บทที่5 ขอเป็นผู้ชายคนแรก

บทที่ 5

"เมื่อคืนฉันเกือบจะโดนไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้จะข่มขืนฉันด้วย"

"เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไรนะ!" คาวีเอ่ยขึ้นเสียงดังเขาลืมตาขึ้นในทันทีที่ลูกพีชพูดจบมือหนากระชากเส้นผมดำขลับตรงท้ายทอยของเธออย่างแรงด้วยความไม่พอใจ

"โอ๊ย!นี่! ฉันเจ็บนะทำไมแกชอบรุนแรงกับฉันตลอดเลย" ลูกพีชร้องขึ้นด้วยความเจ็บพลางมองค้อนคาวีด้วยความไม่พอใจ

"ใครทำมึง" คาวีเค้นเสียงลอดไรฟันเอ่ยถามพลางขบกรามแน่นจนสันกรามนูน

"ฉันไม่รู้จัก แต่ผู้ชายคนนั้นน่าจะเป็นคนจีนมั้ง"

"มันทำอะไรมึงบ้าง" คำถามที่เต็มไปด้วยน้ำเสียงที่ดุดันทำให้ลูกพีชจำใจต้องเล่าความจริงทุกอย่างให้เขาฟังอย่างละเอียด

"ทำไมมึงเพึ่งมาบอกกู ไม่รอให้มันข่มขืนก่อนล่ะค่อยมาบอกกู" หลังจากที่ฟังลูกพีชเล่าทุกอย่างจนจบคาวีจึงเอ่ยขึ้นเสียงเข้มแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างไม่ปิดบังพลางบีบปลายคางมนของเธออย่างแรง

"อื้อ!..แล้วทำไมเมื่อคืนฉันโทรหาแกทำไมแกไม่รับสายฉัน" คำถามของลูกพีชทำให้คาวีนิ่งไปเขาไม่ได้ตอบอะไรแต่เลือกที่จะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง

"กูไม่ว่าง ติดธุระ" คาวีตอบคำถามของเธอด้วยน้ำเสียงที่ห้วนๆโดยที่ไม่หันหน้ามาจ้องมองใบหน้าหวานของเธอ

"ธุระอะไรของแกตอนตีสอง" ลูกพีชจับใบหน้าหล่อเหลาของคนที่ขึ้นชื่อว่าเพื่อนสนิทให้หันมาสบตากับเธอ

"เออ กูไป..แบบที่มึงคิดนั่นแหละ"

"เมื่อไหร่แกจะเลิกสำส่อนเรี่ยราดสักที สักวันแกจะเป็นเอดส์ตาย" ลูกพีชเอ่ยกระแหนะกระแหนพลางทำหน้าบูดบึ้งแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างเปิดเผย

"ไม่มีทาง กูใส่ถุงยางตลอด" คาวียักยิ้มมุมปากพลางจ้องมองดวงหน้าหวานของเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์

"แกมองฉันทำไม" ลูกพีชเอ่ยถามด้วยความสงสัยและหวาดระแวงในเวลาเดียวกัน

"ถ้าไม่อยากให้กูกินเรี่ยราดมึงจะลองมาเป็นเมียกูดูไหมละ เผื่อกูจะหยุดกินเรี่ยราด" คาวีใช้นิ้วโป้งมือลูบวนที่ริมฝีปากอวบอิ่มของลูกพีชอย่างหนักหน่วง

"อื้มมม..." คาวีประกบจูบแนบชิดริมฝีปากอวบอิ่มอย่างดูดดื่มลิ้นสากค่อยๆสอดเรียวลิ้นเข้าไปควานหาความหวานในโพรงปากอวบอิ่มอย่างช่ำชอง

"แกลุกไปอาบน้ำสิ" ลูกพีชเป็นฝ่ายผละริมฝีปากออกมาก่อนจะเอ่ยบอกคนตัวโตที่นั่งเลียริมฝีปากของตัวเองอยู่ตรงหน้าของเธออย่างใจเย็น

"เปลี่ยนเรื่องเก่งนะ" คาวีตอกกลับพลางยักยิ้มมุมปากจ้องมองใบหน้าหวานอย่างนึกสนุก

"อ๊ะ นี่! วีแกทำบ้าอะไรของแกฉันบอกให้แกไปอาบน้ำไม่ใช่รึไง" ลูกพีชเบือนหน้าหนีเมื่อคาวีดันท้ายทอยของเธอเข้ามาหาแผงอกแกร่งของเขาจนใบหน้าหวานแนบชิดกับแผงอกแกร่ง

"ไม่อยากลองเป็นเมียกูบ้างเหรอ" ถ้อยคำหยอกล้อของคาวีทำเอาลูกพีชเขินอายจนพวงแก้มขาวนวลอมชมพูค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อราวกับลูกมะเขือเทศสุก

"ไม่..ปล่อยได้แล้ว" ลูกพีชตอบปฏิเสธทันควันเธอพยายามดีดดิ้นให้หลุดออกจากมือหนาแต่ยิ่งเธอดิ้นคาวียิ่งกอดรัดเธอเอาไว้แน่น

"ไม่ชอบกูเหรอ? กูนึกว่ามึงชอบกูซะอีกเห็นเพื่อนกลุ่มมึงแซวว่ามึงชอบกูอยู่บ่อยๆ" คาวีเอ่ยกระซิบข้างๆใบหูของเธอด้วยน้ำเสียงกระเส่าบ่งบอกได้ถึงอารมณ์กระสันของเขาในตอนนี้ได้เป็นอย่างดีทำเอาคนฟังรู้สึกขนลุกกับน้ำเสียงกระเส่าที่เขาเอื้อนเอ่ยออกมา

"จะ..จะบ้าเหรอฉันนี่นะชอบแก..ไม่มีทาง" ลูกพีชรีบปฏิเสธในทันทีเธอเบือนหน้าหนีไปอีกทางเพื่อไม่ให้เขาเห็นว่าเธอกำลังเขินอายกับคำพูดของเขาอยู่

"งั้นเหรอ..งั้นก็น่าเสียดายนะที่มึงไม่ได้ชอบกูไม่งั้นมึงคงได้กินของพรีเมียมของกูทุกวันแล้ว" คาวีเอ่ยเสียงเรียบพลางหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินถอดกางเกงนอนขาสั้นเดินเข้าไปภายในห้องน้ำ

"กรี๊ดดดดด!!ไอ้บ้าคาวี!นี่ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคนแกยังกล้าถอดกางเกงต่อหน้าฉันอีกนะ" ลูกพีชร้องขึ้นด้วยความตกใจไม่คิดว่าคาวีจะกล้าทำเรื่องลามกต่อหน้าของเธอถึงเพียงนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะเคยสัมผัสร่างกายของเธอแล้วแต่ทว่าเธอก็ยังไม่เคยเห็นแก่นกายขนาดใหญ่เกินมาตรฐานของเขาเลยสักครั้งมีเพียงแค่เขาที่ได้เห็นเนินเนื้ออวบอิ่มตรงกลางระหว่างขาของเธอหมดทุกซอกทุกมุมแล้ว

"อยากลองจับดูไหมล่ะเผื่อมึงเห็นแล้วจะอยากมอบครั้งแรกของมึงให้กู" คาวียักยิ้มมุมปากพลางเดินเข้ามาหาลูกพีชมือใหญ่จับใบหน้าหวานแนบชิดกับหน้าท้องแกร่งจากนั้นจึงจับใบหน้าของเธอถูไถไปมาบนกล้ามหน้าท้องแกร่งกำยำของเขา

"อื้อ!!" ลูกพีชส่งเสียงร้องอู้อี้ในลำคอก่อนจะดึงใบหน้าของตัวเองออกจากหน้าท้องกำยำ

"กูจะยอมเป็นผู้ชายคนแรกของมึงให้" คาวีเอ่ยเย้าหยอกทำเอาลูกพีชเขินอายจนพวงแก้มนวลเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่ออีกครั้ง

"ไอ้บ้า จะไปอาบน้ำก็ไปสิ" ลูกพีชอมยิ้มมุมปากเล็กน้อยพลางเบือนหน้าหนีไปอีกทางเพื่อไม่ให้มองเห็นแก่นกายใหญ่ที่กำลังผงาดแข็งชันอยู่ตรงหน้าของเธอในตอนนี้

"มึงควรจะดีใจนะที่จะได้กูเป็นผัวคนแรกของมึง ของพรีเมียมแบบกูผู้หญิงคนไหนก็อยากได้ทั้งนั้น ตอนนี้กูมาเสนอให้มึงถึงที่เลยนะแถมกูจะซื้อรถสปอร์ตให้มึงขับไปอวดเพื่อนมึงด้วย สนใจให้กูเป็นผัวคนแรกไหม?ถ้าให้โอกาสกูได้เป็นผัวคนแรกของมึงกูจะแถมหุ้นที่บริษัทให้มึงอีกสี่สิบเปอร์เซ็นต์ขอแค่กูได้เอาเอ็นกระแทกเข้าไปในร่องนุ่มๆของมึงเป็นคนแรก น้ำแตกแล้วกูสัญญาว่าจะดูแลมึงเป็นอย่างดีจะไม่มีบ้านเล็กบ้านน้อยเด็ดขาด" คาวีเอ่ยทีเล่นทีจริงพลางจับใบหน้าของลูกพีชกลับมาสบตากับตน

"เก็บความป๋าของแกไว้ใช้กับสาวๆในสต๊อกของแกเถอะ"

"กูไม่เคยเลี้ยงใครแต่ถ้าเป็นมึงกูจะยกให้หมดหน้าตัก" คาวีเอ่ยทีเล่นทีจริงแต่ในความทะเล้นนั้นกลับแอบแฝงความจริงเอาไว้ คาวีเองก็ไม่อยากรออีกต่อไปแล้วนับวันความรู้สึกของเขามันยิ่งชัดเจนมากขึ้นว่าเขาชอบเธอ ชอบแบบที่ไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนเท่าเธอมาก่อน