5.ไม่มีโอกาสที่สอง

นาทาเลียกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก แกสทอนจ้องหน้าเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ เขายื่นมือมาดึงวิกผมของเธอออก และทันทีที่ผมสีเงินสยายลงมาใบหน้าของนาทาเลียก็ยิ่งตกใจมากกว่าเก่า

หมายความว่าเขารู้อยู่แล้วหรอกหรือว่าเป็นเธอ เขาจำได้อย่างไรกันในเมื่อเธอแนบเนียนขนาดนี้

“ท่านหญิงเข้ามาที่นี่มีจุดประสงค์อันใดกันครับ?”

เขากล่าวพร้อมกันเดินเข้ามาหาเธอและนาทาเลียก็เดินถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว เธอขบเม้มริมฝีปากเบาๆ เพื่อคิดหาทางออก ทว่าเขาก็ยังคงเดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับส่งสายตาที่แสนกดดันมาเรื่อยๆ

จนตอนนี้แผ่นหลังของเธอมันชนกับผนังห้องอาบน้ำแล้ว ไม่มีหนทางใดๆ ให้นาทาเลียได้หลบหนีอีกแล้ว

“ข้า..ต้องการเจ้า เจ้าก็รู้นี่แกสทอนว่าข้าต้องการเจ้ามากแค่ไหน?”

เธอกล่าวด้วยริมฝีปากที่สั่นเครือ แน่นอนว่ามันไม่เหลือทางเลือกอีกแล้วนอกจากการทำตัวให้เหมือนกับนาทาเลียจอมชั่วช้าคนเดิม อย่างน้อยเธอคือท่านหญิงและเธอมีอำนาจเหนือเขาถึงแม้ว่าจะอยู่ที่ใดก็ตาม

แกสทอสแค่นหัวเราะออกมาราวกับคนที่บ้าคลั่ง เขาจับที่ปลายคางของเธอเพื่อที่จะเชยคางมนของเธอขึ้นมามองสบตากับเขา

ความสวยที่ราวกับไม่มีอยู่จริงบนโลกใบนี้ นั่นคือคำนิยามของท่านหญิงนาทาเลียผู้งดงามเกินใคร คราแรกที่พบเจอเขาคิดว่าตัวเองถูกความงามล้ำนั่นตราตรึงเอาไว้ จนได้มาพบเจอกันนิสัยที่แท้จริงของโฉมงาม

“แกสทอน มาเป็นชายบำเรอให้ข้าสิ เจ้าจะไม่ต้องทำงานอย่างหนักในฐานะของพ่อบ้าน แต่รับรองได้เลยว่าข้าจะจ่ายเงินเดือนให้เจ้ามากกว่าตำแหน่งพ่อบ้านเสียอีก ข้ารู้ดีแกสทอนว่าสายตาของเจ้าที่มามองที่ข้ามันมีความหมายเช่นไร..ในใจของเจ้าลึกๆ เจ้าเองก็ต้องการข้าใช่หรือไม่”

คำกล่าวนั้นสั่นคลอนหัวใจของเขาและชั่วขณะหนึ่งแกสทอนเกือบที่จะตอบตกลงไปแล้วหากว่าเขาไม่ได้ยินประโยคต่อไปของเธอ

“เข้ามาสิแกสทอน ในห้องนอนของข้ามีที่ให้เจ้าเสมอนั่นแหละ หลีกทางหน่อยสิหนุ่มๆ วันนี้ข้ามีเพื่อนใหม่ของพวกเจ้ามาแนะนำให้รู้จักด้วยล่ะ”

ในห้องนอนที่แสนหรูหราของท่านหญิงสูงศักดิ์ เต็มไปด้วยชายหนุ่มมากมายในสภาพเปลือยเปล่าที่กำลังนอนรอท่านหญิงนาทาเลียอยู่ เพียงแค่นางเดินผ่านพวกเขาก็จุมพิตลงไปบนเท้าของนางด้วยความหลงใหลและคลั่งไคล้

เขาทนอยู่ในสภาพเช่นนั้นไม่ได้หรอก ทนไม่ได้เพราะหากเขาอยู่กับเธอ เขาคงจะต้องการความรักจากเธอบ้าง ไม่ใช่ความสัมพันธ์ทางกายที่น่าขยะแขยงเช่นนี้ เพราะอย่างนั้นแกสทอนจึงปิดกั้นความรู้สึกเอาไว้ จากความชอบแปรเปลี่ยนเป็นความเกลียดชัง เขายังคงทำหน้าที่เป็นพ่อบ้านที่ดูแลและจัดการเรื่องของนายบำเรอท่านหญิงอยู่เหมือนเดิม แต่แกสทอนพยายามหลีกเลี่ยงไม่พบเจอท่านหญิงไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม

เขาได้รับรายงานมาว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมาท่านหญิงนาทาเลียเปลี่ยนไป นางจัดการปลดนายบำเรอทุกคนของนางออกไป แถมยังไม่รับชายใดเข้าคฤหาสน์เพิ่มอีกด้วย ถึงแม้ว่าแกสทอนจะสงสัยแต่ถึงอย่างนั้นเขาตั้งใจแล้วว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับท่านหญิง แต่นี่นางกลับมาหาเขาถึงที่นี่

ผมสีเงินของนางสะท้อนเข้ากับแสงของดวงจันทร์ทำให้ดูราวกับว่าเขากำลังพูดคุยอยู่กับเทพีบนสวรรค์มากกว่า นางช่างงดงามถึงแม้ว่าจะอยู่ในชุดของสาวใช้ก็ตาม

“ข้ามิใช่..ของเล่นของท่านเพราะอย่างนั้นได้โปรดช่วยกลับไปในตอนที่ข้ายังพูดดีๆ กับท่านด้วยเถิด”

เขาตรึงสายตาเย็นชาเอาไว้ที่เธอ และนั่นทำให้นาทาเลียหน้าหดเหลือสองนิ้วเห็นตจะได้ เธอก้มหน้าลงอีกครั้งเมื่อเขาผละออกจากร่างกายของเธอ พร้อมกับผายมือเพื่อเชิญให้นาทาเลียออกไปจากพื้นที่ส่วนตัวของเขา

เธอจะไม่มีโอกาสที่สอง หากพลาดโอกาสในครั้งนี้ไปครั้งต่อไปแกสทอนจะระวังตัวมากขึ้น และเขาจะไม่มีวันให้เธอเข้าใกล้เขาอีกเป็นครั้งที่สอง!!

นั่นหมายความว่า..ไม่ว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้นเธอไม่ควรจะเดินออกไปจากที่นี่หากไม่สามารถฟาดแส้ลงบนก้นของเขาได้!!

นาทาเลียเอื้อมมือมาจับแส้ที่เหน็บเอาไว้บนเอว เธอช้อนสายตามองหน้าเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากหน้าต่างคำสั่งเฮงซวยนั่น แค่ถอดกางเกงของเขามันจะไปยากอะไรกันวะ!

เมื่อคิดได้ดังนั้นนาทาเลียก็เดินเข้าไปหาแกสทอนที่กำลังปรายตามองไปทางอื่น เขาลดความระมัดระวังตัวลงเพราะคิดว่าท่านหญิงจะเดินออกไปจากห้องของเขาด้วยดี เรื่องราวในคืนนี้มันจะจบและเขาจะนอน..

“แกว๊ก!!”

นาทาเลียออกแรงดึงกางเกงของแกสทอนอย่างแรงจนชิ้นส่วนของกางเกงมันขาดติดมือของเธอมาด้วย ใบหน้าที่แสนตกใจของแกสทอนมันคือใบหน้าที่เธอพึ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกเหมือนกัน และเขาพยายามจะยื้อแย่งกางเกงในส่วนที่เหลือให้มันยังคงทำหน้าที่ปกปิดในส่วนที่สำคัญอยู่ ทว่าแกสทอนทำร้ายนาทาเลียไม่ได้นั่นคือเรื่องจริงทึ่เขาจะต้องยอมรับ และเขาเองก็ไม่คิดจะทำร้ายเธอด้วย เขาในตอนนี้ไม่กล้าแม้แต่จะผลักเธอออกเลยด้วยซ้ำ

“ทะ..ท่านหญิงครับ”

นาทาเลียไม่ได้สนใจกับคำเรียกขานของแกสทอน เธอในยามนี้ต้องการเพียงแค่ถอดกางเกงของเขาออกมาเท่านั้นเอง

การยื้อแย่งที่ยุ่งเหยิงของนาทาเลียและแกสทอนจบลงตรงที่แกสทอนไม่มีหนทางให้หนีและเขาเสียหลักเนื่องจากด้านหลังคืออ่างอาบน้ำ เขาล้มลงในอ่างอาบน้ำและรีบปล่อยกางเกงของตัวเองที่จับเอาไว้ในทันที เพราะว่าในสายตาของแกสทอนยามนี้ท่านหญิงนาทาเลียกำลังล้มตามเขามาติดๆ และเขาจะต้องรับเธอเอาไว้ในอ้อมแขนเพื่อไม่ให้เธอบาดเจ็บ

เพราะอย่างนั้นเราทั้งคู่จึงล้มลงไปในอ่างน้ำพร้อมๆ กันโดยที่แกสทอนโอบกอดนาทาเลียเอาไว้

“ตู้ม!”

น้ำในอ่างสาดกระเซ็นออกมาทั่วบริเวณและแน่นอนว่ามันเป็นน้ำเย็นจัด ในค่ำคืนที่อากาศเย็นจนหนาวพอตกลงไปในอ่างน้ำเย็นจัดเช่นนี้มันทำให้นาทาเลียสั่นสะท้านไปทั่วไปตัว

แกสทอนเหลือบมองร่างที่กำลังหนาวสั่นในอ้อมแขนของเขา เขาพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะอุ้มนาทาเลียขึ้นมาจากอ่างน้ำเย็น

“ท่านกระทำเช่นนั้นไปทำไมกันครับท่านหญิง หากว่าท่านไม่สบายจะมีสาวใช้ราวยี่สิบคนที่ไม่ได้นอนเพราะว่าพวกนางจะต้องวุ่นอยู่กับการดูแลท่านในยามป่วย”

นาทาเลียไม่ได้สนใจคำกล่าวของแกสทอนเลยเพราะว่าในยามนี้สายตาของเธอเหลือบไปมองที่อ่างอาบน้ำและกางเกงของเขามันอยู่ในนั้น หมายความว่าแกสทอนที่กำลังอุ้มเธออยู่ในยามนี้เขาไม่ได้..สวมอะไรเลยงั้นสิ!!