บทนำ

อ๊ะ..อ๊ะ...อื้ออ!!! เสียงหญิงสาวครางระงมดังเล็ดลอดออกมาจากภายในห้อง หญิงสาวสองคนค่อยๆ เดินย่างกรายเข้ามาบริเวณห้องพัก

“เวย์ฉันไม่อยากเปิด ฉันกลัว”

เสียง ริสา เอ่ยขึ้นขณะเดินย่างกรายมาถึงห้องพักของแฟนหนุ่มของตัวเอง

“สักวันแกก็จะต้องรู้ความจริง”

ปัง! เสียงประตูถูกเปิดออกโดยฝีมือของ เวเลน ริสา แทบทรุดลงไปกองที่พื้นกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า

“พะ...พี่โรม”

“ริสา!! อ๊า!”

ริสามองภาพนั้นด้วยใจแตกสลาย ผู้ชายที่ตัวเองรักกำเริงรักอยู่กับผู้หญิงอีกคน เวเลนกำหมัดในมือแน่น ก่อนจะวิ่งขึ้นเตียงไปทำร้ายชายหญิง ริสาร่ำไห้ออกมาอย่างหนักราวกับโลกทั้งใบของเธอแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ

“ริสา พี่ไม่ได้ตั้งใจ”

คำพูดของชายหนุ่มทำเอาริสาเสียใจหนักกว่าเดิม เธอรักเขาสุดหัวใจ แต่ชายหนุ่มกลับตอบแทนเธอ ด้วยการ นอกใจ... ริสาวิ่งออกจากห้องพักแฟนหนุ่มทันที ก่อนที่โรม จะวิ่งตามมา

“พี่เป็นผู้ชาย บางทีพี่ก็ต้องการเรื่องอย่างว่า แต่ริสาให้พี่ไม่ได้”

“ค่ะ มันเป็นความผิดริสาเอง ที่ให้สิ่งที่พี่ต้องการไม่ได้ ริสาขอโทษแล้วกัน แต่หลังจากนี้ เราอย่าเจอกันอีกเลยนะคะ”

สิ้นเสียงริสาวิ่งออกไปจากถนนทันที เธอเหนื่อยเกินกว่าจะยืนอยู่ตรงนี้แล้ว... ความเจ็บช้ำที่มาพร้อมความเสียใจ ริสาและเวเลน เดินมานั่งที่ร้านเหล้าไม่ใกล้ไม่ไกล ก่อนที่พ่อของเวเลนจะป่วยและเธอต้องรีบไปโรงพยาบาลทันที

ริสานั่งกินเหล้าด้วยความเหม่อลอย

LINE

VALAN : อย่ากลับเองนะ เดี๋ยวฉันกลับไปรับ

RISA : แกไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก แกอยู่กับพ่อเถอะฉันดูแลตัวเองได้

VALAN : แกไม่มีทางกลับเองได้แน่ริสา

ริสาเริ่มรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำจึงค่อยๆ เดินย่างกรายด้วยสภาพโซซัดโซเซ ทำให้ชนกับชายหนุ่มโดยไม่ได้ตั้งใจ

“อ๊ะ ขอโทษค่ะ”

โรมัน มองเรือนร่างริสาด้วยแววตายากจะคาดเดา ก่อนจะเดินกลับโต๊ะตัวเองด้วยท่าทีนิ่งเรียบ ริสามองตามชายหนุ่ม ก่อนจะพบกับหญิงสาวสองคนที่เริ่มนัวเนียกัน....

อยู่ๆ เหตุการณ์เมื่อตอนกลางวันก็ประเดประดังเข้ามาในสมอง ริสาคุกเข่าลงบนพื้นทันที ชายหนุ่มที่เป็นเหมือนโลกทั้งใบของเธอแต่ตอนนี้กลับพังทลายโลกใบนั้นของเธอพังไม่เหลือชิ้นดี....

ริสาพยุงร่างกายตัวเองเดินออกมาหน้าร้าน ก่อนจะนั่งลงที่มุมน้ำพุ หญิงสาวยังคงนึกถึงเรื่องราวต่างๆ และยังคงร่ำไห้อยู่อย่างนั้น โดยไม่รู้ว่าการกระทำทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของผู้ชายที่เธอเดินชนหน้าห้องน้ำ

“อ๊ะ”

ผ้าเช็ดหน้าผืนบางถูกยื่นมาตรงหน้าหญิงสาว ก่อนที่ริสาจะรับมันไว้ และปาดน้ำตาออก

หลังจากที่ชายหนุ่มยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ โรมัน ก็เดินกลับไปที่รถหรูของตัวเองทันที

“เดี๋ยวคะ”

ริสาเอ่ยเรียกชายหนุ่มขึ้น แต่ก็ไม่ทันเมื่อชายหนุ่มเดินไปไกลเกินกว่าจะได้ยินเสียงเธอ

“ไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แต่ขอบคุณมากๆ นะคะ”

ริสาเอ่ยขึ้น ก่อนจะก้มมองผ้าเช็ดหน้าในมือ กลิ่นน้ำหอมเคาท์เตอร์แบรนด์ยังคงติดอยู่ที่ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ ริสาปาดน้ำตาออกก่อนจะเดินออกมาจากหน้าร้าน และกลับคอนโดตัวเองทันที เธอไม่อยากให้ที่บ้านเป็นห่วง จึงเลือกที่จะกลับคอนโดตัวเอง

ริสามองกลอนประตูอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจกดรหัสเข้าห้อง เหมือนทุกอย่างรอบตัวเธอ มันส่งผลกับสมองทำให้ภาพเหตุการ์ณที่อดีตคนรักของเธอกำลังเริงรักกับผู้หญิงคนนั้นฉายเข้ามาในสมองของเธอตลอดเวลา

“ไม่นานเดี๋ยวก็ชิน”

ริสาค่อยๆ ปาดน้ำตาออกจากพวงแก้ม ก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองทันที

อีกด้าน...

โรมันนั่งมองภาพถ่ายหญิงสาวด้วยความเสียใจ เมื่อ มีญ่า หญิงสาวที่ชายหนุ่มรักมาก ได้บอกเลิกเขาไป หลังจากเลิกรากันเธอก็ไม่เคยติดต่อมาอีกเลย

“ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรที่เราต้องเลิกกัน อยากให้รู้เอาไว้ ว่าฉันจะไม่มีวันเลิกรักเธอ มีญ่า”

โรมันอ่านข้อความหลังรูปภาพก่อนจะกอดมันไว้แน่น หลังจากที่เลิกรากันไป ชายหนุ่มไม่เป็นอันทำงาน เอาแต่กินเหล้าและเที่ยวผู้หญิง จนทำให้คนเป็นพ่อทนไม่ไหว จึงสั่งพักงานโรงแรมทั้งหมด เพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะทำมันพัง เพราะผู้หญิงคนเดียว.... โรมันยังคงดื่มเหล้าอย่างหนัก โดยไม่สนใจว่า ผู้เป็นพ่อและแม่ ก็เสียใจไม่น้อยที่เห็นลูกชายคนโตต้องตรอมใจเพราะผู้หญิงที่รักมากขนาดนี้

“เธอไม่ต้องกลับมาหาฉันก็ได้ แต่ช่วยอยู่ในที่ ที่ฉันมองเห็นเธอได้ไหม ฉันคิดถึงเธอ มีญ่า...”

ชายหนุ่มยังคงเพ้อหาเธอไม่หยุด เหล่าบรรดาลูกน้องต่างมองผู้เป็นนายด้วยความเห็นใจ เพราะมีญ่า คือผู้หญิงคนแรก และผู้หญิงคนเดียวที่คนเป็นนายของเขานั้น มีในชีวิต