พลาด 2 | คนรักเก่า

หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้า…

Rrrr~

เสียงเรียกเข้าดังขึ้นมารัวๆ ขณะที่จาฟาร์กำลังดูการ์ตูนลูกสาว

“ใครโทรมาเหรอคะ ทำไมป๊าไม่รับสาย” เนญ่าถามปะป๊าของเธอด้วยความสงสัย

“เพื่อนป๊าครับ”

“วันนี้คุณแม่จะกลับมานอนกับเรามั้ยคะ”

ลูกสาวเอ่ยถามอีกครั้ง แต่ปะป๊ากลับไม่ได้สนใจเพราะกดรับสายเพื่อนพอดี

(ได้ยินว่าตั้งแต่มีครอบครัว ฟาร์ไม่ค่อยออกมาเจอเพื่อนเลย)

“เกล…” จาฟาร์เอ่ยเรียกหญิงสาวด้วยความคุ้นเคย และยกยิ้มออกมาอย่างดีใจ เพราะคนในสายคือมิเกลรักแรกของเขา

(นึกว่าลืมกันซะแล้ว)

“ฟาร์ไม่เคยลืมเกล”

(จริงเหรอ แล้วนี่เกลโทรไปรบกวนเวลาครอบครัวหรือเปล่า)

“ไม่เลย… เกลอยู่ไหนเหรอ ทำไมมีเสียงเพลง”

(อยู่ที่ผับของเวย์ แต่เกลคงอยู่ได้ไม่นานหรอก)

“ทำไมรีบกลับหล่ะ ฟาร์ยังไม่ได้เจอเกลเลย” จาฟาร์หันไปมองดูลูกสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ทันที ใจนึงก็อยากอยู่กับลูก แต่อีกใจก็อยากจะไปเจอมิเกล

(เกลก็อยากเจอฟาร์เหมือนกัน แต่ถ้าฟาร์ออกมาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร)

(เอามา!! ฉันคุยเอง...)

(รีบออกมาเลยมึง นานๆ ครั้งเกลจะกลับมา ขนาดไอ้เรียวมันอยู่ฮ่องกงมันยังมาได้)

“กูรับปากเขาแล้วว่ากูจะอยู่กับลูก” จาฟาร์พูดออกไปด้วยน้ำเสียงลำบากใจ เพราะเขาไม่อยากจะผิดคำพูดบ่อยๆ

(แค่วันเดียว เมียมึงไม่ว่าหรอกน่า ไหนบอกไม่แคร์ไงวะ!)

(ไม่เป็นไรหรอกเวย์ อย่าไปว่าฟาร์เลย เราไม่ได้สำคัญกับฟาร์ขนาดนั้น)

เสียงมิเกลที่เล็ดลอดเข้ามาในสาย ทำให้จาฟาร์รู้สึกสับสนยิ่งกว่าเดิม ไม่ใช่ว่าเขาแคร์เมีย แต่เขาไม่อยากทิ้งลูกไป

(มึงจะใจร้ายกับเกลไปถึงไหนวะ...)

“เออๆ ไปก็ได้”

ความรู้สึกผิดที่เคยทิ้งมิเกลไปรับผิดชอบลินิลทำให้จาฟาร์ปฏิเสธไม่ได้ และที่สำคัญ… หัวใจของเขาก็เรียกร้องหาเธอ

..

@ CLUB 5

หลังจากรับปากเพื่อนแล้ว จาฟาร์ก็ฝากให้พี่เลี้ยงดูแลลูกสาวให้สักชั่วโมง ส่วนเขาจะรีบไปรีบกลับและตั้งใจจะกลับก่อนที่ลินิลจะกลับบ้าน

“พอได้มานั่งแบบนี้ ก็คิดถึงเมื่อก่อนเหมือนกันนะ”

เซอร์เวย์พูดขึ้นมาเมื่อนึกถึงบรรยากาศที่นั่งดื่มกับกลุ่มเพื่อนรัก แล้วยิ่งมิเกลผู้หญิงคนเดียวของกลุ่มกลับมา ก็ยิ่งนึกถึงวันวานที่เคยสนุกด้วยกัน

“ตกลงไอ้เรียวมันจะมามั๊ย”

จาฟาร์ถามขึ้นมาเมื่อเพื่อนขาดไปหนึ่งคน แต่คำถามของเขาทำให้หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ เสียอาการขึ้นมาทันที

“อีกสักพักคงจะถึง”

“แล้วฟาร์หล่ะ ออกมาแบบนี้ ลินิลไม่ว่าเหรอ” มิเกลถามเสียงหวาน

“จะไปพูดถึงคนอื่นทำไม ตรงนี้มีแค่เรา” จาฟาร์โน้มใบหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูคนรักเก่าด้วยน้ำเสียงเจ้าชู้ และรวบร่างบางขึ้นมานั่งบนตัก โดยที่เธอไม่ปฏิเสธ และดูจะเต็มใจด้วยซ้ำ

“ใช่ ตอนนี้มีแค่เรา แต่อีกสักพักก็จะมีแค่ฟาร์กับเวย์ เกลคงต้องกลับก่อน”

“อยู่กับฟาร์ก่อนไม่ได้เหรอ จะรีบกลับทำไม”

“อยู่ในฐานะอะไร ในเมื่อฟาร์มี...” มิเกลยังไม่ทันได้พูดจบ จาฟาร์ก็พูดแทรกขึ้นมา เพราะเขารู้ว่าเธอจะพูดอะไร

“ชู่วววว! ไม่มีใครสำคัญเท่าเกล”

ใบหน้าสวยยกยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้ยินในสิ่งที่ชายหนุ่มพูดออกมา เพราะเธอพอจะรู้ว่าจาฟาร์กับลินิลไม่ได้รักกัน ที่อยู่ด้วยกันก็เพราะลูก

แต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองคนจะได้รื้อฟื้นความหลัง เซอเวย์ก็พูดขึ้นมาด้วยท่าทางตื่น

“ไอ้เชี่ยฟาร์! เมียมึงมา!”

“กูไม่ตลก” จาฟาร์ชักสีหน้าไม่พอใจที่อยู่ๆ เซอเวย์ก็พูดถึงเมียของเขาขึ้นมา เธอจะมาอยู่ที่นี่ได้ไง! ในเมื่อเธอไปบ้านเพื่อน

“ทำไมฟาร์ทำแบบนี้”

เสียงที่คุ้นเคยทำให้จาฟาร์รีบหันไปมองทันที แล้วก็เห็นใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของภรรยา

“ไหนบอกว่าจะไปบ้านเพื่อน”

“ถ้านิลไปบ้านเพื่อน นิลคงไม่รู้ว่าฟาร์ทิ้งลูกไว้บ้านแล้วหนีเที่ยว ทำไมฟาร์ทำแบบนี้...”

“ฟาร์ทิ้งลูกออกมาเหรอ” มิเกลก็ถามขึ้นมาเหมือนกัน ท่าทางของเธอเหมือนคนรู้สึกผิด แต่ในใจของเธอกลับดีใจที่ชายหนุ่มแคร์เธอมากกว่าคนในครอบครัว

“นิลผิดหวังในตัวฟาร์จริงๆ อยู่กับลูกแค่วันเดียว ฟาร์ยังทำไม่ได้ นิลว่าเราคงอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้ว!”

ลินิลเดินออกมาจากตรงนั้นทันทีที่พูดจบ ไม่สนใจว่าใครจะคิดยังไง เพราะคนที่เธอสนใจมากที่สุดคือลูก...