2/2 ขัดดอก

“ท่านครับคือผมคงหาเงินมาใช้หนี้ไม่ได้ตามกำหนดแน่ ผมอยากจะมาถามท่านว่าถ้าผมเอาแฟนมาขัดดอกหนี้ของผมจะลดลงไปบ้างไหมแล้วบ้านที่เอามาจำนองจะได้คืนไหมครับ คือผมแค่ขอถามไว้ก่อน”

ชายวัยใกล้เจ็ดสิบเอนหลังชิดกับเก้าอี้มือกอดอกแหงนหน้ามองเพดานหัวเราะในคอและเปลี่ยนเป็นหันมามองหน้าลูกหนี้ด้วยสายตาที่นิ่งเฉยแต่แฝงความน่ากลัวเอาไว้

“บ้านเอาคืนไปเลยและฉันจะยกหนี้ให้แกเหลือแค่สองแสน แต่ผู้หญิงคนนั้นจะต้องมาอยู่กับฉันหนึ่งเดือนเต็ม โดยที่ไม่มีตำรวจเข้ามายุ่งด้วย ฉันจะคืนและยกหนี้ให้หลังจากที่เธออยู่กับฉันครบตามเวลาแล้วเท่านั้น”

พนาแอบส่งคนไปสืบมาแล้วว่าแฟนสาวของเด่นชัยเป็นใครรูปร่างหน้าตาแบบไหนและเขาคิดว่าเธอกับเด่นชัยคงมีอะไรกันแล้วการที่เธอถูกเอามาขัดดอกแบบนี้คงทำให้เธอตาสว่างแล้วเลิกยุ่งกับผู้ชายเลว ๆ คนนี้ได้แน่ ๆ

“ภพมานี่สิ”

พนาเรียกลูกน้องคนสนิทให้เดินมานั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามเขาด้วยท่าทางที่ดูจริงจัง

“ถ้ามันเอาแฟนมันมา ฉันยกให้แกนะภพส่วนแกจะจัดการอย่างไรก็แล้วแต่ หวังว่าคงไม่เอาไปเป็นน้องสาวแล้วนอนกอด อย่างเดียวทั้งคืนเพราะมันจะทำให้คำพูดของฉันไม่น่าเชื่อถือแล้ว แม่นั่นอาจจะเปลี่ยนเป็นแจ้งความจับเราแทน”

พิภพมีสีหน้าตกใจทันทีหลังจากที่ได้ยิน เรื่องนี้ไม่น่าต้องมาเกี่ยวข้องกับเขาเลยเพราะเจ้านายของเขาเป็นคนยื่นข้อเสนอนี้เอง

“ผมคงต้องปฎิเสธ ผู้หญิงคนนั้นควรเป็นของท่านครับ”

“ฉันจะเจ็ดสิบแล้วนะ ไม่มีแรงทำอะไรใครหรอกและที่สำคัญแกก็รู้ว่าฉันไม่เคยนอกใจเมีย ส่วนแกยังโสด อย่าขัดใจได้ไหมขอร้อง”

คนเป็นเจ้านายลุกจากเก้าอี้คว้าเสื้อสูทและเดินออกจากห้องเพื่อกลับบ้านทันที เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายพูดต่อรองอะไรอีก

พนาออกไปแล้วพิภพได้แต่นั่งกุมมือถอนหายใจด้วยความเครียด เขาไม่คิดว่าเขาจะต้องมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ ผู้หญิงที่เขาไม่เคยรู้จักกำลังจะมาเป็นนางบำเรอความสุขให้เขาหนึ่งเดือน ถ้าเธอโดนหลอกมาชายหนุ่มถามตัวเองว่าเขาจะกล้าทำอะไรเธอไหมแต่ถ้าเธอเต็มใจมา เธอคงเป็นผู้หญิงที่ผ่านชายมาแล้วโชกโชนและผู้หญิงแบบนี้เหรอที่เขาต้องนอนด้วยเป็นเดือน

วันนี้แล้วที่เด่นชัยต้องพาไปรยาไปส่งให้กับพนา เขาเริ่มวางแผนโดยการโกหกหญิงสาวว่าเลิกงานวันนี้เขาจะพาเธอไปไถ่โฉนดด้วยกันแต่ขอร้องให้เธอโกหกพ่อกับแม่ว่าต้องเดินทางไปต่างจังหวัดกับเจ้านาย เพื่อที่ทั้งคู่จะได้กลับไปพร้อมโฉนดเพื่อให้พ่อกับแม่ดีใจ

“ทำไมต้องโกหกคะ แค่เอาไปคืนท่านทั้งสองก็คงดีใจแย่แล้ว”

ไปรยาถามแต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรจริงจังเพียงแค่แปลกใจเท่านั้น

“เอาน่า ทำไมถามเยอะ”

เด่นชัยเผลอตัวตอบไปด้วยน้ำเสียงที่ดูมีอารมณ์เพราะหัวใจเขาตอนนี้มันรู้สึกสับสนและก็กำลังกลัวว่าไปรยาจะไม่ยอมและถ้าไปรยาไม่ยอมก็ไม่รู้ว่าจะทำให้พนาไม่พอใจไหม

“เด่นเป็นอะไร ทำไมดูเครียด ปลีก็ถามดี ๆ ไม่เห็นต้องทำอารมณ์เสียใส่เลย แล้วนี่จะพาไปไหนก็ไม่บอก”

ไปรยาจากที่นั่งเงียบ ๆ เธอก็เริ่มที่จะแสดงความรู้สึกบ้างแล้ว เพราะท่าทีของคนรักดูเปลี่ยนไปมากวันนี้ ชายหนุ่มดูร้อนรน เหม่อลอย เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ในใจจนไม่มีสติ

“เด่นขอโทษตื่นเต้นไปหน่อยที่จะไปเอาโฉนดคืนแต่ปลีก็ถามเด่นเยอะจริง ๆ นะ มีอะไรหรือเปล่าปกติไม่เคยเห็นสงสัยหรือถามอะไรแบบนี้”

ชายหนุ่มรู้จุดอ่อนของคนรัก เขาพูดแค่เพียงเท่านี้คนนั่งข้าง ๆก็เงียบสนิททำหน้าเหมือนรู้สึกผิดทันที

รถของทั้งคู่ขับเข้ามาจอดที่หน้าบ่อนที่ดูภายนอกเหมือนเป็นโกดังเก็บสินค้ามากกว่า

“เจ้านายเด่นเขามาทำธุระที่นี่ ลงได้แล้วนั่งอยู่ได้”

อีกครั้งที่เด่นชัยเผลอแสดงตัวตนที่แท้จริง ยิ่งสร้างความแปลกใจและความกลัวให้กับไปรยา

สถานที่ข้างหน้าเป็นเหมือนโกดังเก็บสินค้าไม่มีหน้าต่าง ด้านหน้าไม่มีประตูหญิงสาวโดนเด่นชัยจูงมือแต่ก็คล้าย ๆ จะดึงมือมากกว่าให้รีบเดินอ้อมไปข้างหลังที่มีประตูกระจกอยู่และมีผู้ชายสี่ถึงห้าคนเดินอยู่แถวนั้นและอีกสองคนยืนคอยเปิดปิดประตูอยู่