดี

‘พี่บอกให้เราดูรายละเอียดของดาบก่อน ไปเปิดห้องที่โรงแรมดูดีกว่า ดูแถวนี้ท่าจะไม่ดี’ ราดิชคิด และเดินทางไปโรงแรมเป็นอันดับแรก พอเขาไปถึงก็เช็กอินห้องพิเศษและรีบเข้าห้องไป

ราดิชที่เข้ามาในห้องเรียบร้อย ก็ปล่อยเจ้าปิกามอนให้มันไปนอนเล่นบนเตียง จากนั้นเขาก็ลองหาดาบเล่มนั้นในหน้าต่างไอเทม แต่ว่าก็มีเสียงดังขัดขึ้นก่อน

“นายท่าน ไหนสัญญาว่าจะพาไปเที่ยวไง หรือว่าลืมกันไปแล้ว” เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวราดิชจนเขาผงะขึ้นสุดตัว

“จ๊าก!! ผีหลอก ในเกมนี้มีผีด้วยเหรอเนี่ย” ราดิชที่ผวาเริ่มมองไปรอบๆ ห้อง เจ้าปิกามอนนอนมองเขาตาแป๋วด้วยความสงสัย

อาธูเรียรีบบอก “ข้าไม่ใช่ผีนะ ข้าอาธูเรียเอง ข้าพูดในหัวนายท่านอยู่ ท่านแค่คิดตอบกลับมาก็พอ ไม่ต้องแหกปากไปก็ได้” ราดิชหายกลัวและตอบกลับ “อาธูเรียหรอกเหรอ ตกใจหมดเลย ว่าแต่มีอะไรเหรอ”

“ท่านอัญเชิญข้าออกมาหน่อยสิ มีเรื่องต้องทำเรื่องดาบน่ะ ไหนจะเรื่องที่นายท่านจะพาข้าไปเที่ยวอีก” อาธูเรียบอก

“ได้ๆ เดี๋ยวขอดูบทร่ายเวทอัญเชิญก่อน” ราดิชบอก พร้อมกับเปิดหน้าต่างเพื่อดูบทอัญเชิญ

“ในนามแห่งข้า ราดิชผู้เป็นนายแห่งความภักดี ด้วยพันธสัญญาที่มีต่อกัน จงตอบรับเสียงเรียกของข้า จงออกมา จักรพรรดินี อาธูเรีย!!!” ขณะที่ราดิชร่ายบทอัญเชิญก็มีวงแหวนเวทขนาดใหญ่เกิดขึ้นเหนือหัวของเขา พอสิ้นคำอัญเชิญก็ปรากฏแสงสว่างจ้าตรงหน้าของราดิช พอแสงหายไปก็ปรากฏร่างของอาธูเรียออกมาในสภาพชุดเกราะเต็มยศ

“เย้ๆ ในที่สุดวันนี้ข้าก็จะได้ไปเที่ยวแล้ว” อาธูเรียร้องอย่างดีใจ

“...นี่เธอคิดว่าจะออกไปเดินทั้งๆ แบบนั้นนะหรือ” ราดิชบอกและสำรวจการแต่งกายของอาธูเรีย

“จริงด้วย เดี๋ยวนายท่านหาชุดให้ข้าด้วยก็แล้วกันนะ” เธอบอกและเริ่มสำรวจภายในห้อง จนเห็นเจ้าปิกามอนที่นั่งจ้องเธอตาแป๋วอยู่

“น่ารักจังเลย” อาธูเรียโถมเข้าไปกอดเจ้าปิกามอนไว้ และด้วยเรี่ยวแรงผิดมนุษย์ของเธอ ทำให้เจ้าปิกามอนไม่สามารถหนีไปไหนได้

“ปล่อยข้านะ” ปิกามอนทำเสียงอึดอัด

“พูดได้ด้วย น่ารักจริงๆ” อาธูเรียบอกพร้อมจิ้มแก้มของมันไปมา

“ฟังที่ข้าพูดออกด้วย เธอเป็นใครกันเนี่ยนายท่าน” ปิกามอนถามราดิช

“เธอเป็นอสูรมายาน่ะ และที่สำคัญโหดสุดๆ เลยด้วย” ราดิชบอกหน้าแหยๆ

“เดี๋ยวข้าจะมาเล่นกับเจ้าใหม่ ขอข้าจัดการธุระก่อนนะ” อาธูเรียวางเจ้าปิกามอนลงและหันมาทางราดิชพร้อมกับยื่นมืออกมา ทันใดนั้นหน้าต่างไอเทมของราดิชก็เปิดออกและมีของสิ่งหนึ่งพุ่งไปหาเธอ และเธอก็รับไว้ได้อย่างสบาย

“นายท่านยังไม่ได้ทำสัญญากับดาบเล่มนี้อีกเหรอ” เธอว่าพร้อมยื่นดาบมาให้เขา

“จะทำไงได้ล่ะ แค่ตัวดาบผมยังมองไม่เห็นเลย” ราดิชบอกด้วยสีหน้าเซ็งๆ

“ท่านเอาเลือดมาหยดตรงที่ข้าบอกแล้วกัน” อาธูเรียว่าพร้อมยื่นดาบมา และชี้จุดให้ราดิชหยดเลือดลงไป เขาก็เอามีดสั้นมือใหม่มาจิ้มที่ปลายนิ้ว และหยดเลือดลงไปทันที ทันใดนั้นมันก็เปล่งแสงออกมาอย่างรุนแรงและมีเสียงประกาศจากระบบดังขึ้น

-ท่านทำสัญญากับดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์เรียบร้อยแล้ว

หลังจากแสงสว่างหายไป ราดิชก็ยังคงมองไม่เห็นดาบอยู่ดี อาธูเรียยื่นมันมาให้เขารับไว้ ซึ่งราดิชก็รู้สึกได้ว่าพลังมานาของเขากำลังลดลงอย่างต่อเนื่อง

-ดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์(EX) (อาธูเรีย) (ราดิช)

พลังโจมตี 700 พลังโจมตีเวท 700

-สายลมจักรพรรดิคุ้มภัย เวทมนตร์ประเภทเรียกใช้อัตโนมัติเมื่อเรียกดาบออกมา สร้างสายลมรุนแรงขึ้นรอบๆ ตัวดาบ ทำให้เกิดการหักเหของแสงจึงมองไม่เห็นตัวดาบ อากาศที่ถูกอัดอยู่รอบตัวดาบสามารถใช้ซัดเป็นคลื่นออกมาได้ ใช้พลังมานา 100 จุดต่อ 1 วินาทีในการคงสภาพ ถ้าพลังมานาหมดดาบจะถูกเรียกเก็บทันที ผู้ใช้สามารถเพิ่มพลังมานาเพื่อทำให้ดาบเปล่งแสงออกมา ทำลายเวทมนตร์ที่ต่ำกว่ามหาเวทลงมาได้ ใช้พลังมานา 1,000 จุด

-ดาบพันธะสัญญาแห่งชัยชนะ ดาบแห่งสรวงสวรรค์ที่ถูกสร้างขึ้นจากการรวบรวมความหวังทั้งหมดของหมู่มวลมนุษย์ไว้ ดาบนี้จะเป็นเครื่องขยายพลังเวทแบบทวีคูณในธาตุแสง เมื่อดาบอยู่นอกฝักเมื่อไร จะเกิดแสงสว่างพุ่งออกมาจากตัวดาบพร้อมกับแรงกดดันอันมหาศาล เมื่อฟาดดาบออกไปจะเกิดลำแสงพุ่งไปเป็นเส้นตรงพร้อมกับพลังทำลายล้างมหาศาล ค่าความเสียหายเท่ากับค่าพลังมานาสูงสุดคูณ 100 ใช้พลังมานาทั้งหมดในการเรียกใช้งาน

ราดิชที่ดูคำอธิบายถึงกับอ้าปากค้างหงายหลังตึงไปในทันที นี่เขาไปยุ่งในสิ่งที่ไม่ควรจะยุ่งซะแล้วหรือเปล่าเนี่ย

“อาธูเรีย ระดับ EX คืออะไร แล้วทำไมดาบถึงมีชื่อผู้ถือครองสองคนล่ะ” ราดิชถามในจุดที่ไม่เข้าใจ

“ระดับ EX ก็คือไอเทมระดับเทพเจ้าหรือเทพอสูรน่ะ ส่วนเรื่องผู้ถือครองนั้น เดิมทีดาบเล่มนี้เป็นของข้า ต่อมาท่านเป็นนายท่านของข้าดาบจึงเป็นของท่านด้วย เพียงแต่ว่าถ้าข้าปรากฏตัวออกมาดาบเล่มนี้จะอยู่ที่ข้า เพราะถือว่าข้าได้เป็นเจ้าของดาบเล่มนี้ก่อน แต่ถ้าข้าไม่อยู่นายท่านก็สามารถใช้งานมันได้น่ะ” อาธูเรียอธิบายให้ราดิชเข้าใจ

“แล้วภารกิจตามหาอวาลอนล่ะ มันเป็นยังไง” ราดิชถามอีกเรื่องที่ยังค้างคาใจอยู่ อาธูเรียทำหน้าแหยๆ ก่อนจะตอบเขาว่า “ก็ตามนั้นแหละ ตามหาฝักดาบที่ข้าทำหายไปน่ะ แหะๆ”

“นี่ฉันต้องไปตามหาของที่เธอทำหายงั้นเหรอเนี่ย แม่เจ้า” ราดิชโอดครวญ

“เอาน่านายท่าน อวาลอนนะคือสุดยอดแห่งการป้องกันนะ ท่านต้องตามหามันให้ได้ ไม่อย่างนั้นเจ็บตัวแน่นอน” อาธูเรียขู่พร้อมเริ่มหักนิ้วเอียงคอกร๊อบแกร๊บ ราดิชรีบตอบก่อนที่จะโดนอัด “ครับผม ได้ตามบัญชา” พร้อมคิดในใจ ตกลงใครเป็นเจ้านายใครกันแน่เนี่ย?

“ว่าแต่เมื่อไหร่จะได้ออกไปเที่ยวกันซักทีละนายท่าน” อาธูเรียทวงสัญญา

“แป๊ปนึงละกัน เล่นกับเจ้าปิกามอนไปก่อนนะ” ราดิชบอก

“ก็ได้ อย่าช้านักล่ะ” อาธูเรียว่าเก็บดาบแล้วลงไปนอนเล่นกับปิกามอนบนเตียง

ราดิชนั่งตรวจเช็กสิ่งของในหน้าต่างไอเทมอีกครั้ง ดูว่ามีอะไรบ้าง ซึ่งก็มีเนื้อต่างๆ ที่เก็บไว้ในกล่องถนอมอาหาร แร่ต่างๆ น้ำยาฟื้นพลัง อาวุธอีกเล็กน้อย บัตรเชิญไปบ้านอู๋หมิง อีลิกเซอร์ และพวกของที่ได้จากป่าหมอก ราดิชคิดว่าจะเอาของที่ไม่ได้ใช้ไปขาย แต่พอดูไปเรื่อยๆ ก็พบว่าตอนนี้เขามีกล่องปริศนาสีขาวอยู่ถึง 5 กล่อง

ราดิชคิดในใจ ‘มี 5 กล่อง เปิดเลยดีกว่า อิอิ’ เขาหยิบกล่องแรกออกมาและจัดการเปิดมันทันที ทันใดนั้นก็มีควันออกมาจากกล่อง และมีโล่อันหนึ่งหล่นลงมา

-ท่านได้รับโล่เหล็กกล้า ระดับ C 1 อัน

“อะจ๊าก อะไรเนี่ย ได้แค่โล่ระดับ C เอง เอาเถอะ ยังมีอีกตั้ง 4 กล่อง” ราดิชร้องเสียงหลง แล้วเขาก็เปิดกล่องที่สองต่อ มีตำราเล่มหนึ่งตกลงมา

-ท่านได้รับตำราทักษะพิเศษ เหยียบเวหา

ราดิชที่ได้ฟังชื่อตำราก็คิดในใจ ‘สงสัยทำให้เดินบนอากาศได้แน่ๆ’ เขาหยิบกล่องที่สามออกมา จากนั้นก็เปิดมันออกตามเคย ครั้งนี้กลับมีกล่องกล่องหนึ่งหล่นออกมา

-ท่านได้รับกล่องปริศนาสีขาว 1 กล่อง

“เปิดกล่องนึง ได้อีกกล่องมาแทนหรือเนี่ย” ราดิชพูดด้วยความงุนงง และจัดการเปิดกล่องที่ได้มาใหม่ทันที มีควันออกมาเหมือนเดิมและมีกล่องหล่นมาอีกครั้ง

-ท่านไดรับกล่องปริศนาสีทอง 1 กล่อง

“เออเว้ย รอบนี้ได้กล่องเหมือนกัน แต่ดีสุดๆ ได้สีทองเลย ของ A ของ S จ๋า ชั้นมาแล้วจ้า” ราดิชพูดขึ้นอย่างดีใจ แต่เขายังไม่เปิดมันตอนนี้ เขาหยิบกล่องปริศนาสีขาวกล่องที่สี่และห้าออกมา และเปิดกล่องที่สี่ต่อ ทว่าก็มีแค่ขวดน้ำยาตกลงมา 1 ขวด

-ท่านได้รับเรดโพชั่นขวดเล็ก 1 ขวด

“โอ้วแม่เจ้า อะไรเนี่ย เรดโพชั่นขวดเดียว จะบ้าตาย” ราดิชตะโกนเสียงดังจนอาธูเรียและ ปิกามอนสะดุ้ง หันไปมองอย่างงงๆ

“เอาล่ะ กล่องสุดท้ายแล้ว โอมเพี้ยงๆ” ราดิชอธิษฐานในใจ ขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายจากนั้นเขาก็เปิดกล่องสุดท้ายทันที มีควันออกมาจากกล่อง พร้อมกับมีแหวนวงหนึ่งตกลงมา

-ท่านได้รับแหวนแห่งซีร์ ระดับ S 1 วง

“โอ้ว ขอบคุณสวรรค์ที่ยังเห็นคำขอของลูกช้างตัวเล็กๆ” ราดิชว่าพร้อมกับหยิบแหวนวงนั้นขึ้นมา มันเป็นแหวนที่มีสีเงินสุกสกาว ตัวแหวนเป็นสีเงินยวง ส่วนหัวแหวนเป็นรูปหยดน้ำ มีอัญมณีสีฟ้าเม็ดโตประดับอยู่ตรงกลาง ล้อมรอบด้วยอัญมณีสีฟ้าเม็ดเล็กหลายเม็ด ดูสวยงามจนราดิชมองมันไม่วางตา

-แหวนแห่งซีร์ ระดับ S (ยังไม่ได้ทำสัญญา)

พลังป้องกัน 5 พลังป้องกันเวท 5

(ลดพลังโจมตีของธาตุน้ำลง 5% เพิ่มพลังโจมตีของธาตุน้ำ 5% เพิ่มค่าโชค 100 จุด)

ราดิชเห็นความสามารถของมันก็ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียว เขารีบจัดแจงใช้มีดจิ้มนิ้วหยดเลือดทำสัญญาทันที แหวนแห่งซีร์เรืองแสงออกมา จากนั้นเขาจึงเอามันมาสวมเข้าที่นิ้วกลางข้างซ้าย แหวนก็หดตัวเข้ากับขนาดนิ้วของราดิชได้อย่างพอดี เขาเก็บของทั้งหมดเข้าหน้าต่างไอเทมจากนั้นก็ลุกไปหาอาธูเรียที่เล่นกับปิกามอนอยู่

“อาธูเรีย เธอใส่นี่ไปก่อนนะ แล้วเดี๋ยวเราจะออกไปซื้อเสื้อผ้ากัน” ราดิชเรียกพร้อมกับยื่นฮู้ดผ้าให้อาธูเรีย เธอก็รับไปสวมอย่างว่าง่าย

“ออกเดินทางโลดเจ้านาย” อาธูเรียที่ตอนนี้ใส่ฮู้ดปกปิดหน้าตาบอก

จากนั้นราดิชออกจากห้องโดยมีอาธูเรียและปิกามอนเดิมตามหลัง เขาจัดการเช็กเอาท์อกจากโรงแรม เพราะคิดว่าพอเสร็จธุระจะออกนอกเมืองไปเพิ่มระดับเลย พวกเขาไปถึงร้านขายเสื้อผ้าร้านเดิมที่ราดิชเคยเข้าไป แต่คราวนี้คนที่ขายไม่ใช่เด็กสาวแมรี่ กลับเป็นหญิงชรารุ่นราวคราวเดียวกับป้าไวท์แทน

“สวัสดีครับ ผมมาซื้อชุดหน่อยครับ” ราดิชเอ่ยขึ้น

“เอาชุดแบบไหนล่ะพ่อหนุ่ม อ้อ ป้าชื่อโรซ่านะ เรียกป้าโรก็ได้ เธอนี่หน้าคุ้นๆ นะ ใช่คนที่ไวท์พูดให้ฟังบ่อยๆ แน่เลย” ป้าโรซ่าบอก ราดิชที่มองดูป้าโรซ่าก็นึกออกว่าเคยเห็นที่ไหน “อ๋อ ป้าคือคนที่อยู่กับป้าไวท์วันนั้นน่ะเอง”

“ใช่จ้า ว่าแต่พ่อหนุ่มจะเอาชุดแบบไหนล่ะ” ป้าโรซ่าถาม

“ไม่ใช่ผมหรอกครับ แต่เป็นคนนี้น่ะ” ราดิชบอกพร้อมกับหันไปดึงฮู้ดที่อาธูเรียใส่อยู่ออก

“อุ๊ย! น่ารักจริง ของเด็กผู้หญิงคนนี้เหรอ ถ้าอย่างนั้นตามป้ามาเลย” ป้าโรซ่าจูงมืออาธูเรียเข้าไปด้านหลังร้าน ซึ่งราดิชคิดว่ามันคงเป็นห้องลองเสื้ออย่างแน่นอน เขาจึงเดินดูชุดต่างๆ กับเจ้าปิกามอนรอไปพลางๆ

เวลาผ่านไปนานพอสมควร ราดิชดูนาฬิกาแล้วพบว่าอาธูเรียกับป้าโรซ่าหายกันไปเกือบสองชั่วโมงแล้ว ราดิชจะเดินเข้าไปตาม แต่ก็ได้ยินเสียงของอาธูเรียดังมาจากด้านหลังร้านเบาๆ “คุณป้าคะ ชุดนี้จะดีหรือคะ”

“ดีสิ น่ารักออกจะตาย ป้าว่าใครเห็นใครก็ชมทั้งนั้นแหละ” ป้าโรสว่า

จากนั้นร่างร่างหนึ่งก็เดินออกมาจากหลังร้าน วินาทีนั้นราดิชรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน เพราะสิ่งที่เขาเห็นคือสาวน้อยแสนสวยน่ารัก อยู่ในชุดโกธิคโลลิต้าสีขาว ผมสีทองของเธอมัดเป็นหางม้าพร้อมกับมีโบว์สีขาวอันใหญ่ผูกอยู่ ใส่รองเท้าสีขาวที่เข้ากับชุด ราดิชที่จ้องอยู่นานก็มีเสียงหนึ่งปลุกเขาขึ้นจากภวังค์

“พ่อหนุ่ม จะจ้องอีกนานไหมนั่น” เสียงป้าโรซ่าเรียกสติของราดิชคืนมา

“นั่นเธอ...อาธูเรียเหรอ” ราดิชถามอย่างไม่มั่นใจ

“ก็ข้าเองนะสินายท่าน ท่านคิดว่าเป็นแมวที่ไหนเหรอ” อาธูเรียตอบด้วยความมั่นใจ

“ไม่น่าเชื่อว่าจะสวยขนาดนี้...พระเจ้าช่วย” ราดิชบอกอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ข้าเกิดมาสวยอยู่แล้วแหละ ไม่ต้องห่วงหรอกนายท่าน” อาธูเรียเชิดหน้าด้วยความมั่นใจ

ราดิชเริ่มหวั่นกับค่าชุดเลยรีบถามราคา “ป้าโรซ่าครับ แล้วชุดนี้เท่าไหร่ครับ”

“รวมทั้งหมดก็ห้าแสนถ้วนพอดี” ป้าโรซ่าบอก

“แค่ห้าแสนเอง...หา!!! ห้าแสนเลยเหรอครับ” ราดิชตกใจมาก

ป้าโรซ่าเริ่มแจงรายการ “ชุดนี้น่ะ 300,000 G แต่ยังมีอีกหลายชุด รวมๆกันก็ 500,000 G น่ะ ป้าคิดให้พิเศษเลย”

“นี่ครับเงินค่าชุด” ราดิชกันฟันจ่ายเงินในที่สุด เพราะเห็นสีหน้าคาดหวังของอาธูเรียแล้ว เขาทำไม่ได้จริงๆ ที่จะไม่ซื้อให้ (แถมยังไม่อยากโดนอัดด้วย)

“ขอบคุณที่ใช้บริการจ้า ถ้าต้องการอะไรเพิ่มก็มาได้ทุกเวลานะจ๊ะ” ป้าโรซ่ายิ้มอย่างอารมณ์ดีเพราะรับทรัพย์ไปก้อนใหญ่ ส่วนราดิชน่ะเหรอ คิดว่าคงไม่เข้าร้านเสื้อผ้าไปอีกนาน

ตอนนี้ได้เวลาอาหารกลางวันแล้ว ราดิชจึงมุ่งหน้าไปที่ภัตตาคารพร้อมกับอาธูเรียที่ตอนนี้อุ้มเจ้าปิกามอนไปด้วย ยิ่งทำให้อาธูเรียดูเหมือนพวกคุณหนูเข้าไปใหญ่ ระหว่างทางก็มีแต่คนมอง และมีสายตาพิฆาตของหนุ่มๆ หลายคนส่งมาที่ราดิช ซึ่งเขาก็ไม่ได้สนใจแต่อย่างใด

หลังจากที่เขามาถึงภัตตาคารและสั่งอาหารของตัวเองแล้ว เขาก็ให้อาธูเรียกับปิกามอนสั่งด้วย ทั้งคู่ก็สั่งอาหารกันไปเยอะพอสมควร พออาหารมาเสิร์ฟพวกเขาก็ลงมือกินกัน เวลาที่อาธูเรียกินนั้น มาดเหมือนพวกคุณหนูสูงศักดิ์ไม่มีผิด ทำให้ผู้คนในภัตตาคารจ้องมองมาที่โต๊ะของราดิชกันแทบทุกคน เนื่องจากในกลุ่มของราดิชมีสาวสวยมาดคุณหนู หนูไฟฟ้าตัวอ้วนกลม และชายหนุ่มท่าทางเซอร์ๆ ที่ไม่เข้ากันเลย

แต่ในขณะทั้งสามที่กำลังเพลิดเพลินกับอาหารอยู่นั้นก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาที่โต๊ะ

“สวัสดีน้องชาย” ชายคนหนึ่งทักราดิชขึ้นมา

ราดิชเงยหน้าหันไปมอง “อ้อ สวัสดีครับพี่เกิดมารวยแล้วก็พี่ชาย...เอ่อ ผมเจอพี่ตั้งหลายทียังไม่รู้ชื่อพี่เลย” ราดิชทักเกิดมารวยและหันไปถามชื่อชายร่างยักษ์

“พี่ชื่อ เกิดมาจน เป็นเพื่อนสนิทกับเกิดมารวยที่ที่ทำงานมันน่ะ ฮ่ะๆๆ” ชายร่างยักษ์ตอบ

“สวัสดีครับ ผมราดิชครับ” ราดิชทักทายกลับ

“แล้วนี่น้องราดิชเป็นไงบ้าง นั่นได้ราชาหนูไฟฟ้าเป็นสัตว์เลี้ยงด้วยหรือ เก่งใช่ย่อยนะเรา” เกิดมาจนถามขึ้นมา และมองไปที่ปิกามอน

“พอดีผมดวงดีจับมันได้น่ะครับ มันกินจุมากเลยแหละ แต่ก็น่ารักดี” ราดิชบอกและเอื้อมมือไปลูบหัวเจ้าปิกามอน

“แล้วนั่นแฟนน้องราดิชเหรอ น่ารักไม่เบาเลยนะนี่” เกิดมารวยพูดขึ้นมา

“ฮ่ะๆ แน่นอนอยู่แล้วครับ” ราดิชแกล้งพูดรับ ส่วนอาธูเรียที่ได้ยินก็คิ้วกระตุก แต่ไม่ว่าอะไร เกิดมาจนถามต่อไปอีกว่า “แล้วนี่น้องราดิชจะออกเดินทางไปทวีปอเมเนียนเมื่อไหร่เหรอ”

“ก็คงอีกสักพักแหละครับ ตอนนี้ระดับผมยังไม่ 30 เลยน่ะ” ราดิชตอบตามความเป็นจริง แน่นอนว่าสองคนนั้นก็รู้อยู่แล้ว

“พอดีพี่มารับซื้อวัตถุดิบแถวนี้น่ะ แล้วก็มารับพวกเพื่อนๆ ที่เพิ่งเข้ามาเล่น ก็เลยถามดูเผื่อว่าจะได้ไปพร้อมกันน่ะ” เกิดมารวยบอกแล้วหันไปทางกลุ่มเพื่อนๆ ของเขาอีก 7 คน

“ครับผม ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ ว่าแต่พี่รับซื้อวัตถุดิบอะไรบ้างล่ะ” ราดิชถามต่อพร้อมเปิดหน้าต่างไอเทมขึ้นมา

“ก็มีพวกแร่เหล็ก อัญมณี สมุนไพร อะไรพวกนี้น่ะ เราจะขายพี่เหรอ” เกิดมารวยบอกประเภทของที่เขารับซื้อ

“ถ้าอัญมณีกับแร่เหล็กผมมีนะ” ราดิชบอก จากนั้นทั้งสองก็ทำการซื้อขายกัน ซึ่งเกิดมารวยก็ให้ราคาที่ถือว่าดีสำหรับมือใหม่เลยทีเดียว

“ขอบคุณที่อุตส่าห์ขายของพวกนี้ให้พี่นะ ถ้ามีอีกยังไงก็ติดต่อมาก็แล้วกัน พี่รับหมด” เกิดมารวยบอกพร้อมยื่นคำขอเป็นเพื่อนกับราดิช เกิดมาจนก็ด้วย ซึ่งราดิชก็กดรับคำขอของทั้งสองคน

“ครับ ก็พี่ให้ราคาดีแบบนี้นี่นา อีกอย่างผมก็ไม่ได้ใช้ซะด้วย” ราดิชพูดอย่างจริงใจ

“ถ้ายังไงพี่ไม่รบกวนเวลาของน้องล่ะ พี่พาเพื่อนไปเก็บระดับต่อก่อนนะ” เกิดมารวยและเกิดมาจนลาราดิช และพากลุ่มเพื่อนออกไปจากภัตตาคาร

“นี่นายท่าน ใครเป็นแฟนนายท่านกันฮึ” อาธูเรียพูดเสียงเขียวขึ้นมาทันทีหลังจากที่พวกนั้นออกไปแล้ว พร้อมทำหน้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ

“นิดหน่อยน่า เอ้า รีบๆ กินเข้าสิ ไหนว่าจะไปเที่ยวไง” ราดิชรีบเบี่ยงประเด็น

และแล้วพวกเขาก็จัดการอาหารตรงหน้าจนเสร็จ ราดิชสั่งอาหารไว้อีกหลายชุด เก็บไว้เป็นเสบียง เพราะถึงจะเห็นอาธูเรียกินอาหารอย่างสุภาพก็จริง แต่ปริมาณที่กินเนี่ยสิ มากกว่าที่เขากินเสียอีก เขาเลยคิดว่าถ้ามีพวกตัวกินแหลกอยู่แบบนี้คงทำอาหารเองไม่ไหวแน่ๆ