ตอนที่5(คนใจร้าย)

ออกัส อัครเดช...

ตุ๊บ

"เห้ยย!"ผมร้องขึ้นด้วยความตกใจ อยู่ดีๆยัยเด็กกาฝากก็ล้มลงไปกับพื้น

"เป็นอะไรว่ะ?"ผมเข้าไปประคองตัวยัยเด็กกาฝาก ขึ้นมาบนตัก

"เธอเป็นอะไรของเธอว่ะ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะ"ผมมองหน้ายัยเด็กกาฝาก ดวงตาหลับพริ้ม จมูกเชิดรั้นอย่างคนหยิ่งๆ ปากหยักได้รูปสีชมพูอวบอิ่มที่ไร้สีลิปสติกแต่งเติม แก้มอมชมพูแบบธรรมชาติ ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ผมไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่สวยเองตามธรรมชาติเลย ทั้งเนื้อทั้งนมยัยเด็กกาฝากนี้มีเองทั้งหมด เต้านมสองเต้าอวบอิ่มที่ใหญ่เองตามธรรมชาติไม่ได้ใหญ่ด้วยมีดหมอ ผมยื่นมือไปบีบคลึงสองเต้าที่ชูชันท้าทายสายตาผม

"น่าจูบจังว่ะ"ผมพูดขึ้น แล้วค่อยๆโน้มหน้าลงไปหาริมฝีปากสีชมพูร่ะเรื่อ ของคนที่นอนหลับอยู่ในตักผม

"จุ๊ฟ ปากโคตรนุ่ม จ๊วฟ จ๊วฟฟ"ผมจูบปากยัยเด็กกาฝาก และดูดดึงริมฝีปากล่างของยัยนี่

"โคตรหวาน"ผมชักจะติดใจ ริมฝีปากของยัยนี่แล้วว่ะ

พรึ๊บ

ผมอุ้มร่างเปลือยเปล่าของยัยเด็กกาฝากมานอนลงบนเตียง และขึ้นคร่อมร่างยัยนี่ทันที ผมไม่รอช้า ประกบริมฝีปากของยัยนี่เลย

"จุ๊ฟ จ๊วฟ ซู๊ดดด"ผมดูดปากยัยเด็กกาฝากนี่อย่างเมามันส์ ผมไม่เคยจูบผู้หญิงคนไหนเลย เพราะผมรังเกียจพวกเธอยังไงล่ะ ไม่รู้เอาปากไปอมมากี่อันแล้ว

"อื้อออ "ยัยเด็กกาฝากครางขึ้นมา เมื่อผมส่งลิ้นสากของผมเข้าไปในโพรงปากหวาน

"แม่ง หวานทุกที"ผมผละปากออกมาจากริมฝีปากสีชมพูของยัยนั้น ผมก็ก้มหน้าลงไปดูดดึงเต้าสองเต้าแล้วเอามือไปบีบเคล้งคลึงอย่างมันส์มือ

"จ๊วฟฟฟ จ๊วฟฟ แผล๊บ แผล๊บ"ผมดูดนมยัยเด็กกาฝาก นั้น

"อื้ออออ"ร่างบางครวญครางขึ้น เมื่อผมเอาฟันกัดไปที่หัวนมสีชมพูของยัยเด็กกาฝากนี้อย่างหมั่นเขี้ยว ก็มันแข็งอ่ะ ยิ่งดูดยิ่งแข็ง ความเป็นชายของผมตื่นอีกแล้วเนี่ย

"พะพี่กัส"ยัย เด็กกาฝากลืมตาโตๆมองมาที่หน้าผม ที่ตอนนี้ผมกำลังซุกไซร้เต้าใหญ่ทั้งสองเต้าของเธออยู่

"อื้ออ"ยัยนั่นหลับตาพริ้ม พร้อมครวญครางขึ้นมาอีก เมื่อผมเอานิ้วมือลูบไล้ไปตาม จุดอ่อนไหวของเธอ แม่งนำ้ยังแฉะอยู่เลย สงสัยจะอยากโดน ผมไม่รอช้าแก้เชือกเสื้อคลุมออก แล้วจับความเป็นชายของผมจ่อไปที่จุดอ่อนไหวของเธอ

"อยากโดนหรอว่ะ แฉะเลย"

"อ๊ะๆๆๆ อื้ออ พี่กัส อย่านะคะ หนูขอร้อง"ยัยเด็กกาฝากขยับตัวหนีผม แล้วเธอก็ยกมือไหว้ผม แต่คนอย่างผมอยากได้อะไรก็ต้องได้ และตอนนี้ผมอยากได้ยัยนี่

"เธอเสนอตัวมาให้ฉันเอาเองน่ะ"ผมพูดขึ้น และจับขาเธอทั้งสองข้างลากกลับมาหาตัวผมที่นั่งอยู่

"ฮืฮๆๆ หนูเจ็บ"ยัยเด็กกาฝากร้องไห้ออกมา ผมจับขาเธอลากมาอย่างแรง

"อย่ามาสำออย ให้ฉันเอาๆให้เสร็จแล้วค่อยร้องไห้!"ผมพูดขึ้น แล้วจับขายัยเด็กกาฝาก อ้าออกอย่างแรง จนผมได้ยินเสียงกระดูกของยัยนี่ลั่น แล้วไง ผมไม่สน ผมจะเอา

"ฮืฮๆๆพี่กัส อย่าทำหนูเลยนะ เราเป็นพี่น้องกันน่ะ"ยัยเด็กกาฝากเอามือมาดันหน้าท้องของผม และยัยนั้นก็ ขยับตัวหนีผม แต่ผมจับข้อขาเธออยู่ ผมบีบอย่างแรงจนข้อขาของยัยนี่เป็นรอยแดงตามมือที่ผมบีบ

"ฉันไม่เคยนับเธอเป็นน้อง! อย่าสะเออะเอาตัวเองมาเทียบฉัน เธอมันก็แค่เด็กที่ไม่มีใครต้องการ เป็นภาระของบ้านฉัน เธอมันเป็นส่วนเกิน ยัยเด็กถูกทิ้ง!"ผมตะโกนใส่หน้ายัยเด็กกาฝากนั้น เธอก็ร้องไห้จนตัวสั่นเธอร้องไห้เหมือนจะขาดใจ แล้วไง ผมต้องสนไหม

"ฮืฮๆๆอึกฮืฮๆๆๆอึก"อลินร้องไห้ออกมาเหมือนคนกำลังจะขาดใจ ผมกำลังจะเอื้อมมือไปหาเธอ

"กัส! กัสเปิดประตูให้แด๊ดหน่อย"เสียงแด๊ด ผมรีบหีนหน้ากลับไปมองประตูห้องนอนผมทันที

"อาเฮล"อลิน ก็มองไปที่ประตูและก็เอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงตกใจ ผมก็ตกใจ แด๊ดมาทำไมว่ะ

"ห้ามบอกแด๊ดกับม๊าเด็ดขาด ว่าฉันทำอะไรเธอ ถ้าม๊ากับแด๊ดรู้ เธอตายแน่ ยัยเด็กถูกทิ้ง!"ผมหันกลับมาบอกเธอ แล้วเอานิ้วชี้จิ้มไปที่หน้าผากเธอ และผลักอย่างแรง จนเธอหน้าหงายแล้วไง ผมต้องสนไหม

"ไป๊ ไปหลบในห้องนำ้อย่าให้แด๊ดฉันเห็นเธอ ไปสิว่ะ นั่งหน้าโง่อยู่ได้!"ผมผลักตัวเธอให้ลงไปจากเตียง เธอก็มองหน้าผม ผมก็มองหน้าเธอ มองหน้าหาแม่งรึไงว่ะ

"ไปสิ!"ผมตะโกนใส่เธออีกครั้ง เธอก็ยอมเดินเข้าไปในห้องนำ้

"เหอะ"ผมก็เลิกมองเธอและ จัดเสื้อคลุมให้เข้าที่ และออกไปเปิดประตูให้แด๊ด

"ไง ไอลูกชาย มีอีหนูหรอว่ะ?"แด๊ดตบไหล่ผมและแด๊ดก็เอ่ยถามผม ผมก็ยักไหล่ให้แด๊ด

"ตามประสา คนไม่มีเมียอ่ะแด๊ด แด๊ดมาหาผมถึงนี้มีอะไรหรอ?"ผมเอ่ยถามแด๊ดขึ้น เมื่อเราทั้งคู่เดินมานั่งที่โซฟา ตรงโต๊ะทำงานผม ดีน่ะไม่ได้ไปนั่งตรงที่เสื้อผ้าของยัยเด็กกาฝากนั้นวางอยู่

"เยาะเย้ยแด๊ดหรอว่ะไอลูกชายฮ่าๆๆ เมื่อก่อนตอนแด๊ดยังไม่เจอม๊าแก แด๊ดก็ทำตัวแบบแกนี่แหละฮ่าๆ"แด๊ดก็นั่งมองผมและหัวเราะ ผมก็ชงเหล้าใส่แก้วส่งไปให้แด๊ด

"อ่ะนี่ครับ"ผมส่งแก้วเหล้าไปให้แด๊ดเฮล เเด๊ดก็รับแก้วเหล้าไปจากผม และเราทั้งคู่ก็ยกแก้วเหล้ากระดกขึ้นพร้อมกัน

"เออ ที่แด๊ดมาอ่ะ จะมาบอกแกว่าพรุ่งนี้ไปงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของลูกเพื่อนม๊าแกด้วย"แด๊ดเอ่ยบอกผม ผมก็เอนหลังพิงโซฟา และมองหน้าแด๊ดอย่างไม่เข้าใจ

"เพื่อนสมัยไหนของม๊าแกไม่รู้ แต่ที่รู้ๆม๊าแกให้ฉันเอาแกไปงานนี้ให้ได้ ถ้าแกไม่ไปน่ะ ฉันอดเยม๊าแกแน่ๆถือว่าช่วยๆแด๊ดหน่อยเว้ยไอลูกชาย"แด๊ดบอกผม แล้วท่านก็ยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปาก ผมก็เช่นกันยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปากเช่นกัน

"ไปน่ะเว้ย แด๊ดกลับแหละ มีงานว่ะ ตกลงไปน่ะเดี๋ยวเวลาค่อยบอกอีกที"แด๊ดบอกผมแล้วท่านก็ลุกขึ้นยืน ผมก็ลุกขึ้นยืนตามแด๊ด

"ครับ ผมไปก็ได้ ถือว่าช่วยแด๊ดล่ะกัน สงสารอ่ะ"ผมก็พูดขึ้นกวนๆแด๊ดอ่ะ

"ไอลูกชายหึๆๆแกนี้นิสัยเหมือนฉันเลยว่ะ เออไปล่ะ"แด๊ดตบไหล่ผม แล้วท่านก็เดินไปยังประตูแล้วออกไป. ผมก็เดินกลับเข้าไปยังห้องนอน และเดินไปเปิดประตูห้องนำ้

แอ๊ดดด

"แด๊ดฉันไปแหละ"ผมเอ่ยบอกอลิน ที่ตอนนี้เธอกำลังนั่งร้องไห้อยู่บนขอบอ่างด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าและผิวขาวๆของเธอ เธอก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมด้วยสายตาที่ผมมองไม่ออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอค่อยๆยันตัวยืนขึ้น และเธอก็เดินผ่านตัวผมที่ยืนอยู่ตรงประตู เธอเดินผ่านผมไป ผมก็มองตามแผ่นหลังและก้นที่ขาวเนียนของเธอ ตอนนี้มันเป็นรอยแดงไปหมด น่าจะเกิดจากที่ผมดึงเธออย่างแรงทำให้ผิวของเธอเสียดสีกับผ้าปูที่นอนรึป่าว

"จะไปไหน ฉันยังไม่อนุญาติให้เธอไป!"ผมเดินตามร่างบางๆของอลินออกมาที่ห้องทำงานตอนนี้เธอหยิบเสื้อผ้าของเธอขึ้นมาใส่

"หนูกลับก่อนนะคะคุณกัส"อลินเมื่อเธอใส่เสื้อผ้าของเธอเสร็จแล้ว เธอก็หันมาก้มหัวให้ผมและเธอก็เดินเปิดประตูห้องทำงานของผมออกไป เมื่อกี้เธอเรียกผมว่าคุณกัสหรอ หึ ยัยเด็กถูกทิ้ง

อลิน

ตอนนี้ฉันเดินออกมาจากผับของพี่กัสแล้ว ฉันเดินไปตามทางเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย ฉันเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการหรอ ฉันเกิดมาทำไม ฉันเกิดมาเพื่ออะไร ฉันมันเป็นภาระของน้าอลิซ ตอนนี้ฉันเดินมาหยุดอยู่บนสะพานแม่นำ้ใหญ่ และมองลงไปยังแม่นำ้สายนี้

"แม่ค่ะ พ่อค่ะ พ่อกับแม่อยู่ที่ไหนหรอค่ะ เป็นใครหรอค่ะ ทำไมถึงทิ้งหนูไว้แบบนี้ละคะ?"ฉันพูดขึ้นและก้มมองลงไปยังแม่นำ้ใหญ่ ด้วยสายตาที่เหม่อลอย

"แม่ง เรียนก็ไม่เก่ง เฮ้อออ ทำไมกูโง่แบบนี้ว่ะ หาผู้หญิงจริงใจสักคนก็ไม่มี แม่งเอ้ยยยย!"ฉันที่เกาะราวสะพานทอดสายตามองลงไปยังแม่นำ้ก็ต้องตกใจ ที่อยู่ๆก็ได้ยินเสียงของผู้ชายพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงหงุดหงิดฉันจึงหันไปมองเจ้าของเสียงที่ยืนห่างจากฉันไปราวๆ200เมตร ก็พบกับผู้ชายตัวสูงผิวขาวหน้าตาดีผิวพรรณเหมือนพวกลูกคนมีเงิน และชุดนักศึกษาที่เขาใส่ก็ของมหาลัยเดียวกับฉัน

"ส่ง นางฟ้า ลงมาหาผมสักคนสิครับ "ผู้ชายคนนั้นกุมมือไว้ตรงหน้าอกแล้วเขาก็เงยหน้าพร้อมหลับตาลงเพื่อขอกับฟ้า ฉันก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้า และกุมมือไว้ตรงอกเหมือนกับเขาและหลับตาลง

'พ่อค่ะแม่ค่ะ ทำไมถึงไม่ต้องการหนูละคะ'ฉันถามคำถามนี้ แล้วหลับตาลงมองขึ้นไปบนท้องฟ้า สีครามที่สวยงาม

"นางฟ้าของผม ขอบคุณที่ส่งนางฟ้ามาให้ผม"

"ว๊าย!"ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจ ที่อยู่ดีๆผู้ชายคนนั้นก็ชะโงกหน้ามามองฉัน ฉันลืมตามาเจอเขา

"สวยอ่ะ ชื่อไรหรอครับเธอ"ผู้ชายคนนั้นมองหน้าฉันด้วยแววตาเป็นประกาย แล้วเขาก็เอ่ยถามฉัน ฉันก็มองเขาอย่างสงสัย เขาอยู่ห่างจากฉันตั้งไกล เขาเดินเข้ามาตอนไหนน่ะ

"ไม่ต้องกลัวเรา เราไม่ทำอะไรเธอ"ผู้ชายคนนั่นบอกฉัน ที่ตอนนี้ฉันกำลังถอยหลังหนีเขาอยู่

"เราไม่ทำอะไรเธอหรอก"ผู้ชายคนนั้นก็บอกฉันอีก แต่ฉันจะมั่นใจได้ยังไง ผู้ชายน่ากลัวทุกคน ฉันไม่เชื่อ

ตึกๆๆๆๆๆ ตึกๆๆๆๆ

ฉันวิ่งหนีผู้ชายคนนั้นมา เขาก็วิ่งตามฉัน แต่ฉันวิ่งต่อไปไม่ไหวแน่ๆฉันสอดสายตามองไปรอบๆก็เห็นรถแท็กซี่ ฉันรีบโบกมือเรียกแท็กซี่

ปึง ปัง

"ไปบ้านASค่ะ"

"ครับ"ฉันเปิดประตูเข้ามานั่งบนรถแท็กซี่ แล้วบอกคนขับว่าไปบ้านAS ซึ่งมันเป็นชื่อหมู่บ้านของพวกเศรษฐี บ้านน้าอลิซอยู่ที่นั้น วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันต้องเสียตังจ่ายค่าแท็กซี่ ฉันก็หันหลังกลับไปมองผู้ชายคนนั้น ที่ตอนนี้เขากำลังวิ่งตามรถแท็กซี่ของฉันมา เพราะนาย นายคนเดียวที่ทำให้ฉันต้องเสียตังจ่ายค่าแท็กซี่ นายหน้าหล่อ.....