บทที่2.เด็ดปีกนางฟ้า 4/7

เสียงขาดวิ่นของเสื้อ เมื่อมันถูกมือใหญ่กระชากสุดแรงเกิด จนผ้ายืดขาดแหล่งติดมือของเคฮิลล์ไป เขาโยนเศษซากความเสียหายทิ้งไปอย่างไม่แยแส มุมปากได้รูปกระตุกยิ้มสมใจเมื่อมองเห็นความนวลผ่องของผิวเนื้อยามเมื่อสิ่งกั้นขวางหลุดหายไปจนสิ้น

“เธอสวยเหมือนนางฟ้าที่อยู่บนสรวงสวรรค์ไม่มีผิด” ชายหนุ่มครางเสียงแผ่ว แล้วจึงเอ่ยชมโฉมแม่เนื้อนุ่มหลังมองเห็นเต็มสองตา แต่เนตรอัปสรกลับรู้สึกเหมือนกำลังตกนรกขุมลึกสุด เธอกำลังสำลักน้ำใกล้ตายเมื่อความน่ากลัวสาดใส่แบบไม่ทันให้เตรียมใจตั้งรับ

“กรี๊ด!!!”

ม่านความมืดคลี่ปกคลุม เธอรับรู้แค่นั้นเอง หลังส่งเสียงกรีดร้องออกไป รอบตัวนิ่งสงบเธอจมหายไปในม่านหมอกของความมืด

กูจะบ้า!! เคฮิลล์พ่นลมหายใจแรงๆ ชายหนุ่มหยุดชะงักเมื่อจู่ๆ นางฟ้าในอ้อมกอดตัวอ่อนยวบและไม่ขัดขืนเหมือนเคย

“เบนส์!! ด่วน ใครตามหมอให้หน่อยสิ” ชายหนุ่มตะโกนสุดเสียง เขายกมือขึ้นอังปลายจมูกของคนในอ้อมกอด ลมหายใจแผ่วหวิวเหมือนจะปลิดปลิว เคฮิลล์ใจหายวูบ หัวใจเหมือนจะหลุดลอยตามเจ้าหล่อนไป ชายหนุ่มส่งเสียงเรียกลูกน้องคู่ใจดังลั่น เขาสั่งการเสียงดังสุดกู่และคอยเฝ้าดูไม่ห่างสายตา จนคุณหมอที่มาตรวจอาการเกิดความกลัว มือสั่นๆ ไม่กล้าแม้แต่จะแตะต้องเนื้อตัวคนป่วย เพราะสายตาเขียวปัดของชายหนุ่มส่งให้ทุกครั้งที่เผลอตัวแตะต้องของรักของหวงของเจ้าของบ้าน

“เธอเป็นอะไร?”

“เป็นลมแค่นั้นครับ คงตกใจ”

สภาพรอบตัวบ่งบอกถึงสาเหตุการป่วยไข้ของคนป่วยได้ หมอนใบใหญ่หล่นเกลื่อน มันไม่ได้อยู่บนเตียงเหมือนเดิม ผ้าห่มหลุดรุ่ยร่ายตกเกลื่อนกระจายเหมือนพายุลูกใหญ่ๆ พัดผ่าน เศษซากความเสียหายมีให้เห็นหลายจุด อีกทั้งคนป่วยยังอยู่ในสภาพผิดปกติ เธอใส่กางเกงผ้ายืดแต่กลับสวมสูทอาร์มานี่ด้านบน ถูกห่อห่มด้วยผ้านวมผืนโตเหมือนดักแด้มากกว่าคนธรรมดา

“เบนส์ส่งหมอกลับด้วย ฉันจะดูแลแองเจิ้ลเอง” เคฮิลล์สั่งเสียงเครียด ชายหนุ่มยกแก้วบรั่นดีขึ้นกระดก เขาสะบัดมือไล่เมื่อหมดธุระกับนายแพทย์ที่ยืนทำตาล่อกแล่ก เหมือนอยากจะถามแต่เกรงกลัวเขามากกว่า

“ครับคุณฮิลล์”

“ผมว่าควรเอาผ้าห่มออกดีกว่านะครับ เธอคงอึดอัด หายใจไม่ออก”

“รู้แล้วเดี๋ยวทำเอง กลับไปเถอะ” นายแพทย์หนุ่มคอหดเมื่อเสียงตอบกลับสะบัดและขุ่นขวาง เขารีบฉวยหยิบกระเป๋าเครื่องมือแล้วเดินตามผู้นำทางไปแบบเร่งรีบ

เบนส์เลิกคิ้ว เขาทำหน้าไม่เข้าใจกับปฏิกิริยาของเจ้านายหนุ่ม การ์ดฝีมือดีคิดไม่ตกเพราะสิ่งที่เห็นมันเกินกว่าที่คาดเดาได้ อาการของเจ้านายเหมือนหมาบ้า ที่ตาขวางเขียวปัดไม่พอใจสิ่งรอบด้าน แต่ว่าเคฮิลล์เป็นสิงโตเจ้าป่า เขาไม่เคยแสดงความคิดในใจออกมาให้ใครเห็น ภายใต้หน้านิ่งๆ ไม่มีใครล่วงรู้ หากเขาไม่พอใจสิ่งที่รู้คือแววตาเย็นชาเท่านั้น เบนส์อยู่กับเคฮิลล์มาสิบปี นับตั้งแต่จบออกมาจากโรงเรียนฝึกฝีมือ เขาเป็นบอดีการ์ดที่ฝีมือหาตัวจับยาก แต่เขายอมอยู่ใต้อาณัติมหาอำนาจอย่างเจ้านายเท่านั้น เพราะการที่จะเติบใหญ่ต้องเรียนรู้จากคนที่เก่งกล้า เคฮิลล์คือชายที่เขาเลือกเพราะในความเก่งแล้วเจ้านายยังเหี้ยมได้ใจ

เบนส์ได้กลิ่นอันตราย อันตรายจากอิสตรี ผู้หญิงที่จะนำความเดือดร้อนมาให้ เมื่อเธอคือความเย้ายวนที่น่ากลัว

เปลวเทียนสะบัดปลิวแม้จะถูกครอบด้วยโถแก้วเนื้อละเอียด ม่านหน้าต่างถูกรูดเปิด ชายหนุ่มเปิดช่องให้อากาศภายในห้องถ่ายเทได้สะดวก เพราะคนตัวเล็กจะได้รู้สึกดีขึ้น แสงจันทร์ทอแสงเป็นทางยาว แสงของจันทร์เจ้านวลลออเย็นตา กลิ่นดอกไม้ กลิ่นอายเย็นๆ ของมวลอากาศลอยเข้ามาปะทะแผงอกเปล่าเปลือย ก็เขาสละเสื้อสูทยี่ห้อดังให้สาวเจ้าสวมไว้นี่ เป็นการอุทิศที่ป้องกันผลประโยชน์ เพราะเสื้อของเนตรอัปสรถูกเขาทำลายทิ้งจนไม่มีชิ้นดี แล้วเขาจะให้ไอ้หมอเวรนั่นเห็นของหวงเขาได้อย่างไร เขายังไม่ลิ้มลองยังไม่ได้แตะต้องเลยสักกะนิดเดียว

หน้าคมคายยับยุ่ง ยัยบ้านี่เอะอะนิดเดียวเป็นลมไปเสียฉิบ!! เขาเลยยังไม่ได้ลิ้มรสหอมหวานนั่นเลย แถมนอนหลับสบายใจเฉิบ ปล่อยให้เขาทรมานอยู่อย่างเดียวดาย