13 เต็มใจให้หลอก

เมื่อร่างของขวัญรวินทร์เกร็งกระตุกเฮือกสุดท้าย ธันวาก็ผละใบหน้าออกมาจากความฉ่ำหวานนั้น ปลายลิ้นลากไล้ขึ้นไปตามร่องกลีบสวาทที่บัดนี้บวมช้ำด้วยแรงปรารถนา สูดดมกลิ่นหอมหวลจากกายสาวอย่างลุ่มหลง ดวงตาคมกริบจ้องมองเข้าไปในดวงตาฉ่ำหวานที่ปรือปรอยของขวัญรวินทร์ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความห่วงใยผสมผสานกับความต้องการที่ยังไม่ดับมอด

ม่านกั้นสีขาวที่กั้นระหว่างเตียงตรวจถูกเปิดออกช้าๆ มันกำลังจะกลายเป็นประจักษ์พยานแห่งความปรารถนาที่ซ่อนเร้น ธันวาโน้มตัวลงไปโอบกอดร่างบอบบางของเธอแนบแน่น ดึงร่างเด็กสาวเข้ามาสู่กลางลำตัวที่ร้อนผ่าวของเขา ขวัญรวินทร์ซบหน้าเข้ากับแผงอกของอาจารย์หนุ่มอย่างอ่อนระทวย เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยในอ้อมกอดนี้อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ความเจ็บปวดทางกายและใจที่เคยกัดกินดูจะบรรเทาลงไปอย่างน่าอัศจรรย์

“อาหมอรู้สาเหตุที่เลือดหนูไหลออกมาเยอะๆ แล้วล่ะ” ธันวา เอ่ยเสียงทุ้มต่ำ ปลายนิ้วของเขาค่อยๆ เอื้อมไปเกลี่ยเส้นผมที่ปรกใบหน้าของเธอออกอย่างแผ่วเบา สัมผัสที่ผิวเนื้อทำให้หัวใจของธันวากระตุกวูบ

ขวัญรวินทร์เม้มปากแน่น ใบหน้าหวานแดงก่ำด้วยความอายและความสับสน เธอพยายามหลบสายตาของธันวา แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความอบอุ่นจากปลายนิ้วที่สัมผัสใบหน้าของเธอ

“มันเกิดจากอะไรคะ” ขวัญรวินทร์ถามเสียงแผ่ว พยายามรวบรวมสติทั้งหมดที่มี

ธันวาสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามควบคุมเสียงของตัวเองให้เป็นปกติที่สุด

“เยื่อพรหมจารีของหนูยังฉีกขาดไม่หมดเลย” ธันวาอธิบาย เสียงของเขาแฝงความหนักใจเล็กน้อย แววตาที่จ้องมองเธอกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย ทั้งความปรารถนาที่ยังคุกรุ่น ความรู้สึกผิดที่เริ่มก่อตัว และความห่วงใยที่จริงใจต่อเด็กสาวตรงหน้า

ขวัญรวินทร์ รับฟังคำอธิบายของเขา ใบหน้าหวานยังคงแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย แต่ก็มีความสงสัยเจือปนอยู่เล็กน้อย ก่อนจะมองเห็นความปรารถนาที่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนของเขา และนั่นทำให้เธอไม่อาจปฏิเสธสัมผัสจากเขาได้

มือหนาเลื่อนจากใบหน้าของขวัญรวินทร์ลงมาวางบนต้นขาเนียนของเธออย่างแผ่วเบา สัมผัสอุ่นร้อนที่ส่งผ่านจากฝ่ามือของเขา ทำให้ขวัญรวินทร์สะท้านไปทั้งร่าง แต่เธอก็ไม่ได้ปัดป้อง เขาลูบไล้ไปมาอย่างช้าๆ ราวกับจะปลอบประโลมและปลอบขวัญในเวลาเดียวกัน

“แล้ว… แล้วหนูต้องทำยังไงคะ” ขวัญรวินทร์ถามเสียงกระเส่า น้ำเสียงยังคงสั่นเล็กน้อยจากเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไป

“ก็ต้องกำจัดออกครับ แต่หนูอาจจะเจ็บหน่อยนะ..พอทนได้มั้ยครับ” ธันวาเอ่ยถามอย่างนุ่มนวล แววตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะครอบครองเด็กสาวตรงหน้า ขวัญรวินทร์ลังเลเพียงชั่วครู่ ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ

“พอไหวค่ะ” ขวัญรวินทร์ตอบพร้อมถอนหายใจยาว

“ดีครับ คนเก่ง” ธันวาบอกเสียงพร่า ร่างกายของเขาสั่นเทิ้มด้วยแรงปรารถนาที่ท่วมท้นจนแทบจะขาดสติ เขาไม่อาจยับยั้งชั่งใจได้อีกต่อไป ความเป็นแพทย์และจรรยาบรรณที่เคยยึดมั่น กำลังพังทลายลงตรงหน้า

สิ้นเสียงธันวารีบถอดกางเกงของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นความเป็นชายที่ผงาดง้ำ ดวงตาคมกริบจ้องมองร่องสวาทที่ขาวเนียนอวบอิ่ม ความปรารถนาอันดิบเถื่อนพุ่งพล่านในอก เขาค่อยๆ เสียบแท่งรักของเขาเข้าไปในกลีบกุหลาบที่บอบช้ำอย่างช้าๆ และนุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้

“เป็นของอาหมอนะครับ” ธันวากระซิบเสียงแหบพร่า สัมผัสปลายนิ้วลงบนเรือนผมที่นุ่มสลวยของเธอ เขาพยายามควบคุมลมหายใจให้เป็นปกติ แต่หัวใจยังคงเต้นระรัว

เด็กสาวหลับตาพริ้ม ซึมซับทุกสัมผัสจากเขามันมีทั้งความเจ็บปวดและความเสียวซ่านในเวลาเดียวกัน ในที่สุดตัวตนอันแข็งกร้าวของธันวาก็ทะลุผ่านกลีบเนื้ออิ่มเอิบของขวัญรวินทร์เข้าไปด้านใน ความร้อนระอุของทั้งสองผสานกันอย่างลงตัว ก่อนที่เขาจะตัดสินใจก้าวข้ามเส้นกั้นทั้งหมดในชีวิต ความเป็นชายชาตรีของเขาเข้าสู่ร่างกายที่บอบบางและบริสุทธิ์ของเด็กสาว ท่ามกลางไฟสลัวของห้องตรวจยามค่ำคืน

“หนูรู้สึกดีจังเลยค่ะ...อาหมอ” คำตอบที่แผ่วเบานั้น ทำให้ธันวายิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน เขารู้ดีว่าความรู้สึกดีที่เธอพูดถึงนั้นไม่ได้หมายถึงเพียงความสบายกายเท่านั้น ความรู้สึกที่ธันวามอบให้ในคืนนี้มันแตกต่างจากความเจ็บปวดที่พ่อเลี้ยงเคยทำกับเธอโดยสิ้นเชิง มันคือความปรารถนาที่แฝงไปด้วยความอ่อนโยน และนั่นทำให้เธอไม่อาจปฏิเสธสัมผัสจากเขาได้

ธันวากดจูบลงบนหน้าผากของขวัญรวินทร์อย่างแผ่วเบา ก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีก ความเงียบเข้าปกคลุมรอบกาย มีเพียงเสียงลมหายใจของคนทั้งคู่ที่ผสานกันเป็นจังหวะ

ดวงตาคมกริบของธันวาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่ไม่อาจเก็บงำได้อีกต่อไป เขามองลึกลงไปในดวงตาคู่สวยของขวัญรวินทร์ที่ฉายแววลุ่มหลงไม่ต่างกัน มือที่เคยสัมผัสอย่างแผ่วเบาเลื่อนขึ้นโอบประคองใบหน้าหวาน ธันวาโน้มตัวลงช้าๆ ริมฝีปากประทับลงบนกลีบปากอิ่มอย่างอ่อนโยนในคราแรก ก่อนจะเริ่มรุกล้ำอย่างร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ขวัญรวินทร์หลับตาพริ้ม ตอบรับจูบนั้นอย่างไม่ประสีประสาแต่เต็มไปด้วยความรู้สึก โอบแขนเรียวรอบคออาจารย์หนุ่มอย่างต้องการที่พึ่งพิง ท่ามกลางความเงียบงันของห้องตรวจ มีเพียงเสียงหอบหายใจของคนทั้งคู่ที่ดังเคล้าไปกับเสียงหัวใจที่เต้นรัว สัญชาตญาณดิบที่ถูกเก็บงำไว้ภายใต้ชุดกาวน์สีขาวสะอาดตา ปะทุขึ้นพร้อมกับความต้องการที่ไม่อาจยับยั้งได้อีกต่อไป

ธันวาถอนจูบออกช้าๆ ดวงตาคมกริบจ้องมองเข้าไปในดวงตาฉ่ำหวานของขวัญรวินทร์ มือหนาเลื่อนลงไปปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตของตัวเองอย่างเชื่องช้า เผยให้เห็นกล้ามเนื้ออกที่แข็งแกร่ง เขาเลื่อนมือไปปลดซิปกระโปรงของเด็กสาวและเลื่อนมันออกอย่างบรรจง ถึงแม้ว่ามันจะถลกขึ้นไปไว้บั้นเอวงามได้ แต่เขาก็คิดว่ามันบดบังเรือนร่างอันสวยงามของเธอ ขวัญรวินทร์ยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้กระโปรงเลื่อนหลุดจากร่าง

ธันวาอุ้มขวัญรวินทร์ให้ไปนอนลงบนโซฟาที่เย็นเยียบ ร่างกายของทั้งคู่แนบชิดกันจนสัมผัสได้ถึงไออุ่นที่แผ่ซ่าน คุณหมอหนุ่มทอดสายตามองเรือนร่างระหงของเด็กสาวที่ปรากฏตรงหน้าภายใต้แสงสลัวภายในห้อง หัวใจเขาสั่นสะท้านกับภาพที่เห็น ความงามที่บริสุทธิ์แต่บอบช้ำตรงหน้า ช่างยั่วเย้าและน่าทะนุถนอมไปพร้อมกัน

เขาเอื้อมมือไปปลดกระดุมชุดนักศึกษาของเธอออกอย่างเชื่องช้า นิ้วเรียวยาวสัมผัสกับเนื้อผ้าบางเบาแต่ละเม็ด กระดุมเม็ดแล้วเม็ดเล่าค่อยๆ คลายออก เผยให้เห็นเนินอกอิ่มที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อนักศึกษาสีขาวบริสุทธิ์ ธันวากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หัวใจของเขาเต้นรัวระส่ำด้วยแรงปรารถนาที่พุ่งพล่าน

“ให้อาหมอดูหน่อยนะ...” ธันวาเอ่ยถามเสียงแหบพร่า พลางเลื่อนมือไปปลดตะขอออกทางด้านหลัง สายเสื้อในบางเบาเลื่อนหลุดจากบ่าอย่างช้า ๆ เผยให้เห็นผิวเนื้อนวลเนียนที่ปรากฏขึ้นต่อสายตาของเขา แสงไฟสลัวๆ สาดส่องกระทบผิวขาวผ่อง เปล่งประกายเย้ายวนชวนมอง ธันวาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามควบคุมสติที่กำลังจะขาดผึง

เขาก้มลงจูบเนินอกอิ่มอย่างแผ่วเบา ก่อนจะสัมผัสผิวเนื้อของเต้านมอวบนวลเนียนทั้งสองข้างที่ปรากฏขึ้นต่อสายตาของเขา ความบริสุทธิ์ของเธอช่างเย้ายวนจนธันวาแทบจะอดใจไม่ไหว

ขวัญรวินทร์ส่ายหน้าช้าๆ ใบหน้าหวานแดงก่ำไปถึงใบหู เธอไม่กล้าสบตาเขาตรงๆ ก่อนจะปล่อยให้เขาก้มลงไปดูดเลียสองเต้าของเธอ เด็กสาวพยายามขยับหนีสัมผัสของเขา

“อื้อ!!!...อย่าดูดแรงสิคะ…อาหมอ หนูเสียว” เสียงที่แผ่วเบาของเธอที่หลุดลอดออกมานั้นแทบไม่ได้ยิน

“ขออาหมอชื่นใจหน่อยนะ…เต้านมของหนูสวยมากเลย” คำชมหลุดออกจากริมฝีปากของธันวาอย่างควบคุมไม่ได้ สัมผัสที่อ่อนโยนแต่เร่าร้อนทำให้ขวัญรวินทร์สะท้านไปทั้งร่าง เธอจิกเล็บลงบนบ่าของเขาแน่น

ดวงตาของธันวาไล่สำรวจไปตามลำคอระหง ลงมายังเนินอกอิ่มที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจของเธอ เขาสัมผัสได้ถึงความร้อนระอุที่แผ่ออกมาจากเรือนร่างของเด็กสาว กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอ ยิ่งตอกย้ำความต้องการที่ฝังลึกอยู่ในจิตใจของเขา

มือของธันวาเลื่อนขึ้นไปประคองใบหน้าหวานของขวัญรวินทร์อย่างแผ่วเบา ดวงตาคมกริบสบเข้ากับดวงตาคู่สวยที่ฉายแววประหม่าปนความยินยอม ความปรารถนาอันรุนแรงที่ทั้งคู่มีให้กันกำลังจะนำพาพวกเขาไปสู่ห้วงอารมณ์ที่ลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิมในค่ำคืนที่แสนยาวนานนี้.