ตอนที่ 3

ณวัตถามและจ้องหน้ารุ่นน้องสาวที่ตอนนี้ดวงตาของหล่อนเหมือนมีบางอย่างวาบขึ้นมา ชวนฝันบอกไม่ถูกเลยว่าเธอเองรู้สึกอย่างไร ก็ไอ้ที่พูดออกไปเมื่อกี๊มันไม่ได้ออกนจากใจ มันเหมือนหล่อนประชดรุ่นพี่มากกว่า หรือพูดอีกทีก็คือหล่อนกำลังหยั่งความรู้สึกของเขาทั้งที่ไม่ควรจะเป็นอย่างนั้น หล่อนอยากรู้ว่าณวัตคิดยังไงกับเพื่อนสาวรุ่นเดียวกัน หรือว่าคนที่คิดและเกิดความรู้สึกไม่ปกติคือหล่อนเอง แล้วหล่อนก็เวยผมยิ้มกลบเกลื่อน

“เอ้อ...พี่ณวัต เดี๋ยวจูนมีเรียนตอนบ่ายโมงค่ะ คงต้องขอตัวก่อน”

“แล้วอย่าลืมที่เราคุยกันนะ เรื่องไปเที่ยวเชิงอนุรักษ์ เอ้อ...จูนอยากกินอะไรไหม เลิกเรียนพี่จะซื้อมาให้”

“รบกวนพี่ณวัตหรือเปล่าคะ”

“พี่เต็มใจ...เอ้อ...พี่อยากเทคแคร์น้องรหัสของพี่ให้ดีที่สุดน่ะ”

พูดเหมือนผู้ชายพูดกับแฟนตัวเองยังไงยังงั้น ชวนฝันหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที หล่อนยิ้มให้และมองเขาเดินกลับไปที่ตึกคณะ ชวนฝันตบแก้มตัวเองเบา ๆ นี่หล่อนเป็นอย่างนี้ตั้งแต่พบหน้ารุ่นพี่หนุ่มสุดหล่อครั้งแรก และใจเต้นตึกตักตอนรู้ว่าเขาเป็นพี่รหัสของหล่อน ตั้งแต่นั้นณวัตก็ทำหน้าที่ของเขา แวะเวียนมาหา ซื้อขนมมาฝาก ชวนฝันได้ยินเพื่อนรุ่นเดียวกันกับณวัตแซวเล่นว่าเขาขี้อาย ซึ่งหล่อนก็เห็นว่าเขาเป็นแบบนั้นจริง ๆ ถึงเขาจะเทคแคร์หล่อนในฐานะรุ่นน้องแต่ไม่เคยแสดงท่าทีรุ่มร่ามหรือปากว่ามือถึงกับหล่อน ไม่ถึงเนื้อถึงตัวเลยสักครั้ง

แต่หล่อนไม่แน่ใจว่าเขาจะคิดยังไงกันแน่ ไอ้ที่ว่าผู้ชายขี้อายแบบนี้ก็ดูยากชะมัด ไม่รู้ว่าเขาอยากทำดีกับหล่อนเพราะหน้าที่พี่รหัส หรือว่าตั้งใจมาคอยดูแลกันแน่ ที่รู้ตอนนี้คือหล่อนต่างหากที่เริ่มใจหวิวเวลาอยู่ใกล้รุ่นพี่ เวลาณวัตแวะมาหา มีขนมติดมือมาฝาก หล่อนไม่ได้ดีใจแค่ได้ขนม แต่ดีใจมากที่ได้เห็นหน้เขาด้วย ท่าทางตัวหล่อนเองนี่ล่ะที่ไขว้เขว ยังนึกไม่ออกบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นเรียกว่าอะไรดี