ตอนที่ 2

ทำให้จมูกของเรย์ยาได้กลิ่นโคโลญจน์อ่อนๆ และกลิ่นกายของชายชาตรีจากเนื้อตัวกำยำล่ำสันของพ่อเพื่อนสุดหล่อ… ที่กำลังหล่อนกอดเอาไว้แน่น

“ไม่ต้องกลัวนะสาวน้อย… ”

ไกรสรยังจ้องตาหล่อน

เขาเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน รู้ว่าถ้าในชีวิตของผู้ชายวัยห้าสิบอย่างเขาจะต้องตกหลุมรักใครสักคนอีกครั้ง… ผู้หญิงคนนั้นก็คือสาวในอ้อมกอดคนนี้

“แค่กิ้งก่า… ไม่มีอันตราย”

เสียงทุ้มนุ่มลึกบาดใจ กล่าวราวกับว่าคนในอ้อมกอดเป็นเด็กที่ต้องปลอบประโลม มือใหญ่ลูบโลมศีรษะของสาวน้อยให้หายตกใจ

“เจ้ากิ้งก่ามันไปแล้วจ้ะ”

เขาปลอบให้หายกลัว

ร่างน้อยๆ ของเรย์ยาสั่นเทิ้มอยู่ในอ้อมแขนของไกรสร

หล่อนค่อยๆ เหลือบมองไปยังเจ้ากิ้งก่าที่กำลังวิ่งกลับขึ้นต้นไม้ไปราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“มันไปแล้ว”

ไกรสรยังคงปลอบ

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาอีกครั้ง

จู่ๆ เรือนผมสีดำสลวยที่ขมวดเป็นมุ่นมวยเอาไว้ด้านหลังท้ายทอยก็หลุดลุ่ยลงมาคลี่คลุมบ่า

สายลมที่พัดมา

ทำให้เส้นผมของคนในอ้อมกอดปลิวสยาย ใบหน้าสะสวยเฉิดฉายออกมาสู่สายตาของไกรสรอย่างแจ่มชัด

เรย์ยาเซ็กซี่มาก

เซ็กซี่จนไกรสรอดใจเอาไว้ไม่ไหว แรงดึงดูดทางเพศของหล่อนรุนแรงมากจนเขาเผลอค้อมใบหน้าลงมาบดนาบริมฝีปากเข้ากับกลีบปากเอิบอิ่มเซ็กซี่เกินห้ามใจด้วยความลืมตัว

“อ๊า... ”

เรย์ยาตกใจ

แต่ก็น่าแปลกที่กลีบปากนุ่มละมุนของหล่อนคลี่รับปากของเขาที่บดนาบลงมาอย่างเร่าร้อน

ริมฝีปากของเรย์ยาเปิดรับเรียวลิ้นของไกรสรที่ชำแรกแทรกซอนชอนไชเข้ามาในอุ้งปากแสนหวานของหล่อน กวาดต้อนเอาเรียวลิ้นนุ่มอ่อนออกมาเกี่ยวกระหวัดรัดเลียกันดูดดื่ม

“อุ๊ย… ”

กระทั่งสติคืนกลับมา

หญิงสาวรีบผลักอกของไกรสรเป็นเชิงห้าม

ให้ตายเถอะ…!

ใครจะคิดว่ารสชาติของจุมพิตเมื่อครู่... ทำเอาหล่อนเคลิ้ม เพราะว่ามันคือจูบแรกในชีวิตของเรย์ยา

ครั้นเมื่อสติกลับคืนมาให้คำนึงถึงความเหมาะสมระหว่างหญิงชาย

เรย์ยาจึงเบี่ยงริมฝีปาก หนีจูบบดเคล้าเร่าร้อน ขืนกายออกมาจากอ้อมกอดของไกรสร

“ลุง... เอ่อ... ”

ไกรสรถอนริมฝีปากออกมาอย่างนึกเสียดาย

จากนั้นก็พรูลมหายใจออกช้าๆ สีหน้าตำหนิตัวเอง ที่ไม่อาจหักห้ามอารมณ์ปรารถนาที่มีต่อสาวน้อยผู้เต็มไปด้วยแรงดึงดูดทางเพศคนนี้

เรย์ยาเองก็เขิน

หล่อนยกนิ้วขึ้นแตะริมฝีปากที่โดนจูบจนบวมเจ่อขึ้นมาน้อยๆ

หากรอยแดงเรื่อของกลีบปากเย้ายวน กลับทำให้หล่อนยิ่งดูเซ็กซี่ในสายตาของไกรสร

“ลุงขอโทษ”

ไกรสรอึกอัก เป็นเพราะห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่

เรย์ยาเองก็พูดอะไรไม่ออก ตอนนั้นมือไม้ของหล่อนอ่อนเปลี้ยไปหมดแล้ว หลังจากริมฝีปากของไกรสรบดเคล้าเข้ามาจูบอย่างเร่าร้อนดูดดื่ม

ทั้งสองเผลอแลกลิ้นกันอยู่ครู่สั้นๆ เพราะแรงดึงดูดของบุพเพสันนิวาสที่มีอานุภาพรุนแรงเหลือเกิน

“ปล่อยเรย์ได้แล้วค่ะคุณลุง...”

หญิงสาวบอกเขินๆ

ในแววตามีความประหม่าเกร็งจนเห็นได้ชัด

“หนูชื่อเรย์ยาค่ะ… เป็นเพื่อนของนุศราลูกสาวคุณลุงค่ะ”

หญิงสาวแนะนำตัว

หล่อนไม่เคยเห็นไกรสรมาก่อน เพราะว่าเรย์ยาเพิ่งมาบ้านของนุศราเป็นครั้งแรก

“ลุงชื่อไกรสร เรียกว่า ‘ลุงไกร’ ก็ได้”

เจ้าของบ้านแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ

“สวัสดีค่ะคุณลุง”

เรย์ยายกมือไหว้

“ไหว้พระเถอะจ้ะ… ”

ไกรสรกล่าวได้เพียงสั้นๆ

ไม่ทันได้พูดอะไรต่อจากนั้นเสียงของนุศราผู้เป็นลูกสาวก็ดังมาจากด้านหลัง

“ว้าว… ยัยเรย์… มาถึงแล้วหรือจ๊ะ”

นุศราเดินออกมาพร้อมกับ ‘ทัดดาว’ เพื่อนสนิทอีกคนที่จะไปเที่ยวด้วยกันในทริปนี้

“มาได้สักพักแล้วจ้ะ… บังเอิญเจอสวนดอกไม้สวยมาก ก็เลยเดินเล่นจนเพลิน”

เรย์ยาบอกถึงสาเหตุที่หล่อนยังไม่เดินเข้าไปในบ้าน ทำให้ได้เจอกับไกรสรก่อนลูกสาวของเขา

“ยัยเรย์… นี่ ‘พ่อไกร’ เป็นคุณพ่อของฉัน และจะทำหน้าที่โชเฟอร์ เป็นบอดี้การ์ดให้พวกเราตลอดทริปเมืองกาญฯ”

นุศราแนะนำเพื่อน หารู้ไม่ว่าทั้งสองคนได้ทำความรู้จักกันแล้ว ชนิดที่ว่าปากแนบปาก ลิ้นพันกันนัวเนีย

“สวัสดีค่ะ”

เรย์ยายกมือไหว้อีกครั้ง

“นี่ยัยเรย์เพื่อนหนูค่ะพ่อ”

นุศราแนะนำ