อกหักครั้งที่สอง(2)

ช่วงที่ฉันอยู่มัธยมที่ สาม ส่วนพี่ค่าย อยู่ มัธยม ห้า ฉันได้รับข่าวดีจากปรายที่ไปสืบมาว่า พี่นุ่นกับพี่ค่ายเลิกกันแล้ว และฉันก็ดีใจจนออกหน้าออกตา เพราะหลังจากที่ พี่นุ่นมาบอกว่าเธอเป็นแฟนกับพี่ค่าย ฉันก็ไม่ได้ไปดักรอ ไปเชียร์ ไปเสนอหน้าให้พวกเขาเห็นอีกเลย

" พี่ค่าย โสดแล้วมึงก็มีสิทธิ์ " ปรายพูด

" แน่นอน ตอนนี้กูเอาจริงล่ะ พี่ค่ายต้องมาเป็นของกูให้ได้ " ฉันพูดอย่างมั่นใจ

" เรื่องเรียนให้มันจริงจังแบบนี้หน่อยเถอะ " ปรายพูดขัด

" ปราย มึงเงียบไปเลย นี้ใคร ระดับกูแล้ว ถึงจะดูไม่ค่อยตั้งใจ แต่คะแนนสอบกูออกมาดีนะเว้ย " ฉันพูดโอ้อวด

" เออ มันก็จริง ไปกินข้าวกันเถอะ " ปรายพูดแล้วเราทั้งสองก็ไปที่โรงอาหาร และก็ได้เจอ พี่ค่ายกับพี่เมือง ยืนต่อแถวสั่งอาหารอยู่

" มึงๆ ร้านนั้น ๆ " ฉันดึงปรายไปร้านที่พี่ค่ายต่อคิวอยู่

" ดะ เดี๋ยวนะ มึงไม่กินก๋วยเตี๋ยวเป็ด นั้นมันร้านก๋วยเตี๋ยวเป็ดนะ " ปรายพูด ใช่ฉันไม่กินเป็ด ไม่ว่าจะเป็นข้าวหน้าเป็ด ก๋วยเตี๋ยวเป็ด แม้กระทั่งไข่เป็ด

" ตอนนี้ กูอยากกินแล้ว ไปเร็ว "ฉันพูดพร้อมกับดึงแขนปรายเข้าคิวต่อจากพี่ค่าย

ฉันยืนต่อพี่ค่าย เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ใกล้เขามากขนาดนี้ ตัวสูงจัง กลิ่นตัวก็หอม ผิวขาวด้วย ฉันมองด้านหลังของเขาพอถึงคิวพี่ค่าย เขาก็สั่งก๋วยเตี๋ยวเป็ดนั้น พอเขาได้รับมาก็เดินออกไป หันมายกยิ้มให้ฉันบางๆ ฉันเขินอายมาก

' มึง ๆ พี่ค่ายยิ้มให้กู " ฉันสะกิดบอกปรายอย่างดีใจ

" กูเห็นเขาก็ยิ้มให้ทุกคนนั้นแหละ " ปรายพูด ทำฉันหน้าง่อยไปเลย

" จะเอาอะไรเร็ว ๆ หนู เพื่อนต่อคิวรออยู่ " แม่ค้าพูด

" ค่ะ ๆ หนูเอาเหมือนพี่คนเมื่อกี้นี้ "ฉันบอกกับแม่ค้าให้ทำเหมือนพี่ค่าย

" อืม รอแปป " แม่ค้าตอบรับ แล้วจัดการให้กับฉันทันที

จากนั้นฉันก็กลับมาตามพี่ค่าย ไม่ว่าเขาจะอยู่ตรงไหน ฉันก็จะตามเขาไปทุกที่ จนฉันได้ข่าวมาว่า เขาเข้าชมรมวอลเลย์บอล ฉันจึงชวนปรายไปสมัครด้วย

" มึงนี้หาเรื่องจริงๆ แม่มึงบอกว่ามึงเป็นโรคหอบ ออกกำลังกายหนักๆไม่ได้ ไม่ใช่หรอ " ปรายพูด ใช่ฉันเป็นโรคหอบ ออกกำลังกายนิดหน่อยก็จะเหนื่อยง่าย

" แหม่ กูก็ไม่ได้จะสมัครมาเป็นนักกีฬาเลยสะหน่อย แค่มาเล่นขำๆ " ฉันบอก

" ตามใจ สมัครก็สมัคร " ปรายพูดแต่สีหน้าเหมือนไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่

" ขอบใจนะ ที่มาสมัครเป็นเพื่อนกู " ฉันบอกกับปราย

" ก็กูเป็นเพื่อนมึงไปแล้วนี้ เลิกคบก็ไม่ได้ เพราะกูไม่ได้คบใครนอกจากมึง " ปรายพูดบ่นไป

" มึงไม่คบใคร หรือไม่มีใครคบมึง ฮ่า ฮ่า " ฉันพูดแซวปราย

" อีเฟช !!" ปรายตวาดใส่ฉัน

" อ่ะ หยอก ๆ เพื่อนหยอก "ฉันก็ได้อยู่ชมรมวอลเลย์บอลสมใจ วันแรกที่เข้าชมรม ฉันก็ได้เจอกับพี่ค่ายที่เป็นผู้ฝึกสอน ทว่า ชมรมนี้ผู้หญิงจะมีมากกว่าผู้ชายสะอีก อาจเป็นเพราะพี่ค่ายส่วนหนึ่ง ไม่ว่ารุ่นน้อง หรือ รุ่นพี่ก็กรี๊ดกร๊าด พี่ค่ายกันยกใหญ่

" คู่แข่งมึงเยอะมาก " ปรายพูด

" กูไม่กลัว มึงไปสืบมาให้กูหน่อยว่าพี่ค่ายชอบกินน้ำอะไร กูจะได้ซื้อมาให้เขา " ฉันสั่งปราย

" กูอีกแล้ว " ปรายพูดพร้อมเอามือชี้ตัวเอง

" ช่วยกูหน่อยนะ นะๆ "ฉันพูดออดอ้อนปราย

" เออๆ ก็ได้ " ปรายพูดฉันเล่นวอลเลย์บอลไม่เป็น แต่ก็เป็นโอกาสดีที่จะได้ใกล้ชิดพี่ค่าย

" น้องครับ ต้องเสิร์ฟแบบนี้ " พี่ค่ายเข้ามาด้านหลังฉัน แล้วโอบตัวฉันทำท่าเสิร์ฟลูกบอลให้ถูก

- กูจะเป็นลม ใกล้มาก - ฉันคิดในใจ หน้าฉันนี้ร้อนผ่าวไปหมด

" ร้อนหรอครับ " พี่ค่ายถาม

" ปะ ป่าวค่ะ " ฉันตอบกระอีกกระอัก เพราะความเขิน

" เห็นหน้าแดง ๆ " พี่ค่ายบอก

" จะ จริงหรอคะ " ฉันพูดพร้อมเอามือลูบหน้า พี่ค่ายยิ้มแล้วส่ายหน้า

" พอเล่นได้ไหม ลองทำที่พี่สอนดูนะ " พี่ค่ายพูด

" ค่ะ " ฉันตอบไปสั้น ๆ ก้มหน้าด้วยความเขิน พี่ค่ายเดินออกไป ได้สักไม่กี่ก้าว ก็หันมาหาฉัน

" น้อง..น้องชื่ออะไรนะครับ " พี่ค่ายถามชื่อฉัน อยากจะกรี๊ดให้ลั่น แต่ก็เก็บอารมณ์ไว้

" ชื่อเฟชค่ะ " ฉันตอบ

" เฟชหรอ พี่ชื่อ ค่ายนะ " พี่ค่ายพูด แต่ทำไมฉันรู้สึกไม่ดีใจเลย ที่ผ่านมาฉันทำทุกอย่างให้มีตัวตน แต่ทำไมเขาไม่เห็นฉันเลย ฉันรู้จักชื่อเขา แต่เขากลับไม่รู้ว่าฉันรู้จักเขา อุตส่าห์พยายามทำให้เขารู้ว่าฉันชอบ เฮ้อ ! เอาว่ะ เริ่มใหม่.....

ฉันเลือกที่จะเข้าชมรมนี้ คิดไม่ผิดจริง ๆ ฉันได้ใกล้ชิดพี่ค่ายมากขึ้น และจะคอยซื้อน้ำมาให้เขาทุกวัน และฉันก็ยังมีโอกาสได้พูดคุยกับฉัน หยอกล้อกันบ้าง จนกระทั่งวันหนึ่ง ฉันนั่งอยู่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าโรงเรียนกับปราย อยู่ๆ ก็มีเด็ก มัธยม สองเดินมาที่ฉัน สามคน

" พี่เฟชใช่ไหม " น้องหนึ่งในสามถาม แล้วชี้มาที่ฉัน

' ใช่ มีอะไรหรอ "ฉันตอบพร้อมยิงคำถามใส่

" หนูชื่อ กิ๊ฟ นะ เป็นแฟนพี่ค่าย "จบประโยคที่น้องพูดฉันชะงักไปหนึ่งวิ อีกแล้วหรอเนี่ย

" ไปคบกันตอนไหนว่ะ " ปรายกระชิบบอกกับฉัน

" ละ แล้วยังไงคะ มีอะไร " ฉันถามตะกุกตะกัก

" กิ๊ฟไม่สบายใจเลย ที่เห็นพี่กับพี่ค่ายใกล้ชิดกัน ช่วยห่าง ๆ พี่ค่ายให้ด้วยนะ " น้องกิ๊ฟพูดกับฉัน

" กิ๊ฟ มาทำอะไร " เสียงพี่ค่ายเดินเข้ามา ทุกคนหันไปมอง น้องกิ๊ฟรีบเดินเข้าไปคล้องแขน

" กิ๊ฟ มาขอร้องพี่เขาว่า อย่ามาใกล้พี่ กิ๊ฟหึง ' น้องกิ๊ฟบอกกับพี่ค่าย

" ไม่มีอะไรหรอก น้องคนนี้เขาอยู่ชมรมวอลเลย์บอลหน่ะ พี่เป็นคนฝึกสอน ก็แค่สอนน้องเขาเท่านั้นเอง กิ๊ฟอย่าคิดมากนะครับ " พี่ค่ายพูดพร้อมกับ ลูบหัวน้องกิ๊ฟ ณ.ตอนนี้ฉันอยากจะออกไปจากจุดๆนี้เสียให้ได้....

(โอ๊ย เฟช เลิกชอบเถอะลูก )