2.ไม่ลังเล

ซีลินยกมือขึ้นมาลูบแก้มของตัวเบาๆ เธอมิได้รู้สึกโกรธเคืองสตรีงดงามเบื้องหน้าเลยแม้แต่น้อย เธอก้มหน้าลงเพื่อเป็นการบอกลาก่อนจะหันหลังเดินจากไป ทิ้งท้ายเอาไว้เพียงรอยยิ้มและแววตาที่อ่อนโยนซึ่งมันบาดลึกลงไปในหัวใจของนาทาเลียได้อย่างชัดเจน

นาทาเลียก้มมองมือของตัวเอง แน่นอนว่ามันยังเจ็บ ยังมีร่องรอยแดงเนื่องจากมันพึ่งจะฟาดลงไปบนใบหน้าของซีลิน หน้าต่างสีแดงนั้นหายไปไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่เลยนอกจากความเจ็บของเธอที่ฉายชัดขึ้นมา

ชีวิตเช่นนี้ดีแล้วอย่างนั้นหรือ? ต้องทำตามคำสั่งพวกนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ คำถามนั้นเธอเคยได้คำตอบมาแล้วครั้งหนึ่งเพราะเธอคิดว่าอย่างไรเสีย นี่ก็คือเกม..และหากว่าเธอลองตายไป เธออาจจะได้กลับไปยังโลกที่เคยอยู่แต่ทว่าเมื่อนาทาเลียตาย เธอกลับเข้ามาในร่างของตัวเองอีกครั้ง..

พร้อมกับหน้าต่างคำสั่งว่าเธอเหลืออีก 9 ชีวิต นั่นหมายความว่าเธอจะสามารถตายได้อีก9ครั้งรึเปล่านะ

ครั้งเดียวก็เจ็บปวดแทบบ้าแล้วไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามเธอไม่คิดที่จะลองตายอีกครั้งแล้ว เพราะอย่างนั้นเธอจะต้องตามหาวิธีที่จะหลุดพ้นจากหน้าต่างข้อความพวกนี้

อย่างน้อยก็เพื่อจะได้ใช้ชีวิตที่เป็นของเธออย่างแท้จริง..เส้นทางชีวิตที่สามารถเลือกเองได้

ความเจ็บปวดกลั่นออกมาเป็นน้ำตา นาทาเลียใช้หลังมือเพื่อปาดน้ำตาที่รินไหลพวกนี้ออกไป เธอยกมือขึ้นมาเพื่อปิดปากกลั้นเสียงสะอื้นอย่างสุดกำลัง

โอเวนยกมือขึ้นมาเพื่อขยี้ตาตัวเอง เขาเล็งเห็นถึงความผิดปกติในตัวของนาทาเลีย นางไม่ได้เอะอะโวยวายมากมายเท่าที่ควร อีกทั้งยังยินยอมรามือง่ายๆเพราะอย่างนั้นเขาก็เลยลองตามมาดู เผื่อว่าจะรู้ถึงสาเหตุที่นางยอมแพ้

แต่ทว่าภาพที่เขาเห็นคือนาทาเลียสตรีชั่วช้าผู้นั้นกำลังร้องไห้? สตรีเช่นนางมีน้ำตาด้วยอย่างนั้นหรือ สตรีที่ดีแต่สร้างเรื่องไปเรื่อย ปากก็บอกว่ารักเขาแต่นางกลับหลับนอนกับบุรุษมากมาย

โอเวนตั้งมั่นในใจว่าพระชายาของเขาจะเป็นใครก็ได้แต่จะต้องไม่ใช่นาทาเลียที่เห็นเขาเป็นเพียงของเล่น นางไม่ได้รักเขาแถมยังมีมองเขาเป็นเพียงแค่บุรุษผู้หนึ่งที่นางยังไม่ได้นอนด้วยก็เท่านั้น

หากให้เขาเดาหากว่าเราร่วมหลับนอนด้วยกัน นาทาเลียน่าจะ..หมดความสนใจในตัวเขา

เขาไม่ยอมให้นางได้ดั่งใจอะไรแบบนั้นง่ายๆ หรอก ทว่า..ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าในยามที่เส้นผมสีเงินของนางพลิ้วไหวไปตามสายลมสตรีผู้นั้นงดงามจับใจจนยากจะละสายตาไปมองทางอื่นจริงๆ

งดงามมากถึงเพียงนั้น ความงามที่สามารถตรึงตาตรึงใจผู้พบเห็นได้อย่างง่ายดาย และนางก็ใช้ความงดงามของนางได้คุ้มค่าเสียจริง นาทาเลียขึ้นชื่อเรื่องการรับนายบำเรอเข้าไปที่คฤหาสน์อาโมรี ท่านแกรนด์ดยุคมีน้องสาวเพียงผู้เดียวและนาทาเลียคือแก้วตาและดวงใจของท่านแกรนด์ดยุค ชายผู้นั้นไม่คิดขัดขวางความสุขของน้องสาวเลยแม้แต่นิดเดียว แถมทหารที่สมัครเข้าไปในสังกัดของตระกูลอาโมรีหากว่าหน้าตาดีหน่อยจะถูกส่งไปหานาทาเลียเลือกสรรก่อน

ช่างเป็นความงดงามที่น่าสะอิดสะเอียนและน่าขยะแขยงยิ่งนัก นางคือหญิงชั่วและเขาคือชายเลว เพราะอย่างนั้นเส้นทางของเราทั้งสองคนมันถึงได้ไม่มีวันที่จะมาบรรจบกันอย่างไรเล่า

และ..ถึงแม้ว่านางจะร้องไห้ด้วยความน่าสงสารมากแค่ไหนโอเวนก็เลือกจะเดินจากไป เขาเสียเวลากับนาทาเลียมามากพอแล้ว เขาไม่ควรจะให้ความสนใจกับนางอีก

...................

นาทาเลียนั่งอยู่ในสวนดอกไม้ที่ด้านหน้าคฤหาสน์ เมื่อวานนางกลับมาจากงานเลี้ยงในสภาพที่ไม่น่าดูเท่าไหร่นัก เพราะอย่างนั้นนาทาเลียจึงเก็บตัวอยู่ในห้องตลอดทั้งคืน จนถึงช่วงเที่ยงเมื่อดวงตาที่บวมเป่งทั้งสองข้างของนางค่อยๆ ยุบลงนางถึงได้ออกมาด้านนอก

ในอาโมรีมีคฤหาสน์ขนาดใหญ่สองหลังที่อยู่ในรั้วเดียวกัน คฤหาสน์ฝั่งซ้ายเป็นของเธอและฝั่งขวาเป็นของท่านพี่ คฤหาสน์ที่แสนหรูหราใหญ่โตและเต็มไปด้วยข้ารับใช้มากมาย คราแรก..ในครั้งแรกที่เธอลืมตาขึ้นมารอบๆ เตียงนอนของเธอมันเต็มไปด้วยบุรุษเปลือยเปล่าและขวดสุรามากมายที่ทำเอาเธอกรีดร้องในใจนับครั้งไม่ถ้วน แต่ในยามนี้เธอสั่งให้อีฟซึ่งเป็นสาวใช้คนสนิทไล่บุรุษพวกนั้นออกไป

สาบานได้เลยว่าเธอชอบกล้ามท้องของพวกเขามากๆ เลย แต่เธอไม่ชอบที่พวกเขาเข้ามาอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวของเธอ และเดิมทีคฤหาสน์ของนาทาเลียมีเรือนหลังเล็กๆ เอาไว้ให้กับพวกชายบำเรอของเธอได้อาศัยอยู่

ในหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเธอปรับเปลี่ยนเรื่องภายในคฤหาสน์ของตัวเองเป็นการใหญ่มากทีเดียว และตอนนี้มันสงบสุข..คิดว่านะ

“ท่านหญิงคะ ทางนายบำเรอฝากข้าแจ้งมาว่าท่านไม่เรียกพวกเขานานมากแล้ว..”

นั่นไง ความสงบสุขของเธอกำลัง..ทุกสั่นคลอน

“อีฟ ข้าต้องการปลดนายบำเรอทุกคนของข้า แล้วส่งพวกเขากลับไปเป็นทหารของท่านพี่ซะเถอะ ข้าไม่อยาก..ไม่สิ ข้าไม่ชอบพวกเขาแล้ว”

ช่วงนี้อีฟรู้สึกว่าท่านหญิงของเธอนั้นอารมณ์แปรปรวนยิ่งนักไม่รู้ว่าเพราะอะไรกัน เรื่องภายในคฤหาสน์ถึงได้เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจนยุ่งเหยิงไปหมด

“รับทราบค่ะท่านหญิง”

หลังจากที่อีฟจากไป นาทาเลียก็ได้ใช้ชีวิตเงียบๆ ของตัวเองเสียที เธอมองไปที่หน้าต่างของเกมนี้ มันมีรายละเอียดของอีฟที่พึ่งจะเดินจากไปและมีรายละเอียดของตัวละครนาทาเลียอยู่ด้วย

เธอกำลังพยายามค้นหาหนทางแก้ไขชีวิตของตัวเองให้มันดีขึ้น และเธอกำลังท้อเป็นอย่างมากเพราะไม่ว่าจะกดตรงไหนก็ไม่มีหนทางในการทำให้หน้าต่างพวกนี้หายไปเลย

จนหางตาของเธอเหลือบไปเห็นรูปฟันเฟืองที่เขียนเอาไว้ว่าการตั้งค่า

หัวใจของนาทาเลียเต้นไม่เป็นจังหวะเลย เธอรีบกดเข้าไปที่การตั้งค่าพร้อมกับตามหาคำว่าการยกเลิกหน้าต่างคำสั่งของเกม

หมายเหตุหากอยากจะมีชีวิตที่มีอิสระในเกมนี้ ท่านจะต้องปฏิบัติตามคำสั่งสิบคำสั่งพิเศษให้ครบถ้วนแล้วหน้าต่างภายในเกมนี้จะหายไป

นาทาเลียยกมือขึ้นมาปิดปากด้วยความตกใจ หนทางที่เธอตามหามานานในที่สุดมันก็มีหนทางแก้ไขเรื่องเฮงซวยพวกนี้แล้ว แค่ทำตามภารกิจพิเศษสิบข้อ ก็จะได้เป็นอิสระจากหน้าตาเกมบ้าๆ พวกนี้ จะรออะไรล่ะ ไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรก็ตามเธอยินยอม เพื่อให้ได้เป็นอิสระจะได้ทำตามความต้องการของตัวเอง บางทีเธออาจจะได้มีเพื่อนและกลับไปขอโทษเลดี้ซีลินในเรื่องเมื่อวาน

ปลายนิ้วของนาทาเลีย จิ้มลงไปบนคำว่าตกลงอย่างไม่มีความลังเลใดๆ เลย