บทที่ 5 หยอกสาว

1 เดือนต่อมา

@มหาลัย BxMax

ปลายฝันร่างบางในชุดนักศึกษาที่เดินลงบันไดตึกคณะนิเทศ ทว่าขณะที่ฉันวุ่นวายคุยงานกับทางอีเจนซี่ที่ฉันรับงานไว้นั้น ปลายที่เดินลงบันไดด้วยความเร่งรีบไม่มองทาง

!! พรึ่บ !! หน้าผากของเธอกับชนกับร่างสูงใหญ่เข้าอย่างจัง

“ว้าย...” ถ้าเขาไม่คว้าแขนฉันไว้คงตกบันไดเป็นผีเฝ้าคณะนิเทศไปแล้ว แต่แล้วดวงตากับเบิกกว้างด้วยความชะงัก เมื่อคนที่ฉันชนเข้า

“พี่ไทม์ ขอโทษค่ะ”

“จะรีบไปไหน ของเธอ นี้มันบันได ไม่ใช่ทางม้าลาย เดินระวังหน่อยสิ” ไทม์เอ่ยเสียงนิ่งปนดุ ถ้าเขาไม่คว้าแขนเธอไว้ ยัยเด็กบ้านนอกหัวแข็งคนนี้คงตกบันไดไปแล้ว แต่นั้นปลายฝันก็คือปลายฝันที่ไม่รู้สึกรู้สาที่เขานั้นเอ็ดเธอ ใบหน้าสวยระบายยิ้มให้อย่างน่ารัก แต่นั้นเธอกับไม่ได้ยิ้มให้เขา เธอส่งยิ้มให้สามหนุ่ม ภีมภพ มาคัส ฟรอสต์มากกว่า เพราะทั้งสามนั้นส่งยิ้มหวานๆ ให้เธอ

“ขอบคุณพี่ไทม์นะคะ ที่เป็นห่วงฉัน” พอเจอสายตาคมคู่ดุของไทม์ที่เพ่งมาที่หน้าของเธอเท่านั้นแหละ จากที่ยิ้มสดใสแสนหวานกับแปลเปลี่ยนเป็นยิ้มแห้งๆ แทน

“ฉันไม่ได้เป็นห่วง แค่ไม่อยากให้มีใครมาตกบันไดตายที่ มหาลัยของฉัน” น้ำเสียงนิ่งเอ่ยกับคนตัวเล็ก

“อ้าว นี้ฉันคิดผิดหรอกหรือ ไอ้เราก็คิดว่าพี่เป็นห่วงฉันซะอีก จะยังไง ก็เถอะ ขอบใจนะ ที่ไม่ปล่อยฉันตกบันไดตาย” เอ่ยจบปลายฝันก็เดินลงบันไดไปทันที

ด้านไทม์ผมเดินอยู่ดีๆ แท้ๆ ปลายฝันไม่รู้ยัยนี้พุ่งมาจากไหนก่อน

แต่นั้นท่าทีของไทม์และปลายฝันทำเอา ทั้งสามหนุ่มมองหน้ากัน

“ใครกันที่เดินชน มึงก็เห็นน้องปลาย เดินของเธอดีๆ มึงไหมที่เอาตัวไปบังน้อง” ภีมภพที่รู้ทัน แต่นั้นคนถูกเพื่อนตั้งคำถามกับเดินยกไหล่ไม่สน

นั้นน่ะสิ ไทม์สับสนตัวเองอย่างบอกไม่ถูก ผมอยากจะมีเรื่องกับยัยเด็กกะโปโลอย่างปลายฝันทำไม

“เชี่ยไทม์ เป็นไรของมันวะ กูแม่งเห็นน้องมันเดินอยู่ดีๆ”

“สัส ฟรอสต์มึงแม่งไม่รู้อะไร แบบนี้เขาเรียกว่า หยอกสาว” มาคัสวิศวะปี 4 บุตรชายของนักการเมืองชื่อดัง ลูกพี่ลูกน้องกับภีมภพ

“ไอ้ไทม์นี้นะ หยอกน้องปลาย” มาคัสถามอย่างไม่เชื่อหู

“สัส ปกติมึงเห็นมันหยอกใครแบบนี้ไหมละ”

“แบบนี้ เขาเรียกว่าหยอกแล้วเหรอ” ภีมภพถาม

“ไม่ใช่มั้ง” แต่นั้นทั้งสามหนุ่มก็ไม่คลายสงสัย

ด้านปลายฝันพี่ไทม์เขาเรียนสถาปัตยกรรม แต่เขามาทำอะไรที่นี่ พักนี้ฉันมักจะเจอพี่ไทม์ที่นิเทศบ่อยๆ เขาคว้าเด็กนิเทศงั้นเหรอว่าแต่ใคร คนไหนกัน ทว่าภาพเหตุการณ์ต่างๆ ในคอนโดฉายวาบเข้ามาในหัวของฉัน

“อ่อ...ยัยยุงลายน่ะ เหรอแฟนพี่ไทม์ อืม เหมาะสมกัน” แต่ก็แอบคิดนะ คนใจดีอย่างป้ารีน ไม่ควรได้ลูกสะใภ้นิสัยเสียอย่างยัยนั้น แต่นิสัยก็คงจะพอๆ กับพี่ไทม์ ที่ไม่ธรรมดา ศีลเสมอกันแหละ ทว่าขณะที่เดินจะพ้นตึกคณะนั้น

“ปลาย ปลายฝัน” เสียงที่ดังมาจากด้านหลังนั้น ทำเอาร่างบางที่หันมอง แต่แล้วกับต้องชะงักและตกใจ

“เฮ้ย...เดลต้า/ฝัน” เสียงของทั้งคู่ดังไปยังชั้นสาม

“ต้า เดลต้า นายมาที่นี่ได้ไงอะ”

“คิดถึงนะปลาย ฉันไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่” แต่นั้นเดลต้าไม่พูดเปล่า ชายหนุ่มในชุดนักศึกษาชั้นปีที่ 1 คณะวิศวะกับอ้าแขนออกกว้าง

“ขอกอดหน่อย ในฐานะเพื่อนก็ได้” ใบหน้าอันหล่อเหลายิ้มทักทาย เพื่อนสนิทที่ไม่เจอกันนานนับปี

“อืมได้สิ” ปลายฝันยิ้มรับ ใครจะคิดว่าเดลต้า จะได้มาเรียนที่นี่ ที่เดียวกับฉัน เราเป็นเพื่อนกันสมัยมัธยม

“ไปไงมาไง นายถึงย้ายมาเรียนที่นี่ได้” เรียนจนใกล้จะปิดเทอม อยู่แล้ว ฉันพึ่งจะทราบเรื่องเดลต้าก็วันนี้แหละ

“จะฟังป่าวละ ถ้าฟังก็จะเล่า แต่เล่าวันนี้ไม่หมด หรอกนะ”

“อืม ได้สิ” จากนั้นฉันและเดลต้าก็มานั่งเมาท์มอยกันที่ใต้ตึกนิเทศ

“เด็กซิ่ว นี้หว่า”

“อย่าเรียกแบบนี้ดิ เขาเรียกว่าเด็กเทียบโอนต่างหาก” ฉันยิ้มให้กับคำพูดของเดลต้า

“ไงตัวเล็กนิดเดียว จะเป็นรุ่นพี่ฉัน” เดลต้าแซว

“ได้เหรอ เรียกฉันว่าพี่ปลาย” ปลายฝันหลุดขำให้กับคำพูดของเพื่อน ทั้งสองพูดคุยหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน แต่นั้นกับไม่รู้เลยมีสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เธอและเดลต้า ไม่เว้นแม้กระทั่งเพื่อนๆ ร่วมคณะของเธอ

“ปลายฝัน นิเทศปี 2 ห้อง 1 เดทกับเดลต้า เดือนวิศวะงั้นเหรอแก”

“ไม่หรอก ยัยนั้นไม่สวย ไม่เหมาะกับเดลต้า”

“แก ฉันเห็นเขากอดกัน” นั้นคือเสียงที่ซุบซิบจากตึกนิเทศชั้น 3

“เชี่ย เดลต้าปี 1 เด็กกู แม่งเดทกับน้องปลาย เด็กบ้านมึงเหรอวะ เชี่ยไทม์” ด้านไทม์ร่างสูงในชุดนักศึกษาแขนยาวพับแขนที่ยืนอัดบุหรี่ที่มุมเสากับถูกมาคัสถามมาเช่นนั้น

“ไม่รู้ ยัยนั้นไม่ใช่เด็กบ้านกู แค่เป็นเด็กทุนแม่กู” ไทม์ตอบ เขาจะไปรู้ได้ไง

“หึ...ไม่สวย จูบแล้วไม่ฟิน เเข็งทื่อ อย่างนั้นใครจะคบ” ไทม์ที่เอ่ยขึ้นลอยๆ เช่นนั้น ทำเอาสามหนุ่มถึงกับหันควับ

“อะไร จูบแล้วไม่ฟิน ไอ้เชี่ยไทม์ อย่าบอกนะว่ามึง แดกเด็กแม่ตัวเอง”

“กูไม่เอา ไม่เอาเก้ง เอากว้างมาทำเมียหรอกโว้ย”

“ไม่เอามาทำเมีย แต่มึงรู้ได้ไง จูบแล้วไม่ฟิน แสดงว่ามึงจูบน้องปลายแล้วสิ”

“กูแค่ลอง สัสภีม มึงอย่าหาเรื่อง” ไทม์ที่หลุดปากมาเช่นนั้น

“ไอ้ไทม์ ไหนมึงบอกน้องไม่สวย สรุปมึงมีอารมณ์กับน้องปลาย สัสปล่อยให้น้องมันเติบโตบ้างดิวะ” ภีมภพได้แต่ส่ายหัวให้กับไทม์ เด็กบ้านมันยังไม่เว้น อย่าว่าแต่เด็กบ้านมันเลย สาวๆ ครึ่งมหาลัยบีเอ็กซ์เมียมันปาไปครึ่งมหาลัยแล้ว ไอ้ไทม์มึงก็เกิ้น หมอภีมภพได้แต่ส่ายหัวจากนั้นก็แยกไปที่คณะแพทย์ของตน เพราะนี้ได้เวลาเขาแล้ว

ด้านปลายฝันที่นั่งคุยกับเดลต้าเพลินไปนั้น ใช่สิวันนี้ฉันมีไปธุระต่อ

“เดลต้า ฉันจะไปธุระนะ ขอตัวก่อนนะ”

“ไปไหน ให้ฉันไปส่งเปล่า”

“นายไม่มีเรียนเหรอ” ฉันถามเดลต้า นายนี้เรียนวิศวะ แต่ทำไมดูชิวจัง

“ฉันเลิกคลาสแล้ว”

“ฉันจะไปห้างเอส ไปดูของขวัญวันเกิดให้พี่น่ะ”

“เอาดิ ฉันไปเป็นเพื่อน รอแป๊บนะ เดี๋ยวมารับ” เอ่ยจบเดลต้าก็เดินไปยังคณะ ไม่นานเสียงบิ๊กไบค์ที่ดังกระหึ่มมา

“เดลต้า นี้อย่าบอกนะว่านายจะพาฉันไป”

“อืม ขึ้นมาสิ”

“โห...” นี้เดลต้าจะพาฉันซิ่งบิ๊กไบค์คันนี้ไปจริง เหรอเนี่ย

!! บรึ้น บรึ้น !!

#เพจเม้าท์มอยมหาวิทยาลัยBXMax

#เม้าท์ฉ่ำๆ ยามบ่ายวันนี้ เดลต้า เดือนวิศวะปี 1 เดท ปลายฝันนิเทศปี 2 ค่ะ #พร้อมกับภาพที่ปลายฝันกอดเอวเดลต้าที่ซิ่งบิ๊กไบค์ออกจากรั้วมหาลัย