บทที่ 7 คืนปาร์ตี้

ไทม์ไม่พูดเปล่า มือหนาฉกเข้าที่ข้อมือเล็ก

!! พรึ่บ !!

“พี่ไทม์” ปลายฝันเรียกเขาด้วยสีหน้าตกใจ พี่ไทม์ในตอนนี้เขาดูน่ากลัวมาก

“ทำฉันแล้ว จะซิ่งงั้นเหรอ” เขาเอ่ยด้วยสีหน้าเอาเรื่องสุดๆ

“ป่าว...นะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุ ขอโทษละกัน” แต่นั้นใช่ว่าคนหลายอารมณ์อย่างเขาจะคิดฟัง ร่างสูงฉกมือเรียวเดินมาจนกระทั่งถึงห้องน้ำชาย

“พะ...พี่ไทม์ นี้พี่จะทำอะไร” ไทม์ไม่พูดเปล่า และกับดันคนตัวเล็กเข้าห้องน้ำชาย ท่ามกลางความตกใจของนักศึกษาหลายคนที่ผ่านไปมา

ร่างสูงปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตจนกระทั่งถึงเม็ดสุดท้าย ขณะที่เขาดันแผ่นหลังเธอติดในห้องน้ำ ฉันพยายามทำตัวลีบและเล็กที่สุด

!! พรึ่บ !! แต่นั้นเขากับโยนเสื้อนักศึกษาคลุมที่หัวของฉัน

‘ให้้ตายสิ ที่คอนโดวันนั้นว่าขาวมากแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะขาวมากกว่า’ ซิกแพ็คเอย กล้ามท้องหนาเป็นมัดๆ ปลายฝันที่เห็นเช่นนั้น ถึงกับตาเบิกกว้าง

“พี่จะทำอะไร...นี้ฉันยังไม่พร้อมนะ” นี้เขาถอดเสื้อทำไม อย่าบอกนะว่าเขา มือหนายันเข้าที่ผนัง ใบหน้าเรียวไร้เครื่องสำอาง ต้องเป็นผู้หญิงแบบไหน ที่ออกจากห้องในสภาพแบบนี้

“ถอยไปหน่อยได้ไหม พี่ใกล้ฉันเกินไปแล้ว” ไทม์ที่จะเอาเรื่องเด็กดื้ออย่างปลายฝัน ทว่าเขากับสะดุดเลือดแดงๆ ที่ติดปลายจมูกเล็กเชิดๆ ของเธอ

มือหนาแตะที่ปลายจมูกเรียวสวย แต่นั้นคนตัวเล็กกับถอยหลังชิดผนัง

“ฉันน่ากินมากขนาดนั้น” ไทม์ที่เห็นเลือดกับเดาเด็กแสบไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว เขาจะโกรธเธออยู่แล้วเชียว พอเจอยัยเด็กดื้อทำหื่นใส่เขาไทม์จากหน้าโหดๆ ต้องเปลี่ยนโหมดกลั้นขำไม่ไหว

“ใคร ฉันเหรอ” ยังๆ ไม่รู้ตัวอีก สายตาที่ล่อกแล่กมองเขามานั้น ปลายฝันยัยเด็กหื่น

“ถ้าอยากมากขนาดนั้น ก็เอาสิ” ไทม์ ไม่พูดเปล่า แต่ร่างสูงที่ยืนเปลือยเปล่าหน้าอกส่วนบน สวมเพียงกางเกงสีเข้ม โน้มหน้าอกเข้าหาเธอในตำแหน่งตรงกับปากของเธอ

“อยากเลียไหมละ” ปลายฝันตาเบิกกว้าง

!! ตึก ตึก !! หัวใจดวงเล็กๆ เต้นสั่นแรงอย่างไม่เป็นจังหวะ เธอหลบสายตาขณะที่ไทม์โน้มเข้าหาเธอ

“ฉันป่าวนะ” ปลายฝันตอบไม่เต็มเสียง ฉันนี้นะ อยากเลียหัวนมพี่ไทม์ เห้ย... ไม่...ไม่จริง

“แต่เลือดกำเดาเธอไหล ยัย...” ให้ตายสิ ฉันเนี่ยนะเลือดกำเดาไหล มือเรียวแตะเข้ารูจมูกของตน

“หื่น...”

“ฉันป่าวนะ” มือเรียวหยิบทิชชู่ขึ้นมาซับเลือดของฉัน ฉันอยากจะหายตัวออกไปจากตรงนี้ น่าอายชะมัด ฉันเนี่ยนะมีอารมณ์กับพี่ไทม์ เขาปากร้าย ใจร้ายกับฉันยิ่งกว่าอะไร

“ส่วนเสื้อฉัน ทำความสะอาดให้เรียบร้อย ห้ามให้เหนียว ฉันให้เวลาเธอ 3 นาที เร็ว” ไทม์ตวาดตัวต้นเหตุ

“วันนี้ฉันมีสอบฉันเข้าสอบไม่ทันเธอโดนหนักแน่” ไทม์เอ่ยจบ ปลายฝันวิ่งออกจากห้องน้ำ และรีบเอาทิชชู่ซับน้ำหวานและล้างเสื้อของไทม์ทันที เพราะฉันเองก็มีสอบ

“พี่ไทม์ ฉันขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะ มันเป็นอุบัติเหตุ” เธอยื่นเสื้อเชิ้ตนักศึกษาให้กับเขา ด้วยสีหน้าสำนึกผิด

!! พรึ่บ !! ไทม์สวมเสื้อและเดินออกจากห้องน้ำ โดยที่ไม่เอ่ยคำพูดใดๆ กับเธอ เขาเดินออกจากห้องน้ำ

“ชิ...สมน้ำหน้า” ทว่าขณะที่ร่างสูงก้าวขาไม่ทันจะพ้น ประตูนั้น ไทม์หันมาชี้หน้าเธอ

“ฝากไว้ก่อนเถอะ วันนี้โชคเข้าข้างเธอ ฉันรีบ” เอ่ยจบไทม์ก็รีบเดินเข้าห้องสอบ

“ก็แค่เสื้อโดนน้ำหวาน นี้จะอะไรนักหนา” ปลายฝันได้แต่บนอุบอิบ จากนั้นก็เดินไปยังชั้น 8 เพราะนี้ก็ใกล้ถึงเวลาเข้าสอบแล้ว

พอมาถึงหน้าห้องสอบเท่านั้นแหละ สายตาหลายคู่จับจ้องมาที่ฉัน วูบวาบมาก

“ทำไม ทำไมทุกคนมองฉันด้วยสายตาแบบนี้”

“ฉันเห็นพี่ไทม์ ฉุดเธอเข้าห้อง เป็นไงบ้างปลายฝัน ฟินป่าวละ” คนถูกถามทำหน้างงงวย

“อะไรของพวกเธอ”

“แหม ปลายฝัน พวกฉันเดินผ่านห้องน้ำชาย ชั้น 5 เห็นนะ เธอกับพี่ไทม์”

“เลิกคิดค่ะ ฉันแค่ทำน้ำหวานหกใส่เสื้อเขา พี่ไทม์แค่ให้ฉันล้างเสื้อให้ไม่มีอะไร เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว” ทว่าภาพในห้องน้ำเมื่อครู่กับฉายวับเข้ามาในหัวฉัน นมชมพูเอย ซิกแพคนั้นเอย แต่อีกใจกับค้านขึ้นมา ไม่นะพี่ไทม์ไกลสเปคฉันมาก แต่ที่น่าอายฉันดันทำหื่นใส่เขาอีกนี้น่ะสิ

สัปดาห์ต่อมา

@คฤหาสน์ตระกูลเรียว

ด้านไทม์ร่างสูงในชุดเสื้อยืดกางเกงสบายๆ ที่นั่งดื่มกับกลุ่มเพื่อนๆ บริเวณริมสระว่ายน้ำ วันนี้พิเศษหน่อยที่มีกลุ่มเพื่อนๆ ผมและเพื่อนๆ คนสนิทของยัยไนท์ วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของพวกผมสองคน ธีมงานวันนี้ในลุคสบายๆ ปาร์ตี้ริมสระว่ายน้ำนั้นเอง ซึ่งงานนี้คนที่รีเควสธีมนี้คือน้องสาวผมนั้นเอง

“ทำไม ปีนี้มึงเลือกจัดที่บ้านวะ ปกติ มึงจัดที่โรงแรมนี้หว่า” มาคัสหนุ่มจอมทะเล้นถาม

“ปีนี้ยัยไนท์เป็นแม่งาน มึงก็รู้ถ้าเป็นกูจัดคงไม่จัดที่บ้าน” เพราะเวลาเมาเขาคว้าสาวๆ ค้างที่บ้านไม่ได้ คุณนายรีนลดาเข้มงวดเรื่องนี้มาก

“ทำไมละคะไทม์” แต่ปาร์ตี้วันเกิดฉลองวันเรียนจบของผมคืนนี้จะขาดลูกน้ำ สาวสวยคนโปรดของผมคืนนี้ไปไม่ได้

“เพราะคุณแม่ไทม์ ท่านค่อนข้างดุ ยังไงละครับ คืนนี้เราคงอดสนุกกันในบ้าน แต่ถ้าลูกน้ำอยากเซอร์ไพรส์ไทม์ เราไปต่อข้างนอกกันได้นะครับ ไทม์สะดวก” ไทม์เอ่ยขณะที่ลูกน้ำนั่งบนตักของเขา

“ได้สิคะ คืนนี้ลูกน้ำมีท่าเด็ดๆ เซอร์ไพรส์ไทม์เยอะเลยละคะ” หญิงสาวไม่พูดเปล่า แต่กับลากเรียวลิ้นร้อนแทะที่บริเวณต้นคอของเขา

“เชี่ยไทม์ ถ้ามึงจะเกินหน้าเกินตาพวกกูแบบนี้ ก็ขึ้นห้องไปเลยไหม” ฟรอสต์แซว

“ได้ไง มึงแม่กูอยู่”

“คนอย่างมึงนินะ กลัวป้ารีน” ภีมภพว่าให้ไทม์ไปหนึ่งดอก

“ไอ้หมอ ยังกะมึงไม่กลัวน้ามิริณ สัสทำเป็นว่ากู” ทว่าขณะที่สี่หนุ่ม และอีกสี่สาวนั่งดริ้งดื่มกันอย่างสนุกนั้น สายตาคมเข้มกับสะดุดเข้ากับร่างบางในชุดเสื้อสายเดี่ยวกางเกงยีนส์ขาสั้นที่นั่งร่วมกลุ่มกับน้องสาวของตน

“หึ...” นี้ยัยเด็กนั้นมาด้วยเหรอ

“สุขสันต์วันเกิดพี่ไนท์คนสวยของน้อง มีความสุขมากๆนะคะ สวยแล้วสวยอีกน๊าา” ปลายฝันไม่พูดเปล่า แต่กับยื่นกล่องของขวัญให้กับไนท์

“ขอบคุณนะคะ น้องปลายคนน่ารักของพี่” ไนท์เอ่ยพร้อมกับยื่นแขนไปโอบรุ่นน้อง เพราะปลายฝันนั้นคือน้องรักที่ไนท์ทั้งรักเอ็นดูเธอมากๆ

“จริงๆ น้องปลายไม่ต้องให้พี่ก็ได้นะ แค่น้องปลายมาพี่ก็ดีใจมากแล้ว”

“ได้ไงคะ วันเกิดพี่ไนท์ และฉลองเรียนจบทั้งที ยินดีกับพี่ไนท์ด้วยค่ะ”

“จ้า น้องรัก ขอบคุณมากๆ นะ”

ปลายฝันเอาจริงฉันก็อึดอัดและไม่ชินหรอกนะ ที่มาร่วมงานปาร์ตี้วันเกิดของพี่ไนท์ เพราะแขกที่มาล้วนมีแต่หนุ่มสาวไฮโซที่อยู่ในระดับเดียวกับลูกเขา ลูกหลานคนใช้คงมีแค่ฉันนี้แหละ ทว่าเมื่อฉันนั่งดื่มกับพี่ไนท์ไปได้สักพัก ฉันนึกขึ้นได้ฉันมีขนมมาฝากพี่ดอกแก้วแม่บ้านที่นี่ด้วย

ขณะที่ร่างบางถือกล่องขนมเดินมายังเรือนแม่บ้านนั้น สายตาฉันกับสะดุดเข้ากับเจ้าของวันเกิดที่ทำหน้านิ่งใส่เธอข้างต้นไม้ ดูเหมือนว่าเขาออกมาคุยโทรศัพท์กับใครสักคน ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตฮาวาย ในปากเขาดูดอมยิ้ม ...เหมือนเด็กน้อยซะมัด ปลายฝันที่สบตากับไทม์นั้น หึ...คิดว่าดูดบุหรี่ พี่ไทม์ดูดอมยิ้มด้วยเหรอ “ไม่อยากจะเชื่อแฮะ” ปลายฝันหลุดยิ้ม ในมุมที่เธอไม่เคยเห็น ทว่าขณะที่ฉันจะหลบ แต่จะหลบยังไงเมื่อพี่ไทม์เขาเห็นฉันแล้ว

“มาทำไม ใครเชิญ”...นั่นไง คำแรกที่เจ้าของวันเกิดทักทายฉัน อะไรเข้าสิงเขา เจอทีเคยพูดดีๆ กับฉันที่ไหน

“พี่ไนท์ค่ะ พี่ไนท์ชวนมา” คนถูกถามลอยหน้าลอยตา ไทม์ปลายสายตามองคนตัวเล็กในมือหิ้วถุงกล่องของขวัญ

“ไหนของขวัญวันเกิด...ฉัน” หึ...เขาไม่ได้ชวนฉันมีหน้ามาทวงของขวัญอีก เธอทำหน้าเลิกลั่ก ‘อะไรของพี่ไทม์’

“พี่ไทม์ไม่ได้เชิญฉัน ฉันไม่มีให้พี่หรอกค่ะ” ทว่าในจังหวะนั้นสายตากับเหลือบไปเห็นดอกแก้วแม่บ้านของไทม์

“พี่แก้วคะ ปลายมีขนมมาฝากพี่แก้วด้วยนะ” ปลายฝันเอ่ยด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มสดใส เธอเลิกสนใจเจ้าของงานคนก่อกวน หิ้วกล่องในมือยื่นให้ดอกแก้วต่อหน้าต่อตาเขา ไทม์ได้แต่มองตาม

‘ให้้ตายสิ ยัยเด็กนี้’ ไม่มีให้เขา แต่มีให้พี่ดอกแก้ว พี่แก้วเกิดวันนี้อีกคนหรือไง

มาวันเกิดเขาทีกับไม่มีอะไรติดไม้ติดมือมาให้เขา แต่มีให้พี่ดอกแก้ว ปลายฝันยัยเด็กบ้านี้ต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน

“เออ แล้วทำไมฉันต้องอยากได้อะไรจากเธอ” จากที่คิดจะมาหาที่คุยโทรศัพท์เงียบๆ กับมาเจอปลายฝัน ไทม์ถึงกับหมดอารมณ์เดินหงุดหงิดกลับเข้าไปในงาน ยัยไนท์ชวนเด็กนี้เข้ามาร่วมทำไมกัน เสียบรรยากาศหมด ไม่เข้าใจน้องสาวที่โอ้ ปลายฝัน ยิ่งกว่าพี่ชายแท้ๆ อย่างเขาเสียอีก