บทที่ 5

ดวงตาอัญชัญมองลูกชายแบบเปล่งประกาย นางหยุดพูดตั้งแต่ถามประโยคที่ว่า ลูกชายไม่รู้จักชื่อผู้หญิงคนนั้นเหรอ

และเหมือนกับลูกชายจะรู้ว่าแม่กำลังคิดอะไรอยู่ เขาพลาดเองที่ไม่รู้จักชื่อเธอ แต่แม่เขานี่ก็ยิ่งกว่า 5g สะอีก รู้ดีทุกเรื่องจริงๆ

ชายหนุ่มขึ้นมาถึงข้างบน มือหนาล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมารูดค้นหาชื่อของเลขา เพื่อที่จะโทรไปถามว่าน้องสาวของเธอชื่ออะไร แต่เขาต้องได้รีบหยุดตัวเองไว้ก่อน

วันต่อมาที่บริษัท..

"ผมจะไปดูงานที่ต่างจังหวัด"

"ค่ะ" รรินธรยืนฟังเจ้านายสั่งงาน

"ผมจำเป็นต้องได้ให้เลขาไปด้วย ดูจากคุณรินแล้วคงจะไปไม่ได้"

"คะ?..เออ..ค่ะ" ไม่ว่าท่านประธานจะไปดูงานที่ต่างจังหวัดหรือต่างประเทศ ก็ไม่เคยต้องเอาเลขาติดไปด้วย เพราะมีผู้ช่วยที่เป็นผู้ชายอยู่แล้ว

"เพราะฉะนั้นคงเป็นหน้าที่เลขาใหม่แล้วล่ะ คุณบอกคนที่จะมาทำตำแหน่งเลขาแทนคุณให้เตรียมตัวด้วยนะเราจะเดินทางไปสามวัน"

"บอสหมายถึงน้องสาวของรินเหรอคะ"

"ก็คุณเอาน้องสาวมาทำงานในตำแหน่งนี้แทนคุณไม่ใช่เหรอ"

"แต่รันทำอะไรยังไม่ค่อยเป็นนะคะ"

"รันเหรอ" ในที่สุดก็รู้ชื่อเล่นของเธอแล้ว "ช่วยเอาสำเนาบัตรประชาชนของน้องสาวคุณ มาให้ผมด้วยนะ เดี๋ยวจะทำเรื่อง.." เรื่องอะไรดีวะ ..ลืมคิดหาข้ออ้างเรื่องนี้ไปเลย

"ได้ค่ะ" รรินธรรับปากไปแบบงงๆ แล้วก็รีบออกมาจัดการตามที่ท่านประธานได้สั่งมา

เวลาผ่านไป..ตอนนี้เอกสารนั้นได้อยู่ในมือของเขาแล้ว

"คนอะไรชื่อ..รรรรรร" ถึงว่าแม่บอกว่าชื่อของเธอมีรอเรือหลายตัว แม่ของเขานี่ก็เก่งนะ รู้ทุกเรื่องจริงๆ "แล้วเขาสะกดยังไงล่ะเนี่ย" ชายหนุ่มเห็นแล้วก็นึกขำ

ตัดออกมาที่หน้าห้อง..

"ทำไมต้องให้ฉันไปกับเขาด้วย" พอได้ยินว่าจะได้เดินทางไปทำงานต่างจังหวัดกับท่านประธาน รรรรรรถึงกับไม่พอใจ

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะตั้งแต่พี่เป็นเลขามาก็ยังไม่เคยไปทำงานต่างจังหวัดกับบอสเลย"

"ไม่เคยไปเลยเหรอพี่" หญิงสาวเริ่มรู้สึกแล้วว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล เขาต้องดึงเธอเข้าไปเกี่ยวกับเรื่องครอบครัวที่วุ่นวายของเขาแน่

"ไม่เคยไปหรอก เพราะทุกครั้งบอสจะให้ผู้ช่วยไปด้วย แต่ถ้าเราไปแล้วอย่าก่อเรื่องอะไรขึ้นมาเข้าใจไหม"

รรรรรรไม่รับปากพี่สาว เพราะเธอไม่คิดจะไปกับเขาอยู่แล้ว

ผ่านไปเพียงไม่นาน อัญชัญก็มาหาลูกชายที่บริษัท พร้อมกับว่าที่ลูกสะใภ้ที่นางจัดหามาให้

พอเห็นว่าเป็นใครที่ถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามา ถึงแม้ว่าคฑาจะไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ชายหนุ่มยังก้มหน้าลงไปทำงานต่อ

"แม่ได้ยินว่าลูกจะไปดูงานที่ต่างจังหวัด"

"อะไรนะครับ" แทนที่เขาจะพูดต่อแต่กับยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา "สามชั่วโมง?" เขาเพิ่งพูดเรื่องนี้ออกไปแค่สามชั่วโมง ก็ถึงหูแม่ของเขาแล้วเหรอเนี่ย

"ทุกครั้งแม่ไม่เห็นว่าลูกจะพาเลขาไปด้วย"

"แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกับทุกครั้งนี่ครับ"

"ใช่ครั้งนี้ไม่เหมือนกับทุกครั้ง เพราะแม่จะให้หนูเอมมี่ไปกับลูกด้วย"

"แม่ครับผมจะไปทำงานนะ"

"ก็ไปทำงานไง ไปช่วยกันหลายๆ คน จะได้เสร็จงานเร็วๆ"

"แต่เธอคนนี้ไม่ใช่พนักงานในบริษัท"

"ถ้าจะให้เอมมี่เป็นพนักงานในบริษัทก็ไม่ยากนี่ลูก ตำแหน่งอะไรดีน้าา เลขาอีกคนเลยดีไหม"

คฑาคิดว่าแม่คงจะสงสัยแล้วว่าเขากับเธอคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรกัน ถ้าไม่งั้นแม่คงไม่ทำแบบนี้แน่..แล้วเขาจะเอายังไงต่อดี