บทที่6

"นั่นสิ แล้วนี่แกอยู่ที่ไหนเดี๋ยวฉัน ใบเฟิร์น และยัยหนูกล้วยหอมจะขับรถไปหา"มีเพียงแค่นิน่ากับใบเฟิร์นเท่านั้นที่พากันแย่งเอ่ยถาม ส่วนกล้วยหอมเพียงแค่โผล่ใบหน้าขึ้นมาทักทายพร้อมกับโบกมือใบมาพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่นิน่าพูด 

"พวกแกจะขับรถมาหาฉันจริงเหรอ"

"จริงสิ วันนี้ฉันว่างทั้งวันเดี๋ยวฉันจะเป็นคนขับรถพายายพวกนี้ไปหาแกเอง"

"แต่มันไกลมากนะ แกจะขับไหวเหรอนิน่า"

"ไกลแค่ไหนพวกฉันก็จะไป แกรีบบอกมาเถอะริต้าว่าแกหนีพวกฉันไปเที่ยวที่ไหน"

"ฉันอยู่ที่ ลอนดอน"

กรี๊ดดดด

เสียงกรีดร้องของเพื่อนทั้งสามทะลุออกมาด้านนอกโทรศัพท์จนริต้าต้องรีบกวาดสายตามองขวาแลซ้ายว่ามีใครมองมายังที่เธอหรือไม่

"พวกแกจะกรี๊ดทำไมห้ะ"ริต้าถอนหายใจโล่งอกเมื่อไม่มีใครหันมาสนใจ คงเป็นเพราะเธอนั่งอยู่ไกลจากกลุ่มคนคงไม่มีใครได้ยินบทสนทนาและเสียงกรีดร้องเมื่อครู่

"จะไม่ให้พวกฉันกรี๊ดอย่างอย่างไรล่ะ ก็แกเล่นหนีเที่ยวไปถึงต่างประเทศคนเดียว ริต้านี่แกกำลังคิดอะไรอยู่"ใบเฟิร์นบ่นยาวเพราะรู้นิสัยเพื่อนดี ริต้าไม่ชอบเที่ยวในคนหมู่มากและไม่ชอบเดินทางไปที่ไหนไกล ๆ แต่นี่เล่นไปถึงประเทศอังกฤษจึงทำให้เพื่อนทั้งสามคนอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้

"ฉันก็แค่มาเที่ยว ออกมาเปิดหูเปิดตาก็เท่านั้น"

"แต่แกเล่นหนีไปถึงอังกฤษ"

"นั่นสิ ริต้าหอมรู้นะว่าริต้าเสียใจกับเรื่องที่ผ่านมาแต่ริต้าจะเดินทางไปที่ไกล ๆ แบบนี้คนเดียวไม่ได้นะ"กล้วยหอมเองยังรู้สึกตกใจกับการเดินทางคนเดียวในระยะไกลของริต้า 

"พวกแกไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก ฉันเอาตัวรอดได้ แล้วอีกอย่างเรื่องแม็กฉันก็พอจะทำใจได้บ้างแล้ว"

"พวกฉันดีใจนะที่แกเริ่มจะทำใจเรื่องแม็กได้ พวกฉันทุกคนรักและเป็นห่วงแกมากนะริต้า "น้ำเสียงของเพื่อนในกลุ่มแสดงถึงความรักความห่วงใยที่มีต่อเธอ ริต้ารู้สึกโชคดีที่ได้เป็นเพื่อนกับทุก ๆ คน

"ฉันต้องขอบใจพวกแกทุก ๆ คนมากนะ ฉันเองก็รักพวกแกทุกคนเหมือนกัน"

"หนีไปเที่ยวคนเดียวแบบนี้อย่าลืมของฝากพวกฉันนะ ถ้ากลับมาแล้วลืมจะตีให้ขาลาย"

"ใครจะไปลืมของฝากเพื่อนรักอย่างพวกแกล่ะ"

"ดีมาก เที่ยวให้สนุกนะ แต่ถ้าจะให้ดีควงฝรั่งหุ่นล่ำกลับมาซบอกที่เมืองไทยสักคนสองคนก็ดี"

"พวกบ้า"เสียงหัวเราะของริต้ากลับมาอีกครั้งยามเมื่อเธอได้คุยกับบรรดาเพื่อน ๆ 

หญิงสาวในชุดเดรสสีขาวยาวประมาณเข่าคลุมทับด้วยเสื้อขนสัตว์แขนยาวสีเดียวกันสองเท้าก้าวขาออกจากบริเวณสวนสาธารณะเดินไปตามเส้นทางของถนนเรื่อย ๆ อย่างไม่รีบร้อน ดวงตากลมโตภายใต้แว่นกันแดดแบรนด์ดังมองทัศนียภาพการใช้ชีวิตของผู้คนภายในเมืองหลวงแห่งนี้

กริ๊ง

"น้องหมีน่ารักจังเลยค่ะ"เสียงเปิดประตูจากร้านขายตุ๊กตาพร้อมกับเสียงเจื้อยแจ้วของเด็กน้อยพูดกับตุ๊กตาในมือหลังออกมาจากร้านด้วยน้ำเสียงแสดงถึงความดีใจ ในมือของเด็กน้อยมีตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลตัวเกือบเท่าคนที่กำลังถือ ริต้าเดินมาเห็นอดที่จะยิ้มตามไม่ได้

"คุณลุงขา น้องนีน่าได้ตุ๊กตามาแล้วค่า"เด็กสาวตัวน้อยโชว์ตุ๊กตาในมือให้ผู้ที่ตนเองเรียกว่าคุณลุงที่ยืนอีกฟากหนึ่งของถนนได้ดู ริต้ามองตามทิศทางไปยังผู้เป็นอาของเด็กน้อยคิ้วสวยโค้งเข้าหากันอย่างอัตโนมัติเมื่อเห็นว่ามีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังยืนจูบกันอยู่หน้าร้านขายกระเป๋าแบรนด์ดังอย่างไม่อายสายตาใคร 

"คุณลุงขา"นีน่าเรียกคุณลุงของเธอด้วยน้ำเสียงแสดงถึงความไม่พอใจเมื่อเห็นว่าคุณลุงของเธอนั้นยืนอยู่กับใคร เธอรีบอุ้มตุ๊กตาวิ่งข้ามถนนไปโดยทันทีโดยทันที บอดี้การ์ดที่เฝ้าคอยติดตามเปิดประตูออกมาจากร้านหลังจากจ่ายเงินเสร็จเขาส่งเสียงเรียกเด็กน้อยแต่ก็ไม่ทันเมื่อนีน่าวิ่งออกไปกลางถนนใหญ่

"คุณหนูครับ"

ปี๊ด ปี๊ด

โคร้ม