ตอนที่ 3

เรโกะครางกระเส่า ริมฝีปากห่อรัดเป็นวง หารู้ไม่ว่ามีดวงตาคู่หนึ่งของชายปริศนา กำลังจับจ้องมองทุกความเคลื่อนไหวของหล่อน... ด้วยอารมณ์ทรมานไม่ต่างกัน

“ซี้ด... อูย... ”

เรโกะหลับตาพริ้ม ถ่างขาอ้าซ่า กดคลึงนิ้วหัวแม่มือกับปุ่มกระสัน ตวัดนิ้วกลางรัวเข้าใส่ร่องสวาทนูนแน่นเหมือนกลีบส้มโอ แอ่นอ้าขึ้นมาท่ามกลางเส้นขนสีดำระยับ โอบล้อมพูงามเอาไว้

“อ๊า... อ๊อย... ”

ใบหน้าของเรโกะบิดเบะไปชั่วขณะ ไม่ต่างจากคนแอบดูที่ขบกรามจนเป็นสันนูน เส้นเลือดที่บริเวณขมับทั้งสองข้างของเขาปูดโปนเป็นสาย มือรูดไอ้จ้อนยาวใหญ่ของตัวเองไปพลาง สายตาจับจ้องมองภาพของหญิงสาวในห้องน้ำที่กำลังกระแทกนิ้วเข้าใส่รูเสียวของตัวเองสลับบดบี้เม็ดกระสันด้วยนิ้วหัวแม่มือจนน้ำคาวสวาทแตกทะลักพลั่กๆ ออกมา

หญิงสาวหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งของชายปริศนา… กำลังจ้องมองความเป็นไปของหล่อนผ่านรูเล็กๆ ของผนังด้านหลังห้องน้ำ

“ซี้ด… อ่า… ”

ผู้ชายคนนั้นครวญครางเบาๆ มือรูดชักดุ้นจรวดยาวใหญ่ขึ้นๆ ลงๆ แอบเสพความสุขจากสายตา จ้องมองเรือนร่างสะคราญ อวบขาวราวกับหยวกของเรโกะ สะโพกกลมกลึงตึงเต็ม สองเต้าคับอีของหล่อนใหญ่มากจนแลเห็นเส้นเลือดสีเขียวกระจายเป็นสายรางๆ อยู่ภายใต้ผิวบาง ยิ่งทำให้ดูอวบคัดราวกับนมแม่ลูกอ่อน

“อู้ว… ”

คนแอบดูร้องคราง เมื่อเห็นเต้านมคู่งาม สั่นไหวตามจังหวะขยับเอี้ยวกายฟอกสบู่ของหญิงสาว

ภาพที่เห็นทำเอาชายปริศนาใจเต้นระทึก อารมณ์กระสันพลุ่งพล่าน มือรูดชักว่าว สาวแก่นกายยาวใหญ่ ท่อนเนื้อร้อนผ่าวปูดโปนไปด้วยเส้นเลือดและลายเอ็นโอบล้อมลำ ดวงตาเบิกโพลง… มองเรือนร่างเปลือยเปล่าเซ็กซี่สะดุดตาของหญิงสาวผู้ซึ่งไม่รู้ว่าตัวเองกำลังโดนแอบดู

‘โอ้ว… เซ็กซี่สุดๆ… ’

ชายในเสื้อคลุมสีดำแบบมีฮู้ดครอบศีรษะ พึมพำในใจ ดวงตาเบิกกว้าง เพ่งมองหญิงสาวด้วยหัวใจเต้นระทึก ขณะมือกำลังลูบไล้แก่นกาย ใหญ่ยาวราวกับท่อนแขนเด็ก

“อู้ว… ”

ชายปริศนาร้องครางได้อีกครู่สั้นๆ ก่อนที่ทุกอย่างจะต้องหยุดชะงัก สะดุดลงกับเสียงกระถางต้นไม้ที่ระเบียงหลังห้องตกกระทบพื้น

‘เสียงอะไร…!’

เรโกะตกใจ หยุดสิ่งที่กำลังทำ คว้าผ้าขนหนูขึ้นมากระโจมอก รีบก้าวออกมาดูที่ระเบียงหลังห้อง แต่ก็เห็นเพียงแค่แมวตัวหนึ่ง เดินไต่ขอบรั้วอยู่ไม่ไกล จึงเดาว่าน่าจะเป็นฝีมือของเจ้าแมวซนตัวนั้น

อีกสองวันต่อมา

กลางดึกสงัด หลังจากหลับไปได้เพียงชั่วโมงกว่าๆ

เรโกะสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก เพราะรู้สึกหิวน้ำ จึงเดินเข้ามาในครัวเล็กๆ ที่อยู่ติดกับห้องน้ำ

เรโกะชอบอพาร์ทเม้นท์แห่งนี้เพราะว่าเป็นห้องกว้าง มีพื้นที่ใช้สอยไม่ต่างจากคอนโด แบ่งพื้นที่ออกเป็นสัดส่วนชัดเจน ในห้องเดียวกันจึงมีทั้งห้องนอน ห้องรับแขก และห้องครัวเล็กๆ

และในขณะที่หล่อนกำลังจะกลับมาที่เตียงนอน จู่ๆ ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน มีคนซ่อนอยู่หลังประตูห้องครัว มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ท่อนแขนกำยำของคนร้ายรวบเอวหล่อนจากทางด้านหลัง กระชากร่างบอบบางเข้ามาในครัว

“อื๊อ... ”

เรโกะร้องได้เพียงเฮือกสั้นๆ เขาปิดปากหล่อนด้วยมือข้างหนึ่งแล้วล็อกประตู

“เงียบ… ถ้าไม่อยากตาย”

เสียงเข้มขู่เบาๆ ในลำคอ หากก็ทำให้คนโดนจู่โจมรู้สึกหวาดกลัวสุดชีวิต หัวใจเต้นแรง ไม่กล้าร้องให้ใครช่วย

“อย่าดิ้น… อย่าขัดขืน”

ร่างน้อยๆ ถูกดันเข้ามาชิดผนัง เต้านมคัพอีอวบใหญ่เบียดกระแทกผนังจนหนั่นเนื้อขาวๆ ปลิ้นออกมาข้างลำตัว หล่อนโดนทำราวกับว่าเป็นผู้ร้ายในคดีอุกฉกรรจ์ที่โดนตำรวจคนตัว

“อยู่เฉยๆ แล้วเธอจะไม่เจ็บ”

เขายกมีดปลายแหลมวาววับมาใกล้ซอกคอ ปาดเฉียดลูกกระเดือกไปมา

“อย่า… อย่าฆ่าฉันนะ”

เสียงของเรโกะสั่นเครือ หวาดกลัว ไม่คิดว่าตัวเองจะโชคร้าย มาเจอเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ทั้งที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในอพาร์ทเม้นท์แห่งนี้ได้เพียงไม่กี่วัน

“ถ้ากลัวตายก็อย่าขัดขืน”

เสียงกระซิบแหบพร่าเหมือนไอ้พวกโรคจิต ลมหายใจร้อนผ่าวรินรดอยู่ข้างใบหู ทำเอาเส้นขนของเรโกะลุกซู่ ลำตัวหนาเบียดเข้ามาจากทางด้านหลังของหล่อน ทำให้รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ตัวใหญ่มาก

“อ๊ะ…”

เรโกะสะดุ้ง มือสองข้างถูกจับมาขัดกัน ล็อกเอาไว้ด้านหลัง แล้วเชือกที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน ก็มัดมือหล่อนไพล่หลัง