บทที่ 4 แรกพบประสบเจอ 1.3

มอลลี่ดูจะสนุกสนานกับความเป็นชายของเขามากเหลือเกิน ขยับปากกลืนกินสิ่งนั้นโดยไม่รู้สึกเบื่อ เวลาที่ห่างหายจากบทสวาทระหว่างเขาและเธอร่วมหนึ่งเดือน มันเป็นเวลาที่เธอรู้สึกไม่สบายตัวเอาเสียเลย แม้ว่าจะมีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่หลายมาสร้างความสุข ความสำราญทางกาย แต่ก็ไม่มีใครทำให้ความกระสันของเธอถึงจุดสุดยอดได้เลยสักคน เธอติดใจริคคาร์โด้ที่มีทั้งความหล่อ ลีลาเด็ดและท่อนเนื้อเอ็นฝังมุก มอลลี่จึงเดินทางมาหาริคคาร์โด้ มารำพันความคิดถึงที่มีต่อเขาเยี่ยงผู้หญิงไร้ยางอาย

“ริคค่ะ มอลลี่คิดถึงคุณที่สุดเลยค่ะ” เธอเงยหน้าเอ่ยบอกริคคาร์โด้ที่ยกยิ้มมุมปากขึ้นข้างหนึ่ง

“เหรอ” เขาทำเสียงสูงรับรู้ “เธอคิดถึงก็จัดการเลยสิ”

“แน่นอนค่ะ” มอลลี่พูดจบก็ขยับตัวลุกขึ้นยืน ก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตนออกจากร่างกายโดยไม่อายสายตาของริคคาร์โด้แม้แต่น้อย ราวกับว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติสำหรับเธอ

พอเรือนร่างของมอลลี่เปล่าเปลือย เธอก็ขยับตัวมานั่งคร่อมร่างหนา เรียวแขนสวยโอบรอบลำคอหนา โน้มใบหน้าเข้าใกล้ใบหน้าหล่อของริคคาร์โด้ จนริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกัน

มอลลี่เป็นฝ่ายเริ่มต้นจูบเจ้าของห้อง เธอบดขยี้เรียวปากอิ่มกับปากได้รูปของเขาอย่างเร่าร้อน ดุดัน ส่งลิ้นรุกล้ำเข้าไปพันรัดกับลิ้นหนาที่มีหรือจะให้เธอรุกเขาอยู่ฝ่ายเดียว เขาโรมรันตอบโต้กลับจนตัวเธอสั่นสะท้านจากความเสียวซ่านเล่นงาน

และเมื่ออารมณ์พิศวาสที่มีตั้งแต่เห็นหน้าและรูปร่างของริคคาร์โด้ มาถูกเพิ่มเติมจากรสจูบรวมทั้งมือใหญ่ที่กอบกุม เคล้นคลึงเต้าอวบใหญ่ ยังไม่พอ ปลายนิ้วของเขายังหมุนปลายถันของเธอ จึงทำให้ไฟราคะโหมกระหน่ำร่างสาวมากขึ้นและมากขึ้น

“เดี๋ยว ผมยังไม่ได้ใส่ถุงยาง” เขาเอ่ยบอกเมื่อเธอทำท่าจะครอบครองกายแก่งที่พร้อมสู้ศึก

“สดๆ ไม่ได้เหรอคะ” เธออ้อนเสียวสั่น

“ไม่ได้” ริคคาร์โด้ตอบเสียงเข้ม “ถุงยางอยู่ในลิ้นชักตู้ตัวโน้น ไปหยิบมา ถ้าเธอไม่หยิบก็ล้มเลิกทุกอย่าง”

ด้วยความกระสันที่มีมากและตั้งใจมาหาเขาโดยเฉพาะ ทำให้มอลลี่ยอมทำตามที่เขาบอกแต่โดยดี ลุกขึ้นเดินหยิบเครื่องป้องกันทางเพศ อุปกรณ์ที่จะทำให้การร่วมรักในครั้งนี้ปลอดภัยจากทุกสิ่งอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการตั้งครรภ์หรือโรคที่มาจากเพศสัมพันธ์

“คราวนี้เรียบร้อยแล้วนะคะ” มอลลี่บอกร่างหนาหลังจากที่จัดการสวมเครื่องป้องกันถึงสองชั้นตามความต้องการของริคคาร์โด้

“อืม” ริคคาร์โด้รับรู้ในลำคอ

เมื่อทุกอย่างพร้อมไร้ซึ่งอุปสรรค มอลลี่ก็ทำตามความปรารถนาของตนเองที่มีท่วมท้นทันที เธอคร่อมร่างหนา หย่อนบั้นท้ายครอบครองความเป็นชายตั้งชูชันที่ค่อยๆ ผลุบหายเข้าไปในรังสวาท

“อา...อา...ริคคะ ริค”

สาวร้อนรักเดินเกมสวาททันควัน มือเล็กทั้งสองข้างวางลงบนบ่าของเขา เพื่อเป็นหลักยึดในการดำเนินไฟเสน่หา จากนั้นเธอก็โยกตัวขึ้นลงตามจังหวะอารมณ์ หนักหน่วงทุกการกระชั้น เร็วรี่เพื่อให้ตนไปถึงจุดมุ่งหมาย

“อา...ริค ริคคะ...สะ...เสียวดีเหลือเกิน...อา”

มอลลี่ส่งเสียงครางตลอดเวลาที่เคลื่อนไหวบนตัวเขา เป็นเพราะความเสียวจากห้วงพายุอารมณ์เล่นงานอย่างจัง รวมถึงมุกนับสิบที่ฝังอยู่รอบส่วนปลายของแก่นกายชาย ยามที่เม็ดเล็กๆ นับสิบเม็ดครูดไปตามผิวเนื้อภายในร่างสาวครั้งใด ความกระสันเสียวรุกล้ำมากเท่านั้น เธอไม่เจ็บแต่เมามันสุดบรรยาย มิเสียแรงที่ดั้งด้นและทำเสมือนสตรีไร้ยางอายมาหาเขาที่นี่ ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ

“โอ้...พระเจ้า ริคคะ ริค...อา”

ริคคาร์โด้เพิ่มความสยิวเสียวให้มอลลี่มากขึ้น ด้วยสองมือ ปากและลิ้นของเขา มือใหญ่ประคองสองเต้าใหญ่ ปากก็อ้าอมยอดถันโดยมีลิ้นทำหน้าที่ตวัดเลีย ส่วนเอวสอบก็ไม่ได้หยุดทำงาน อัดกระแทกสวยเข้าในช่องทางรักของเธอไปด้วย ประสานงานกับร่างสาวที่กระชั้นลงมา เสียงเนื้อกระทบเนื้อจึงดังประสานกับเสียงครวญครางของมอลลี่

“ริค...โอ้...มุกของคุณกำลังทำให้ฉันขาดใจ...อา”

ปากเธอร้องครางไม่เป็นภาษา มือที่จับบ่าแกร่งไว้เวลานี้กลายเป็นบีบ เส้นผมปลิวไสวไปตามแรงจังหวะของมอลลี่ เธอสูดปากลมเข้าปอดหวังจะผ่อนปรนความร้อนที่มีอยู่มากในร่างให้ระเหยออกไปบ้าง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ช่วยเท่าไหร่นัก ภายในร่างสาวยังคงร้อนและร้อนมากขึ้นทุกขณะ เม็ดมุกยังสร้างความเสียวซ่านที่มาพร้อมกับความมัน หฤหรรษ์จนเธอไม่อยากจะหยุดเคลื่อนไหวตัวเองอยากจะขยับร่างเช่นนี้ไปเรื่อยๆ ทว่าความสุขที่โดดเด่นอยู่ตรงหน้า มันทำให้เธอต้องไขว้คว้าเอาไว้ ความเร็วและแรงในการขับเคลื่อนจึงทวีคูณ เน้นหนักทุกการกระชั้น

“อา..ริคคะ ริค...โอ้ววว”

มอลลี่ครางยาวก่อนจะหยุดเคลื่อนไหวร่าง เมื่อหญิงสาวก้าวผ่านความสุขที่ตนเองเอื้อมมือคว้า ร่างกายเธอคล้ายคนหมดแรงจนต้องฟุบหน้าลงบนบ่าของริคคาร์โด้ พร้อมกับเสียงระบายลมหายใจถี่แรง

ริคคาร์โดดันร่างระหงให้ออกห่างเพื่อที่เขาจะได้สร้างสรรค์ท่วงท่าในเกมพิศวาส แต่แล้วอยู่ๆ ภาพใบหน้าของดานิตาก็แวบเข้ามาในสมอง ส่งผลให้ชั่วพริบตาเขามองเห็นใบหน้าของมอลลี่เป็นสาวฝึกงานชาวไทยที่เข้ามาทำงานในบริษัทเป็นวันแรก และเมื่อเขากระพริบตาอีกครั้ง ภาพซ้อนนั้นก็เลือนหายไป เขาไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน