EP 2 : ศึกแห่งศักดิ์ศรี

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 2

สนามแข่งรถ

บรื้น บรื้น บรื้น...

เฮ้...เฮ้...

เสียงคำรามของรถแข่งในสนามดังกึกก้องไปทั่วทั้งสนามพร้อมกับเสียงเชียร์ของผู้คนนับหมื่นคนที่จดจ้องอยู่ที่รถแข่งหมายเลขเก้า รถแข่งคันหรูที่ถูกเสริมเติมแต่งด้วยอุปกรณ์ราคาแพงทั้งคัน ทุกอย่างที่ว่าดีอยู่ในรถคันนี้ทั้งหมด นอกจากรถแข่งคันหรูที่ผู้คนตื่นตาตื่นใจแล้วก็หนีไม่พ้นเจ้าของรถแข่งคันนี้ สาวๆหลายคนต่างจดจ้องและคาดหวังว่าสักวันจะได้เป็นตุ๊กตาหน้ารถให้กับชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาสไตล์ลูกครึ่ง บุคคลที่ทุกคนกล่าวขานว่าเขาคือนักซิ่งแห่งสนามทั่วประเทศไทยและต่างประเทศ

"เห็นแค่รถยังรู้เลยว่าคนขับเท่แค่ไหน รอยสักที่คอชั่งกร้าวใจซะเหลือเกิน"

"คิดจะเป็นเมียต้องแย่งชิงกับฉันก่อนย่ะ ไปต่อแถวโน่นเลย"

"แย่งกันไปก็เท่านั้น เห็นพริตตี้ที่ยืนอยู่หน้ารถนั่นไหมล่ะ เขาพูดกันว่ากำลังขั้วกันอยู่ แต่ดูจากท่าทางหล่อนแล้วคงเรื่องจริง เพราะดูเชิดหน้าเหมือนมีคนสนับสนุนอยู่"

"หมายถึงขั้วอยู่กับ จัสติน นะเหรอ โอ้แม่เจ้า แต่มองไปมองมาผู้หญิงคนนั้นก็คงแซ่บไม่เบา ดูจากการแต่งตัวก็ไม่ต่างจากแก้ผ้าโชว์แขก นั่นนมหรือหัวเด็กทารก ไม่แปลกที่จะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเสือร้ายอย่างจัสติน"

"ฉันไม่สนย่ะ เพราะยังไงไม่เกินเดือนก็ถูกเขี่ยทิ้ง แกจำที่คนอื่นพูดต่อๆกันมาไม่ได้เหรอไง แถวที่ต่ออยู่ขยับทุกเดือนไม่มีหยุดชะงัก ฉันอยากเป็นหนึ่งในนั้นก็ได้"

"เชิดชูถึงขั้นถวายกีเลยว่างั้น"

"ฉันก็อยากลองความแซ่บถึงทรวงบ้าง ก็อยากรู้ว่าจะเด็ด เผ็ด มัน อย่างที่หลายคนเล่าไหม" หญิงสาวหน้าตาสะสวยพูดพร้อมกับกัดริมฝีปากเหมือนอย่างลองลีลาเรื่องบนเตียงกับผู้ชายที่เธอหมายปอง

"อยากลองไซซ์ 58 สั่นระริกเลยนะยะ"

"ซู้ดดด...แค่คิดน้ำก็เดินแล้ว แต่ก็อยากรู้ว่า 58 จริงไหม ถ้าโดนครั้งหนึ่ง ต่อไปคงรับไซซ์เอเชียไม่ได้แน่นอน หลวมชัวร์"

ฮ่า ฮ่า... แก๊งสาวสวยต่างพากันหัวเราะกับสิ่งที่พูดคุยกัน ที่พวกเธอกล้าพูดเพราะบริเวณนี้มีแต่บรรดาเพื่อนด้วยกัน และทุกคนก็รู้ดีว่าผู้ชายในรถแข่งคันนั้นน่าขย้ำแค่ไหน

บรื้น บรื้น~

เท้าแกร่งเบิ้ลเครื่องเป็นการข่มขวัญคู่แข่ง ใบหน้าคมคายเรียบนิ่งไม่ได้ตื่นเต้นกับสถานการณ์ตอนนี้แม้แต่น้อย สายตาคมกริบคู่นั้นจับจ้องไปที่ถนนเบื้องหน้าและมองสัญญาณไฟออกตัว มือแกร่งกำพวงมาลัยแน่น จัสตินแทบไม่ได้สนใจเสียงเชียร์ที่ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งสนามเลย

3....2....1

ปรี๊ดดดดด

บรื้นนนนน....

รถแข่งทั้งสองคันเร่งคันเร่งออกจากจุดสตาร์ทพร้อมกันด้วยความเร็วจนมิดไมล์ ทุกคนใจจดใจจ่ออยู่กับรถทั้งสองคันที่สูสีกันอยู่ในสนาม

บรื้นนนน....

ไม่นานรถทั้งสองคันสูสีกันมาครบสามรอบแล้ว และอีกนิดเดียวจะเข้าเส้นชัยแต่ยังไม่มีใครยอมใคร ทำให้ทุกคนลุ้นกับการแข่งขันจนนั่งไม่ติดเก้าอี้ ไม่มีใครกล้ากะพริบตาแม้แต่วินาทีเดียว

"หึ" จัสตินหัวเราะในลำคอออกมาเบาๆ เขาไม่ได้หวาดหวั่นเลยสักนิด และจัดการอัดสปีดตัวรถตามฉบับรถแข่ง ทำงานพร้อมกับเท้าแกร่งเหยียบคันเร่งเต็มแรง

บรื้นนนน....

ทั้งสองคันเข้าเส้นชัยพร้อมกัน มองด้วยตาเปล่าไม่มีใครรู้ว่าใครชนะต้องอาศัยจากกล้องวัดระยะหน้ารถ

เอี๊ยดดดด…

เสียงยางรถเสียดสีกับพื้นถนนจนเกิดเสียงและหยุดลงเมื่อมาถึงพื้นที่ในฝั่งของตัวเอง ทุกคนลุ้นกับการแข่งขันครั้งนี้มาก

"เฮ้...." เสียงเฮดังกึกก้องไปทั่วทั้งสนามเมื่อเห็นว่ารถคันที่ตัวเองเชียร์เข้าเส้นชัยก่อนในระยะห่างแค่ไม่กี่มิล

จัสตินมองผลการตัดสินบนหน้าจอขนาดใหญ่ในสนามแข่งพลางยกยิ้มมุมปากด้วยความชอบใจ การแข่งขันในแต่ละครั้งเขาไม่ได้ต้องการเงินหรือสิ่งของ เพราะทุกอย่างเขามีเพียบพร้อมหมดแล้ว แต่ที่ต้องการชนะคือคำว่าศักดิ์ศรี คนอย่างเขาไม่เคยท้าใครแข่ง มีแต่พวกลองดีทั้งนั้นที่อยากเอาชนะ

"โธ่เว้ย!" คู่แข่งสบถออกมาอย่างหัวเสีย การชนะจัสตินไม่ใช่แค่เงินทองแต่เป็นชื่อเสียงและหน้าตาในวงการนักแข่ง ทุกคนอยากที่จะขึ้นมาเป็นที่หนึ่งแทนจัสตินกันทั้งนั้น

"สงสัยลูกรักมึงต้องเป็นทาสรับใช้กูแล้วล่ะไอ้พีเจ" จัสตินพูดพร้อมกับแบมือเพื่อรอรับบางอย่างจากคู่แข่งที่แพ้ ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ การเดิมพันครั้งนี้ไม่ใช่แค่เงินหนึ่งล้านอย่างเดียว แต่เป็นรถของคนแพ้ด้วย ความสะใจมีเต็มเปี่ยมเมื่อเห็นอาการหน้าถอดสีของคนตรงหน้า

พรึบ!

"คนอย่างกูไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ สักวันกูจะเหยียบหัวมึงขึ้นเป็นที่หนึ่ง" พีเจโยนกุญแจรถตัวเองให้จัสตินอย่างหัวเสีย ถึงจะไม่ชอบหน้ากันแต่ก็ต้องเป็นไปตามกติกาที่ตกลงกัน

ปึก ปึก

"กูชอบความทะเยอทะยานของมึงนะพีเจ แต่กูว่าไก่อ่อนอย่างมึงดันทุรังไปก็เท่านั้น เอาเป็นว่าถ้ามึงคิดจะพยายามกูก็รอวันนั้น" ฝ่ามือหนาตบบ่าคู่แข่งสองสามทีและพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ คำพูดของจัสตินเต็มไปด้วยคำดูถูก ทำให้คนที่ได้ยินกำหมัดแน่น

จัสตินหันไปพยักหน้ากับลูกน้องของตัวเองที่อยู่บริเวณนั้นพร้อมกับโยนกุญแจรถให้ ร่างสูงเดินไปกลางสนามแข่งและโบกมือทักทายทุกคนอย่างเช่นเคย และเขาก็ทำมันทุกครั้งเวลาที่จบการแข่ง

"ฮิ้วว...จัสติน จัสติน จัสติน"

แปะ แปะ แปะ

ทุกคนต่างเรียกชื่อชายหนุ่มอย่างพร้อมเพรียงกันดังกึกก้องไปทั่วสนามแข่ง แต่ละคนยอมรับในความเก่งของจัสตินกันทั้งนั้น

สายตาคมกริบมองไปยังพริตตี้สาวร่างสวยที่เดินนวยนาดเข้ามา ริมฝีปากอวบอิ่มเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงฉูดฉาดระบายยิ้มอย่างยั่วยวนราวกับรู้ว่าหลังจากจบการแข่งขันจะต้องทำอะไรต่อ

"ไปเลี้ยงฉลองกันที่คอนโดของคาร่าเหมือนเดิมไหมคะ คาร่าให้คนเตรียมแชมเปญยี่ห้อโปรดของคุณไว้ด้วยนะคะ" คาร่าพูดจีบปากจีบคออย่างยั่วยวน ถึงจัสตินกับเธอจะมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันไม่นาน แต่เธอก็เก็บรายละเอียดในตัวเขาได้ทั้งหมด เพราะเธอไม่ได้หวังแค่ตำแหน่งคู่นอน

"เธอรู้ใจฉันอีกแล้วนะคาร่า" จัสตินยกยิ้มมุมปากประสานสายตากับคนตรงหน้าก่อนที่พริตตี้สาวจะเข้ามาควงแขน และพากันเดินไปขึ้นรถสปอร์ตคันหรูสีแดงเพลิงรถคู่ใจของจัสตินท่ามกลางสายตาของทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้น