EP. 9 : ประชุมผู้ปกครอง

โรงเรียนอนุบาลลูกหมี คอนแวน

รถซูเปอร์คาร์คันหรูขับเข้ามาในโรงเรียน ปกติก็เป็นที่จับตามองของใครหลายๆ คนอยู่แล้ว แต่วันนี้ ดันมีหญิงสาวลงมาจากรถของเขาอีกต่างหาก เธอไม่ใช่หญิงสาวธรรมดา แต่เป็นหนึ่งในคุณครูของนักเรียนในโรงเรียนแห่งนี้ เตมินทร์เป็นฝ่ายเดินลงมาจากรถก่อน และอ้อมมาหน้ารถเปิดประตูปีนกให้เธอเดินลงมา

"ต๊าย! นั่นใช่ครูตาหวานมั้ยคะ"

"ดูการแต่งตัวก็รู้แล้วค่ะ ว่าครูตาหวาน"

"ว่าแต่ทำไมถึงมาด้วยกันกับ…"

"นั่นสิ แถมเด็กๆ ก็มาถึงตั้งนานแล้วนะคะ ปกติถ้าคุณพ่อไม่มาส่ง ก็คือติดงาน แต่นี่กลับมากับ…"

"อะแฮ่ม!" กันยานาเดินมากระแอมข้างหลังเหล่าคุณครูทีเริ่มจะจับกลุ่มคุยกัน อันที่จริงถ้าตาหวานจะมีใครสักคนมันก็ไม่แปลก และถ้าคนคนนั้นจะเป็นเตมินทร์เธอก็ยิ่งยินดีด้วยเพราะฐานะของทั้งคู่ก็แทบจะไม่ได้ต่างกันเลยด้วยซ้ำ แต่เธอกลัวว่าตาหวานจะเป็นฝ่ายช้ำใจไปฝ่ายเดียวเพราะปกติแล้วเตมินทร์เขาไม่เปิดใจให้ใครเลยแถมเขายังเป็นพ่อม่ายมีลูกติดมาถึงสองคน ผู้หญิงที่โสด และสวยเลือกได้อย่างเธอจะยอมให้เด็กคนอื่นเรียกว่าแม่ทั้งๆ ที่ไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของเธอจริงเหรอ

"พี่นา"

"นินทาอะไรกันคะ"

"เห็นครูหวานมั้ยคะ มากับผู้ปกครองของเด็กด้วย"

"ทุกคนอาจจะลืมไปว่าตาหวานไม่ใช่ครูประจำนะคะ แต่เธอเป็นอนาคตเจ้านาย อนาคตคนที่จะจ่ายเงินเดือนให้กับพวกเรา ฉะนั้น อย่ายุ่งเรื่องของเจ้านายเลยค่ะ"

"ค่ะ พี่นา"

ทุกคนเดินออกไปแล้วเหลือเพียงแค่กันยนาที่ทอดมองไปที่คนที่เปรียบเสมือนน้องสาวของตัวเองแล้วอมยิ้ม เธอเองก็หวังว่าน้องสาวของเธอจะสมหวังกับคนที่คู่ควรนะ เธอน่ะรู้อยู่เต็มอกว่าตาหวานแอบชอบเตมินทร์ แต่เพราะเธอเองก็เห็นมาหลายรายแล้วคุณครูสาวๆ ที่พยายามจะเข้าหาแต่ก็ถูกเขาขีดเส้นเอาไว้จนต้องมานั่งเจ็บเอง แต่ก็นะ อย่างน้อยๆ คนอื่นๆ ก็ไม่เคยได้นั่งรถ และไปไหนมาไหนกับชายคนนี้อย่างน้องสาวของเธอเสียหน่อย

"ขอบคุณที่มาส่งหวานนะคะ"

"ครับ ไม่เป็นไร พี่ต้องขอบคุณหวานมากกว่าที่ยอมทิ้งรถไปกินข้าวกับสองแสบ"

หนูอยากกินกับพี่ค่ะ แค่เอาลูกของพี่มาอ้างเฉยๆ เธอคิดในใจไม่ได้พูดออกไปแต่รอยยิ้มของเธอน่าจะเป็นคำตอบให้กับเขาได้

"จะไปดูเด็กๆ มั้ยคะ"

"ครับ เดี๋ยวพี่จะรีบไปรีบมานะครับ"

"คะ? " อยู่ๆ ก็โพล่งขึ้นมา ตามไม่ทันนะคะ เธอชะงักเล็กน้อยมองเขาด้วยแววตาไม่เข้าใจ

"หมายถึงจะมาให้ทันงานประชุมครับ"

"อ่อ ค่ะ เริ่มบ่ายโมงตรง เมื่อเสร็จแล้วก็รับเด็กๆ กลับบ้านได้เลยค่ะ" เธอเสนอไปตามความจริง ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังเดินเคียงข้างกันไป คุยกันไปอย่างช้าๆ ก็มีคุณครูหลายคนที่มองมาด้วยบ้างก็อิจฉา บ้างก็สงสัย

"อ่อ แล้ววันนี้หวานจะไป…"

"ค่ะ หวานมีนัดปาร์ตี้กับเพื่อนครูด้วยกันค่ะ พอดีจะเลี้ยงฉลองที่หวานได้เป็นครูประจำชั้นห้องหมีโคล่า~"

"น่าสนุกจังเลยนะครับ แล้วจะไปที่ไหนกันคิดไว้รึยังครับ" เธอทำท่าคิดในขณะที่เตมินทร์ก็เผลอตัวดึงเสื้อสูทของเธอที่เธอสวมใส่อยู่ให้กระชับกับเธออีกครั้งแล้วติดกระดุมให้เธอโดยไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ เพราะคุยกับเธอจนเพลิน และเขารู้สึกไม่ค่อยจะถูกใจชุดนี้ของเธอเท่าไหร่ แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมาเพราะเธอเป็นแค่เพื่อนของน้องสาว และเป็นครูของลูกชาย เธอกับเขาไม่มีความสัมพันธ์ใดที่จะต้องห่วง หวง กันเลยแม้แต่น้อย ไม่มี

ตาหวานเองก็ตกใจกับการกระทำของเขา เธอนิ่ง อึ้ง แต่ไม่กล้าอ้าปากกลัวว่าเหยื่อจะหลุดมือ เธอยังคงอ่อยเขาอย่างมีชั้นเชิง เมื่อเรียกสติกลับมาได้ตาหวานก็พูดเจื้อยแจ้วกล่อมเขาต่อไป

"ยังไม่รู้เลยค่ะ ว่าจะไปที่ไหน ทีแรกเราจะไปกันพรุ่งนี้ค่ะ แต่มีคนงอแงอยากไปวันนี้มากกว่า"

"งั้นไปที่นี่ดีมั้ยครับ" ยื่นบัตรวีไอพีของ T.Club ไปให้เธอ แล้วยิ้ม

"เป็นคลับของเพื่อนพี่เอง หวานไปลงบัญชีพี่ไว้ พี่เลี้ยงฉลองให้"

"อุ๊ย! ไม่เป็นไรเลยค่ะ เดี๋ยวหวานจ่ายเอง"

"พี่เลี้ยงเองครับ เก็บไว้นะ" โอ๊ยยยย! ชอบจังเลยผู้ชายนิสัยรวยเนี่ย ตาหวานรับบัตรใบนั้นมา เธอยิ้มแก้มแทบแตกเดินมาจนถึงหน้าห้องหมีโคล่า ยังไม่ทันจะหยุดเดิน สายตาของเขายังไม่ทันจะได้ละไปจากเธอก็ได้ยินเสียงเล็กๆ วิ่งเข้ามาแต่ไกล

ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ

"หม่า!"

"ชู่~" เตมินทร์ยกนิ้วชี้ขึ้นจรดปากบอกลูกชายไม่ให้เรียกเธออย่างนั้น ทิศใต้เห็นคุณพ่อก็พยักหน้าเข้าใจแล้วเรียกเธอใหม่อีกครั้ง

"ครูหวานค้าบบบ~"

"ไงครับพี่ใต้ เช้านี้กินอะไรมาคะ"

"พี่ใต้กินโจ๊กมาครับ แล้วก็มีผักใบเขียวปั่น"

"อู้~ กินผักใบเขียวด้วย เก่งจังเลยครับ"

"ปะป๊า~ พี่เหนือถูกครูส้มทำโทษค้าบบ~"

ฮะ! ยายส้ม ทำอะไรลูกชายฉันย่ะ ตาหวานรีบมองเด็กตัวเล็กที่วิ่งเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของคนเป็นพ่อ

"พี่เหนือไปทำอะไรมาครับ"

"พี่เหนือต่อยกับเพื่อนแย่งยางลบค้าบ" อ้าว แล้วทำไมถึงโดนทำโทษคนเดียว ทิศเหนือไปแย่งเขาเหรอ

"เดี๋ยวพี่ไปดูลูกก่อนนะครับ"

"ค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ" ใจเธอก็เป็นเดือดเป็นร้อนแล้วแต่ตอนนี้ยังทำอะไรไม่ได้มาก อย่างไรถูกก็ต้องว่าไปตามถูก ผิดก็ต้องว่าไปตามผิด

"หวานไม่ต้องขอโทษ"

เตมินทร์เดินไปแล้ว ถึงคราวที่ตาหวานจะได้ทำหน้าที่ในการเป็นครูประจำชั้นครั้งแรก ก่อนหน้านี้เธอเดินไปทักทายพี่นา ญาณิน และทินภัทรแล้วก่อนจะกลับมาสอนเด็กๆ ด้วยพาวเวอร์ที่มีอยู่เต็มเปี่ยม

ห้องประชุมใหญ่

"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ"

"สวัสดีค่ะ เชิญค่ะ"

"สวัสดีค่ะ"

ตาหวานยืนอยู่กับญาณิณ และทินภัทรต้อนรับผู้ปกครองที่เริ่มเข้ามาประชุมกันแล้ว โดยคนที่จะเริ่มประชุมครั้งนี้เป็นกันยนาหัวหน้าระดับชั้นจนกระทั่งการประชุมเริ่มต้นขึ้น เตมินทร์ก็ยังไม่มา สายตามที่เขาบอกเอาไว้จริงๆ ด้วย

Line

[เตมินทร์ : พี่กำลังไปนะครับ]

[ตาหวาน : ไม่ต้องรีบนะคะ เพิ่งจะเริ่ม]

[เตมินทร์ : เหมือนจะเร่งพี่เลย]

[ตาหวาน : หวานเปล่านะคะ]

เธอเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าเสื้อสูทแล้วยืนอยู่กับเพื่อนอีกครั้ง ตอนนี้ทินภัทรกำลังเดินไปทักทายผู้ปกครองของลูกศิษย์คนที่เขาจะดันให้เป็นนักกีฬาประจำโรงเรียน ส่วนญาณินที่เห็นตรงนี้เริ่มปลอดคนเธอจึงถามขึ้นมา

"หวานเธอรู้มั้ยว่าข่าวเธอกับผู้ปกครองดังมากเลยนะ"

"ข่าวอะไรเหรอ"

"ก็ข่าวที่ว่าเธอคบกับคุณเตมินทร์น่ะสิ"

"เหรอ"

"ใช่ มันจริงมั้ยอะถ้าจริงฉันจะได้วิ่งออกไปกรี๊ด อยากรู้จริงๆ ว่ากีเพื่อนฉันทำมาด้วยทองคำรึเปล่า"

"ยังไม่ถึงขนาดนั้นจ๊ะ ที่จริงก็ยังไม่ได้มีอะไรหรอกมันมีเหตุให้ต้องมาด้วยกันก็แค่นั้น"

"เธอไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้วเหรอ แต่อาการเธอออกมาเลยนะ หรือเพราะเขารู้ว่าเธอชอบเขา เขาเลยถอยห่างเธอน่ะ"

ใช่แล้วล่ะ ไม่มีใครไม่รู้หรอกว่าเธอชอบเขา แต่หมายถึงกับคนที่สนิทจริงๆ เท่านั้นนะ แต่ก็อีกแหละทั้งพี่นา และญาณิน ต่างก็เตือนเธอว่าให้ระวังหัวใจตัวเองหน่อยก็ดี หนึ่งเขารวย ไม่ใช่รวยธรรมดาแต่รวยมาก สองเขารักลูกมาก และสามเขาไม่เคยคิดมีแม่ใหม่ให้ลูกเลย

ติ๊ง~

Line

[เตมินทร์ : พี่มาถึงแล้วครับ]

[ตาหวาน : มาที่ห้องประชุมใหญ่เลยค่ะ]

[เตมินทร์ : พี่ไปไม่ถูกครับ]

[ตาหวาน : งั้นเดี๋ยวหวานออกไปรับนะคะพี่เตอยู่ตรงไหน]

[เตมินทร์ : ลานจอดรถครับ]

"ณินเดี๋ยวฉันมานะ"

"ไปไหนอ่ะ"

"เออน่า เดี๋ยวมาแป๊บเดียว"

ญาณินพยักหน้า และดูแลความเรียบร้อยให้กับผู้ปกครองต่อไป ส่วนตาหวานก็เดินออกมาและเธอเดินตรงมาที่ลานจอดรถทันที

"พี่เตคะ"

"ครับ"

"ไปค่ะ ยังเริ่มไม่นาน แต่พี่เตนี่ขับรถเร็วเหมือนกันนะคะเนี่ย แป๊บเดียวเองมาถึงไวมากเลย" เขายิ้มรับแล้วเดินตามเธอไปโดยที่สายตาของเขามองไปที่มือของเธอที่เอื้อมมาจับข้อมือของเขาเอาไว้ แล้วอมยิ้มบางๆ โดยที่เธอไม่รู้

ตาหวานค่อยๆ ผลักประตูห้องประชุมเข้าไปเงียบๆ แล้วนำเตมินทร์ไปนั่งในที่ที่จัดเตรียมเอาไว้ โดยที่สายตาของครูหลายคนก็ยังจับจ้องมาที่เธอ และเขาเป็นตาเดียว

"หวานยืนตรงนี้ได้มั้ย"

"ทำไมล่ะคะ"

"เผื่อพี่ไม่เข้าใจ"

"อ่อ ได้ค่ะ"

เธอยิ้มและยืนอยู่ตรงนี้เป็นเพื่อนเขาจนกระทั่งจบการประชุมผู้ปกครองในที่สุด ผู้ปกครองหนุ่มๆ เริ่มเดินมาทักทายครูหวานคนสวยเพราะวันนี้ได้มีการแนะนำครูคนใหม่ของห้องหมีโคล่าอีกด้วย แถมผู้ปกครองของห้องอื่นๆ ก็ยังมาทักทายเธอเพื่อทำความรู้จักกันเอาไว้

"ดีใจที่ได้ครูหวานมาดูแลลูกๆ ของผมนะครับ"

"หวานเต็มใจค่ะ ขอบคุณที่ไว้ใจหวาน และโรงเรียนของเรานะคะ"

"ลูกของผมก็ชอบครูหวานมากเลยครับ"

เตมินทร์ยังนั่งอยู่ที่เดิม เขาไม่ยอมเดินไปไหนเลยทั้งๆ ที่ลุกออกไปได้อย่างง่ายดาย และไม่มีความจำเป็นต้องนั่งอยู่ที่เดิมนี่อีกด้วย แต่เขาก็ยังไม่ไป ยังคงนั่งฟังบทสนทนาที่ผู้ปกครองหนุ่มๆ มาคุยกับตาหวานตามใจชอบ

"ดีจังเลยครับ ได้ยินข่าวว่าครูหวานสอนสนุกมากด้วย ไม่แน่ใจว่าพอจะมีคอน…"

"หวานครับ"

"คะ" อยู่ๆ เตมินทร์ก็พูดแทรกขึ้นมา เขายืนขึ้นข้างๆ เธอ แล้วก็ไม่พูดอะไรอีกเอาแต่ใช้สายตาเรียบนิ่งจ้องมองคนอื่นๆ ที่กำลังรุมเธอ

"อ้าว นี่คุณเตมินทร์นักธุรกิจมือทองนี่ครับ"

"ได้ยินว่าคุณเป็นสถาปนิกชื่อดังเลยนะครับเนี่ย รู้มาว่าคุณส่งลูกชายเรียนที่นี่ แต่เพิ่งจะได้เจอตัวคุณก็วันนี้"

"ครับ ไปกันเถอะครับหวาน ลูกรออยู่นะ" ลูกที่ว่าน่ะลูกของเขา แต่เล่นเอาคนที่ฟังไม่ได้ศัพท์ หรือมีคนจงใจพูดให้คนอื่นเข้าใจผิดก็ไม่รู้ คนที่ได้ยินต่างก็อ้าปากตาค้างกันไปเลย

เตมินทร์เดินจูงมือตาหวานออกไปต่อหน้าต่อตาของเหล่าผู้ปกครองที่กำลังเข้ามาทักทายเธอ โดยไม่สนใจเลยว่าจะมีข้อครหาทีหลังหรือไม่ เขาไม่แน่ใจว่าเขาเป็นอะไร เขาพยายามนิ่งแล้ว และเงียบแล้ว แต่ยิ่งคนอื่นพูดเขาก็ยิ่งร้อนใจ และเธอก็ทำให้เขาร้อนใจด้วยท่าทางอัธยาศัยดีอย่างนั้นอีก

เขาไม่ได้ชอบเธอ ไม่เลย ไม่ได้ชอบ แค่หวงคุณครูแทนลูกชายก็เท่านั้น