1. มัดมือชก

ตึก ตึก ตึก

เสียงก้าวเดินทิ้งน้ำหนักเท้าสม่ำเสมอ บ่งบอกถึงบุคลิกของคนผู้นั้นว่าเป็นคนมั่นคง มั่นใจในตนเอง และในช่วงที่เสียงเดินนั้นจะผ่านหน้าห้องนั่งเล่น ก็มีเสียงของหญิงวัยกลางคนเรียกเสียก่อน ทำให้เสียงฝีเท้าชะงักหยุดกับที่

"อ้าว.. ตาภูมาพอดีเลย มานี่ก่อนลูก" คุณนายภาวรรณเปล่งเสียงเรียกลูกชาย ใบหน้าของผู้เป็นแม่ฉีกยิ้มดีใจเมื่อได้เจอหน้าของลูกในตอนที่ท่านอยากเจอพอดี

"...." ภูริชไม่ตอบไม่แสดงสีหน้าใด ๆ ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาในห้องแล้วนั่งลงที่โซฟาเดี่ยวใกล้กับมารดา ซึ่งโซฟาฝั่งตรงข้ามมีหญิงวัยกลางคนกับหญิงสาววัยละอ่อนหน้าหวานนัยน์ตากลมนั่งอยู่ ดูแล้วน่าจะอายุน้อยกว่าเขาหลายปี เธอคนนั้นแอบมองมายังเขาในตอนที่เขาเผลอและเมื่อเขาหันไปสบตา หญิงสาวก็สะบัดหน้าหนีแสร้งมองไปทางอื่นทำเหมือนไม่ได้สนใจในตัวเขาเลย 'หึ เด็กกะโปโลอย่างเธอมันไม่ใช่สเปกฉันหรอก' ภูริชคิดในใจพลางกวาดตามองสไตล์การแต่งตัวของเธอช่างไม่น่าดึงดูดสายตาของบุรุษเพศเลยสักนิด เสื้อเชื้ตสีขาวตัวโคร่งมัดเก็บปมข้างหน้ากับกางเกงยีนส์สีซีด ช่างไม่มีรสนิยมในการแต่งตัวเลยจริง ๆ

"จำน้าพิณได้ไหม?" คุณนายภาวรรณหันไปถามลูกชาย เสียงนั้นดึงความสนใจที่กำลังสำรวจรูปร่างของผู้หญิงตรงหน้าให้กลับไปหาผู้เป็นแม่

"สวัสดีครับ" ภูริชไม่ตอบ แต่การที่เขายกมือพนมไหว้นั่นก็ช่วยบอกคำตอบของเขาแล้วว่าเขานั้นจำหญิงคนนี้ได้ เพราะเขามักเจอผู้หญิงคนนี้ในตอนที่ต้องไปรับคุณนายแม่ตอนออกไปซื้อเสื้อผ้ากระเป๋าที่ห้างสรรพสินค้าบ่อย ๆ

"สวัสดีค่ะ พลอยสวัสดีพี่เขาสิลูก" น้าพิณหรือพิณเพลงเพื่อนของคุณนายภาวรรณยกมือรับไหว้ชายหนุ่ม จากนั้นก็หันไปสะกิดหญิงสาวข้าง ๆ ให้ทำความเคารพชายหนุ่มที่มีอายุแก่กว่าลูกสาวตัวเอง

"สวัสดีค่ะ" พลอยลลินณ์เอ่ยพร้อมกับยกมือขึ้นพนมไหว้ชายหนุ่มที่นั่งฝั่งตรงข้ามเธออย่างนอบน้อม

"...ครับ" ยอมรับว่าเสียงของหญิงสาวทำเขาลมหายใจสะดุด เสียงของเธอช่างอ่อนหวานไพเราะเสนาะหู เสียงที่แสนหวานของเธอช่างตรงข้ามกับเสื้อผ้าหน้าผมของเธอเสียจริง ๆ

"เพิ่งเจอน้องครั้งแรกใช่ไหม?" คุณนายภาวรรณถามลูกชาย ท่านมั่นใจว่าทั้งคู่น่าจะไม่เคยเจอกันแน่ ๆ เพราะขนาดท่านที่เจอกับพิณเพลงบ่อย ๆ ยังเจอลูกสาวของเพื่อนแค่ไม่กี่ครั้ง เพราะหญิงสาวนั้นไปเรียนต่างถิ่นนานครั้งถึงจะกลับมาบ้าน

"ครับ" ภูริชตวัดสายตามองผู้หญิงตรงหน้าอีกครั้ง ดูให้แน่ใจว่าเขาไม่เคยเจอเธอแล้วตอบผู้เป็นแม่ตามความจริง

"น้องเพิ่งเรียนจบด้านการบริหารโรงแรมมา ที่บ้านของน้าพิณเขาเพิ่งจะเปิดโรงแรมเล็ก ๆ แต่ว่าน้องเขาอยากหาประสบการณ์ด้านการบริหารก่อน แม่เลยจะให้น้องไปทำงานที่โรงแรมของลูก ให้ไปเป็นผู้ช่วยลูก ช่วยสอนงานให้น้องด้วยนะ" คุณนายภาวรรณหันไปอธิบายกับลูก พูดถึงธุระที่ทำให้ท่านเรียกให้ชายหนุ่มเข้ามาหา

"แม่ครับ! ผมยังไม่ได้บอกเลยนะครับว่าต้องการผู้ช่วย แม่มามัดมือชกแบบนี้ได้ยังไง" ภูริชพูดกับมารดาด้วยท่าทางขึงขัง ไม่ชอบใจเลยที่ผู้เป็นแม่มาบังคับเขาแบบนี้

"แม่รับปากกับน้าพิณไปแล้ว อย่าทำให้แม่ต้องผิดคำพูดสิลูก ให้น้องไปทำงานเป็นผู้ช่วยสักปีนึงก็ได้"

"แต่ผมมีวัชระอยู่แล้วนะครับ" ภูริชอ้างถึงผู้ช่วยที่ตอนนี้ทำงานแทนเขาอยู่ที่เกาะ ซึ่งเกาะนั้นเป็นสถานที่ตั้งโรงแรมแห่งใหม่ล่าสุดของตัวเองที่มีพิธีเปิดอย่างเป็นทางการในไม่กี่วันนี้

"เอาน่า ผู้ช่วยหลาย ๆ คนน่ะดีออกจะได้แบ่งเบางานลูกได้หลายด้าน ถือว่าแม่ขอนะ"

"แบ่งเบาหรือทำให้ยากกว่าเดิม.." ภูริชบ่นพึมพำแล้วกระแทกแผ่นหลังกว้างเข้าใส่พนักพิงด้านหลังอย่างจนปัญญา ปรายตามองคนต้นเหตุก็เห็นหญิงสาวนั่งบีบมือตัวเองแน่นเพราะอาการประหม่า

"คุณป้าคะ ถ้าคุณภูริชเขาไม่สะดวก หนูไม่ไปทำงาน.." (แล้วก็ได้) พลอยลลินณ์หันไปพูดกับคุณนายภาวรรณ แต่ไม่ทันที่เธอจะพูดจบประโยค เสียงของภูริชก็แทรกขึ้นมาเสียก่อน

"พรุ่งนี้ผมออกเดินทางเก้าโมงมาให้ทันด้วยนะครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับน้าพิณ" ภูริชพูดตัดบทพูดของเจ้าของเสียงหวาน เธอกำลังทำให้เขาดูเป็นคนใจแคบในสายตาของผู้ใหญ่นั่นทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกที่โดนเด็กเมื่อวานซืนมาลูบคม

ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นพรวดเมื่อบอกกำหนดการณ์ให้ผู้ช่วยคนใหม่รับทราบ หันไปสวัสดีเพื่อนของแม่ตนเองเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาทจนเกินไปที่เขาจะออกไปเพราะไม่มีธุระกับทุกคนในห้องนี้แล้ว จากนั้นก็เดินสาวเท้ายาว ๆ ออกไปอย่างหงุดหงิด

"เฮ้อ..ขอโทษเธอกับหนูพลอยด้วยนะ ตาภูก็เป็นแบบนี้แหละ ป้าเลี้ยงลูกตามใจไปหน่อยน่ะ" คุณนายภาวรรณส่ายหน้าให้กับอาการเอาแต่ใจของลูกชายแล้วหันมายิ้มอ่อนให้กับสองแม่ลูกที่นั่งฝั่งตรงกันข้าม

"ความจริง ถ้าภูริชเขาไม่เต็มใจ ฉันก็จะให้พลอยไปหาประสบการณ์ที่อื่นก็ได้นะ" คุณพิณเพลงเอ่ยขึ้น รู้สึกไม่สบายใจเมื่อได้เห็นอาการไม่เต็มใจของลูกชายเพื่อน

"ได้ยังไง มาทำกับคนกันเองนี่แหละดีแล้ว ให้หนูพลอยไปทำที่อื่นเธอจะวางใจได้เหรอ เกิดไปเจอเจ้านายไม่ดีหนูพลอยไม่แย่ซะเหรอ ยิ่งสวย ๆ น่ารัก ๆ แบบนี้อยู่ด้วย ทำกับตาภูนี่แหละเดี๋ยวฉันจะช่วยเป็นหูเป็นตาให้อีกแรง" คุณนายภาวรรณพูดโน้มน้าวเพื่อน ดูท่าแล้วลูกชายของท่านน่าจะไม่ถูกใจหน้าตาของลูกสาวเพื่อนสักเท่าไหร่แบบนี้เท่ากับว่าตัดปัญหาเรื่องชู้สาวไปได้เลย

และการที่ให้พลอยลลินณ์ไปทำงานกับลูกชาย ท่านก็จะวานให้หญิงสาวช่วยเป็นหูเป็นตานิสัยชอบเพลย์บอยของลูกชายเหมือนกัน เผื่อว่าไปคว้าผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มาทำเมียท่านจะได้รู้ทันท่วงที ตรวจสอบผู้หญิงคนนั้นก่อนที่ลูกชายตัวดีจะพาเข้าบ้าน

***********************

แน่ใจเหรอคะว่าให้น้องทำงานกับลูกชายแม่แล้วน้องจะปลอดภัย55555

นิยายชุดพิศวาสรัก อ่านเรียงได้ตามนี้เลยนะคะ

1. พิศวาสรักลูกหนี้ (เสี่ยภาคินทร์ + ปาริฉัตร)

2. พิศวาสรักเด็กหมอ (หมอชวิณ + แก้มใส)

3. พิศวาสรักเด็กฝาก (ภูริช + พลอยลลินณ์)

4. พิศวาสรักเมียแต่ง (ธันวา + รินรดา)