พี่ชายที่ร้าย (Mpreg)

พี่ชายที่ร้าย (Mpreg)

บทนำ

ผมเชื่อว่าทุกคนคงอยากจะมีชีวิตที่สวยหรู เกิดมามีพร้อมทุกสิ่งอย่าง มีครอบครัวที่อบอุ่น มีเงินทองใช้ไม่ขาดมือ มีความรักที่สุดแสนจะงดงาม...

แต่ทว่าความเป็นจริงแล้ว สิ่งที่ผมกล่าวมาข้างต้นมันเป็นโอกาสของคนแค่ไม่กี่เปอร์เซ็นต์บนโลกใบนี้ เพราะส่วนใหญ่ก็ต้องปากกัดตีนถีบเพื่อจะได้อยู่อย่างสุขสบาย

เพียงแต่ว่าชีวิตผม...มันบัดซบกว่านั้นอีก

ตั้งแต่จำความได้ผมก็เติบโตขึ้นมาในบ้านเด็กกำพร้าแห่งหนึ่ง จำได้ว่าชีวิตช่วงนั้นมีความสุขมากจนกระทั่งผมอายุได้เจ็ดขวบ มีสามีภรรยาคู่หนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับลูกชายที่มีอายุห่างจากผมสามปี พวกเขาทั้งสองคนอยากมีเด็กไว้รองมือรองตีนลูกชาย และผมคือผู้ถูกเลือก และนั่นก็ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปตลอดกาล

สวัสดีครับ ผมชื่อ ‘นายธาวิน ตั้งพาณิชย์สกุล’ เรียกผมสั้น ๆ ว่า ‘วิน’ ตอนนี้อายุ 17 ปีแล้ว ผมเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี ไม่เคยคิดร้ายกับใคร นั่นเป็นจุดอ่อนที่ทำให้ชีวิตผมต้องโดนใครต่อใครรังแกมาตลอด โดยเฉพาะครอบครัวที่รับผมมาอุปการะเลี้ยงดู พวกเขาทำกับผมอย่างกับเป็นแค่สัตว์ตัวหนึ่งเท่านั้น

ช่วงชีวิตในวัยเด็กของผมมันไม่น่าจดจำเอาเสียเลย เพราะต้องอยู่เป็นทาสรับใช้ของคนในบ้านหลังนั้นมาตั้งแต่เด็ก ถูกตี ถูกด่าว่าสารพัด แถมยังใช้แรงงานผมอย่างกับทาส ทั้งที่มีคนรับใช้อยู่แล้ว แต่ก็ไม่รู้ทำไมทุกคนในบ้านถึงได้เกลียดผมนักหนา เว้นแต่พ่อคนเดียวที่ดีกับผมมาตลอด เพียงแต่ว่าท่านเป็นคนที่กลัวแม่มากจนไม่กล้ายื่นมือมาช่วยเหลือผมได้มากนัก ถ้าเกลียดกันขนาดนี้ไม่รู้ทำไมถึงพาผมมาอยู่ด้วยก็ไม่รู้ ปล่อยให้ผมอยู่ในบ้านเด็กกำพร้าซะจะยังดีกว่า

ตอนนี้ผมย้ายออกมาจากบ้านหลังนั้นได้หนึ่งปีเต็มแล้ว ตั้งแต่คืนที่ผมโดนพี่ชายข่มขืน ใช่ครับผมโดนชายที่ผมรักข่มขืนอย่างโหดร้ายทารุณ ไม่ใช่เพราะเขารักผม แต่เพราะเขาเกลียดผมต่างหาก เกลียดจนต้องยัดเยียดข้อหาโจรขโมยทองคำหนักห้าบาทให้ผมอีกหนึ่งกระทง หากผมไม่หนีออกมาในคืนนั้นผมคงจะต้องถูกแม่บุญธรรมส่งเข้าไปในสถานพินิจอย่างแน่นอน จึงตัดสินใจหนีออกมาและไม่มีวันคิดจะกลับไปที่นั่นอีก

หลังจากออกมาผมก็ใช้ชีวิตอย่างคนเร่ร่อนอยู่พักหนึ่ง จนวันหนึ่งผมเดินไปเรื่อย ๆ อย่างไร้เรี่ยวแรงจนเป็นลมอยู่ข้างถนนเนื่องจากไม่ได้กินข้าวมาหลายวัน ยายจันทร์ที่มีอาชีพขายข้าวแกงเห็นเข้าจึงช่วยเหลือเอาไว้ เมื่อเห็นว่าผมไม่มีที่ไปก็ตัดสินใจพาผมไปอยู่ที่บ้านด้วย แกเองก็ไม่มีลูกหลานอยู่ตัวคนเดียว จึงรักผมและลูกชายของผมเหมือนลูกหลานแท้ ๆ ใช่แล้วครับผมท้องกับพี่ธี และตอนนี้ ‘ธนนท์’ ก็อายุได้หนึ่งขวบแล้ว ผมกับยายจันทร์ช่วยกันเลี้ยงดูแกมาเป็นอย่างดี และจะไม่มีทางให้ลูกผมกลายเป็นเด็กที่อาภัพเหมือนอย่างผมแน่นอน