บทที่3 เป็นแค่เพื่อน

บทที่ 3

"พีช ฉันว่าเรากลับกันเถอะเป็นแบบนี้ฉันไม่สนุกแล้ว" ลูกพีชที่ได้ยินที่ติตี้เอ่ยจึงหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินนำเพื่อนสาวทั้งสองคนออกไปนอกผับหรูก่อน

"ให้ฉันไปส่งแกไหม" ติตี้เอ่ยอาสาจะไปส่งลูกพีชด้วยเห็นว่าเมื่อกี้ลูกพีชเพิ่งเจอเรื่องไม่ดีมา

"ไม่ล่ะ ฉันกลับเองได้" ลูกพีชตอบก่อนจะเดินตรงไปเปิดประตูรถสปอร์ตสีขาวคันหรูของตัวเอง

"ฉันว่าให้พวกฉันไปส่งแกเถอะ เดี๋ยวเพื่อนรักเพื่อนสนิทของแกจะมาแหกอกพวกฉันอีก" ติตี้ยังคงขออาสาที่จะไปส่งลูกพีชให้ได้ด้วยกลัวว่าคาวีจะโทรมาต่อว่าเธอและเมอาเหมือนหลายๆครั้งที่ลูกพีชออกมาเที่ยวกับพวกเธอแล้วปล่อยให้ลูกพีชขับรถกลับคอนโดเอง

"พวกแกไม่ต้องไปสนใจมันหรอก ฉันกลับล่ะขับรถกลับบ้านกันดีๆล่ะ บาย" ลูกพีชโบกมือลาเพื่อนรักทั้งสองคนพลางก้าวขาเรียวสวยเข้าไปนั่งด้านในรถสปอร์ตคันหรูของตัวเองก่อนจะขับรถสปอร์ตออกไปจากโรงจอดรถของผับหรูในทันที

@คอนโดหรูของลูกพีช

"แกยังไม่กลับอีกเหรอ" ลูกพีชที่เพิ่งเปิดประตูห้องนอนเข้ามาก็พบกับร่างสูงใหญ่ของคาวีที่ยังคงนั่งดูทีวี รอเธออยู่ที่บนโซฟาห้องนั่งเล่นเหมือนเดิม

"..." คาวีจ้องมองร่างบางอย่างพินิจพิจารณาก่อนจะดันลิ้นหนาเข้าหากระพุ้งแก้มเมื่อสายตาสัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติบางอย่างจากเสื้อผ้าของเธอ

"ทำรายงานเสร็จแล้วเหรอ" ลูกพีชเอ่ยถามพลางเดินเข้ามาหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับคาวีในขณะที่คาวีเองก็กำลังจ้องมองใบหน้าหวานของเธออย่างจับผิด

"ทำไมมึงเพิ่งจะกลับถึงห้องเอาป่านนี้ นี่มันจะตีสองแล้วเป็นผู้หญิงเที่ยวกลางคืนกลับบ้านดึกคนเดียวแบบนี้มันไม่ดี มันอันตรายต่อมึง" คาวีบ่นให้กับเพื่อนรักก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินเข้าไปหาเธอเขาโน้มใบหน้าลงมาสูดดมกลิ่นหอมตรงซอกคอระหงของเธอก่อนจะขบกรามแน่นอย่างไม่สบอารมณ์กับกลิ่นน้ำหอมของผู้ชายบนตัวของเธอ

"ทำไมมีกลิ่นน้ำหอมผู้ชายบนตัวของมึง มึงไปเอากับใครมา" คาวีเอ่ยถามเสียงเข้มพลางใช้มือหนาบีบปลายคางมนอย่างแรงเพื่อเค้นเอาคำตอบจากเธอ

"ปล่อยนะวี ฉันจะไปนอนกับใครมันก็เรื่องของ ฉันกับแกเราเป็นแค่เพื่อนกันแกอย่ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉันให้มันมากนัก เอามือของแกออกจากคางฉันเดี๋ยวนี้เลย ฉันเจ็บ" ลูกพีชเบ้หน้าเล็กน้อยก่อนจะแหวใส่คาวีเสียงเขียวเธอมองค้อนคาวีด้วยความไม่ชอบใจที่เขามักจะชอบใช้ความรุนแรงกับเธอแบบนี้ตลอดทุกครั้งที่เขาได้กลิ่นผู้ชายจากตัวของเธอ

"กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าอย่าเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นมันไว้ใจไม่ได้" คาวีเอ่ยพลางปล่อยมือออกจากปลายคางมนก่อนจะใช้มือหนาเสยผมดำขลับของตัวเองขึ้นลวกๆด้วยความหงุดหงิด

"รวมถึงแกด้วยรึเปล่าที่ใว้ใจไม่ได้" ลูกพีชตอกกลับด้วยใบหน้าที่บูดบึ้งเธอเพิ่งถูกชายแปลกหน้าลวนลามมามาดๆแต่ต้องมาปะทะคารมกับคาวีอีกจึงยิ่งทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิม

"เหอะ มึงยังไม่รู้ตัวอีกเหรอต้องให้กูบอกใช่ไหมมึงถึงจะเข้าใจอะไรได้ง่ายขึ้น"

"รู้อะไรของแกจะพูดอะไรก็พูดมาดิ พูดจากํากวมใครจะไปเข้าใจ"

"ช่างแมร่งเหอะ คนโง่อย่างมึงคงไม่เข้าใจอะไรหรอก ปล่อยให้มันเป็นไปแบบนี้แหละ กูกลับล่ะ" คาวีเอ่ยอย่างประชดประชันก่อนจะเดินออกจากห้องพักของลูกพีชทันทีด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดขุ่นมัว

"อะไรของมันจะพูดก็ไม่พูดกลัวดอกพิกุลร่วงออกจากปากรึไง" ลูกพีชพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินหายเข้าไปภายในห้องนอนของตัวเอง

RrrrrrrRrrrrr

เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูของคาวีดังขึ้นทำให้คาวีที่กำลังจะสตาร์ทรถยนต์หันไปจ้องมองที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือใช้เวลานานพอสมควรกว่าที่คาวีจะกดรับสาย

Call : ญดาดาวคณะนิติศาสตร์ปี3

ญดา : คาวีคะทำอะไรอยู่คะคุณนอนรึยังคะ พอดีว่าดานอนไม่หลับเลยโทรมาหาคาวีตอนนี้คาวีว่างไหมมาหาดาหน่อยได้ไหมคะ ถ้าคาวีมาอยู่ข้างๆดาตอนนี้ดาคงจะนอนหลับ

(ญดารุ่นพี่สาวดาวคณะนิติศาสตร์ที่พยายามทำทุกทางเพื่อที่จะอ่อยอยากจะขึ้นเตียงกับคาวี แต่คาวีไม่เคยจะเล่นด้วยกับเธอเลยสักครั้งเพราะเขาค่อนข้างที่จะเลือกกิน)

คาวี : เออ กำลังหงุดหงิดอยู่พอดีส่งโลเคชั่นมาเดี๋ยวไป

ญดา : จริงเหรอคะ คาวีจะมาหาดาจริงๆเหรอคะดาจะรอนะคะ

(ญดาตอบกลับด้วยความดีใจเมื่อคาวีคนที่เธอแอบชอบกำลังจะมาหาเธอที่คอนโด บ่อยครั้งที่เธอชวนให้เขามาหาเธอที่คอนโดแต่ทว่าคาวีก็ปฏิเสธเธอทุกครั้งแต่ในครั้งนี้กลับไม่เหมือนครั้งก่อนๆ)

@คอนโดหรูของญดา

ติ๊ง!

เสียงกดกริ่งหน้าประตูห้องพักดังขึ้นหนึ่งครั้งญดาที่ได้ยินเสียงกดกริ่งหน้าห้องพักจึงรีบวิ่งตรงไปเปิดประตูห้องให้คนมาใหม่อย่างรวดเร็ว

"มาแล้วค่ะ เชิญค่ะคาวีดาดีใจมากๆเลยนะคะที่คุณมาหาดาถึงที่นี่" ญดาเปิดประตูห้องพักให้คาวีเข้ามาด้านในห้องนอนของเธอด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม คาวีเองไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่าเดินเข้าไปภายในห้องนอนของเธออย่างถือวิสาสะก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกด้วยสีหน้าที่นิ่งดุดันจนดูน่ากลัว