9| ให้พูดใหม่อีกที 1/1

ตำแหน่งนายหญิงงั้นเหรอ คิดวนอยู่ตรงนี้หลายรอบก็ยังทำใจยอมรับไม่ได้อยู่ดี

มันผิดคาดไปหมดจากที่คิดว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นคือความผิดพลาดกลับไม่ใช่แบบนั้น พ่อเลี้ยงมีสติและรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ พร้อมยังยกตำแหน่งเมียให้เธออีกด้วย

“ขวัญข้าว”

“พี่ชะเอม วันนี้มาเร็วจัง”

“งานที่บ้านไม่มีอะไรแล้ว” ชะเอมฉีกยิ้มให้เพื่อนรุ่นน้อง เธอคือภรรยาของพ่อเลี้ยงขุนเขาเจ้าของไร่ชาที่ใหญ่ที่สุดของภาคเหนือ หากชะเอมว่างก็จะเดินข้ามเขตมาที่ไร่ของพ่อเลี้ยงกัมพูเพื่อมาพูดคุยกับขวัญข้าวเป็นประจำ

“วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ”

“ดีจ๊ะ พี่พยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด” ขวัญข้าวเห็นใจชะเอมที่ต้องทนอยู่กับผู้ชายที่ไม่เต็มใจอยากอยู่ด้วย เป็นการแต่งงานเฉพาะกิจที่สร้างความทุกข์ให้กับคนทั้งสอง

“ดีแล้วค่ะ ขวัญเป็นกำลังให้พี่ชะเอมนะคะ วันนี้เราจะทำอะไรกันดีคะ”

“น้องขวัญอยากไปไหน”

“พี่ชะเอมจะถูกดุมั้ยคะ ขวัญกลัวพี่ชะเอมจะถูกพ่อเลี้ยงขุนเขาดุเหมือนครั้งนั้นอีก”

“ไม่หรอกจ้ะ พี่ทำงานทุกอย่างเสร็จหมดแล้วไม่ได้หนีงานมาเที่ยวสักหน่อย” ขุนเขาและกัมพูไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไหร่แต่ชะเอมก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะเธอไม่ได้มาทำเรื่องเสียหาย มีแต่คนบ้าเท่านั้นที่อคติคิดว่าเธออยากได้พ่อเลี้ยงกัมพูมาเป็นผัว ความคิดสกปรกแบบนั้นมีแค่ขุนเขาเท่านั้นที่คิดได้

“เราไปเก็บมะม่วงป่ากันมั้ยคะ ขวัญอยากเล่นน้ำด้วย”

“เอาสิ พี่ก็เบื่อๆ อยู่เหมือนกัน”

สองสาวตกลงกันแล้วว่าจะไปเก็บมะม่วงป่าข้างลำธารที่อยู่ไม่ไกลจากไร่องุ่น

“จักรยานของขวัญพังเพราะหักหลบเจ้ามู่ พี่ชะเอมเดินไหวมั้ยคะ”

“แค่นี้สบายมาก”

“พี่ชะเอมได้เอามือถือมามั้ยคะ ขวัญอยากถ่ายรูป”

“มือถือพี่มันหล่นแตกเมื่อวันก่อน”

“อ้าว เหรอคะ” คงไม่ใช่ความซุ่มซ่ามของชะเอมแน่นอนเพราะขวัญข้าวรู้ว่าชะเอมเป็นคนรักษาของมาก ฝีมือของพ่อเลี้ยงขุนเขาอีกแน่เลย

“พ่อเลี้ยงกัมพูยังไม่อนุญาตให้ขวัญใช้มือถืออีกเหรอ”

“ขนาดพ่อเลี้ยงยังไม่ใช้เลยค่ะ” พ่อเลี้ยงไม่ชอบ  พอมีมือถือก็เอาแต่นั่งมองหน้าจอนานๆ เขาให้เหตุผลว่าเสียเวลาชีวิต หากความมีความจำเป็นจึงจะหยิบขึ้นมาใช้

“เอาน่า เดี๋ยวก็ได้ใช้” ชะเอมยกแขนกอดคอเพื่อนรุ่นน้องระหว่างเดินไปที่ลำธารเป้าหมายสำคัญของวันนี้

พอถึง สองสาวก็รีบวิ่งเข้าใส่ลำธารทันที ส่วนมะม่วงป่าเอาไว้ทีหลัง ตอนนี้ขอดื่มด่ำความเย็นของน้ำในลำธารก่อน

ขวัญข้าวไม่สนใจแผลที่ขาและความระบมที่ยังไม่หายดี ส่วนชะเอมก็ลืมสิ้นความทุกข์ใจปล่อยให้สิ่งเหล่านั้นไหลไปตามน้ำ สักวันคงหลุดพ้นจากคนใจร้ายนั่น

“พี่ชะเอม เราไปตรงนั้นกันมั้ยคะ”

“อย่าไปไกลดีกว่า วันนี้น้ำแรงพี่กลัวเราจะปลิวไปกับน้ำ”

“ก็ได้ค่ะ เล่นตรงนี้ก็ได้” ขวัญข้าวออกมาโดยไม่ได้บอกกัมพูเพราะก่อนหน้ามีคนงานเข้าขอเบิกเงินล่วงหน้าหลายคน เห็นกัมพูยุ่งๆ เธอก็เลยไม่ได้เข้าไปบอก

“กรี๊ดด พี่ชะเอมอย่าแกล้งขวัญสิคะ”

“พี่เปล่าสักหน่อย”

ทางด้านกัมพู เมื่อจัดการกับค่าแรงของคนงานเสร็จก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน

“ขวัญข้าว” เขาตะโกนเรียกหญิงสาวที่เพิ่งยกตำแหน่ง เมีย ให้อยู่พักใหญ่แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ เดินหารอบบ้านก็ไม่เจอจนต้องมาย้อนภาพจากกล้องวงจรปิดดู ถึงจะเป็นบ้านไร่แต่ทุกจุดของไร่ติดกล้องวงจรปิดเพื่อความปลอดภัยเอาไว้เกือบร้อยตัวทั้งบริเวณบ้านและโดยรอบ

“อยากเจ็บตัวอีกแล้วน่ะสิ”

กัมพูไม่รอช้าควบมอเตอร์ไซต์วิบากข้ามเขตไปยังไร่ข้างๆ ทันที

“กูไม่ได้มาหาเรื่อง แต่มึงดูนี่ เมียมึงมาล่อลวงเมียกูออกไปข้างนอก” มือถือรุ่นเก่าวางลงตรงหน้าขุนเขา

“เมีย?” ขุนเขาทวนซ้ำ เพื่อตอกย้ำว่าตนไม่ได้หูฝาด

“เออ ขวัญข้าวเป็นเมียกูแล้ว” กัมพูยืดอกรับเพราะการได้ขวัญข้าวมาเป็นเมียคือความภูมิใจของเขา

“กูให้มึงพูดใหม่อีกที ใครล่อ ใครลวง”

-------------------------