บทที่ 5 พนักงานคนใหม่ 1.1

ดารากานต์เดินถึงเหมืองที่อยู่ห่างจากถนนใหญ่สองถึงสามร้อยเมตร สถานที่ที่เธอมาจะเป็นในส่วนที่พักของคนงานและผู้เป็นเจ้าของ รวมทั้งเป็นสำนักงาน ส่วนเหมืองแร่ดีบุก จะห่างออกไปราวยี่สิบกิโลเมตร ในขณะที่เหมืองพลวงและทังสเตนหรือวุลแฟรมจะอยู่ห่างจากที่นี่ราวยี่สิบห้ากิโลเมตร เธอเดินจูงมือณดลมาถึงร้านค้าเล็กๆ ที่มีสินค้าอยู่หลายอย่าง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นสินค้าที่ใช้ในชีวิตประจำวัน

“พี่คะ ฉันมารายงานตัวค่ะ พอดีฉันเป็นพนักงานบัญชีคนใหม่ค่ะ ไม่ทราบว่าต้องไปพบใครคะ” ดารากานต์ถามข้อมูลกับคนขายของในร้านค้า

“พี่โก๋จ้ะ นั่นไงพี่โก๋เดินมาทางนี้พอดี”

นูรีนสาวชาวใต้ตอบเป็นภาษากลาง ชี้นิ้วไปยังร่างสูงใหญ่ของชายผิวคล้ำที่กำลังเดินมาทางร้านพอดี

“สวัสดีค่ะพี่โก๋ ฉันชื่อดารากานต์หรือดาวค่ะ พนักงานบัญชีคนใหม่”

ดารากานต์เดินไปหาโก๋ เธอพนมมือไหว้ตามมารยาทพร้อมกับแนะนำตัว

“หน้าตาดาวไม่ต่างกับในรูปถ่ายที่นกส่งมาให้เลยนะ ออกจะน่ารักกว่าด้วยซ้ำ”

การสมัครงานของดารากานต์ เธอไม่ได้สมัครงานโดยตรง แต่สมัครผ่านเพื่อนสนิทนามว่า อรดีที่เป็นเพื่อนสนิทของรุ่งอรุณน้องสาวของโก๋ อรดีจึงฝากฝังให้รุ่งอรุณหางานให้ดารากานต์ ประจวบเหมาะกับเหมืองเพลิงพยัคฆ์เปิดรับสมัครพนักงานบัญชีคนใหม่แทนคนเก่าที่ลาออกไปมีครอบครัว รุ่งอรุณจึงฝากฝังคุณแม่ลูกติดกับโก๋ ให้รับเข้าทำงาน เนื่องจากโก๋เป็นมือขวาและเป็นหัวหน้าคนงาน ดูแลเรื่องนี้โดยตรง

“ดาวต้องขอบคุณพี่โก๋มากนะคะที่รับดาวเข้าทำงาน”

เธอยกมือไหว้อย่างซึ้งในน้ำใจ เพราะหากโก๋ไม่รับเธอเข้าทำงาน ดารากานต์ก็ไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ใด คงต้องทนอยู่กับญาติใจจืดใจดำต่อไป

“ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง อยู่ที่นี่จะไม่มีใครรังแกดาวกับลูกนะ เราอยู่กันแบบพี่น้อง มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน”

โก๋รู้เรื่องดารากานต์จากน้องสาวมาพอสังเขป เขารู้สึกสงสารพนักงานคนใหม่ขึ้นมาจับใจทันทีที่รู้เรื่อง ชีวิตเธอรันทดไม่ต่างกับละครน้ำเน่าหลังข่าว

“พี่เตรียมห้องพักไว้ให้แล้ว พี่จะพาดาวไปที่ห้องพักนะ อาบน้ำอาบท่าพักผ่อนซะ ตอนบ่ายพี่จะพาไปพบนายเหมือง จากนั้นพี่จะพาดาวเข้าออฟฟิซ”

“ค่ะ พี่โก๋”

“เราเดินไปคุยไปดีกว่านะ มา พี่ช่วยถือกระเป๋า”

ดารากานต์ส่งกระเป๋าให้โก๋ ก่อนที่ทั้งสองจะพากันเดินไปยังห้องพักคนงานที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่มากนัก

“เรื่องลูกไม่ต้องห่วงนะว่าจะไม่มีคนเลี้ยง ป้าไหวรับเลี้ยงลูกคนงานหลายคน จ่ายค่าเลี้ยงแค่เดือนละหนึ่งพันบาท ส่วนค่านม ค่าขนมและค่าอาหารระหว่างวันก็ไม่ต้องห่วง นายเหมืองออกให้ทั้งหมด”

โก๋บอกเรื่องที่ดารากานต์เป็นกังวล เธอกลัวว่าจะไม่มีคนเลี้ยงลูกระหว่างที่ตนทำงาน เพราะหากนำลูกไปเลี้ยงดูในขณะทำงานอยู่ก็ไม่เหมาะ แต่พอได้ยินเช่นนี้ เธอก็โล่งใจไปมากโข

“นายเหมืองใจดีจังเลยค่ะ”

“ใช่ นายเหมืองใจดี แม้ว่าบางครั้งจะโหดไปนิด เถื่อนไปหน่อย ปากไวไปเล็กน้อย แต่โดยรวมแล้วนายเหมืองมีจิตใจเมตตามากๆ ส่งเสียให้ลูกคนงานที่ไม่มีเงินได้เรียนหนังสือ แถมยังซื้อรถตู้รับส่งลูกคนงานด้วย เพราะที่นี่อยู่ห่างจากโรงเรียนที่ใกล้ที่สุดยี่สิบห้ากิโล เวลาเจ็บไข้ได้ป่วยก็ไม่ต้องกังวล นายเหมืองทำประกันสังคมให้คนงานทุกคน และถ้ามีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม นายเหมืองก็ออกให้ เรื่องอาหารการกิน นายเหมืองเลี้ยงสองมื้อ มื้อเช้าและกลางวัน และอีกหลายเรื่องที่นายเหมืองคอยช่วยเหลือ ถ้าพวกเราไม่ได้นายเหมืองล่ะก็ แย่กันหมดแน่”

โก๋ไม่ได้ยกยอปอปั้นคุณงามความดีของนายเหมืองพยัคฆ์เพลิง ที่เขากล่าวมาล้วนแล้วแต่เป็นความจริงทั้งสิ้น แม้ว่าภายนอกเจ้าของแห่งนี้จะดูบ้าบิ่น โหดเหี้ยม แต่เนื้อในกลับมีจิตใจที่แตกต่าง น้ำเสียงและสีหน้าของโก๋ ยามพูดถึงเจ้านายของตน แสดงให้เห็นถึงการเทิดทูนและจงรักภักดี

“เจ้านายอย่างนี้หายากนะคะ ส่วนใหญ่จะให้แค่สวัสดิการขั้นพื้นฐาน แต่เท่าที่ฟังมา นายเหมืองให้เยอะมากๆ ค่ะ”

“เยอะสิ เยอะมากด้วย นายเหมืองบอกว่า คนงานทุกคนทำให้เขาร่ำรวย มีเงินกินมีเงินใช้ เรื่องที่นายเหมืองทำให้ไม่ถึงครึ่งกับที่ทุกคนให้มา แต่ถ้าคนไหนออกนอกกรอบที่นายเหมืองกำหนดไว้ นายเหมืองก็ไม่เอานะ ไล่ออกไปหลายคนแล้ว”

ทุกอย่างย่อมมีขอบเขต นายเหมืองพยัคฆ์เพลิงใจดีก็จริง แต่บทจะร้ายขึ้นมา หน้าอินทร์หน้าพรหมก็ไม่สน และอารมณ์เปรียบประดุจพายุงวงช้างบวกกับอุกาบาศก์ถล่มโลก ทุกอย่างจะราบเป็นหน้ากลอง

“ยิ่งได้ฟังกิตติศัพท์ของนายเหมือง ดาวชักอยากจะเห็นหน้าซะแล้ว”

“ดาวได้เห็นแน่ ตอนนี้อาบน้ำอาบท่าให้สดชื่นและพักผ่อนสักงีบดีกว่านะ” เขาพูดขณะที่หยุดยืนหน้าห้องพัก โก๋ไขกุญแจแล้วเปิดประตู “เป็นไง อยู่ได้ไหม”

“อยู่ได้สิคะ ดีกว่าห้องที่ดาวอยู่กับญาติพ่อเสียอีก”

ดารากานต์มองห้องขนาดกลาง เตียงเหล็กพร้อมที่นอนตั้งอยู่ริมห้อง พัดลมเป็นพัดลมเพดาน และมีตั้งโต๊ะอีกหนึ่งตัว ห้องน้ำในตัว ระเบียงยื่นออกไปด้านนอก ถือว่าเป็นห้องพักที่เยี่ยมมากสำหรับคนไร้ที่อยู่เช่นเธอ

“อ่ะ...กุญแจ พักผ่อนนะ พี่ไม่กวนแล้ว ตอนเที่ยงพี่จะพาไปกินข้าวที่โรงครัว”

“ขอบคุณมากค่ะพี่โก๋ ขอบคุณจากใจที่ช่วยดาวค่ะ” เธอพนมมือไหว้เขาอีกครั้ง ซาบซึ้งในน้ำใจ

“ต้องขอบคุณนายเหมืองมากกว่านะ พี่แค่รับดาวเข้าทำงาน แต่ทุกอย่างที่ดาวจะได้รับ นายเหมืองเป็นคนให้” โก๋ออกตัว

“ดาวก็ขอบคุณพี่โก๋ที่รับดาวเข้าทำงานก่อนไงคะ เอาไว้ตอนบ่ายดาวเจอนายเหมือง ดาวจะขอบคุณนายเหมืองค่ะ”

“พักผ่อนนะ พี่ต้องไปทำงานต่อแล้ว เดี๋ยวโดนเตะ”

คล้อยหลังร่างโก๋ ดารากานต์อาบน้ำให้ลูกชายเป็นอันดับแรก ก่อนจะให้ณดลดื่มนมแล้วกล่อมให้หลับ เพื่อที่เธอจะได้จัดการกับตัวเองบ้าง หลังจากอาบน้ำให้ร่างกายสดชื่น เธอล้มตัวลงนอนข้างบุตรชาย นอนหลับไปพร้อมกับคนที่หญิงสาวรักที่สุดในโลก