บทที่ 5 หน้าที่ที่ต้องทำ

แมวพาแพรววนิดไปที่ห้องพักที่อยู่ด้านปีกซ้ายของตัวบ้าน เด็กสาวเปิดประตูเข้าไปแล้ววางกระเป๋าเป้เธอลงข้างเตียงใหญ่ขนาดหกฟุต แพรววนิดเดินตามเข้าไปมองสำรวจห้องนอนของตัวเองแวบหนึ่งก็พบว่ามันดูกว้างกว่าห้องนอนที่บ้านของเธอซะอีก นี่ขนาดเป็นห้องของพี่เลี้ยงซึ่งก็ถือว่าเป็นแค่คนงานในบ้านนะเนี่ย

“ ห้องของพี่แพรวค่ะ ”

“ แล้วห้องของแมวอยู่ไหนเหรอ ” เธอถาม เผื่อว่าเวลาเหงาจะได้เดินไปคุยเล่นและทำความรู้จักกับคนอื่นบ้าง

“ ห้องของหนูอยู่เรือนหลังเล็กตรงโน้นจ้ะ ใกล้ห้องครัวน่ะ แต่ว่าห้องตรงนั้นมีแม่บ้านพักอยู่เต็มหมดแล้ว พ่อเลี้ยงเลยให้พี่พักอยู่ในตึกจะได้ดูแลคุณธิปได้สะดวกน่ะ ”

“ อ๋อเข้าใจแล้ว ขอบใจมากนะแมว ” เธอยิ้มกว้างให้แมว

“ พี่เก็บข้าวของแล้วก็อาบน้ำอาบท่าให้สบายตัวก่อนนะ เดี๋ยวหนูจะพาไปหาป้าเอม แกเป็นแม่บ้านใหญ่ที่นี่ จะเป็นคนบอกตารางงานของพี่อีกที พี่รู้ปะหนูโคตรดีใจเลยที่มีพี่เลี้ยงมาซะที จะได้ไม่ต้องขึ้นไปปลุกคุณธิปอีก ” สีหน้าแมวดูโล่งใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก

“ ขนาดนั้นเลยรึ แค่ปลุกเนี่ยนะ ” เธอหัวเราะขำท่าทางของเด็กสาว ที่ดูจะเข็ดขยาดการปลุกคุณหนูของบ้านเหลือเกิน

“ เดี๋ยวพี่ก็จะรู้เอง คุณธิปน่ะร้ายจะตาย หนูไปก่อนล่ะอีกครึ่งชั่วโมงจะมาเรียกนะ ” แมวออกจากห้องไปพร้อมกับปิดประตูให้เรียบร้อย

เธอถอนลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ นึกถึงหน้าหล่อ ๆ กับฤทธิ์เดชของผู้ชายที่ต้องมาเป็นพี่เลี้ยงให้แล้วก็หนักใจเป็นอย่างมาก

“ เด็กไม่เกินสิบขวบอะไรเนี่ย โตเป็นควายขนาดนี้แถมร้ายน่าดู แม่นะแม่ ” เธอบ่นพลางทรุดตัวลงนั่งบนเตียงนุ่มแล้วมองสำรวจรอบ ๆ ห้องอย่างพอใจ

เตียงใหญ่นุ่มสบายชุดเครื่องนอนสีชมพูอ่อนเรียบ ๆ สีเดียวกับผ้าม่านหน้าต่าง มีโต๊ะเครื่องแป้งอยู่ทางด้านซ้ายของหัวเตียง ภายในห้องมีตู้เสื้อผ้าบานเลื่อนบิ๊วอินทันสมัย และมีโซฟาตัวยาวตั้งอยู่ตรงริมหน้าต่าง เธอเดินไปเปิดม่านหน้าต่างออกดูก็พบว่า สระว่ายน้ำที่มีสวนหย่อมและน้ำตกจำลองอยู่ห่างจากห้องเธอไม่ถึงสิบเมตร วิวดีเลยนะเนี่ย เธอปิดม่านลงแล้วเดินไปจัดการรื้อกระเป๋าออกเอาเสื้อผ้าเก็บเข้าตู้แล้วเข้าไปอาบน้ำเพื่อเตรียมพร้อมกับหน้าที่ ๆ จะได้รับ

ครึ่งชั่วโมงต่อมาแมวก็มาเรียกและพาเธอไปพบป้าเอม ที่เป็นแม่บ้านเก่าแก่ที่นี่ ป้าเอวเป็นหญิงชราวัยหกสิบที่ยังแข็งแรงกระฉับกระเฉงท่าทางใจดี นางนั่งรออยู่บนโต๊ะที่ห้องครัว

“ นี่ป้าเอมจ้ะพี่แพรว เป็นคนเก่าและแก่ของที่นี่ แล้วก็เป็นยายหนูเอง ”

“ สวัสดีค่ะป้า หนูชื่อแพรวนะจ้ะ ” แพรววนิดยกมือไหว้ผู้สูงวัยกว่าด้วยกิริยานอบน้อม ป้าเอมยิ้มมองเธออย่างผู้ใหญ่ใจดี

“ ไหว้พระเถอะหนู เห็นว่ามาทำงานแทนแม่เรอะ เจอคุณธิปแล้วใช่ไหม คุณธิปน่ะเธอร้ายกาจแค่ภายนอกเท่านั้นแหละ เมื่อก่อนเธอเป็นเด็กดีมากตอนที่คุณดาวยังอยู่ พอไม่มีแม่เลยก้าวร้าว พ่อเลี้ยงก็เลยต้องจ้างพี่เลี้ยงมาคอยควบคุมดูแล แต่ก็อยู่กันไม่ได้นานซักคน หนูล่ะคิดว่าไหวแค่ไหน ฮึ ”

ป้าเอมถามยิ้ม ๆ นางก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าสาว ๆ บอบบางอย่างเธอจะทนคุณธิปได้กี่วันกัน

“ ไม่ไหวก็ต้องไหวค่ะป้า เพื่อเงินและความอยู่รอด ”

“ เออ ดี ๆ เอ้านี่ตารางงานและเวลา แล้วก็ตามมาป้าจะพาไปดูบ้าน จะได้รู้ว่าห้องของคุณ ๆ เขาอยู่ตรงไหนบ้าง ”

ป้าเอมส่งแผ่นตารางงานให้เธอรับเอาไป ในระหว่างนั้นคนรับใช้ผู้หญิงวัยกลางคนสองคนก็ถือตะกร้าผ้าเข้ามาในห้องครัวพอดี แพรววนิดจึงยิ้มทักทายอย่างผูกมิตร และได้รอยยิ้มตอบกลับคืนมาเช่นกัน

“ สองคนนี่เขาชื่อมด กับอัน เป็นคนใช้ที่บ้านนี้เหมือนกัน แล้วก็มีตาพุดคนสวนอีกคน แกรดน้ำต้นไม้อยู่สวนโน่น แล้วก็เจ้าเชนคนขับรถ เดี๋ยวก็คงเห็นเองตอนกินข้าวเย็นพร้อมกัน ” ป้าเอมแนะนำคนรับใช้ในบ้านให้เธอได้รู้จัก แพรววนิดยิ้มและยกมือไหว้พี่มดกับพี่อัน

“ สวัสดีค่ะ หนูชื่อแพรวค่ะพี่ ๆ ” มดกับอันยิ้มให้แล้วหันไปกระซิบกระซาบกันพลางพับผ้าในตะกร้าไปด้วย

“ พี่เลี้ยงคนใหม่รึ สวยจัง รายนี้จะอยู่ได้นานมั้ยเนี่ย ”

“ ฉันว่าไม่เกินสามวันจะเลื่อนขั้นจากพี่เลี้ยงไปเป็นอย่างอื่นซะละมั้ง ” แพรววนิดได้ยินก็หน้าเสีย ป้าเอมจึงหันไปดุสองคนรับใช้

“ พวกแกนี่ก็นะ มีงานก็ทำไปพูดมากเดี๋ยวก็เลื่อนขั้นให้ไปเป็นพี่เลี้ยงแทนหนูแพรวเขาซะดีไหม ” มดกับอันส่ายหน้าทันที

“ ไม่เอาหรอกรนหาที่ชัด ๆ ” สองสาวใช้ยิ้มแหย ๆ ให้เธอแล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ

“ อย่าไปฟังพวกมันมากหนูแพรว ตามป้ามา ” ป้าเอมบอกแล้วเดินนำหน้าเธอออกจากห้องครัวไป