พ่อเลี้ยงสอนรัก

15.0K · จบแล้ว
กาสะลอง
14
บท
22.0K
ยอดวิว
7.0
การให้คะแนน

บทย่อ

“ซี้ดดด… อ๊อย” ญาดาเสียวมาก โดนดูดนมจนต้องบิดตัวไปมา นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของหล่อนที่โดนดูดนม เพิ่งรู้ว่ามันเสียวซ่านขนาดนี้ “พอเถอะลุงเมศ… หนูเสียว” สองมือน้อยๆ ยื้อยันอยู่กับปั้นไหล่ของราเมศ ถึงตอนนี้แล้วเขาคงไม่หยุดง่ายๆ รีบจูบไซ้เฟ้นฟอนสองเต้า ดูดนมสาวอย่างเมามันส์ ค่อยๆ กระเสือกกายลงมาจูบไซ้หน้าท้องแบนราบ แขม่วเกร็งด้วยความเสียวซ่าน “สะดือเซ็กซี่เหลือเกินหนูจ๋า” ราเมศกดใบหน้าฟัดหลุมสะดือ จงใจให้หนวดเคราสากแข็งทิ่มแทงเนื้ออ่อนๆ ใกล้สะดือ ก่อนจะเอามือกระชากกางเกงผ้ายืดขาสั้นบางๆ หลุดออกไปจากปลายเท้าของญาดาทั้งกางเกงนอกกางเกงใน เผยให้เห็นความอวบใหญ่ของหนอกเนินสาวโค้งนูนเหมือนหลังเต่า โอบล้อมไว้ด้วยเส้นขนสีดำระยับ ดกดำสะดุดตา

นิยายรักโรแมนติกนิยายปัจจุบันพลิกชีวิตนางเอกเก่งดราม่ารักแรกพบเศรษฐีโรงแรม/มหาลัยโรแมนติก

ตอนที่ 1

นิยายชุดนี้มีสองเรื่องคือ "พ่อเลี้ยงสอนรัก" และ "คนงานในตำนาน"

"พ่อเลี้ยงสอนรัก"

พุทธศักราช 2562

เชียงใหม่ ที่ไร่กาแฟ ‘ราเมศ’

เอี๊ยดดดด…

‘ญาดา’ สะดุ้งตื่นเพราะเสียงประตูห้องนอนเปิดแง้มออกจากกัน แสงไฟที่สาดย้อนมาจากเพดานระเบียงหน้าห้อง ทำให้เห็นเค้าโครงร่างสูงใหญ่ของชายที่กำลังก้าวเข้ามาในห้อง

‘คุณพระช่วย’

ญาดาอุทานในใจ เขาปิดประตูแล้วเดินตรงมาหานาง ‘อัญชัน’ แม่เลี้ยงของหล่อนที่นอนทอดร่างเย้ายวนอยู่บนเตียงนอน

“ว้าย… พี่เมศ… ยะ… อย่า บ้าอะไรขึ้นมา ไม่เห็นหรือว่าลูกสาวฉันอยู่ด้วย”

อัญชันขัดขืน กระซิบบอกเบาๆ กับ ‘ราเมศ’ สามีใหม่ของหล่อน หากเสียงนั้นก็ดังพอที่จะทำให้ลูกสาวที่นอนหลับอยู่บนโซฟาปลายเตียง ได้ยินและรู้เห็นความเป็นไปทุกอย่าง

“ยัยดาหลับแล้ว… ไม่ต้องกลัวหรอกน่ะ พี่จะกระแทกเบาๆ วันนี้บอกตรงๆ ว่าพี่เงี่ยนมาก… ขอเถอะนะไม่ไหวแล้วเมียจ๋า”

ราเมศกอดจูบอัญชันอย่างไม่เกรงใจลูกสาวที่นอนอยู่ไม่ไกล

“กลิ่นเหล้าหึ่งเชียว… เมาใช่ไหมนี่”

อัญชันดิ้นเบาๆ ทว่าลีลาเล้าโลมของผัวใหม่ทำเอาสาวใหญ่ไฟแรงอย่างหล่อนขนลุกซู่ไปทั้งร่าง

อัญชันยอมรับว่าแพ้ทางผู้ชายคนนี้ ริมฝีปากที่มีแผงหนวดสีดำเป็นแพหนาปกคลุมเอาไว้ก้มลงมาจูบไซ้ทรงอกอวบใหญ่

“ขอผัวดูดนมนะเมียจ๋า”

ชุดนอนลูกไม้แบบสายเดี่ยวเกาะไหล่ถูกเปลื้องลงมากองไว้ที่เอว เต้านมอวบใหญ่เปิดเปลือยออกมาอวดความเย้ายวน พ่อเลี้ยงราเมศรีบก้มลงจูบไซ้ดูดนมอย่างโหยหา

“อ๊า… อูย… ”

อัญชันครางเสียว หล่อนเริ่มมีอารมณ์ ราเมศเล้าโลมเก่งเหลือเกิน เขากดลิ้นวนคลึงรอบวงป้านลานหัวนมแล้วกะซวกดูดจนหัวนมเบ่งบวมแข็งโด่อยู่ในอุ้งปากร้อนผ่าว

จ๊วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

“พี่เมศ พอเถอะนะ… อูย… เดี๋ยวลูกสาวฉันตื่นขึ้นมาเห็น”

คนโดนดูดนมร้องห้ามเสียงแผ่ว หากเสียครางของหล่อนที่ได้ยิน ก็ทำให้ราเมศยิ่งได้ใจ รีบกระเสือกกายลงมาเลิกชายชุดนอนลายลูกไม้สีชมพูหวานขึ้นมากองไว้เหนือเอวคอด

“เมียจ๋าผัวอยากกินหอยหวาน”

ผัวหื่นเอามือดันเข่าสองข้างของอัญชันให้แบะอ้าขึ้นมาชิดลำตัว ก้มลงปาดลิ้นเลียเสยขึ้นเป็นจังหวะยาวๆ ตามรูปทรงของกลีบสวาท แอ่นอ้าเป็นร่องนูนขึ้นมาท่ามกลางเส้นขนสีดำระยับ โอบล้อมพูทุเรียนยวงใหญ่ของหล่อนเอาไว้

ซ่วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

เสียงลิ้นราเมศปาดเลียเข้าใส่ซอกเสียวของอัญชันอย่างดุดัน ทำเอาสาวน้อยที่นอนอยู่ใกล้ๆ สะดุ้งตามจังหวะลิ้น สิ่งที่เห็นทำเอาหล่อนหนีบหน้าขาแน่น ใจเต้นระทึกเหมือนกลองรัว

“อู้ว… หอยน่าเลียเหลือเกินเมียจ๋า”

ทั้งเสียงลิ้น เสียงดูดซดกลีบหอยและเสียงครางของมารดา ทำให้ญาดาอยากเอามืออุดหู อยากเบือนหน้าหนีไปอีกทาง

แต่ถ้าหล่อนขยับกายหรือแสดงพิรุธใดๆ ออกมาว่ากำลังตื่นอยู่ มันคงน่าอายยิ่งกว่า หล่อนกับแม่และพ่อเลี้ยงราเมศคงมองหน้ากันไม่ติด ทำให้ญาดาจำต้องแกล้งหลับต่อไป ทั้งที่หัวใจเต้นระทึกกับเหตุการณ์ที่กำลังดำเนินไปอย่างเร่าร้อน

“วะ… ว้ายพี่เมศ… อูย… บ้าน่ะ… นี่จะเอาตรงนี้จริงหรอ”

เสียงของอัญชันกระเส่าไปด้วยความเสียวซ่าน ยิ่งทำให้ราเมศได้ใจ

“แล้วเธอเคยเห็นพี่เอาเล่นๆ หรือเปล่าล่ะ”

ผัวหื่นกระตุกยิ้มพลางรีบเอามือดันต้นขาด้านในของสาวใหญ่ให้หนอกเนินสวาทแบะอ้า กลีบหอยปลิ้นทะลักขึ้นมารับปลายลิ้น ทะลวงแทงแยงยัด สาดดุ้นลิ้นรัวเข้าใส่ซอกเสียวแล้วขบดูดติ่งกระสันอย่างดุดัน ไม่นานน้ำหอยก็แตกซ่านพรั่งพรูออกมาชุ่มรูสวาท

“ดูสิ… โดนเบิร์นไม่เท่าไร หอยเยิ้มหมดแล้วเมียจ๋า เห็นแบบนี้ถ้าผัวไม่จัดให้เมียต้องทรมานตายแน่”

ราเมศขยับออกมาถอดเสื้อผ้าจนเนื้อตัวเปลือยเปล่าล่อนจ้อน อวดเรือนร่างกำยำไปด้วยมัดกล้าม เขาหุ่นดีมากจนหญิงสาวที่นอนนิ่งอยู่บนโซฟาแอบมองด้วยความตะลึง

“อุ๊ย… อย่าทำนานนะพี่เมศ”

ถึงตอนนี้อัญชันยอมรับว่าทั้งอยากทั้งกลัว

“เดี๋ยวก็รู้… ”

ราเมศขยับลงมายืนกับพื้น กระชากปลายเท้าทั้งสองข้างของอัญชันมาที่ขอบเตียง มือใหญ่ดันเข่าสองข้างของหล่อนแบะอ้าขึ้นมาเป็นรูปตัวเอ็มขนานลำตัว จับท่อนเอ็นยาวใหญ่ กดปลายถอกทู่เข้าใส่กลีบหอยจนมิดสุดโคนพวงสวรรค์

บลั่ก…..

“อ๊าย… อูย… ”