บทที่ 2

"ดิฉันขอไปดูก่อนนะคะว่าเสร็จกันหรือยัง" นภาลุกขึ้นมองนาฬิกานี่ก็ใกล้ได้ฤกษ์ยามแล้วยังไม่เห็นวี่แววว่าเจ้าสาวจะลงมา เห็นทีต้องไปดูเสียหน่อย ส่วนหนึ่งคงเพราะความร้อนอกร้อนใจ จนต้องหาเรื่องเดินออกมาจากตรงนั้นมากกว่า

นภาคว้าโทรศัพท์มือถือโทรหาลูกสาวตัวเองแต่ก็ไร้สัญญาณตอบรับอีกเช่นเคย ความหงุดหงิดแล่นปรี๊ดเข้ามาใส่ จนอยากจะปาโทรศัพท์ทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด แต่ต้องเก็บงำความไม่พอใจเอาไว้ในอก บ่นพึมพำกับการกระทำไร้สมองของลูกสาวเพียงลำพัง

/นังลูกโง่ กล้าดียังไงทิ้งคนที่เพียบพร้อมขนาดนี้แล้วหนี ไป โง่ไม่สมเป็นลูกฉันเลย ตอนนี้นังป่านมันเลยชุบมือเปิบไปแล้วเนี่ย/

นภาไม่เข้าใจว่าทำไมลูกสาวที่เลี้ยงมาอย่างดีถึงได้หนีงานแต่ง ทั้งที่พูดคุยตกลงกันไว้เรียบร้อยแล้ว

ปารมีใช่จะไม่รู้ว่าชนาวินหน้าตาหล่อเหลาขนาดไหน และที่สำคัญชนะพลวัตรร่ำรวยติดอันดับต้นๆของเมืองไทยเลยก็ว่าได้ แล้วทำไมยังโง่หนีไป จนทำให้ปารดาต้องมาแต่งงานแทน

ใช่แล้วนภาไม่ชอบใจสิ่งนี้ เพราะปารดาไม่ใช่ลูกของเธอกับธีรยุทธ แต่เป็นลูกของปรียานุช ภรรยาอีกคนที่เสียไปแล้วของธีรยุทธ และเพราะธีรยุทธรักปารดาออกนอกหน้าจนสังเกตุได้ ทำให้นภาไม่ชอบหน้าปารดาเท่าไหร่ ยิ่งการที่ปารดาได้แต่งงานกับชนาวิน ยิ่งทำให้นภาไม่พอใจอย่างที่สุด เพราะที่ผ่านมา นภาพยายามทำให้ปารดาอยู่ต่ำกว่าลูกสาวของเธออย่างปารมีมาโดยตลอด แต่ครั้งนี้ปารดากำลังจะเหนือกว่า เธอไม่อยากยอมแพ้แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะลูกสาวตัวดีดันมาหนีหายไปในช่วงเวลาสำคัญ จนต้องยอมให้ปารดาได้ทุกอย่างไป ไม่เช่นนั้นเธอเองที่จะพังพินาศไปพร้อมๆกับสามี

"จะไปไหนเหรอคุณ" ธีรยุทธเอ่ยเรียกพอดีกับที่นภากำลังจะก้าวขึ้นบันไดมา

เธอชะงักเท้าแหงนหน้ามองสามีและลูกเลี้ยง บัดนี้ปารดาไม่ใช่เด็กกะโปโลที่แต่งตัวธรรมดาๆอีกต่อไปแล้ว สวยเหมือนแม่ นี่คงเป็นคำจำกัดความที่นภานึกขึ้นได้ ถึงจะไม่อยากยอมรับแต่เด็กคนนี้ก็สวยมากจริงๆ

"โดนจับแต่งตัวเข้าหน่อยทำเชิดหน้าจนคอตั้งเลยนะ ถ้าลูกฉันยังอยู่ แกอย่าหวังเลยว่าจะได้แต่งงานกับคนระดับนั้น" ไม่วายที่นภาจะค่อนแคะใส่ปารดาที่กำลังมองมาที่เธอ นภาก็คือนภา อะไรที่เกี่ยวข้องกับปารดาไม่เคยถูกใจเลยสักอย่าง ต่อให้ดีแค่ไหน ก็ไม่เคยดีพอในสายตานภาเลย

"จะพูดให้ได้อะไรขึ้นมา ทั้งหมดมันก็เพราะลูกคุณไม่ใช่เหรอ ยัยป่านถึงต้องมาลำบากแต่งงานแทน ถ้าคุณไม่ว่าอะไร ผมจะพาลูกไปหาเจ้าบ่าวของเขา ป่านนี้คงรอแย่แล้ว" ธีรยุทธตอกหน้าภรรยาจนหงายเงิบ ไม่มีครั้งไหนเลยที่ธีรยุทธจะไม่ปกป้องปารดา และนั่นคือสิ่งที่ทำให้ปารดายังอยู่ในบ้านหลังนี้ได้อย่างปลอดภัย นอกจากพ่อที่คอยปกป้องก็มีนมแย้มและสำลี แม่บ้านอีกคนที่คอยดูแลปารดามาอย่างดี

สองพ่อลูกเดินผ่านหน้านภาที่หน้าแตกยับเยินไป นภาได้แต่เก็บอารมณ์ขุ่นมัวเอาไว้ในอก

/อย่าให้ฉันเจอยัยปาล์มนะ ฉันจะให้ยัยปาล์มทวงทุกอย่างจากแกให้ได้เลยคอยดู/ ทำได้แค่พูดกับตัวแล้วรีบเดินตามสองพ่อลูกไป

การปรากฏตัวของปารดาไม่ได้สร้างความตื่นตะลึงให้กับชนะพลเพียงคนเดียว หากแต่รังรองที่นั่งอยู่ก็รู้สึกตื่นเต้นไม่ต่างกัน

ยัยหนูป่านที่ชนะพลเคยพบเจอในสมัยเด็กตอนนี้โตเป็นสาวและสวยมากๆด้วย ชนะพลนั้นมองไม่ผิดเลยจริงๆ ปารดาน่ะเหมาะที่สุดแล้วสำหรับชนาวิน รังรองเองก็พลอยมองด้วยสายตาชื่นชม เห็นจะมีก็แต่ชนาวินที่ทำท่าเบื่อโลกซังกะตายอยากกลับไร่ให้ได้ในตอนนี้

"ขอโทษที่ช้านะครับ" ธีรยุทธยิ้มเยือนทุกคน ในขณะที่ปารดายกมือไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่อย่างนอบน้อม ส่วนชนาวินยังคงก้มหน้าก้มตาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แต่ป่าสน คนสนิทและลูกน้องมือขวาของชนาวินนั้นมองเจ้าสาวของเจ้านายตาเยิ้มอย่างลืมตัว