ตอนที่ 3 อีกสักยกไหวไหม

ตอนที่ 3 อีกสักยกไหวไหม

ร่างหนาและร่างบางกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนเตียงกว้าง พร้อมด้วยเสียงครางกระเส่า เร่าร้อน และรุนแรงจนทำให้เตียงใหญ่สั่นไหวไปตามจังหวะการยกสะโพกของร่างหนากระแทกเข้าร่างบาง ขยับขึ้นลงอย่างร้อนแรงความกระหายหิวและความสุขที่เอ่อล้นนั้นทำให้เขานั้นมีความสุขยิ่งนัก

ปากถ้ำนั้นก็หวานฉ่ำไปด้วยน้ำตกที่ไหลเอ่อล้นออกมา อีกทั้งเจ้ามังกรตัวเขื่องก็ไม่ทำให้บิดาเช่นเขาผิดหวัง เขากระแทกแรงๆ เร็วๆ ถี่ๆ เกือบจะแตะถึงขอบสวรรค์ครั้งที่เท่าไร่ไม่รู้ รู้เพียงแต่ว่าภรรยาตัวน้อยของเขานั้นช่างหวานหอมและทนทานมากทีเดียว เรี่ยวแรงนางไม่มีถดถอยแถมยังทำให้เขารู้สึกวาบหวาม หวั่นไหวยิ่งนัก

มือหนาก็กอบกุมซาลาเปาลูกใหญ่สองลูกบีบเคล้น อย่างแผ่วเบา และร้อนแรงตามช่วงจังหวะของอารมณ์ ลิ้นซากนั้นก็แทรกอยู่ในปากบางนุ่มนิ่ม ชิมน้ำหวานจากปากบาง เข่าทั้งสองข้างของร่างบางนั้นยกตั้งชันรับจังหวะการขยับขึ้นลงอย่างต่อเนื่อง เตียงใหญ่ก็โยก สั่นสะท้านตามแรงขยับขึ้นลง ส่งเสียงเอี๊ยด อ๊าด ดังลั่นห้องนอนที่กว้างขวาง เสมือนว่าเตียงหลังใหญ่จะพังลงมาเสียให้ได้

“เหนื่อยไหม” ร่างหนาเอ่ยถามความขณะที่ร่างบางนอนบิดไปมา ด้วยความ เสียว ซ่านแล่นกระจายไปทั่วตัวอย่างที่สุด มิเคยคิดเลยว่า การได้ร่วมรักกับชายสักคนนั้นเป็นเช่นนี้นี่เอง ตนเองนึกถึงเพียงว่าแท่งมังกรที่สลักเสลานั้นทำให้มีความสุขมากโข แต่มิใช่เลย อะไรหรือจะสู้เอ็นอุ่นๆ ที่นางได้รับอยู่ตอนนี้

“ไม่เหนื่อยสักนิดเจ้าคะ” เสี่ยวชิงเอ่ยกระท่อนกระแท่นขณะที่เขานั้นกำลังกดสะโพกให้ลูกชายเข้าไปในโพรงกุหลาบจนมิดด้าม สีหน้าของเขานั้นราวกับอยู่บนสวรรค์ชั้นที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้

“อืม อ๊า พี่มีความสุขมาก” เขาว่าก้นกลมกลึงนั้นก็กะแทรกเข้าไปไม่หยุดหย่อน

“อ๊าๆ ท่านพี่ น้องอยากกินมังกรเจ้าค่ะ” นางเอ่ย เพราะว่านางกลืนกินมันจนลงท้องไปหมด บัดนี้ก็เลย อยาก จะกินอีกสักครั้ง

“ได้สิ ฮูหยินน้อย พี่ตามใจเจ้า” ว่าแล้วเขาก็ถอนเจ้ามังกรที่อยู่ในโพรงถ้ำออก พลางใช้มือหนานั้นจับเจ้ามังกรรูดขึ้นลง อย่างช้าๆ แล้วใช้เจ้าลูกชายตัวใหญ่ฟาดเข้าที่ใบหน้าเรียวสวย ไปหลายครั้งเพื่อให้ลูกชายได้ทักทายนาง ริมฝีปากบางเผยอแล้วครอบดูดส่วนปลายสีม่วงถอกทู่ กดกลีบปากเย้ายวนลงมารูดรัด แท่งเอ็นอวบหนา โอบรัดท่อนเนื้อไว้เต็มอุ้งปากบาง

“โอ๊!! สุดยอดเลย” ก้นกลมกลึงเกร็งสะท้าน ขยับขึ้นมาเบาๆ ลมหายใจร้อนผะผ่าว ใจเต้นแรง เรียกความ เสียวซ่านรัญจวนใจเป็นอย่างดี จากนั้นนางละริมฝีปากออกจากเจ้ามังกร พลางเล็มไล้เลียมาที่ลูกมะนาว เขาหลับตาเคลิบเคลิ้ม นึกถึงคำพูดของแม่เล้าลู่ พวกนางถูกฝึกมาเป็นอย่างดี

และแน่นอนย่อมใช่ตามที่แม่เล้าผู้นั้นได้กล่าวไว้ ไม่มีผิดเพี้ยนแม่แต่น้อย นางเพิ่งจะสิบห้าปีเต็มแต่ลีลาของนางนั้น มากมายแพรวพราวราวกับสตรีที่ถูกบุรุษเชยชมมากมาย และนี่เป็นเพียงคืนแรกของนาง และคืนต่อๆ ไปย่อมเป็นเขาที่จะได้นอนเคียงคู่กับนาง จนแก่เฒ่าไปด้วยกัน

ไม่นานเขาก็เก็บข่มอารมณ์ไม่ไหว จึงได้กอบกุมใบหน้าหวานที่กำลังเพลิดเพลินกับการดูดดื่มพวงมะนาว และลงลิ้นไล้เลียเล็มที่หัวเห็ดสีม่วง อย่างเอร็ดอร่อย

“อืม ไม่ไหวแล้ว” ว่าแล้วเขาจับนางก้มโค้งหันหลัง พลางจับเจ้าลูกชายตัวเขื่องเข้าไปมุดถ้ำอีกรอบ ครานี้เขากระแทกขึ้นลงอย่างหนักหน่วง รัวๆ ถี่ๆ ไปมาหลายครั้ง โพรงกุหลาบที่หวานฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำตกที่ไหลออกมา ก็แสดงอาการของนางได้เป็นอย่างดี บัดนี้ เรือนร่างอันเปลือยเปล่ามีแต่ร่องรอยสีแดงเป็นจ้ำๆ เต็มตัวไปหมด

ซาลาเปาคู่ใหญ่ก็กระเพื่อมขึ้นลงมาแรงกระแทกด้านหลังของร่างหนาที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง มือหนาก็กอบกุมซาลาเปาไว้ข้างหนึ่ง

อีกข้างหนึ่งก็จับก้นกลมกลึงขาวสวยใสไว้ กระแทกรุนแรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานช่องกุหลาบของเด็กสาวก็ตอดรัดเอ็นอุ่นๆ เอาไว้แน่ และอีกไม่ถึงอึดใจ ร่างหนาก็สั่นสะท้านเกร็งไปทั่วเรือนร่างกำยำ น้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งเข้าไปในโพรงกุหลาบทันที

เขาแช่แก่นกายไว้สักพัก จากนั้นก็ค่อยๆ ดึงมันออกมาจากปากถ้ำ ที่บัดนี้น้ำสีขาวไหลลงมาเปรอะเปื้อนขาเรียวของนางแล้ว

เตียงนอนที่กว้างใหญ่ที่ปูผ้าด้วยสีแดงทั้งผืนนั้น ตรงกลางจะมีผ้าสีขาววางไว้เพื่อแสดงให้เห็นว่า สตรีนางนี้มิผ่านมือชายใดมาก่อน ร่างบางเริ่มประคองตัวไม่อยู่ พลันทรุดลงกับที่นอนทันที นางนอนคว่ำหน้าลง เขามองเห็นแผ่นหลังอันเรียบเนียนขาวสวยเหมือนดั่งหิมะนั่น มีแต่ร่องรอยที่เขานั้นประกาศความเป็นเจ้าของเรือนร่างนี้

“ฮูหยินน้อย อีกสักยกไหวหรือไม่” เขาแกล้งแหย่เด็กน้อยที่ดูท่าว่าหลับไปแล้ว ไหนบอกว่าจะอยู่ปรนนิบัติเขายันเช้า นี่เพิ่งจะผ่านมาเพียงสามชั่วยามเท่านั้น (หกชั่วโมง) ก็หลับใหลลงไปเสียแล้ว ใบหน้าที่หล่อเหลาล่อลวงสตรีเช่นเขานั้น มีสตรีมาชมชอบก็มากมาย แต่เขานั้นกลับอยากเชยชมและเก็บนางไว้ข้างกายเพียงผู้เดียว

ใครจะรู้ว่าเด็กน้อยคนนี้นั้น ตอนเด็กช่างน่ารักเพียงใด เขาจำได้ติดว่า เมื่อครั้งที่เขามาหอบุหลันพร้อมกับบิดานั้นกับพบเด็กน้อยสองคน ที่น่ารักคนละแบบ คนพี่น่ารัก น่าทะนุถนอม ยิ้มแย้ม เสียงสดใสราวกับนกน้อย อีกทั้งยังเป็นเด็กที่มีจิตใจดีมากผู้หนึ่ง เขาประทับใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ และตั้งใจว่าจะไถ่ตัวนางออกไปเสีย

แต่เป็นเพราะแม่เล้าลู่นั้นกล่าวว่านางเป็นสมบัติล้ำค่า หากจะไถ่ตัวนางจริงๆ รอให้นางปักปิ่นแล้วมาประมูลคืนแรกไป หากว่าเงินหนาพร้อมที่จะไถ่ตัวนางย่อมได้เพียงแค่เป็นวันนั้นก็พอ และการรอคอยก็มาถึงเสียที มิเสียแรงที่เขาเดินทางทำการค้า อีกทั้งยังตั้งเหลาอาหาร ทำให้เขานั้นได้เงินมากโขเหลือเฟือที่จะไถ่นางออกมา

“ไม่ไหวแล้ว ข้าง่วงเจ้าคะ” ดวงตาปิดสนิทเมื่อได้ยินคำพูดนางจึงได้พยายามตอบกลับ แต่ดวงตานั้นก็ยังไม่สามารถที่ลืมขึ้นมาได้ เพียงแค่หลับลงและเข้าสู่ห้วงนิทราในค่ำคืนที่หฤหรรที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับนางมาก่อน

“อืมเช่นนั้นก็นอนเสียเถิด” เขาว่าพลางสวมอาภรณ์ปิดเพียงส่วนล่างเอาไว้ แล้วเปิดประตูออกด้านนอกห้อง เอ่ยเรียกหาน้ำอุ่นให้เอาเข้ามาให้เขาในห้อง ไม่นานเพียงอึดใจ สาวงามที่คอยดูแลรับใช้ในหอแห่งนี้ก็ยิ้มแย้มให้คุณชายผู้หล่อเหลาเช่นเขา

เขาคือคุณชายสามของตระกูลถง เขาคือคุณชายถงหยางจง อายุ 25 ปีเต็ม มีภรรยาเอกเพียงคนเดียว และเสี่ยวชิงนั้นจะเป็นภรรยารองของเขา และจะไม่รับภรรยาเพิ่มแล้ว เขาได้แต่งงานไปเมื่อห้าปีก่อน แต่ก็ยังไร้ทายาทสืบสกุล ไม่รู้ว่าเป็นที่ฮูหยินของเขาหรือว่าตัวเขาเอง เรื่องนี้ก็ยังไม่สามารถพิสูจน์ได้

การแต่งงานครั้งนั้นเขายอมรับด้วยใจจริงว่ามีใจให้ฮูหยินเอกอยู่บ้าง นางเป็นคนเรียบร้อย อ่อนหวาน แต่ไม่ยั่วยวน การเรือนนั้นนางคล่องแคล่วทำได้หมดทุกอย่าง และเรื่องที่เขาของประมูลค่ำคืนแรกของเสี่ยวชิง สตรีตัวน้อยที่เขานั้นหลงรักมาเป็นเวลาสิบปี ฮูหยินเอกก็เข้าใจดีและก็ให้เขานั้นได้ทำตามใจตนเอง นางไม่ขัดขวางกลับดีเสียอีกจะได้มีคนมาแบ่งเบาภาระอันหนักอึ้งให้ออกไป

และไอ้คำที่ว่าภาระอันหนักอึ้งนั้นก็เป็นที่เขานั้นเคี่ยวกรำนางอยู่ทุกคืนวัน เขาเป็นบุรุษมากรักเช่นนั้นหรือคำตอบก็คือนิดหน่อย เขามีรักกับเสี่ยวชิงก่อนแต่เป็นเขาแอบมองนางอยู่ โดยที่นางไม่รู้ตัว แต่ฮูหยินเอกนั้นเป็นที่เขาตอบตกลงแต่งงานเพราะว่าอยากมีภรรยาร่วมเตียงกับเขาก็เท่านั้นเอง

และแล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น สาวใช้ยืนรอหน้าห้องให้เขานั้นเปิดประตูมารับถังใบเล็กใส่น้ำอุ่น พร้อมผ้าผืนเล็กอีกสองผืน เมื่อเขารับน้ำเข้ามาวางที่โต๊ะภายในห้องแห่งนี้แล้ว

เขาชุบผ้าแล้วบิดจนหมาดเช็ดใบหน้าหวานล้ำที่หลับสนิท อีกทั้งเขายังเช็ดเนื้อตัวทั่วเรือนร่าง กระทั่งน้ำสีขาวขุ่นที่เปรอะเปื้อนขาเรียวของนางเขาก็เช็ดออกจนหมด เมื่อเขาบรรจงเช็ดเนื้อตัวให้สตรีคนงาม ก็ถึงคราวที่เขาต้องทำความสะอาดเรือนร่างของตนเองบ้าง

เมื่อเขาจัดการกับเนื้อตัวของตนเองจนหมดจด ก็ขึ้นเตียงนอนเคียงคู่กับเสี่ยวชิงที่หลับใหลไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยสักนิด แขนของเขาก็สอดเข้าไปใต้คองามระหงของร่างบางที่หลับสนิท ลมหายใจสม่ำเสมอ

เขาขยับตัวให้เข้าไปใกล้นางจนแนบชิด โอบกอดร่างบางในอ้อมอกแกร่งหนา พร้อมที่เข้าสู้ห่วงนิทรา “หลับฝันดีนะฮูหยินน้อย” เขาว่าพลางจุมพิตที่เปลือกตา และพวกแก้มทั้งสองข้าง และยังไม่ลืมจุมพิตที่ปากบางของนางที่ตอนนี้นั้นบวมเจ่อเป็นสีแดงเข้มเพราะเขาผู้เดียว

เขาชอบริมฝีปากของนางจนเกินจะต้านทานไหว เมื่อได้รับจุมพิตตอบร่างกายก็เริ่มสั่นสะท้านขึ้นมาอีกครั้ง เขาพยายามข่มตาให้หลับลง แต่เจ้าลูกชายตัวดีกลับผงาดตั้งชูชันขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้จะทำเช่นไรเล่า ได้เพียงแต่นับแกะวนไปมา เข้าสู้ห่วงนิทราฝันดี