2. ข้อเสนอ

"พี่ชายเธอชื่ออะไร?" เสี่ยหนุ่มถามเธอต่อด้วยเสียงดุเมื่อเห็นว่าหญิงสาวยืนนิ่งไม่ตอบคำถามเขา

"ชะ..ชื่อประวิทย์ค่ะ" ปาริฉัตรตอบเสี่ยหนุ่มอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เมื่อเห็นสายตาคมจ้องมองมาที่เธอเขม็ง

"เช็คดูสิ" คำพูดนี้เขาหันไปยังชายที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะของเขา ชายคนนั้นรีบยกไอแพดในมือขึ้นมา เขากดนู่นเลื่อนนี่ไม่กี่ครั้งก็หยุดมือเมื่อเจอสิ่งที่เจ้านายถามหา

"นายประวิทย์เอาโฉนดที่ดินเนื้อที่สิบไร่มาค้ำประกันเงินกู้หนึ่งล้านครับเสี่ย ไม่เคยส่งทั้งต้นและดอก เมื่อวานถึงกำหนดยึดที่ผมเลยส่งจดหมายเพื่อที่จะยึดที่ดินแปลงนั้นครับ" หมอก มือขวาคนสนิทของเสี่ยภาคินทร์อ่านรายงานในไอแพดบนมือให้เสี่ยหนุ่มฟัง

"หนะ..หนึ่งล้านเหรอคะ" ปาริฉัตรพูดแทรกขึ้นมา เธอตกใจกับวงเงินที่เพิ่งได้ยิน ไม่คิดว่าพี่ชายเธอจะกล้ากู้ยืมเงินจำนวนมากขนาดนี้ ใบหน้าเล็กของเธอซีดเผือดราวกับกระดาษไม่มีผิด

"ไม่รวมดอกเบี้ยนะครับ" หมอกหันมาพูดกับเธอเพื่อให้ข้อมูลเพิ่ม

เป็นเพราะจดหมายฉบับนั้น ทำให้เธอต้องรีบมายังบ่อนแห่งนี้อย่างร้อนรน ในเนื้อความจดหมายทวงหนี้ฉบับนั้นมีสำเนาสัญญาการกู้ยืมเงินและลายเซ็นของพี่ชายเธอ มีสำเนาโฉนดที่ดินเป็นหลักทรัพย์ค้ำประกันแนบมากับสัญญาดังกล่าว ในสัญญาระบุว่าพี่ชายเธอไม่ชำระเงินกู้มาหกเดือน และไม่สามารถติดต่อพี่ชายเธอได้ บริษัทเงินกู้ของเสี่ยภาคินทร์จึงต้องดำเนินการยึดที่ดินแปลงดังกล่าว

ที่ดินแปลงนั้นเป็นที่ดินแปลงเดียวของตากับยายของเธอ ปาริฉัตรและประวิทย์พี่ชายของเธออาศัยอยู่กับตายายมาตั้งแต่พวกเธอยังเป็นเด็กเล็ก ๆ เพราะพ่อแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่ พี่ชายเธอเป็นคนเกเรตั้งแต่เด็ก ไม่เรียนหนังสือเอาแต่เที่ยวกับพวกเพื่อนและยกพวกตีกันไปวัน ๆ พอโตมาก็ติดการพนันงอมแงมจนไม่กลับบ้านกลับช่อง นานทีเธอถึงจะเจอหน้าพี่ชายเธอซักครั้ง

ปาริฉัตรไม่รู้ว่าพี่ชายเธอขโมยโฉนดมาตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้อีกทีก็เมื่อมีจดหมายส่งมาถึงบ้าน เมื่อยายเห็นเนื้อความในจดหมายก็ตกใจเป็นลมไปทันที เช้านี้เธอจึงรีบมาหาเสี่ยภาคินทร์ผู้เป็นเจ้าของเงินกู้เพื่อขอผ่อนชำระหนี้แทนพี่ชายเพื่อที่จะไม่ให้โดนยึดที่ดินไป

"หนู..หนูมาขอความกรุณาจากเสี่ยค่ะ หนูอยากขอผ่อนชำระหนี้แทนพี่ชายเป็นรายเดือน ดะ..ได้ไหมคะ?" ปาริฉัตรบอกเจตนากับเสี่ยหนุ่มด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ทันทีเมื่อพูดจบประโยค

"หึ เงินไม่ใช่น้อย ๆ เลยนะ เมื่อไหร่เธอจะใช้หนี้หมด แน่ใจเหรอว่าจะไม่หนีหนี้ไปแบบพี่ชายเธอ" เสี่ยภาคินทร์หัวเราะในลำคอเยาะเย้ย พูดกับเธอ ก่อนที่จะหรี่ตาคมมองเธออย่างครุ่นคิด ใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มขณะที่คิดส่วนได้ส่วนเสียถ้าหากเขายอมทำตามคำขอร้องของเธอ เขาเป็นนักธุรกิจ จะทำการใดเขาต้องได้กำไรเสมอ

"หนูไม่หนีแน่นอนค่ะ ที่แปลงนั้นเป็นของตากับยายหนู เป็นที่ดินแปลงเดียวของเรา หนูอยากไถ่คืนค่ะ" ปาริฉัตรตอบเสี่ยหนุ่มอย่างฉะฉาน ให้คำมั่นสัญญาว่าจะทำแบบนั้นจริง

"ถ้าฉันยอมฉันจะได้อะไร ฉันจะได้ที่แปลงนั้นมาทำกำไรอยู่แล้ว ในเมื่อเธอมาขัดผลประโยชน์ เธอสมควรที่จะมีอะไรตอบแทนที่คุ้มค่าหน่อยนะ" เสี่ยหนุ่มหรี่ตาสำรวจรูปร่างของผู้หญิงตรงหน้าอย่างใจเย็น เธอมีรูปร่างสูงบาง หน้าตาสะสวย ดวงตากลมโตเหมือนเด็ก จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากอิ่มสีชมพูเรื่อเมื่อยามที่เธอขยับปากพูดมันดูน่ารักจนเขาแทบอยากจะไปชิมความหวานจากปากเล็กนั้น

วันนี้ปาริฉัตรใส่ชุดยูนิฟอร์มของร้านอาหารแห่งหนึ่งมา เพราะเธอคิดว่าถ้าคุยกับเสี่ยเรียบร้อยเธอจะไปทำงานต่อ จากชุดนั้น ทำให้เสี่ยหนุ่มสามารถมองเห็นเรียวขาที่พ้นออกมาจากกระโปรงสั้นครึ่งขาอ่อนได้ ขาเธอขาวเนียนจนเขาอยากจะลูบไล้สัมผัสว่าจะเนียนนุ่มอย่างที่ตาเห็นหรือเปล่า แววตาของเสี่ยหนุ่มเป็นวาววับเป็นประกายไม่คิดบิดบังเมื่อสำรวจไปทั่วร่างกายของเธอ

ปาริฉัตรรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ จนต้องยกมือขึ้นลูบต้นแขนตัวเอง และนั่นทำให้เสี่ยหนุ่มมองตามวงแขนเรียวที่ขึ้นไปเบียดรัดหน้าอกใหญ่ที่สั่นไหวตามแรงเคลื่อนไหว เสี่ยหนุ่มรู้สึกถึงแรงตึงที่เป้ากางเกงขึ้นมาทันที แก่นกายเขาถูกกระตุ้นแค่เพียงเห็นท่าทางที่หวาดระแวงของหญิงสาวตรงหน้า เสี่ยหนุ่มผู้ไม่เคยเว้นขาดเรื่องบนเตียงกลับต้องมาหวั่นไหวกับผู้หญิงหน้าจืดคนนี้

"ละ..แล้วเสี่ยต้องการอะไรคะ ถึงจะยอมให้หนูไถ่ที่แปลงนั้นได้" ปาริฉัตรค่อย ๆ เอ่ยปากถามเขา เธอรู้สึกไม่ชอบใจและหวาดระแวงที่โดนมองแบบนั้น แต่ก็ต้องทำใจดีสู้เสือเพราะอยากได้ที่ดินคืน

"เธอมีแฟนหรือเปล่า?" เสี่ยหนุ่มไม่ตอบคำถาม แต่กลับถามคำถามที่เธอไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เขาถามเธอมามันเกี่ยวอะไรกับเรื่องหนี้ของเธอ

"มะ..ไม่มีค่ะ" ปาริฉัตรตอบเขาออกไปในที่สุด

"งั้นก็ได้ข้อสรุป ฉันจะให้ยอมเธอผ่อนหนี้ได้ แต่..." เสี่ยหนุ่มพูดแล้วหรี่ตาคมมองเธอแล้วกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

"จริงเหรอคะ ขอบคุณมากค่ะ" ปาริฉัตรดีใจรีบยกมือไหว้ขอบคุณเขา ทั้ง ๆ ที่เขายังพูดไม่จบ

"แต่เธอต้องยอมมานอนกับฉัน เป็นค่าดอกเบี้ย" เสี่ยหนุ่มพูดประโยคสุดท้ายออกมา เขาชอบใช้ร่างกายผู้หญิงมาเป็นค่าดอกเบี้ย แต่ถ้าผู้หญิงคนนั้นมีแฟนหรือสามี เขาก็จะให้ชดใช้เป็นเงินแทน เขาไม่ชอบใช้ผู้หญิงร่วมกับใคร แต่เธอคนนี้บอกไม่มีแฟน มีหรือที่เขาปล่อยให้หลุดมือ

"คะ!" ปาริฉัตรปล่อยสองแขนร่วงลงข้างตัว ใบหน้าเล็กหุบยิ้มลงทันที ก้อนเนื้อข้างซ้ายกระตุกวูบ ดวงตาโตค่อย ๆ กลายเป็นสีแดง น้ำสีใสเอ่อคลอเต็มเบ้าตา

"ทะ..ทำไมคะ" เสียงเธอถามออกมาเบาจนแทบเป็นเสียงละเมอ

"ก็ไม่ทำไม แค่ฉันพอใจ" เสี่ยหนุ่มพูดเสียงเรียบ ในเมื่อเธอไม่มีแฟน เขาก็ไม่รอช้าที่จะเอาเธอมาใช้เพื่อไม่ให้เสียผลประโยชน์

"ถะ..ถ้าหนูไม่ทำล่ะคะ?" หญิงสาวละล่ำละลักถามออกไปแล้วกลั้นใจรอฟังคำตอบ

"ก็เตรียมตัวขนของออกไปจากที่แปลงนั้นได้เลย" เสี่ยหนุ่มบอกกับเธอเสียงทุ้มเข้ม

น้ำตาใสที่เธอพยายยามกลั้นไว้ไหลลงมาเป็นทาง เมื่อได้ยินคำตอบของเขา เสี่ยภาคินทร์ต้อนเธอจนจนมุม