Chapter 6 ย่ำยีดอกฟ้า (2) NC

จ๊วบ! จ๊วบ!

เสียงดูดของเขาดังลั่นในสองหูที่อื้ออึงของเพียงขวัญ เธอเม้มปากส่ายหน้าไปมาไม่หยุด ด้วยความรู้สึกแปลกประหลาดที่ถูกจุดในช่องท้อง ก่อนที่ร่างกายจะขยับไปเอง เมื่อความเสียวมันระเบิดเปรี้ยงปร้าง

“อื้อ!!”

เสียงครางดังลอดออกมาจากริมฝีปากที่เม้มไว้ และมีฝ่ามือเล็ก ๆ ปิดกั้นอีกชั้น ร่างกายนุ่มนิ่มแอ่นระแน้รับความฟินซ่านที่ทำให้นิ้วเท้าของเธอเกร็งจนหงิกงอ

“แฮ่ก แฮ่ก”

เสียงหอบหายใจของหญิงสาวที่อ่อนระทวยลงอีกครั้ง ทำให้พยัคฆ์ยิ่งคึกคัก ชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว เขาโยนเสื้อทิ้งข้างเตียงขนาดใหญ่ แล้วประคองความใหญ่ยาวที่เต้นตุ้บ ๆ ด้วยความคลั่งตัณหาไว้ในฝ่ามือ เหมือนจะอวดอ้างศักดา

เมื่อเพียงขวัญลืมตามอง เธอก็เบิกตากว้างขึ้น เหมือนจะตกใจที่ของของเขาใหญ่ขนาดนี้

เฮอะ ใช่สิ

ไอ้ผัวฝรั่งตัวเล็กที่ดูเหมือนจะสูงแค่ไหล่เขาคนนั้นของเธอจะมาสู้อะไรกับขนาดที่เกินมาตรฐานชายไทยทั้งรูปร่างและความเป็นชายของเขาล่ะ!

กิตติพยายามโกหกว่าลูกสาวยังซิง โดยไม่รู้เลยว่าพยัคฆ์เคยสืบเรื่องของเพียงขวัญอยู่บ้าง คิดว่าเขาไม่รู้หรือไงว่าเพียงขวัญอาศัยอยู่ห้องพักเดียวกับไอ้ฝรั่งผมทองนั่น อยู่กินกันในครึ่งปีสุดท้ายที่เธอเรียนปริญญาโท!

คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็ทั้งโมโหทั้งอิจฉา ที่ถูกชายชาวต่างชาติแย่งเปิดซิงดอกฟ้าของเขา ไม่สิ เธออาจจะไม่ได้ซิงอยู่แล้วก็ได้ตอนไปอยู่กินกับผู้ชายที่อเมริกานั่นน่ะ ใครจะการันตีได้ว่าเธอไม่ได้ร่านอ้าขาให้คนอื่นก่อน

ขนาดตอนที่เขาเป็นลูกชายคนขับรถของพ่อเธอ เพียงขวัญยังอ่อยเขา ปั่นหัวเขา ทั้งที่มองเขาเป็นแค่กุลีชั้นต่ำ

ชายหนุ่มกัดฟันกรอด

เขาจับเธอแหกขาออก แล้วแนบความเป็นชายที่เต้นตุ้บ ๆ ลงกับหอยหวานของเธอจนน้ำเหนียวกระฉอกออกมาเปรอะต้นขาของเขา

“ดะ เดี๋ยวค่ะ” เพียงขวัญผลักอกหนากำยำ ฝ่ามือของเธอโดนหัวนมแข็งเกร็งของเขาจนชายหนุ่มกระตุกด้วยความเสียว เมื่อเขาเงยหน้ามอง เธอก็ถามเสียงสั่น “ถะ ถุงยางล่ะคะ?”

“หา!” ชายหนุ่มตะโกนอย่างคลุ้มคลั่ง “ทำไมพี่ต้องใส่ถุงยางตอนเอากับเมียด้วย!”

เพียงขวัญสะดุ้ง กลัวจนตัวสั่น... เธอถามเขาทั้งน้ำตา

“แล้วพี่... ใส่ถุงหรือเปล่าคะ ในห้องน้ำเมื่อกี้นี้...”

พยัคฆ์ได้ยินคำถามของเธอก็ยิ่งหัวเสีย

“แล้วไง? พี่จะใส่ถุงหรือไม่ใส่ตอนเอากับชีสเค้ก มันเกี่ยวอะไรกับเธอ?”

“ก็...”

“คิดว่าพี่สกปรกขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“พี่เสือ...”

“เออ จำไว้ให้ขึ้นใจเลยเพียงขวัญ ไอ้เสือสกปรกชั้นต่ำคนนี้นี่แหละ คือผัวคนล่าสุดของเธอ!”

ชายหนุ่มกระแทกความใหญ่ยาวแข็งราวกับสากเข้าไปในร่องคับแคบอย่างแรง ทีเดียว ลึกสุดลำ!

ปั้ก!

เพียงขวัญตัวแข็ง เบิกตากว้าง ฝ่ามือที่ดันแผงอกของเขาค่อย ๆ สั่นสะท้าน ก่อนที่เธอจะหมดแรงลดมือลงไปแตะตรงท้องน้อย แล้วร่างบอบบางก็ทรุดฮวบลงกับเตียงนอนนุ่ม สั่นเทา... น้ำตาไหลพราก ไร้เสียงครางด้วยความสุขสมอย่างที่พยัคฆ์อยากให้เป็น

เหลือเพียงเสียงร้องไห้ และความรู้สึกของเขาที่เหมือนเพิ่งทำลายเยื่อบาง ๆ ข้างในของเธอจนขาดวิ่น... เสียจนชายหนุ่มตัวแข็งทื่อราวกับรูปปั้นขนาดใหญ่ที่กำลังล้มทับดอกไม้บอบบาง จนกลีบดอกไม้ชอกช้ำ และไม่อาจกลับคืนมาได้เหมือนดังเดิมอีกต่อไป...