พลาดรัก 6 | พลาดท่า…

‘ฉันตรงสเปกคุณไหม?’

‘เด็กเกินไป’

สิ่งนึงที่เธอไม่ชอบให้คนพูดเกี่ยวกับตัวเองก็คือประโยคเดียวกับคิระ

โดนบอกว่า ‘เด็กเกินไป’ ทีไรเลือดในกายมันเดือดพล่าน วิญญาณคุณหนูมาเฟียเข้าสิงอยากชักปืนออกมายิงแสกหน้าคนพูด แต่ติดตรงไม่กล้าและไม่ชอบการใช้ความรุนแรง

มือเรียวคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรหาพี่ชาย รอไม่นานก็รับสายราวกับรู้อยู่แล้วว่าเธอจะโทรหา

(ดูตัวเป็นไงบ้าง)

“เขาบอกว่าเทียร์เด็กเกินไปและไม่ใช่สเปกของเขา”

(หึ)

“พี่คาร์มินขำอะไร จะบอกว่าเทียร์เด็กจริงๆใช่ไหม”

(เปล่า ใครจะกล้าพูดว่าน้องสาวตัวเองเด็กกัน)

“ไม่ต้องเลย เทียร์รู้ว่าตัวเองโตแต่นิสัยยังปัญญาอ่อนเหมือนเด็กอยู่”

คาร์มินกลั้นขำไม่อยู่ หลุดขำออกมาอย่างอดไม่ได้ ที่คาร์เทียร์พูดมาคือเรื่องจริงแต่ก็ไม่ทั้งหมด

จริงๆแล้วคาร์เทียร์เป็นคนที่มีเหตุผลและใจเย็นมาก แต่อาจจะดื้อรั้นและไม่ยอมคนไปบ้าง กล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าใครได้น้องสาวเขาไปเป็นแฟน คนนั้นโชคดีมาก

“พี่คาร์มินส่งลูกน้องไปเล่นงานเขาได้ไหม เขาว่าเทียร์เด็กเทียร์ไม่ยอมนะ”

(ไหนบอกไม่ชอบใช้ความรุนแรงไง)

“เว้นเขาไว้คนนึงแล้วกัน”

(สรุปการดูตัวผ่านไปด้วยดีไหม)

“เขาเย็นชามาก แทบไม่สนใจเทียร์เลย เหมือนเขาตั้งใจมานั่งจิบไวน์กินข้าวแล้วก็กลับ” เหมือนต่างคนต่างไปนั่งกินข้าวแล้วแยกย้ายกลับ ไม่เหมือนการดูตัวเลยสักนิด

“เทียร์ต้องแต่งงานกับเขาจริงๆเหรอพี่คาร์มิน”

(ก็คงต้องแบบนั้น เพราะตัวเลือกของฝั่งเรากับเขาต่างเหมือนกัน ไม่มีใครเลือกได้)

“จะแต่งงานทั้งทีก็อยากแต่งกับคนที่เทียร์รักและรักเทียร์ก็ไม่ได้ นี่อะไรไม่รู้ถูกจับคลุมถุงชน แถมเรียนเพิ่งจบแล้วมีผัวเลย เหอะๆ ชีวิตดี๊ดี” คุณหนูมาเฟียนั่งบ่นให้พี่ชายฟัง ครั้นจะโทรไปบ่นให้เพื่อนสนิทฟังก็ไม่ว่างเพราะกำลังทำงาน

เธอและพี่ชายสนิทกันถึงขั้นคุยกันได้ทุกเรื่อง ไม่เคยทะเลาะกันเพราะพี่คาร์มินตามใจเธอตลอด ส่วนโดนดุมีบ้างเวลาที่เธอดื้อเกินไปหรือไม่เชื่อฟังพี่คาร์มิน

เวลาพี่ชายของเธอดุน่ากลัวมาก แต่เวลาใจดีก็ใจดีมากเช่นกัน

“แต่ก็ทำได้แค่บ่นและระบายให้พี่คาร์มินฟัง สุดท้ายเทียร์ก็ต้องแต่งงานกับลูกชายตระกูลนั้นอยู่ดี”

(ใช่ มันคือหน้าที่ที่เทียร์ปฏิเสธไม่ได้)

“พี่คาร์มินพูดเหมือนเขาเลย เขาบอกว่าการแต่งงานกับเทียร์คือหน้าที่ แต่ก็ถูกของเขานั่นแหละ เทียร์เองก็แต่งงานกับเขาเพราะหน้าที่เหมือนกัน”

(…) คาร์มินฟังน้องสาวพูดเงียบๆ น้ำเสียงคาร์เทียร์ตอนพูดประโยคนี้บ่งบอกถึงอารมณ์ตอนนี้ได้ดี คำพูดฟังดูเหมือนไม่มีอะไรในใจ ทว่าน้ำเสียงที่แฝงอยู่มันกลับทำให้คนเป็นพี่รู้ได้ทันทีว่่าน้องสาวกำลังไม่โอเค

“ช่างมันเถอะค่ะ ก็แค่แต่งงาน”

(แต่งไปแล้วถ้าคิระทำอะไรให้เทียร์ไม่สบายใจมาบอกพี่ เดี๋ยวพี่จัดการให้)

“สมกับที่เป็นพี่ชายของเทียร์” เธอพูดแล้วยิ้ม

“งั้นเทียร์ไม่กวนพี่คาร์มินละ เดี๋ยวจะไปอาบน้ำนอนแล้ว”

(อืม ฝันดีนะ)

“ฝันดีค่ะ” เธอวางสายจากพี่คาร์มินแล้ววางโทรศัพท์ลง หยัดกายขึ้นจากเตียงนอนเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเตรียมเข้านอน

ตอนนี้ดึกมากแล้ว แถมวันนี้รู้สึกเพลียและเหนื่อยมาก อาบน้ำเสร็จคงนอนเลย

•••

วันนี้บ่ายโมงครึ่งคิระจะไปรับเทียร์ไปลองชุดแต่งงาน ห้ามเลทพี่เขานะลูก…

แม่เธอส่งข้อความมาบอกตั้งแต่แปดโมง ส่วนเธอที่ตื่นขึ้นมาอ่านตอนสิบโมงเศษๆได้แต่นอนถอนหายใจออกมาด้วยความหนักใจบนเตียง

หากอ่านประโยคของแม่วนซ้ำใหม่ดีๆ แสดงว่าบ่ายโมงครึ่งของวันนี้เธอต้องนั่งรถคันเดียวกับคิระไปลองชุดแต่งงานใช่ไหม เธอเข้าใจถูกหรือเปล่า

และแล้วเวลาที่เธอไม่อยากให้มาถึงก็มาถึง เธอตั้งใจเลทคิระเกือบสิบห้านาที ตวัดเท้าเดินออกจากล็อบบี้ของคอนโดมิเนียมไปหาคิระที่มารอแล้ว ส่วนเขานั่งอยู่ในรถ

ก๊อก ก๊อก

เคาะกระจกรถเพื่อบอกเขาว่าเธอมาแล้ว มือเล็กเอื้อมไปเปิดประตูรถออกแล้วก้าวเข้าไปนั่งข้างๆว่าที่สามีแสนเย็นชา

“สวัสดีค่ะคุณว่าที่สามี” เธอตั้งใจยกมือไหว้เขา ดูเหมือนมีมารยาทแต่จริงๆกำลังปั่นเขาเล่นอยู่ต่างหาก หลังจากนั้นหันไปคาดเข็มขัดนิรภัย

“สายสิบห้านาที”

“สายแค่สิบห้านาทีเอง”

คิระหันไปมองคาร์เทียร์ที่พูดเหมือนสายสิบห้านาทีไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร หากแต่สำหรับคนตรงต่อเวลาอย่างเขาถือว่าไม่ให้เกียรติคนที่รอแถมยังเสียเวลาอีกต่างหาก

“สายนาทีเดียวก็คือสาย”

เวลาคิระจริงจังกับอะไรสักอย่างดูน่ากลัวเหมือนกัน ทางที่ดีปล่อยเขาเย็นชาเหมือนเดิมน่ะดีแล้ว อันที่จริงเธอทำอะไรเสร็จหมดแล้วแต่ตั้งใจลงมาช้าเอง ตอนนี้เธอพอจะรู้แล้วว่าคิระไม่ชอบคนแบบไหน

ดีเลย… เธอจะเป็นคนประเภทที่เขาไม่ชอบ

คิระจะได้ไม่อยากแต่งงานกับเธอ หันหน้าไปหาประตูรถฝั่งที่นั่งแล้วยิ้มคนเดียวเมื่อแผนการร้ายผุดขึ้นมาในหัว

“ฉันเป็นคนไม่ค่อยตรงต่อเวลา ถ้าจะแต่งงานกับฉันคุณก็รับข้อเสียตรงนี้ให้ได้” คิระจะทนเธอได้สักเท่าไรกันเชียว

รถหรูราคาแพงสีดำขลับหลายสิบล้านขับออกจากคอนโดมิเนียมคุณหนูมาเฟียสู่ถนน มุ่งหน้าไปยังร้านชุดแต่งงานชื่อดังที่ได้ทำการนัดจองคิวเอาไว้

“สวัสดีค่ะคุณคาร์เทียร์ คุณคิระ” เจ้าของร้านถึงกับลงมาดูแลทั้งสองคนด้วยตัวเองหลังจากรู้ว่าลูกค้าที่ทำการนัดจองคิวเพื่อลองชุดแต่งงานเป็นใคร

ยกให้เป็นลูกค้าVIPของร้านไปเลย…

วินาทีที่ทั้งคู่เดินผ่านประตูเข้ามา ออร่าความสวยหล่อชวนให้คนในร้านรวมถึงลูกค้าคนอื่นๆที่มีคิวนัดวันเดียวกันหันไปมอง ต่างคนต่างตกตะลึงในความสวยหล่อของทั้งสองคน เหมาะสมกันราวกับ ‘กิ่งทองใบหยก’ เลยทีเดียว

“ชุดที่ทางเราจัดเตรียมไว้ให้ล้วนเป็นชุดที่ตัดเย็บขึ้นมาใหม่ ยังไม่มีลูกค้าท่านใดเคยลองสวมใส่มาก่อน” คิระและคาร์เทียร์จะเป็นลูกค้าคู่แรกที่ได้ลองสวมใส่

“ลองดูนะคะว่าถูกใจแบบไหน”

“ขอลองชุดนี้แล้วกันค่ะ” เธอชี้ไปยังชุดที่เตะตาตัวเองตั้งแต่แรกเห็น

“ได้เลยค่า เดี๋ยวจะให้คนนำไปไว้ที่ห้องลอง และช่วยสวมใส่ให้นะคะ”

“ขอบคุณค่ะ”

“แล้วคุณคิระล่ะคะ สนใจชุดไหนเป็นพิเศษรึเปล่า”

คิระชี้ไปยังชุดเจ้าบ่าวที่ต้องการลองสวมใส่ ไม่ได้ตั้งใจเลือกหรือมีชุดไหนถูกใจเป็นพิเศษ การแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นจากความรู้สึกรัก เพราะฉะนั้นคงไม่มีความจำเป็นที่ต้องใส่ใจกับอะไรแบบนี้มากเป็นพิเศษเท่าไรนัก

“สวยมากเลยค่ะคุณคาร์เทียร์”

เธอยืนมองตัวเองในชุดเจ้าสาวที่เลือกมาผ่านกระจกบานใหญ่ที่สามารถมองเห็นทั้งตัว ชุดเจ้าสาวสีขาวสะอาดตาปาดไหล่ ตรงอกเว้าลงเล็กน้อยพอสวยงาม กระโปรงยาวหลอมเท้าลากพื้น ตัวชุดประดับไว้ด้วยลูกไม้เพิ่มเสน่ห์ให้ชุดแต่งงานและคนสวมใส่

การแต่งงานเกิดขึ้นเพราะครอบครัวไม่ใช่คนสองคน ยอมรับหลังจากสวมใส่ชุดเจ้าสาวนี้เธอมีความรู้สึกตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย มันคือชุดที่ผู้หญิงหลายคนใฝ่ฝันอยากสวมใส่และเดินเข้าประตูวิวาห์กับคนที่ตนรัก

คุณหนูมาเฟียหลุดโฟกัสตัวเองไปมองว่าที่สามีที่เดินเข้ามาในห้องนี้

เขาอยู่ในชุดเจ้าบ่าวเหมือนกับเธอ ที่เพิ่มเติมเข้ามาก็คือ… ความหล่อ

คิระใช้คำว่า ‘หล่อ’ ได้เปลืองมาก แต่อย่างน้อยผู้ชายที่เธอกำลังจะแต่งงานด้วยก็หล่อและยังหนุ่มยังแน่น ไม่ใช่ตาแก่หงำเหงือกที่เคยจินตนาการในหัว

“หล่อเหมือนกันนะเนี่ย…ว๊าย!” จังหวะก้าวขาหมายเดินไปหาคิระ ดันพลาดท่าสะดุดชายกระโปรงที่ยาวหลอมเท้าจนเซเข้าไปหาว่าที่สามีจอมเย็นชา สองมือจับแนบไหล่แกร่ง ในส่วนของริมฝีปากนั้น…

จุ๊บ!

“!!!!”