พ่อค้าขนมหวานxยามรัก

เรื่องราวของ ยามรัก

โปรย

คนบางคนคิดหาหนทางสร้างสีสัน ความตื่นเต้นให้กับชีวิตคู่ แต่ละคนล้วนแตกต่างกันไป แพทตี้มีความฝันที่จะสร้างเสริมชีวิตคู่ด้วยวิตามินสูตรพิเศษ หาคนรักใหม่อยู่เสมอ ไม่ซ้ำรูปแบบ เพื่อความไม่จำเจ ในชีวิตรักจะได้สุขสดชื่นยาวนาน ที่สำคัญเธอเองก็ต้องสวย ใหญ่ อวบอิ่ม อย่าปล่อยตัวเองทรุดโทรม เมื่อคิดแผนกระชับรักได้แล้วเธอก็ลงมือวางแผนตามนั้น ไปทีละวันกับคู่ของเธอ

รถยนต์หรูคันหนึ่งแล่นผ่านประตูซุ้มของหมู่บ้านคนมีอันจะกิน ยามรักษาการทางเข้าออก ตะเบ๊ะเปิดไม้กั้นแล้วปล่อยให้รถคันดังกล่าวผ่าน เนื่องจากมีการสแกนบาร์โค๊ดบนกระจกหน้ารถ ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบหรือแลกบัตรผ่านเข้าออก เนื่องจากเป็นสมาชิกในหมู่บ้านสวยหรูชาญเมืองแห่งนี้ “หมู่บ้านไม้เอก”

บรรยากาศร่มรื่นน่าอยู่ สงบ เย็นสบาย แพทตี้ทำงานหนักเก็บเงินเพื่อซื้อบ้านหลังนี้เป็นของขวัญชีวิตแก่ตัวเอง เมื่อก่อนตัวเธอไม่ค่อยอยู่ต้องเดินทางบ่อยๆ เนื่องจากทำงานเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน วันนี้กลับจากบินก็คิดถึงที่นอนใจจะขาด อยากล้มหัวลงนอนเต็มที

จอดรถหน้าบ้านเพื่อเปิดประตู ยามรักษาความปลอดภัยในหมู่บ้านคนหนึ่ง ปั่นจักรยานตรวจตรา หยุดรถคู่ใจ สองล้อคู่กาย จอดด้านหลังรถยนต์ของลูกบ้านสาวสวย

“สวัสดีค่ะครับคุณผู้หญิง มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ” เขาทักทายลูกบ้าน เอ่อ...สาว...สวย จนเขาตะลึง แต่ต้องเก็บอาการตะลึงเอาใจ ส่งยิ้มให้กับเธอทั้งดวงตา เพราะตั้งแต่มาทำงานที่หมู่บ้านนี้ร่วมสัปดาห์ ยังไม่เคยเห็นเจ้าของบ้านหลังใหญ่หลังนี้ปรากฏกาย ยามอาวุโสบอกกับเขาว่าเธอต้องเดินทางบ่อยๆ จึงต้องมาดูแลบ้านให้เธอเป็นพิเศษ เนื่องจากเธอจ่ายค่าสินน้ำใจ นอกเหนือจากซื้อข้าวของมาฝากเป็นประจำ

“เอ...ไม่เคยเห็นหน้าเพิ่งมาอยู่หรือจ๊ะ” เธอหันหน้าไปหาหนุ่มในเครื่องแบบ กางเกงสีกรม เสื้อสีฟ้า สวมหมวกคล้ายกับตำรวจแต่สีดำ กับยานพานะคู่ใจคันเก่าๆ

“ผมเพิ่งมาทำงานได้หนึ่งสัปดาห์ครับ ลุงยามให้ผมมาตรวจบ้านนี้บ่อยๆ เพราะฝากบ้านไว้” เขาบอกอย่างสุภาพ หน้าตายิ้มแย้ม แข็งขันในการทำงาน

“ใช่ฉันไม่ค่อยอยู่บ้านเท่าไหร่ ต้องบินบ่อยๆ” หญิงสาวพิศมองหน้ายามคนใหม่ ดวงหน้าคมเข้ม เข้มแข็ง บึกบึนรูปร่างสูงใหญ่ ดูเป็นหนุ่มกว่ายามทุกคน สุภาพ ยิ้มหวาน ผิวเข้ม ถ้าเดาอายุคงยี่สิบปลายๆ

“ผมช่วยเปิดประตูนะครับ” เขาขันอาสาช่วยลูกบ้านคนสวย

“ได้สิ” เชื่อว่าเขาคงไม่เป็นอันตราย เพราะหล่อขนาดนี้ หน้าตาดีขนาดไหน อีกอย่างถ้าเขาเป็นคนไม่ดี หมู่บ้านคงไม่จ้างมาเป็นยามรักษาความปลอดภัย ที่นี่จ้างยามจากบริษัทยามที่ได้มาตรฐาน แม้เขาไม่ได้เป็นอันตรายต่อชีวิต แต่กำลังจะเป็นอันตรายต่อหัวใจดวงเล็กๆ ดวงนี้

หญิงสาวเคลื่อนรถเข้าบ้าน ลงมาเปิดกระโปรงรถเพื่อเก็บสัมภาระขึ้นบ้าน ยามคนเดิมที่ดูนอบน้อม เท่ แข็งแรง เร่งรีบวิ่งมาช่วยเธอ ขนกระเป๋าลากท้ายรถ พร้อมของอะไรอีกหลายอย่างหลายกล่อง

“ขอบใจมาก” เจ้าของสาวสวยเผยยิ้ม พร้อมไม่ลืมกล่าวขอบคุณคนมีน้ำใจ อย่างยามหนุ่มผู้แข็งขัน

“ให้ผมวางตรงไหนครับ” เขาเอ่ยถามด้วยอาการนอบน้อม แต่ลอบมองหญิงสาวด้วยสายตาหยาดเยิ้ม คล้าคิดอะไรอยู่ในใจ

“ขนเข้าไปวางในห้องรับแขกเลยจ้ะ” เธอบอกพร้อมเปิดประตูบ้านเพื่อให้ยามหล่อ ขนของหลายสิ่งหลายอย่างเข้าบ้าน เวลาเธอบินมักซื้อของมาฝากเพื่อนๆ เพื่อนบ้าน ยาม และคนรู้จัก รวมทั้งแม่บ้านที่ได้จ้างไว้เพื่อมาทำความสะอาดบ้านบางครั้ง แพทตี้ค่อนข้างมีน้ำใจต่อเพื่อนร่วมโลกที่สนิทสนม

พอหนุ่มยามรูปหล่อ วางของทุกอย่างไว้เรียบร้อย เขาก็เตรียมก้าวออกจากบ้าน เพื่อไม่เป็นการน่าเกียจ ที่เข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวลูกบ้านสาวคนสวย

“ผมขอตัวนะครับคุณผู้หญิง”

“นี่จ้ะของฝาก เอาไปฝากเพื่อนๆ ด้วยนะ ลุงเอื้อด้วย แกมีน้ำใจดูแลบ้านฉันเป็นอย่างดี ขอบใจมากๆ นะ” หญิงสาวส่งถุงของที่ซื้อมาเป็นจำพวกขนมอร่อยจากเมืองนอก ยื่นให้ยามหล่อ เขาค้อมรับของ

ในจังหวะนั้นนิ้วแกร่งกร้านงาน สัมผัสโดนหลังมือนุ่มนิ่มขาวละเอียดของเธอเข้า วินาทีนั้นทุกสิ่งเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว แรงสัมผัสน้อยนิด กลับเหมือนกระแสไฟแรงสูง ปราดกระแทกผ่านเนื้อแล่นสู่หัวใจ เกือบหัวใจหยุดเต้นแค่เพียงเวลาเสี้ยวเดียว แต่ความรู้สึกกลับซ่านตรึง ราวกับถูกจูบด้วยปากน่ารักใต้จมูกโด่งมนน่ารักนั้น

“คือ...ฝากด้วยนะ” มือสวยชักกลับ สีหน้าตกประหม่า ได้สบตากับยามหนุ่มราวตกอยู่ในห้วงฝัน

ยามหนุ่มหล่อ หมุนตัวเดินไปตรงประตู เร่งออกไปจากบ้านลูกบ้านคนสวย ในขณะหัวใจหนุ่มแน่นแกว่งไกว ราวกับถูกมือน้อยนั้นโยนขึ้นที่สูง แล้วตกลงมาสู้พื้นจนหัวทิ่ม กระแทกกับพื้นซีเมนต์เนื้อแข็ง

“เกิดอะไรขึ้นวะ” อาคมถามตัวเองด้วยเสียงสั่น ปั่นจักรยานคู่กาย ไปยังหน้าป้อมยาม ส่งถุงขนมที่ลูกบ้านคนสวยที่พวกยามเรียกคุณแพทตี้ส่งให้ลุงเอื้อยามคนเก่าแก่ที่สุด

“ได้อะไรมาจากลูกบ้านคนไหนวะคม” ลุงเอื้อเอ่ยถามเมื่อเห็นถุงของกินสวยงามถูกส่งเข้ามาในป้อมยาม

“คุณแพทตี้บ้านหลังใหญ่โซนหน้าโน้นแนะลุง” อาคมก้มหน้าเขารู้สึกแปลกประหลาดกับการแตะต้องกันนิดๆ เมื่อกี้ จนจิตใจไม่สงบ กระทั่งต้องรีบไปหย่อนก้นลงนั่งใต้ต้นไม้หน้าหมู่บ้าน เพื่อพักความคิดพักอาการตื่นเต้นร้อนรนเมื่อกี้

ตกเย็นก่อนออกเวรอาคมปั่นจักรยานสำรวจหมู่บ้าน เพื่อตรวจตราความเรียบร้อยอีกรอบ สายตาวาดหวังเผลอมองเข้าไปในบ้านหลังใหญ่มีเจ้าของคนสวยชื่อแพทตี้ สายตาบาบอไม่น่าให้อภัย คิดเกินตัว เกินใจ ในจังหวะปั่นจักรยานวนกลับ

“แม่เจ้าโว้ย...สวย สวยเป็นบ้า” หญิงสาวเจ้าของบ้านยืนถือสายยางฉีดน้ำรดต้นไม้อยู่สวนหน้าบ้าน กับเสื้อผ้าน่ารัก กางเกงลายดอกเนื้อนิ่ม เสื้อสายเดี่ยวตัวบางเบา นั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาสนใจมากจนต้องเผลอแอบมอง แต่สิ่งที่เขาสนใจคือหน้าอกขนาดใหญ่ กะประมาณด้วยฝ่ามือไม่ได้ เพราะใหญ่อวบอูมมาก เต่าน้อยที่ห่อหุ้มด้วยกางเกงตัวเล็กรัดติ้วอวดโฉมนูนเด่นเห็นชัดตา จนอยากเอื้อมมือไปจับ ลูบคลำ เป็นบุญมือไอ้อาคมสักทีสองที

อาคมยืนแข็งทื่อ ไม่เพียงแต่ตัวแข็งขาแข็ง บางอย่างในกางเกงกำลังแข็ง แล้วอยากจะออกไปหายใจด้านนอก เขายืนบิดหนีบขาแน่น เพื่อบังคับท่อนแข็งในกางเกงไม่ให้แสดงแผ่อำนาจ “อูย...ปวดชะมัด” เผลอครางปากสั่น

จังหวะนั้นแพทตี้เงยหน้าจากต้นไม้สวยงามที่เธอซื้อมาปลูกประดับสวน นานๆ จะมีโอกาสรดน้ำมันด้วยตัวเธอเองสักที นับเป็นความสุขเล็กๆ ในบ้านของตนเอง

“อ้าว คมยังไม่ออกเวรเหรอ”

“กำลัง...จะออกครับ ถ้าอย่างนั้นผมไปนะครับ” อาคมคิดเผ่นหนีตอบคำทักทายรัวๆ เนื้อตัวสั่นลิ่วไกวแกว่ง

“เดี๋ยวสิ มาช่วยฉันรดน้ำต้นไม้หน่อยนะ” เธอวานพร้อมกับใช้สายตาหวาน เพื่อเชิญชวนยามหล่อเข้ามาช่วยรดน้ำต้นไม้ เธอไม่ถนัดงานกลางแจ้ง ถ้าได้ผู้ช่วยรด คงจะลดงานในสวนให้เสร็จเร็ว ประหยัดแรงงานตัวเอง

“ครับๆ” อาคมกระตือรือร้น อยากเข้าไปช่วย ในชีวิตวัยหนุ่ม ไม่คิดไม่ฝันจะมีโอกาสรับใช้ เจ้าของบ้านสาวสวย น่ารัก น่าฟัด น่ากอด ส่วนตัวอยากรดน้ำต้นไม้น้อยกว่าอยากใกล้ชิดเจ้าของบ้านคนสวย ตอนนี้สายยางของเขาบวมคลั่งไปด้วยน้ำสวาท แทบจะทะลักแตกกระจายอยู่หากไม่รู้จักระงับอาการไว้ ปวดตายแน่ๆ

พออาคมเข้าไปในบ้าน แพทตี้ยื่นสายตาส่งให้เขา ในจังหวะนั้นอาคมเผลอมองหน้าเจ้าของบ้าน แทนมองสายยางยื่นมามือยื่นไปรับไม่ได้ใส่ใจ ตามัวแต่จ้องมองความสวยเซ็กซี่ เร่าร้อน คนถือสายยาง เสื้อผ้าพวกนี้ก็ช่างตัดประหยัดผ้า เขาชอบที่เมืองไทยร้อนไม่ต้องใส่เสื้อผ้ามากชิ้น มิดชิด ใส่แบบนี้น่ารักน่ารักชะมัด เขาตื่นในอกแทบทะลักความสำราญทางตา

“ว๊ายยยย !! คม” น้ำพุ่งออกจากจากสายยางฉีดใส่เจ้าของบ้าน กระเซ็นกระสาย จนเธอต้องกระโดดกระย่องกระแย่งหนีน้ำที่พุ่งสาดใส่ตัวเธอ

“โอ๊ะ !! ผมขอโทษครับคุณแพทตี้” ในจังหวะสติมาอาคมเปิดตามองหญิงสาว กล่าวขอโทษลุแก่ความผิด เขาเพลินเกินไปจนไม่มีความสามารถในการควบคุมสติ เพื่ออยู่กับการรดน้ำต้นไม้ ด้วยเห็นเจ้าของบ้านน่ามองกว่าดอกไม้ ต้นไม้

“ดูสิคมฉันเปียกหมดเลย ปิดน้ำเร็วปิดน้ำซะ” ฝ่ามือบางยกมือป้องสายน้ำพุ่งพรวดๆ

โอยยยย แม่เจ้าเธอไม่สวมยกทรง นมขนาดใหญ่ ที่เขาเห็นนอกรั้ว ตอนนี้โดดเด่นอูมอวบอวดความสวยทิ่มตายามหนุ่ม ใกล้แค่มือเอื้อมจริงๆ ใกล้มาก ใหญ่มาก อย่านะเว้ย เลือดกำเดาห้ามไหล เดี๋ยวไก่ตื่น มือกร้านงานสั่นสะท้านอยากเหลือเกิน อยาก...จับ มือที่ถือสายยางร้อนยิ่งกว่ากำถ่านติดไฟ ในจังหวะนั้นอาคมคิดบางอย่างขึ้นได้ แทนที่จะช่วยหญิงสาว เขากลับฉีดน้ำใส่เธอจนเปียกโชกมากขึ้น

“อ๊ายยย คมนายทำบ้าอะไร ดูสิฉันเปียกหมดเลย” หญิงสาวกางแขน โวยวายในสภาพร่างกายเสื้อผ้าเปียก ไปถึงเส้นผมลู่เปียกน้ำ

“ผมขอโทษ คือผม คือ...” อาคมทิ้งสายยางถอดเสื้อยาม ไปคลุมให้กับหญิงสาว เขาไม่รู้จะทำอย่างไร ถ้าเธอโวยวายไปฟ้องหัวหน้ายาม เขาเป็นได้ตกงาน ไม่ได้เห็นหน้าสวยๆ นมใหญ่ หอยอูมๆ ของเธอเป็นแน่ อาหารตา อาหารหัวใจก็พลอยหมดไปด้วย

ครั้นพอยามหนุ่มหล่อถอดเสื้อ ไม่น่าเชื่อเขาจะหุ่นดี เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแห่งความเป็นผู้ชาย เต็มเปี่ยมไปด้วยความน่ามอง น่าสัมผัส แตะต้อง และก็น่ากินสุดๆ ภายใต้สีผิวแทน หล่อล่ำ น่าปล้ำได้ร้ายกาจอย่างนี้ แววตาแพทตี้หยุดอยู่ตรงหน้าท้องลอนกล้ามสมบูรณ์สวยงามที่สุดของยาม ไม่เชื่อว่าเขาคือยาม เขาเป็นหนุ่มผู้ใช้แรงงาน มากกว่าใช้สมองในการทำงาน แม่เจ้า...!! เด็ด สุดๆ เมื่อคิดเกินงามก็กลัวเสียจริตหญิง เสแสร้งเบี่ยงหน้าหนีมองต้นไม้ ดอกไม้ ด้วยอาการเสียดาย