CHAPTER 7

ยอมรับเลยว่าเมื่อได้ยินประโยคดังกล่าวจากผู้ชายตรงหน้าทำเอาฉันหุบปากลงไม่พูดอะไรที่คิดค้างไว้เพื่อเตรียมเปล่งเสียงออกมากลืนลงไปในลำคออีกครั้ง ทุกคนคงเข้าใจฉันนะว่าฉันเองก็ไม่อยากหาเหาใส่หัวตัวเองอีกเป็นแน่อีกทั้งสังเกตดูท่าทางแล้วคินเอาจริงเหมือนที่พูดออกมาแน่แค่เรื่องแบบนี้มันไม่เกินความสามารถของเขาหรอก

ถ้าเขาล้วงหน้าอกฉันได้ทำไมเรื่องอื่นจะทำไม่ได้ล่ะ?

“ก็แค่นี้”

ผมปลายตามองนาซีคิดไม่ถึงว่าจะได้เห็นเธอแต่งตัวแบบนี้ ไม่โชว์เนื้อหนังมังสาแบบก่อนๆ เพียงแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเก่งแมตช์เข้ากับกางเกงยีนสีซีดก็ดูแปลกไป เท้าใหญ่ก้าวเข้าไปหาเพียงก้าวเดียวเพื่อทดสอบอะไรบางอย่างก่อนจะหยุดชะงัก

สามพยางค์นิ่งๆ แต่ทว่าเฉียบขาดซึ่งมาพร้อมกับท่าทางไม่ค่อยไว้วางใจนั้นจากการได้เห็นเท้าใหญ่เคลื่อนไหว เท้าของฉันก็ถอยอัตโนมัติแน่นอนว่าไม่เสี่ยงไม่นานคินก็หันกลับหลังเดินผิวปากไปด้วยความสบายใจส่วนฉันจะอยู่ทำไมล่ะจึงหันตัวกลับบ้าง ทำไมถึงโง่แบบนี้จะตามนายนั้นลงจากรถให้ได้อะไรขึ้นมา เขาจอดที่นี่มันก็สมควรเพราะเป็นแหล่งสุ่มหัวของพวกวายร้ายอยู่แล้วนั้นก็คือ 7 VILLAIN CLUB คลับที่เปิดให้บริการตลอดเวลาใครก็รู้จักดีถ้าเป็นขาเที่ยว

“ว้าย!”

~ซ่า~

ทำไมต้องซวยมากมายขนาดนี้ยังไม่ถึงเบญจเพสเสียหน่อยโชคลาภหายหดมีแต่ความซวยซ้ำซวยซ้อนเข้ามาเวียนวนในชีวิตเลยจริงๆ ช่วงนี้มีเรื่องเข้ามาให้ปวดหัวอยู่ตลอดเวลา รู้เวลาซ้ำเติมถาโถมฉันจริงๆ และเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้นจะไม่ให้ฉันส่งเสียงกรี๊ดดังได้ยังไงไม่เจอกับตัวไม่มีวันรู้บอกเลย กำลังจะก้าวเดินกลับไปยังรถอยู่ดีๆ ไอ้รถบ้าที่ไหนไม่รู้ขับตรงเข้ามายังคลับด้วยความเร็วเหยียบน้ำขังสีขุ่นกระเด็นโดนตัวทั้งหัวจรดปลายเท้านี่ยังไม่รวมหน้าตาฉันนะ

“จะรีบไปตายที่ไหนห้ะ!”

เสียงเล็กตะโกนด่าทั้งที่รับรู้อยู่ในใจว่าคนขับรถไม่มีทางได้ยินสักนิด สองมือขาวรีบคว้าเสื้อของตัวเองที่มีการแนบชิดกับร่างกายจนสามารถเห็นเนื้อด้านในออกให้ห่างจากตัวเองจากนั้นก็พาสองขาเดินมายังม้านั่งซึ่งอยู่ติดกับตัวอาคารของคลับอย่างไม่มีทางเลือกเท่าไหร่

การกระพือเสื้อเพื่อให้แห้งคงใช้ไม่ได้แต่ฉันก็ยังทำมันน่าขันไหมล่ะอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงหมดปากเสียไม่มีกับสิ่งที่เจออีกอย่างคือไม่อยากจะคิดเลยว่าตอนนี้สภาพใบหน้าของตัวเองจะเป็นยังไงความชุ่มฉ่ำของไอ้น้ำขังบ้าๆ นั้นมันยังส่งกลิ่นเหม็นอบอวนชวนอ้วก

“โคตรเหม็นวะ”

ไม่รู้ดิว่าเท้าผมมันหยุดเดินเมื่อได้ยินเสียงคุ้นๆ ไม่ใช่ล่ะมันคือเสียงของนาซีดังขึ้นจึงหันตัวกลับอีกครั้งจึงเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้น นาซีเหมือนลูกหมาตกน้ำสภาพเน่าเหม็นยิ่งกว่าการไปคุกกับบ่อขยะมาเสียอีกทั้งหน้าตาก็เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำเน่า

“ไม่ต้องมายุ่ง!”

คินยืนห่างจากตัวฉันพอสมควรแถมยังใช้มือขาวๆ ปิดจมูกทำหน้าทำตาที่เหมือนบ่งบอกว่าฉันโคตรของโคตรน่ารังเกลียดอ่ะ ท่าทางเขายิ่งเป็นตัวการให้ฉันอารมณ์เสียขึ้นไปอีก

“ไม่อยากยุ่งนักหรอกแค่เห็นแล้วมันน่าสงสาร”

ผมพูดขึ้นกับผู้หญิงอวดดีตรงหน้าของตัวเอง การเข้ามาเพื่อจะช่วยคงไม่จำเป็นอีกต่อไปหัวสมองผมจึงลบล้างที่จะทำในคราแรก ก็ดีเหมือนอยากจะเห็นว่าจะแก้ไขปัญหาง่ายๆ ได้ยังไงคนที่มีหัวคิดเขาคงทำได้ไม่มานั่งตีโพยตีพายแบบนี้

“คลับก็ทันสมัยดีนะดูไฮโซแต่หัดปรับปรุงทางเข้าให้มันดีกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไงถ้าไม่ปรับปรุงก็ย้ายไปอยู่หลังเขาโน้นสิ!” นาซีเริ่มโวยวายมากขึ้นกว่าเดิมโทษโน้นขอนี่ไปเรื่อยเปื่อยตามประสาคุณหนูเอาแต่ใจ “เผื่อจะทำให้ลูกค้าเยอะขึ้นบ้าง!”

“เดี๋ยวๆ ก่อนจะว่าหัดแหกตาดูด้วยนะว่าทางเข้าทางนั้นมันเป็นประตูหลัง”