พลาดรักวิศวะ 6 | รางวัลขอบคุณ

ครืด ครืด

อนาคินที่กำลังเดินเข้าไปในห้องรับรองวีวีไอพีเพื่อคุยเรื่องสำคัญที่คนเป็นพ่อฝากมาชะลอฝีเท้าลง เมื่อโทรศัพท์ใต้กระเป๋ากางเกงส่งเสียงแผดร้อง พอหยิบขึ้นมาดูพบว่าเป็นเบอร์เฌอเบลล์

เขาตั้งใจจะเมินสายของเธอ ทว่ากลับฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ ก่อนเดินเข้ามาข้างในไนต์คลับ เห็นชายชุดดำที่ดูแลเฌอเบลล์อยู่ที่นี่ เท่ากับว่าเธอมาดื่มกับเพื่อน ปกติเวลาเฌอเบลล์มาดื่ม เธอจะไม่โทรหาเขาแต่ชอบส่งข้อความมากวนบ่อยๆ ผิดกับวันนี้โดยสิ้นเชิง

อีกทั้งตอนเดินเข้ามา เห็นภีมอยู่ที่นี่ด้วย แอบได้ยินภีมคุยกับเพื่อนและมีชื่อของเฌอเบลล์ในบทสนทนา ตอนนั้นไม่ได้สนใจว่าคุยเรื่องอะไรจึงเดินออกมา

ชั่งใจสองนานว่าควรรับสายดีหรือไม่ นิ้วหัวแม่มือตอนนี้หยุดอยู่ตรงปุ่ม ‘วางสาย’ ทว่าสุดท้ายก็ยอมปัดหน้าจอรับสาย

(พะ…พี่คินฮึก ชะ…ช่วยเบลล์ด้วย)

น้ำเสียงสั่นเครือปนสะอื้นดังเล็ดลอดเข้ามาในปลายสาย ทำให้เขาขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม

“เป็นอะไร”

(เบลล์กลัวฮึก พะ…พี่คินอยู่ไหน… มาช่วยเบลล์ที)

คนน่าสงสารบอกกับอนาคินเสียงสั่นจนแทบฟังจับใจความไม่ได้ว่าพูดอะไร ชายหนุ่มมองประตูห้องวีวีไอพีตรงหน้า เริ่มลังเลว่าควรเลือกอะไร

น้องสาวเพื่อน หรือ หน้าที่

“ตอนนี้เบลล์อยู่ไหน” แน่นอนว่าเขายอมทิ้งหน้าที่เพื่อไปหาเฌอเบลล์ก่อน ดูจากการพูดแล้ว เธอคงกำลังแย่

เมื่อรู้ว่าเฌอเบลล์อยู่ไหนจึงรีบไปหาทันที พอมาถึงก็เห็นภีมกำลังเดินไปจุดที่เฌอเบลล์ซ่อนตัวอยู่ ภีมหันมามองเขาโดยไม่พูดอะไร ก่อนจะเดินออกไปด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์

ไม่มีใครอยากมีเรื่องกับอนาคิน…

คนตัวโตเดินตามหาเฌอเบลล์ที่หลบอยู่ไหนสักแห่ง ก่อนจะได้ยินเสียงร้องไห้ดังมาจากมุมหนึ่ง จึงตัดสินใจเดินเข้าไปดู และเห็นว่าเป็นเฌอเบลล์กำลังนั่งร้องไห้อยู่อย่างน่าสงสาร

“เฌอเบลล์…”

“ฮึก มะ…ไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้ ขอโทษฮึกฮืออ”

เขาย่อตัวลงไปหาเฌอเบลล์ เอื้อมมือไปแตะแขนเล็กเพื่อเรียกให้เธอหันมามอง และเธอก็หันมามองในที่สุด

“พี่คินฮึกๆ บะ…เบลล์ไม่ได้ทำนะ…”

อนาคินไม่พูดอะไร แต่รั้งเฌอเบลล์เข้ามากอดเอาไว้ ไออุ่นจากอีกฝ่ายช่วยบรรเทาความหวาดกลัวของหญิงสาวให้ลดน้อยลง ราวกับนี่คือสถานที่ปลอดภัย

เขาไม่รู้ว่าทำไมเฌอเบลล์เป็นแบบนี้ ไม่เคยเห็นเธอร้องไห้ฟูมฟายหนักขนาดนี้มาก่อน นี่ถือเป็นครั้งแรก ลองนึกภาพ หากเขาไม่ยอมรับโทรศัพท์จากเฌอเบลล์ เธอจะเป็นยังไง

“เบลล์ขอโทษ…”

“…ขอโทษจริงๆ”

“ไม่เป็นไรแล้ว พี่อยู่ตรงนี้แล้วนะ”

มือหนาเลื่อนขึ้นมาลูบหัวทุยเบาๆ สัมผัสอ่อนโยนจากเพื่อนสนิทพี่ชาย ทำให้เฌอเบลล์เริ่มสงบลงในที่สุด

“จะกลับคอนโดหรือจะกลับไปดื่มกับเพื่อนต่อ?”

อนาคินถามเฌอเบลล์ หลังจากอาการของหญิงสาวดีขึ้น และกลับมาเป็นเด็กร่าเริงเหมือนเดิม

“กลับไปดื่มกับเพื่อนค่ะ ว่าแต่… ทำไมพี่คินมาอยู่ที่นี่ได้คะ?”

“พี่มาทำธุระที่นี่พอดี”

“อ๋อ… ธุระอะไรเหรอคะ?” เฌอเบลล์ถามด้วยความอยากรู้

“พี่ว่าเบลล์กลับไปหาเพื่อนเถอะ พี่จะไปทำธุระต่อแล้ว”

อนาคินไม่ตอบคำถามของเฌอเบลล์ และหญิงสาวก็ไม่ถามต่อ เพราะเข้าใจว่าพี่ชายเพื่อนสนิทคงไม่อยากให้รู้

“พี่คินเดินไปส่งเบลล์หน่อยยย”

คนตัวโตปรายสายตามองเฌอเบลล์ที่จับมือตัวเองแล้วส่ายไปมา แววตาเว้าวอน

“เบลล์กลัวพี่ภีมดักรอ ไปส่งเบลล์หน่อยนะ นะๆ”

“อืม”

คนตัวเล็กยิ้มกว้างด้วยความดีใจที่อนาคินยอมเดินไปส่งที่โต๊ะ ระหว่างทางเดินไปยังโต๊ะโซนวีไอพี เฌอเบลล์อดหวงอนาคินไม่ได้ เพราะมีสายตาของผู้หญิงมองเพื่อนสนิทพี่ชายตาเป็นมันจนเหลียวหลัง

ทำไมเขาต้องเกิดมาหล่อด้วยเนี่ย!

คอยดูนะ เขาเป็นของเธอเมื่อไหร่… เธอจะแสดงความเป็นเจ้าของเขาเต็มที่เลย!

เพื่อนในกลุ่มต่างอึ้งกับภาพที่เห็น ภาพของเฌอเบลล์และอนาคินเดินมาด้วยกัน ก่อนหน้านี้ยังพูดกันอยู่เลยทำไมเฌอเบลล์ไปห้องน้ำนาน หรือนี่อาจเป็นเหตุผลกันนะ เพื่อนในกลุ่มเริ่มกระซิบถามกันอย่างสงสัย

“อย่าดื่มเยอะ ดื่มให้รู้ลิมิตตัวเอง” อนาคินบอกเฌอเบลล์

“เบลล์คอแข็งจะตายพี่คินไม่รู้เหรอ”

“พี่ไปล่ะ”

หมับ

เฌอเบลล์คว้าแขนอนาคินเอาไว้ ชายหนุ่มหันกลับไปมองน้องสาวเพื่อนสนิท ก่อนที่อีกฝ่ายจะทำเรื่องไม่คาดฝัน

จุ๊บ!

คนตัวเล็กเขย่งปลายเท้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อใช้ริมฝีปากแตะสัมผัสลงแก้มอนาคินเบาๆ หนึ่งครั้ง เฌอเบลล์มองอีกฝ่ายแล้วยิ้ม แถมใบหน้ายังแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย

“เบลล์ทำ…”

“รางวัลขอบคุณที่พี่คินยอมมาหาเบลล์” เธอพูดแทรกเขาขึ้นมา ไม่เปิดโอกาสให้เขาพูดอะไรทั้งสิ้น

“พี่คินรีบไปทำธุระต่อเถอะค่ะ เบลล์สัญญาว่าคืนนี้จะไม่เมา” ผู้ชายบอกว่าอย่าดื่มเยอะ มีเหรอจะไม่ทำตาม ยิ่งผู้ชายคนนั้นเป็นพี่อนาคินแล้วก็… เธอยอมกลับคอนโดตอนนี้ยังได้เลย

“อืม พี่ไปนะ” อนาคินเดินออกไปจากโซนวีไอพี

“ยังไง ที่หายไปเกือบชั่วโมง เพราะอยู่กับผู้?” เสียงครีมเค้กเอ่ยถามเฌอเบลล์ที่กำลังยืนมองอนาคิน และบิดตัวเป็นเลขแปดด้วยความเขินอาย

“พวกแกว่า ฉันพอมีหวังกับพี่คินไหม?”

“ของแบบนี้ต้องดูกันไปนานๆ บอกตอนนี้ไม่ได้หรอก”

“แต่ฉันเชื่อว่าพี่คินนี่แหละ จะเป็นสามีในอนาคตของฉัน!” เธอสังเกตว่าพี่อนาคินไม่ได้เดินออกไปจากไนต์คลับ แต่เดินขึ้นไปข้างบนชั้นสอง ซึ่งเป็นพื้นที่สำหรับแขกวีวีไอพี เริ่มสงสัยแล้วว่าเขาขึ้นไปทำอะไรข้างบน…

“พวกฉันจะรอดูวันที่แกกับพี่คินเดินเข้าประตูวิวาห์ด้วยกันนะ” เพื่อนพูดประชด แต่ลึกๆ ทุกคนก็อยากให้เฌอเบลล์และอนาคินสมหวังกัน

จากที่ฟังเฌอเบลล์เล่าให้ฟัง แอบชอบอนาคินตั้งแต่เด็กๆ มีผู้ชายหลายคนเข้ามาจีบก็ปฏิเสธไปจนหมด มองผิวเผินเหมือนเฌอเบลล์มีคนคุยแล้ว ทว่าในความเป็นจริง…

ไม่มีคนคุยสักคน

เฌอเบลล์มั่นคงในความรู้สึกตัวเองที่มีต่ออนาคิน รักใครก็รักแค่คนนั้น และรักคนเดียวอีกด้วย แอบคิดเหมือนกัน หากวันหนึ่งอนาคินมีแฟนแต่ไม่ใช่เฌอเบลล์ เพื่อนสาวคนสวยคนนี้จะเป็นยังไง คงเสียใจมากไม่น้อย

อนาคินเกินคำว่า ‘แอบรัก’ ของเฌอเบลล์ เพราะเขา… เป็นมากกว่าคำๆ นั้น