บทนำ

เป็นแค่ภรรยาที่เขาไม่ได้ต้องการ เขามีคนรัก แต่เพราะเธอที่กำลังท้อง กำลังอุ้มท้องลูกของเขาอยู่ หน้าที่ตรงนี้มันบีบบังคับ ให้เขาต้องยอมรับเธอ แม้จะไม่เต็มใจก็ตาม เพราะไม่อย่างนั้น เขาจะถูกตัดออกจากกองมรดกทุกอย่าง และทุกๆ อย่างจะถูกยกให้กับเธอและลูกทั้งหมด ซึ่งเขายอมให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้ เธอเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรจะมาฮุบสมบัติของคนอื่นได้ตามใจชอบ

คืนหลังวันแต่งงานที่แสนจอมปลอม ชายหนุ่มหอบเสื้อผ้าและข้าวของ เดินออกไปจากห้องหอที่ถูกแต่งประดับประดาไปด้วยข้าวของตระการตา บนเตียงนั้นก็ถูกโรยไว้ด้วยดอกกุหลาบสีแดงสวย

"นั่นคุณจะออกไปไหนคะ?"

"ฉันนอนร่วมเตียงกับผู้หญิงอย่างเธอไม่ลงหรอก"

"....." คำพูดนั้นเล่นเอาเธอสะอึกจนจุกอกไปหมด

เขาเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างก้าวร้าว คำพูดคำจานั้นเหมือนไม่ได้คิดและปรุงแต่งเลยสักนิด ถ้อยคำที่จ้องแต่จะดูถูกเธอ

นี่คือสิ่งที่เธอต้องเรียนรู้และต้องปรับตัวรับให้ได้

"แต่คุณย่าของคุณ..."

"อยากให้แต่ง ก็แต่งให้แล้วนี่ จะต้องการอะไรอีก อย่าสำคัญตัวนักสิ"

"....."

"เธอมันก็แค่ผู้หญิงง่ายคนนึงที่ยอมนอนแบให้ผู้ชายแล้วก็ปล่อยท้อง เพื่อที่จะผูกมัดผู้ชายหวังสมบัติ"

"......"

ใช่! นี่แหละเขา คนอย่างเขาก็เป็นแบบนี้แหละ ส่วนนึงเธอเองก็เข้าใจ เพราะการแต่งงานแบบนี้ มันทำให้เขาและคนรัก...ต้องเลิกลากัน มันก็ไม่แปลก ที่เขาจะเกลียดเธอ